დაუვიწყარი (2)

-ანასტასია! დაბრუნდი ოთახში, საუბარი არ დაგვიმთავრებია! მამის ასეთ ტონს უკვე ჭკუიდან გადავყავდი.ისე მინდოდა მეღრიალა და ყველაფერი ამომენთხია. -ვის ვესაუბრები მე?! ანასტასია! -მამაააააა! აღარ ვარ პატარა! 17ის ვხდები. -ღმერთო! შენ 17 წელი ბევრი

დაუვიწყარი (1)

მოკლედ ეს ისტორია ადრეც იდო. და ახლაც დავდებ. .თავი საშინლად მტკიოდა.. თვალები მძიმედ გავახილე.. ოთახში ჯერ კიდევ ბნელოდა..წამოდგომას შევეცადე, მაგრამ დამძიმებული სხეული ვერ დავიმორჩილე.. გვერდი შევიცვალე.. შიშველი ზურგის დანახვაზე ჩამეღიმა..