გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი6)

შოთიკოს წასვლის შემდეგ რაღაცნაირად მოვიწყინე, თან მაინტერესებდა ირაკლი რატომ გაყვა მას, ამიტომ როგორც კი პალატაში შემოვიდა იმწამსვე ვკითხე. -რა უთხარი შოთიკოს? -არაფერი რაზე მეკითხები? რა უნდა მეთქვა? -სულელს ვგავარ? რატომ გაყევი შოთიკოს? -არაფერი

ლონდონიდან ჩამოსულები თავი6

დილას გავახილე თვალები და ნატას ჩემზე მოხუტებული სძინავს,არ ვიცი ეს გოგო ალბათ გიპნოზს მიკეთებს, არასდროს არ მიგვრძვნია გოგოს მიმართ ისეთი რამ რასაც ახლა ვგრძნობ, ყოველთვის გოგოები მარტო ღამის გასართობად მჭრდებოდა,ახლა სულ სხვა რამეზე ვფიქრობ არ

იმედის შუქი / light of hope თავი6

როგორც იქნა მივედით სახლთან როგორც კი შეაჩერა მაშინვე გადავედი და სახლისკენ გავიქეცი კარი ლამის შევგლიჯე მისაღებში არავინ დამხვდა ამიტომ კიბეები ავირბინე და ჩვენს ოთახში შევედი მაგრამ არც იქ იყო არავინ, სააბაზანოს კარზე დავაკაკუნე და პასუხი რომ ვერ

რელიქვიების მცველი(თავი6)

-მაპატიეთ.- წარმოსთქვა დაბნეულად და თვის წინ მდგარს შეხედა, შავებში ჩაცმული ახალგაზრდა ბიჭი იყო. ტუჩებთან თითი მიიდო და ჩუმადო ანიშნა ანნას, მერე ზერგისკენ წაიღო ხელი და ხმალი ამოიღო ანნას უნდოდა დაეყვირა მაგრამ ბიჭმა ხელი პირზე ააფარა, ელვის