კიტი

კიტი ქუჩას გაუყვა და პატარა სკვერთან გაჩერდა. პირდაპირ ტროტუარზე დაჯდა, მუხლებზე ხელები მოიხვია და სახე მკლავებში ჩამალა. თვალებიდან ცრემლები მოსდიოდა. ვერ ხვდებოდა რატომ ტიროდა, ისეთი გრძნობა ჰქონდა თითქოს სადღაც გულის სიღრმეში უზარმაზარმა ცრემლის

კიტი/ცხოვრება სიხარულს მიღმა (თავი 2)

მათი მეგობრობა კი თანდათან სულ უფრო მტკიცე და ურყევი ხდებოდა. მაგრამ არაფერია ამ ქვეყნად მარადიული და უწყვეტი. ერთ დღესაცქალაქს ერთბაშად თავს დაატყდა შემოდგომის სიცივე, წვიმა და ქარი. კიტი ყოველ დილით ძველებურად დგებოდა დილით ადრე და მიდიოდა

კიტი (საცდელი თავი)

ქუჩაში ადამიანები სწრაფად მოძრაობდნენ, ყველას ეჩქარებოდა წვიმას გასცლოდა და თბილი ოთახისთვის შეეფარებინა თავი. არავინ აქცევდა ყურადღებას ჭუწყიან, დახეულ ტანსაცმელში ჩაცმულ სამი წლის გოგონას, რომელიც სიცივისგან აკნკალებულ პატარა ხელს გამვლელებს