კიტის (თავი III)

არაფერს აკეთებდა იმისთვის, რომ მასზე ესაუბრათ. თავს ხალხში გამოჩენითაც კი არ იწუხებდა. ისინი კი, დანარჩენები, იყვნენ მორთულები, მოკაზმულები და მათზე არავინ საუბრობდა. მე გვიან მივხვდი, რომ არსებობენ ადამიანები, ვის გარშემოც სულ ხმაურია. ასეთი იყო

კიტის (თავი II)

“რად უნდა სახლს ამხელა ზღუდე, თუკი შიგნით არაფერი იმალება?” ვფიქრობდი ჩემთვის, სანამ მეეტლე გაცრეცილ, აქა-იქ გადატყავებულ ჩემოდანს ფეხებთან დამიდგამდა და ბედნიერ საღამოს მისურვებდა. უზარმაზარი, შავი ჭიშკრიდან კოპწიად ჩაცმული, ტანდაბალი მამაკაცი

კიტის (თავი I/Pilot)

ქალი თავის მდიდრულ ცხოვრებაზე ყვებოდა, რომელიც მე ზღაპრად მეჩვენებოდა, დედაჩემი კი მარწმუნებდა, რომ თავადები ასე ცხოვრობენ. გვიამბობდა მათ 6 შვილზე, სამ ვაჟსა და სამ ქალიშვილზე, რომლებიც ამ წერილებთან ერთად ... ჩემთან ერთად იზრდებოდნენ და