ლევან კაპანაძე----ზამთრის ლხინი....

ზამთარი მიყვარს ბუხრის ტკრციალი ქარის ზუზუნი მინის წკრიალი, ფანტელი მსხვილი თოვლი ფაფუკი საღამოს ნისლი დარაბის კაკუნი. სუფრა ქართული ლექსი ლამაზი თამადა კარგი, სიტყვები ვაზის.

ლევან კაპანაძე----დედა

დედა ბაჯაღლოა სითბო აქვს მზისა, თვალნი მზის სხივნი გული აქვს თაფლისა. ერთ მის სიტყვაში რამდენი სითბოა, ყოველ ნათქვამში დიდი სიტკბოა. მისთვის ვარსკვლავი ხარ ცაზე მოკაშკაშე,

ლევან კაპანაძე - მუზა

მუზა მომეძალა ასო ჩაემატა. სიტყვა მომემატა ფიქრმაც მოიმატა. ლექსი დაგიწერე სიტყვა გავიგრძელე თვალნი დაგიკოცნე გული დაგითოვე. დარდი მოვიშორე გული გაგიშალე ჩემთან დარჩენაკი აღარ დაგიშალე

ლევან კაპანაძე-ღამის ზმანება...

ხედავ რა ქალია? ზუმრმუხტი ლალია, შვლის ნუკრის თვალნი აქვს ტუჩებიც მარწყვია. თითები სანთლისა კისერი ყირმიზი თვალები თაფლისა ძუძუ აქვს მსხალისა,

ლევან კაპანაძე-ტურფა

ტურფა ასულს ვარდის კოკორს, თვალებ ხატულს თუთის ფოთოლს . ლექსით გხატავ თვალით გხაზავ

ლევან კაპანაძე---კაცი

კაცი? კაცი ქვეყნად გაჩენილი ეზიდება მძიმე ჭაპანს, ნუ ეცდებით შეჯიბრებას ნუ ეხდებით მის დაჯაბნას. ის ხომ ქვეყნად მისთვის წვალობს, როგორც ხნულში ნიშა ხარი სარჩო ლუკმა მოიპოვოს გიზგიზებდეს შინ ბუხარი.

ლევან კაპანაძე----ღამის წვიმაა

ნახე რა ქარია რა ავდარია სულში ზარია გულში ჩქამია, წვიმაა ღამის შხაპუნა სიცივე ფენჯრებს აწყდება, გამოველ ისევ გეძებე გული დარდისგან აწყდება. ისევ ქარია რა ავდარია, როგორი დარდია ჩემს გულს ვარამია. როგორი სიცივეა ღამის სიმშვიდეა ფიქრი

ლევან კაპანაძე--სამშობლო

სისხლის ყივილი მომერია სამშობლოს ნახვა მომენატრა, გული დარდისგან გამელია მისი მთა გორები მომელანდა.ქართლის მინდვრები სხვა ფერია, კამკამა წყაროებიც რამდენია. ძამაში ხელაობა მომენატრა,ისევ ბავშვობა მომერია.

ლევან ხაჩიშვილი (16)

-აუუ ჩემისიცოცხლეები.-იძახდა სალომე. -პროსტაა როგორმომენტატრეთ.-თქვა ლიზამ და ცრემლები მოიწმინდა. -მეც მეც ყველა ძაან მომენატრეთ და ძაან მიყვარხართ.-ვუთხარი ბავშვებს და ჩავეხუტე.-ერთი წუთით ეხლავე მოვალთ.-ვუთხარი ბავშვებს მე და ლევანი

ლევან ხაჩიშვილი (15)

-ლიზა სად ხარ?-თქვა სალომემ და თმაზე ხელი გადაისვა.-მამაჩემთან,რაარი?-თქვა ლიზამ და თან ხმაში სიცილი შეაპარა.-არაფერი.დაგავიწყდა დღეს რა ხდება?-კითხა ლიზას სალომემ.-ღადაობ?მაგას რა დამავიწყებს?-გაეცინა ლიზას.