მე ძლიერ მცივა,მეც ვეღარ მათბობს...

აღარ ჩქეფს სისხლი, ჩემი ვენები ჩვენს ისტორიას რომც ვერ ველევი, მე ძლიერ მცივა,მზეც ვეღარ მათბობს გთხოვ დამიბრუნდე,მე მუდამ მათოვს...

მე, შენ და დრო

დრო მიდის, მაგრამ არ მივყვები დროს. მე მივდევ საშინელ, სისხლისმღვრელ ომს. ზოგ ლექსთა ფონზე ამბობენ:" თმობს!" მე მხოლოდ შენი გული მათბობს! აქ არ არსებობს გალაკტიონი, ოჰ ჩემთვის შენ ხარ აქ ალიონი. არ არსებობენ ლამაზმანები და მე შენით ვარ განაწვალები.

მე მხოლოდ მზე მათბობს...

თვალებს ვახელ და ერთადერთი, რასაც შევიგრძნობ წვიმის წვეთების წკაპუნია ფანჯრის რაფაზე. წვეთები ერთმანეთს ენაცვლებიან და თითქოს შესაფერის მელოდიას ქმნიან. მე წვიმა არ მიყვარს... ალბათ იმიტომ, რომ ქუჩაში სიარულისას ფეხსაცმელი გვესვრება, გარეთ ნესტია,

მათბობს ცივი ცრემლი... (თ.ჯ)

დღეს ჩემს მონატრებას ჰქვია უშენობა, დღეს ჩემს მონატრებას ასდის ალის ფერი... გულში დარჩენილი გრძნობა მოზღვავდება, ისევ უშენობის მათბობს ცივი ცრემლი... ისევ არეული ფიქრით ანთებული, შენი დავიწყების მიზეზს გავიხსენებ...