მძულს ჩემი თავი

შუა ღამისას ქუჩებში, მეშინოდა, ძლიერად შემიბყრო შიშმა და მისგან თავს ვერ ვაღწევდი, მე სულელმა ისევ შენ გთხოვე დახმარება, ისევ შენთან მინდოდა მიუხედავად ყველაფრისა შენკი, შენ კი ვერ იგრძენი როგორ მჭირდებოდი

მძულს

მე მძულს სიბნელე და მე მძულს წვიმა, მე მეზიზღება სასტიკი ყინვა. შემძულდა ძლიერ ეს თეთრი თოვლი,ის ყინვისაგან არის ვით ოფლი. მძულს ხალხმრავლობა, მძულს თვით ის გრძნობაც, საიდუმლოა ამ გრძნობის კერა. მძულს მარტოდმარტო ყინვაში დგომაც,

თითქოს მძულს..

მძულს, ის სიმღერა შენს ნახვაზე რომ მახსენდება,მძულს,ის ღიმილი ხუმრობისას რომ შენში ჩნდება,მძულს სიხარული,შენი ნახვით,კარს რომ მადგება, და მე მაინც მძულს სიძულვილი,შენდამი რომ მაქვს.ხომ თითქოს მძულს,მე მაინც მიყვარს ეს ყველაფერი,შენგან ნატყორცნი