სულ ვფიქრობ ნეტა როგორ შევხვდით ერთმანეთს

სულ ვფიქრობ, ნეტა, როგორ შევხვდით ერთმანეთს, რომ არ ავცდით, არათუ გზაზე, არამედ დროსა და სივრცეში, საუკუნეებში,

ნეტა..

ოდესმე ვინმეს მოუყვები ჩემზე,როგორც მე მიყვებოდი სხვებზე. ნეტა რას ეტყვი? როგორ დამახასიათებ? ნეტა შეგეძლება ჩემზე საუბარი? ჩვენს ურთიერთობაზე? ნეტა რას იგრძნობ? სინანულის გრძნობა არ გექნება? შეიძლება სულაც არაფერი იგრძნო, ხომ შეიძლება?

წაგებული გრძნობები

ვნანობ, საშინლად ვნანობ დროს, რომელიც ფუჭად დავკარგე შენთან ომში, ნეტა შეგეძლოს კიდევ ერთხელ გაღიმება ჩემთვის, დაე თუნდაც იყოს ფარსი და სიზმარი, მთავარია მე ვიგრძნო, რომ ვიღაცას ვჭირდები, არსებობს სამყაროში ადამიანი რომელიც ჩემზე ფიქრობს და ისე

ნეტა ახლა სად ხარ

გეძებ ყველგან ხილულად თუ უხილავად ვიცი სად ხარ...ვერ მოვდივარ... მეშინია შენი კოცნა და ალერსი მეშინია თვალებზე რომ შემოგხედავ იქ ხომ ჩემი ტკივილია...ცრემლებად რომ დაგდენია როგორ გითხრა, რომ მიყვარხარ და უშენოდ აღარ შემიძლია... ახლა ერთი ჩამახუტა,

ვინა ვარ ნეტა

ვინა ვარ ნეტა სად მივდივარ, ან სად მოვედი?! სიკვილთან ბრძოლა აღარ მინდა, დავაგდე ხმალი... გიჟის თვალებით შევცქერივარ სიცოცხლის ნექტარს და შეშლილივით მივუყვები საოცარ ზეცას...