ოსლოში (მესამე თავი)

იმ დღის მერე,სულ უფრო და უფრო მინდებოდა მეტი გამეგო კრისტოფერის შესახებ.სოციალურ ქსელში არ იყო,ამიტომ მიწერას ვერ ვახერხებდი.შაბათ-კვირა იყო,რა უნდა მეკეთებინა?ვიფიქრე ცოტახნით გავისეირნებდი კამილასთან ერთად.მგონი ტელეფონიც იპოვა.ვურეკავდი,მაგრამ არ

ოსლოში (მეორე თავი)

ათ წუთში მე და კამილა კაფესთან ვიყავით.დღე ისე როგორ ჩაივლიდა,ის ხეპრე რომ არ გამოჩენილიყო მაინც და მაინც იქ,სადაც ჩვენ ვიყავით.ვიღაც ბიჭთან ერთად იჯდა და ფორთოხლის წვენს სვამდა,თან რაღაცაზე გულიანად იცინოდა.მისი ხარხარი ყველას,რომ გაეგო,კაფე

ოსლოში (პირველი თავი)

ველანაირად ვეცადე, რომ დავმალულიყავი. ხან ჩანთა ავიფარე, ხან - წიგნი. ბოლოს, კლასიდან რომ გავდიოდით, მაშინ დამინახა. მხარზე ხელი უხეშად მომკიდა და შემომატრიალა. -ისევ შენ? მკითხა ირონიულად. -სხვათაშორის, მე ლილე მქვია და ჰო - ისევ მე! -სასიამოვნოა