რამდენად ტკბილი არ უნდა იყოს ოცნება, რეალობა მაინც მწარეა [3]

მე? მე რაც ვიგრძენი ძნელია სიტყვებით გადმოსცე. იმედგაცრუება, ზიზღი, სიბრაზე - ყველა ნეგატიური ემოცია ჩამისახლდა. ტკივილი, სულის გაუსაძლისი ტკივილი, თითქოს ფიზიკური არ მაკლდეს. - რაა... რას ნიშნავს ქმარი? - ხმაჩამწყდარმა ვიკითხე. არჩილი კი ირონიულ

რამდენად ტკბილი არ უნდა იყოს ოცნება, რეალობა მაინც მწარეა [2]

- რას მერჩი ამიხსენი?! - ვყვიროდი და ცრემლების ახალი ნაკადი გადმოვუშვი.- იმას, რომ არსებობ. - მიღრიალა და ისევ ჩანარტყა. გაუსაძლისი იყო ეს ყველაფერი. ცხოვრება სხამად მექცა, სიკვდილს ვნატროვდი, თუმცა აკოს გამო ვაგრძელებდი ცხოვრებას. ამას თუ ცხოვრება

რამდენად ტკბილი არ უნდა იყოს ოცნება, რეალობა მაინც მწარეა [1]

ცხოვრება ნაცრისფერი გახდა, თხუთმეტი წლის ასაკში რომ ვიყავი. ტკივილი... გაუსაძლისი ტკივილი... მარტოობის მოუშუშებელი გრძნობა... ტირილიც აღარ შემეძლიო, რადგნ ცრემლები დამშრალიყვნენ... რამ გამოიწვია ჩემი განადგურება? მამის, უძვირფასესი ადამიანის,