ტაძარი სულის...

ვიყავი ზევით... ბევრად ზევით ვიდრე მიწაა, ბევრად ლამაზი სამფლობელო ვაჩუქე ზეცას. ჩემი თვალები ერთი სუნთქვის დედამიწაა, სადაც ბავშვობაგადაკარგულ გოგონას ვხედავ.

სუნთქვის დაკარგვით გამოწვეული ტკივილი

სუნთქვის მოყვარული ხარ სუნთქვის გარეშე ჰომ შეუძლებელია სუნთქვით შეწყვეტილმა სიყვარულმა აუფორიაქა გოგონას გული

უნარი არ მაქვს სუნთქვის

თავისუფლად ყინვა გამძლე, გული ისე გაყინე როგორც ზამთარში გათოშილი იმედები კვდებიან, გონებაში ქაოსია, როგორ მინდა დავმშვიდდე როცა ხელები ჩემი, შენ ვეღარ მოგეხვევიან. ბრძოლის ნაკვალევს შეატყობ, ვუსვამ ფუნჯებს ნახატზე მასში უკეთ გამოჩნდება, ასპარეზის

ჩემს ოთახში არ ანთია სინათლე, მაგრამ ისმის შენი სუნთქვის ხმა.

რაღა გვეშველება, ან უფრო სწორად გვეშველა უკვე. ჩვენ ხომ დამპალი პოეტები ვართ, კიდევ უფრო დამპალ ცხოვრებაში, ნუ გვიწყენთ, ნუ გაგვიბრაზდებით.