სწორედ იმ ღამით (დასასრული)

წერილში კი ეწერა "შეგიძლია ჩემზე აღარ იფიქრო" ანა_ეს ჩემი დაწერილია არა თემო, მამაჩემის დაწერილია_ვიცანი მისი კალიგრაფია, _ესეიგი მამაშენი ღებულობდა ჩემ წერილებს ანა?_მე ერთი წერილი მივიღე, მაშინ როცა ლუკა დაიბადა, _შენ ჩვენი ფიცი გატეხე ანა

სწორედ იმ ღამით (თავი 3)

სახლში რომ მივედი თემო მოსული დავხვდა, საშინელი დაღლილობა ვიგრძენი, _თემო ხელში ამიყვანე რა_ვუთხარი და ხელი გავუწოდე, ისიც უცებ გაჩნდა ჩემთან მომეხვია ამიყვანა ხელში და კიბეებისკენ წავედით ის ყოველ საფეხურზე იხრებოდა და მკოცნიდა, მე კი განაბული

სწორედ იმ ღამით (თავი 2)

თვალი რომ გავახილე ოთახში ვიწექი , იქაურობას თვალი მოვავლე და მომეწონა მისი მორთულობა, წამოვდექი და ფანჯარასთან მივედი წინ უცხო ქალაქი გადამეშალა, საწოლზე ჩამოვჯექი და ავტირდი, რას მიპირებდნენ? რა უნდოდათ ჩემგან? ასე ტირილში ჩამეძინა როცა გავიღვიძე,

სწორედ იმ ღამით (თავი 1)

ზღვა მშვიდი იყო.ლურჯად ღელავდა ხანდახან პაწაწინა ტალღები ეხეთქებოდა ნაპირებს, პატარა ბიჭუნა ტალღებს ეთამაშებოდა, თან ნაპირზე მჯდომ ქალს უყურებდა და საყვარლად უცინოდა _დედა გადმომიგდე ჩემი საცურაო კამერა. მომესმა ბავშვის ხმა. ახალგაზრდა ქალმა კამერა