უიმედობის ჟამს (3).

ადამიანები გვიკვდებიან, ისინი გვტოვებენ საკუთარ საწოლზე, იატაკსა და ფანჯრებზე საკუთარ სიმარტოვესთან. ტკივილებთან. ისინი გვტოვებენ. გვიკვდებიან. ვმარხავთ, დავტირით, ვეხუტებით, ვემშვიდობებით, ისინი გვკლავენ, ცოცხლად გვმარხავენ. საუკეთესო მომენტებს

უიმედობის ჟამს (2).

მე ემოცია ვარ. შეუმჩნეველი, ყველასგან მიტოვებული ემოცია, რომელიც როგორც ბაქტერია, ეძებს გზას, თავის გასავრცელებლად. მე ემოცია ვარ. საკუთარ თავში ჩაკეტილი ემოცია. მოდი, ერთი წამით, და დამიჯექი გვერდით. აღმოაჩენ, რომ გჭირდება სიყვარული, ჩემთან

უიმედობის ჟამს.

როცა ვიცი, რომ შეიძლება აღარ მიყვარდე, მე მეზიზღები. ეს დროის გარკვეული მონაკვეთია, შეიძლება იყოს შუაღამე. მეზიზღები ისე, როგორც შავი ჭირი, რომელიც არ იკურნება და გადასახლება მარტოობაში სულაც არ შველის. მეზიზღება მოგონებები და თავს ვარიდებ ნაცნობ