შემოდგომის გაელვება(იმ უცხო ქალს)-გიორგი ქადაგიძე

...წვიმა ასველებს და უძერწავს ნატიფ მკერდს,სავსეს და ახარტულებს რიკულებით თეთრ კაბას ისევ ისეთი ღრმაა ეს ტკვილი წვიმა ვერ ავსებს...

ისევ მომწყურდი - გიორგი ქადაგიძე

მე სულ მთვრალი ვარ,შენი სურნელით მთვრალი და შენი სახე სიზმრებშიც კი აჩრდილად მდევდა ისევ მომწყურდა ეგ ტუჩები,ცოტათი მკრთალი და ეგ თვალები სიღმეში,რომ მარხია სევდა დავეხეტები,როგორც ლოთი ასე ეულად სხვებში დაგეძებ და გულს ამით ვაშორებ ხავსებს ტრფობის

მოდი გავფრინდეთ დედამიწიდან-გიორგი ქადაგიძე

მოდი წავიდეთ,ჰორიზონტს გავცდეთ წამით ვუსმინოთ,მივყვეთ გულისხმას მოდი ოცნების ღრუბლებზე დავსხდეთ, სადამ სიკვდილმა ჩვენც გვიგულისხმა მოდი წავიდეთ,გადავცდეთ საზღვრებს ხელი ჩამკიდე გავიქცეთ, მენდე დედამიწა,ხომ სიყვარულს არღვევს მრუშობის ნიღაბს აფარებს

ხორნაბუჯის(თამარის) ციხე-გიორგი ქადაგიძე

მიუვალ კლდეზე აღმართულა ციხე ქალაქი ძველი ალაზნის ეს ბუნებაც ხედად იშლება კედლებს კვლავ აჩნევს მეომართა სისხლის ნალაქი, რომელთა კვალიც სამუდამოდ არ წაიშლება

ყველა თამაშობს ბავშვების გარდა-გიორგი ქადაგიძე

ნუთუ ფიქრობთ,რომ ვინც იცინის ბედნიერია?! გულის ცრემლები თვალებამდე არასდროს მოდის მორგებულ ნიღბის ტარება კი მშვენიერია, რომ დაიმკვიდრო აქ ადგილი,ადამთა მოდგმის...

ხალხის აპოთეოზი-გიორგი ქადაგიძე

,,ხალხი რას იტყვის?’’-რაც უნდა ის თქვან! დარდი არ გქონდეს ამ სამი სიტყვის, კოჭით-ყელამდეც,რომ შეიმოსო ხალხს,რაც სწადია მას მაინც იტყვის

ქუჩის მდაბიო პოეტი-გიორგი ქადაგიძე

არც პოეტობას ვიბრალებ და არც ვედრები ნიკოს, წაიღეთ თქვენი დიდება!წაიღეთ თქვენი იყოს! უბრალო გლეხის შვილი ვარ,გაზრდილი კავკასიონის ტრფობის პერანგებს მიქსოვდა ლექსები გალაქტიონის მე წერა შოთამ მასწავლა,ვაჟამ-ბუნების ვედრება მათ კამკამხმიან ტაეპებს

რაღაც არაამქვეყნიური-გიორგი ქადაგიძე

ო,როგორ მხიბლავს შენი თვალები ცრემლით ნაბანი და ნამთვრალები, მიყვარს მზერაში სინაზე ფერთა და შენს თვალებში გრძნობების შერთვა მათში ელვარებს სხივი დაისის, როგორც მთის თეთრი ედელვაისი შენს თვალებზე,რომ ცრემლი ბრწყინდება მათი ყურება მე არ მწყინდება