ამ ლექსს მე ვუძღვნი მინდვრის ყვავილებს

დავწერე ისევ ლექსი ბებერი,სამადლობელის წართქმა მინდოდა,ბოდიშის მოხდით შემოგეჭერით,იასამნებით სასვსე მინდორთან..ო რა კარგი ხართ და რა ფერადი, როგორ ამავსეთ ულევ ხალისით,ჩემი ცხოვრება გასაფერადი,

მშვიდობით, მეგობარო... (ეძღვნება დამჭკნარ ყვავილებს)

კარგ ადამიანებს გული ეყინებათ, მუხთალ წუთისოფელს ვეღარ აუდიან, ჩამქარალ ღიმილებში აღარ მეღიმება, აქ ხომ ყოველი დღე ბოლო რაუნდია..

ბროწეულის ყვავილებს

ბროწეულის ყვავილი როცა სიოს შეხარის ძოწისფერი თვალები მისი ვის სულს მიაგავს? შევშლილვარ თუ შენ ხარ ეს, მცენარებად ქცეული, რომლის წითელ მზერასაც ცა შერთვია ციაგად.