შარიდან შარში ~8~
რამდენიმე ხნის მერე ლუკა დაბრუნდა მე ლოგინზე ვიყავი წამოწოლილი (ნუ სხვა რა უნდა გამეკეთებინა) ისე რომ კარებისკენ მქონდა ზურგი შექცეული ლუკას შემოსვლა არც შევიმჩნიე და თვალები დავხუჭე ვიგრძენი როგორ დამაფარა თბილი ადიელა თუმცა მაშინვე წამოვფრინდი.შარდან შარში ~8~
უკანმოუხედავად გამოვვარდი საპირფარეშდან თავშ მხოლოდ ის მიტრიალებდა რომ როგორმე წავსულიყავი აქედან ლუკას მშობლებს არც შევხედე ისე ჩავუარე გვერძ გარეთ გავვარდი ღამე იყო,არაუშავს გავუძლებ,, გავამაგრე ჩმი თავი და გავიქეცი იქვე ახლოს ტაქსი გავაჩრეშარდან შარში ~8~
მოწყენილობისგან აღარც ვიცი რა გავაკეთო აბაზანაში შევდივარ და საკუთარ ანარეკლს ვუყურებ რატომ მაქვს ასეთი საზიზღარი თმა ყოველ მხარეს რომ იფიჩხება საკუთარ თავზე გაბრაზებული გაწეწილი თმის დაშოშმინებას ვცდილობ ისღა დამრჩნია რომ კეფაზე ცხენის კუდადშარიდან შარში ~7~
ხეების რაოდენობამ თანდათან იმატა სიბნელეც კი უფროდაუფრო მატულობდა მივხვდი რომ მყისკენ მივდიოდით სიბნელის შიში მქონდა არ შემეძლო დიდი ხანი სიბნელეში გავჩრებულიყავი ,,ოღონდ ახლა არა,, ,,როგორც დღე ისე ღამე როგორც დღე ისე ღამე,, ვიმეორებდი ჩურჩლითშარიდან შარში ~6~
ლაზარე სამზარეულოშიდავტოვე გამოვბრუნდი და ჩმს ოთახში ავედი ვფიქრობდი თუ რა კარგი იყო ცხოვრება ხფათის გარეშე მითუმეტეს ჩემთვის ჩემსაავე ფიქრებზე მეთვითონვე ჩამეცინა ლოგინზე გავიშხლართე და თვალები დავხუჭე ლუკა გამახსენდა მისი სახე როცა ლუკამ ყველაფერიშარიდან შარში ~5~
ზედ შევაფრინდი ამდენი ხნის უნახავ დეიდაშვილს მართალია მე და ნატასაც ნერვებს გვიშლიდა მაგრამ მეც და ნატასაც მაინც ძალიან გვუყვარს მართალია ის იმედები რომლებიც ლაზარეს დაჭკვიანებაზე დავამყარე ჩამეშალა ისევ მისიშარიდან შარში ~4~
ავიხედე უკვე ჩხუბი უნდა დამეწყო მაგრამ რატი იყო ის ბიჭი რომელიც სათდარიგოზე ჩმს მაგივრად დასვეს მისწინვიყავი გაშშბული და ხმას ვერ ვიღბდი მასაც ერტობოდა რომ გაოცებული იყო ჩმი აქ ნახვით -შეენ? -მე.. -შენ რა აქ ცხოვრობ?შარიდან შარში ~3~
-ჰეი ბიჭებო იქნებ ჩემი შარფი მომცეთ? -აბა შარფი?(თქვა ერთერთმა ჩმმა უბნელმა) -თვალები გაახილე ზედ დგახარ -ჰიი უი ესარის (ვითომ ძალიან შეწუხდა) . შარფი ხელში აიღო რომელიც ძმაკაცმა გამოსტაცა. -ეს გინდა? -კი იდიოტი აბა აქ რისთვის ვდგევარ(დოინჯითშარიდან შარში ~2~
საღამო იყო თან ვნერვიულობდი ,,ვაიდა თავში არაფერი დამარტყას-თქო,, თან იმას გავიძახოდი ,,ღისი ხარ ჩემო თავო მეთქი,, მივდიოდი თან ჩემს თავს ვლანძღავდი თან იმას ვიმეორებდი ნეტა მალე არ მივიდე მეტა მალე არ მივიდე-თქო ან ყველაზე კარგი ნეტავ სახლში არშარიდან შარში ~1~
ხო მართლა სულ დამავიწყდა მე ნინა ვარ ავალიანი მეთორმეტე კლასელი მაღალი გამხდარი შავი თმით და ნაცრისფერი თვალებით ხოლო ის ნატაა ქერა თმით და ცისფერი თვალებით ქერას კვალობაზე არცისესულელია ეს კი ვისი ნარწყევიც ჩემს მუხლებზეა ნიკა ბარნოვია როგორცტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.