შენ და ღრუბლები

ღრუბლები შეიკრა გაყინულ ცაზე! მე კი კვლავ დავდექი გრძნობათა მთაზე. იქ, სადაც არავინ, არავინ სცოდავს. იქ, სადაც სულ ყველა ჩემსავით ბოდავს. ვიცი ვერ შეგხვდები ცხოვრების გზაზე, მე მაინც ვიფიქრებ შენს გულის ხმაზე. ჩემს გულში არის ეს დიდი ბზარი, ეს მარტო

Lacrimosa [5]

დივანზე გათიშული სანდრო ტირილის ხმაზე გამოფხიზლდა. გიჟივით შევარდა კასანდრას ოთახში და საწოლზე წამომჯდარ გოგონას მზერა გაუსწორა. თმა სულ ასწეწვოდა, თვალების გარსი ცრემლებით ავსებულიყო. თითებს ნერვულად ისმევდა სახეზე და ლოყებზე წითელ ნაკვალევს

და მე მიყვარხარ (IV) (თამარას)

ღამის ოთხი იყო საათი,თამარა ლოგინში რომ ნებივრობდა,ვერ ისვენებდა და აქეთ-იქით წამდაუწუმ გადატრიალდებოდა,გადმოტრიალდებოდა. დაღლილი იყო,უნივერსიტეტში ისე დაიძაბა,ისე გადაიღალა,წარმოიდგინეთ დემეტრესაც ვეღარ დასცინოდა,გამოსვლის დროს უბრალოდ ჩაეხუტებოდა