Somewhere only we know

როცა შეგხვდები უკვე დიდები ვიქნებით... როცა უკვე ჩემს წითელ ტუჩებს სიფერმკრთალე გადაეფინება და შენს შავ თმაში ჭაღარები შემეგებებიან,როგორც გაზაფხულურ მიწაზე თოვლის ნამცეცები.

More Than You Know

ზუსტად არ მახსოვს ეს ყველაფერი როდის დაიწყო.დანამდვილებით მხოლოდ ის ვიცი,რომ ახლა საკუთარი თავი 365ედ დავკარგე და ალბათ ბოლოა.სასიცხლო მაჩვენებელი ნოლზეა და მხოლოდ. ვარსებობ არა როგორც პიროვნება არამედ როგორც ცხოველი როელიც ყოველთვის საკუთარი ჟინის

i know its my fault, but

ქაოსურ წყვდიადში შენი აჩრდილი ვით მწვანე სხივი ისე გამოჩნდა, უძლურებისგან წაქცეულისთვის შენი სიტყვები საყრდენი აღმოჩნდა: მე ხომ გითხარი , მაგრამ მაინც არ დამიჯერე. ახლა კი სული იტანჯება, შენი ბრალია. იდუმალება ნაკუწებად მგლეჯს და მაწამებს მზიან

I was, you know,suicidal. I just didn’t wanna live (სრულად)

ერთ დილას როგორც წესი სარბენად გავედი,ეს ჩემი ჩვეული წესია. იმის კვალობაზე რომ დედა მშობიარობის დროს მომიკვდა, მამამ მიმატოვა და სრულიად მარტო მიწევს ცხვორება მემგონი ნორმალურად ვარ. მაგრამ ამას მივეჩვიე, მერე რა, მე ასე უფრო მშვიდად ვარ, საერთოდ