Páiñ makes ťhĕ people ĉhañgĕ..

გამეღიმა. ბოლოს როდის გავიღიმე, ეგეც არ მახსოვს. შენ იყავი ჩემი ღიმილი, მაგრამ წამართვი. აი, ასე...ადექი და გაუფრთხილებლად წამგლიჯე.

normal people scare me (თავი 2)

უკვე 2 წელია ფსიქიატრიულში ოთხ კედელში ვარ გამოკეტილი და საშველი არ ჩანს... არაამქვეყნიური არსებები ისევ მოდიან მაგრამ ისე ხშირად აღარ. თითქოს ვერ აღწევენო. მე ხომ სულ ექიმები მაკვირდებიან თუ ვინმე მოვა ისინიც დაინახავენ და გიჟად აღარ ჩამთვლიან.

normal people scare me

გადიოდა დღეები... თვეები... წლები.. და ეს გოგოც მათ ემსგავსებოდა... ისიც ისეთივე უსულო ხდებოდა... მის სრულიად შავ თვალებში ტკივილი იკითხებოდა ... სახე ძაან გამკრთალებოდა, ხოლო ამ სახეს მონსტრებისნაირი ეშმაკური ღიმილი გადაჰკროდა.... ეს არ იყო