ვწევარ ღრუბლები ბალიშებად თავზე მაყრია

უსურნელოა ეს უბრალო დიფენბახია. სურნელიანი ეგ ყელია,კანზე გადნები. და მაგ თვალებში ტკივილებიც უხვად მარხია, ვფიქრობ უაზროდ,გონებაში აღარ მთავრდები. ვარდისფერია ეგ ტუჩები როგორც ეხმეა, ვდგავარ მიწაზე,მგონია რომ გადავვარდები...

ვწევარ და ვფიქრობ

ვწევარ და ვფიქრობ, იქნებ ზედმეტად მხატვრულად ვუყურებ სამყაროს და სინამდვილეში ყველაფერი ძალიან უხეში და მარტივია-მეთქი. იქნებ ადამიანები შემთხვევით ხვდებიან ერთმანეთს, იმიტომ გიმეგობრდებიან, რომ უკეთესი ვარიანტი არ აქვთ. ფოთლები ხმება და იმიტომ

ვწევარ იატაკზე მტვრიან იატაკზე

ვწევარ იატაკზე, მტვრიან იატაკზე, ვწევარ გულაღმა და ჭერზე ცარიელი, ოთახს კიდევ ერთი სტროფი მივაკაწრე, ირგვლივ მიმოვფანტე მინდვრის ყვავილები.