ცხოვრებაში ყველაზე მთავარი იმედია. (თავი 2)

გაკვეთილები დამთავრდა.ნათია და ნინო სკოლიდან რომ გამოვიდნენ,ლაპარაკობდნენ და მთელი გზა ისე გაიარეს ვერც კი გაიგეს.სახლში მისულ ნინოს დედამისმა დაუძახა გამოიცვალე ხელები დაიბანე და საჭმელად ჩამოდიო.ნინომ უცბათ გამოიცვალა,ხელები

ცხოვრებაში ყველაზე მთვარი იმედია

მე ვარ ნინო,ვცხოვრობ ერთ-ერთ ღარიბულ ქუჩზე რომელსაც ქიდნესს(ესეთი ქუჩა არ არსებობს)უწოდებენ.ბავშვობიდან აქ ვცხოვრობდი,შესაბამისაც მეგობრები და საუკეთესო მეგობარიც მყავს.სკოლაში დავდივარ 16 წლის ვარ.სკოლა ქალაქის ცენტრშია,ალბათ იფიქრებთ როგორ ქალაქის

ნუცუბიძე (2)

იმედია მოგეწონებათ..ოპერაცია რამდენიე საათი გრძელდებოდა.დაახლოებით 2 საათი იყო გასული,რომ საავადმყოფოში მაღალი,საკმაოდ სიმპატიური,შუა ხნის მამაკაცი და 40 წლამდე დახვეწილი გარეგნობის,სახეწაშლილი ქალი შემოცვივდნენ... ჰოლში სანდრო გაბრიჩიძე იკითხეს