მარილისი |3|

გეფიცები მოკლავ და ყველას გავათავისუფლებ შენი მძორისგან. ცოცხალი ლეში ხარ,- ანარა არ ყვიროდა. მშვიდად ლაპარაკობდა და მასში, აქამდე უცნობი ალქაჯი იშვა. იზოლდას სხეული მთლიანად აკროდა კედელს და ხელები რომ არ დაებრახუნებინა, ვერავინ გაიგებდა, ისე

მარილისი |2|

ყველაზე ძვირფასი ადამიანი იყო მისთვის მთელ დედამიწის ზურგზე და რა თქმა უნდა განიცდიდა. მნიშვნელობა არ ჰქონდა იმას, რომ მხოლოდ ახლახანს შეუსრულდა ხუთი წელი. თავშესაფარში მალე იზრდებიან

მარილისი |1|

ნაცრისფერი, უსახური, ოთხკუთხა შენობა. ქარი მთელი ძალით აყრის მტვერს კედლებს. ხეები გადატეხვამდე ირწევიან და გამხმარ ტოტებს , შიმშილისგან დასუსტებულ ხელებს რომ დამსგავსებიან , აქეთ-იქეთ ახეთქებს. მთვარის შუქი დასავლეთის სარკმელში ანათებს და მკრთალად