თბილისური ოდისეა (ნაწილი II)
სასაფლაოზე ქალის ფეხსაცმლის კაკუნი მდუმარებას არღვევდა, ასე რომ ჩასაფრებულიყო საფლავებს შორის. დადიოდა წვრილ-წვრილ კიდეებზე და თვალებით ეძებდა იმ ერთადერთს. საყვარელი სახელი და გვარი რომ შენიშნა გაეღიმა, ისე როგორც იცოდა ხოლმე, სიყვარულით, ტკივილითთბილისური ოდისეა(ნაწილი I)
თბილისის ჰაერი ხარბად შეისუნთქა, და დიდი ხნის უნახავ ქუჩას გახედა. არაფერი შეცვლილიყო, მხოლოდ სახეები. დამძიმებულმა აიარა აღმართი და სუნთქვა შეკრული შევიდა ეზოში, ბავშვობის მოგონებებთან ერთად რომ დამარხა ათი წლის წინ.ქაოსური ოდისეა
შენ ხარ? შემოდი, ზუსტად ახლა ვალაგებდი ცხოვრებას. იყავი, არ წახვიდე, ხელს არ შემიშლი. ეს... კისერზე? არაფერია, პატარა დაბრკოლებას წამოვკარი ფეხი და... მოვიტეხე, მითხრეს მალე მოგირჩებაო, ჯერ პატარა ხარ და საშიში არააო. მეტის ღირსი ვარ, სიარულისას წინდაე დაიწყოს ოდისეა დაუვიწყარი
რაკი მომყვები, მაშ, ჩამჭიდე მაგრად ხელები, ცის თაღზე ვარსკვლავების რუკას გაშლის ჰელიოს, დროა გადავვლოთ ჩრდილოეთის ცისარტყელები, სული ობოლი სიყვარულის ქალაქს ეწვიოს.ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.