რად გაჩნდი

მითხარ ვინა ხარ? – რომ მომიცავი? ბადე თევზების თუ მონადირე? ან მე რად მოველ ამ ქვეყანაზე, ან შენ ამოთქვი, რად დაიბადე?

მთებთან არ ვიცი რად ვიყავ ახლოს

მთებთან არ ვიცი რად ვიყავ ახლოს, თითქოს დავტოვე სხეული სახლში, ოფლში ცურავდა ზეწარი, მახსოვს, მახსოვს, მეც როგორ ვცურავდი მასში,

რად გამოგიგონე

რამდენჯერ დავღონდი,რა აღარ ვიღონე რაში მჭირდებოდი,რად გამოგიგონე? წარსულის წუთები, ფაქიზი კოცნა ახლა ყველაფერი დამთავრდა,მორჩა. გადის დრო,წამი,წუთი და წელი და მე კვლავ უღონოდ,უსიტყვოდ გელი

წუხელ თოვდა, ნეტავ ჩემთან რად არ გაჩნდი,

წუხელ თოვდა, ნეტავ ჩემთან რად არ გაჩნდი, გენახე და ძილში თბილად დაგეხურე. მე ავდექი პირველ თოვლზე, განთიადში და ვეძებდი შენს პატარა ნაფეხურებს.

რად არ ბრუნდები?

ახლა უშენოდ მარტოსული კვლავაც ვღონდები, დარდით გაყვითლდენ გაზაფხულზე მწვანე ფოთლები! ფიქრები მათოვს, ატმის ყვავილთ ასდით სურნელი, ვერც უშენობამ ვერ შეცვალა გოგო სულელი!..

რად არ ჩანხარ, ჩიტისგულავ

ახლა მე შენს მონატრებას ვეფერები... გაზაფხულდა. ის წარსულის ჭრელა-ჭრულა მოგონება განადგურდა... დავივიწყე, თუმცა მერე კვლავ დაბრუნდა: მონატრება, უშენობა, რაც არ მსურდა...