ფორთოხლის ბაღი (სრულად)

იხატებოდა ლურჯი ცა,ღრუბლების ფთილებით ამოკემსილი.ისიც ვიღაცის ის ცა იქნებოდა რომლის ვერ ნახვასაც იდარდებდა ალბათ როდისმე ვინმე.აღმართულ ხეებშიც გააცოცხლა გაწელილი,დაუსრულებელი მონატრება.ფორთოხლების ცოცხალი ფერიც დაამძიმა როგორღაც ამ გრძნობით და

"როცა მოვკვდები მე დამმარხეთ ფორთოხლის ბაღში" (სრულად)

გაჩუმებული ვიდექი და არვიცოდი რა მეკითხა პირველად აღმოვჩნდი ასეთ სიტუაციაში. განა აქამდე არ მოვწონებივარ ბიჭებს ? კი საკმაოდ ბევრს მაგრამ ეს განსხვავებული შემთხვევა იყო ყველაფრისგან და ყველასგან

ფორთოხლის არომატით

- სიგიჟეა ეს ყველაფერი, - ვეუბნები და ჩაის ბოლო ყლუპს ვსვამ.- მერე რა? - მპასუხობს ისე სასხვათაშორისოდ.- ზღვარზე ვდგავართ. ზღვარზე, რომლის მიღმაც საკუთარი თავი მე აღარ მეკუთვნის.- გადადგი ნაბიჯი, - მეუბნება და პირდაპირ თვალებში მიყურებს. - და იქ რა