ყველაფერი კარგად იქნება !

ვიცი,რომ გული აცრუებული გაქვს!ვიცი,როგორ განიცდი ამას მაგრამ რა გაეწყობა? გინდა ვიღაცამ მაინც ჩაგეხუტოს,გაგრძნობინოს სითბო,სიყვარული,რაც გაკლია ის ცარიელი ადგილები შეგივსოს ,რითიც უზომოდ დათრგუნულიხარ ,მაგრამ არავინ არ მოდის შენს

ყველაფერი ჩხუბით დაიწყო 15

საავადმყოფოს ავტოსადგომს რომ მივუახლოვდით დაძრული მანქანიდან გადმოვხტი და საავადმყოფოსკენ გავიქეცი.უკნიდან ხვიბლიანის ძახილი მომესმა მაგრამ ყურადღება არ მივაქციე.ახლა მხოლოდ თამროს ნახვა მინდოდა.მისი ჩახუტება,მოფერება მინდოდა.საავადმყოფოს მიმღებში

ყველაფერი ჩხუბით დაიწყო 14

დილით თვალები რომ გავახილე და წინა ღამით მომხდარი გამახსენდა ხვიბლიანის შემრცხვა.არ ვიცოდი რა იქნებოდა შემდეგ,რა მოხდებოდა.ხვიბლიანს ვუყვარდი და ეს იყო მთავარი,მაგრმ იმასაც კარგად ვხვდებოდი,რომ წინ რთული გზა გველოდა.ხვიბლიანს არ ეძინა,თითქოს

ყველაფერი დასრულდა

ჩემი ტკივილი რომ ენახა ღრუბელს დაიწყებდა სკდომას გაზაფხულზე დაიწყებდა თოვას, ზაფხული დაემსგავსებოდა შემოდგომას..წვიმა შეაშრებოდა მიწას, ეს ტკივილი აატირებდა დედამიწას...ზღვა დაიწყებდა ღელვას, ცაზე გამოჩნდებოდა ელვაც...

ყველაფერი ჩხუბით დაიწყო 13

მისაღებში ვისხედით ყველა.რატომღაც ყველა დაძაბული იყო ჩემს გარდა.ვხვდებოდი რაც ხდებოდა და ისიც ვიცოდი რა უნდა გამეკეთებინა როგორ უნდა დამეცვა ჩემი სიყვარული.სასაცილოა რა უცებ ვიქეცი სულელი ბავშვიდან ძლიერ ქალად რომელიც მზად იყო ყველაფერზე წასულიყო და

ყველაფერი ჩხუბით დაიწყო 12

ყველაფერი ჩხუბით დაიწყო -ღმერთო გაძლება მომეცი_ამოიბურტყუნა თავისთვის_გოგო სულ გადაირიეე?? მანდ რა გინდა?? ახლავე ჩამოდი.. ნია ტვინი სულ არ გიმუშავებს?? თოვს ტოტები სველია ფეხი რომ დაგიცდეს ჩამოვარდები -იციი ისა მე აქ ამის გამო ამოვედი_ვუთხარი და

ყველაფერი ჩაივლის

ერთმანეთს დავემშვიდობეთ, თვალებზე ცრემლები მეღვრებოდა, თანმიმდევრობით მისველებდა ტუჩებს, აი ტუჩები კი მიცახცახებდა, ალბათ ხალხს გიჟი ვეგონე,მაგრამ ამ აზრსაც ნაწილობრივ ვამართლებდი. მე ორმოც გრადუს სიცხეში ტუჩები მიცახცახებდა.

ყველაფერი ჩხუბით დაიწყო! 11

ხვიბლიანი აუჩქარებლად მიდიოდა სვანეთისკენ მიმავალ ხვეულ და სახიფათო გზაზე.ხანდახან ნიასკენ გააპატებდა თვალს რომელსაც თავი ფანჯრისთვის მიედო და ტუჩებს საყვარლად აცმაცუნებდა.მანქანის სალონში წყნარი მუსიკა ჟღერდა რაც უფრო მუხტავდა ჰაერს და ნიას

რაგბისტის ღიმილი(ყველაფერი ასე დაიწყო)

-შემაშინე,აქ საიდან შემოხვედი?-იმის მაგივრად რომ პასუხი გაეცა მომიახლოვდა,უკან დავიწიე და კედელს ავეკარი,გული საშინლად ამიჩქარდა,იმდენად ახლოს მმოვიდა მისი სუნთქვა სახეზე მეფრქვეოდა,მეგონა მაკოცებდა იმდენად ახლოსიყო,აღარაფერზე აღარ შემეძლო

ყველაფერი ხარ

არსად არ ჩანხარ მაგრამ ყველგან ხარ... მოყვები შემოდგომაზე დაცვენილ ფოთლებს თავს რომ იკლავენ... მოყვები ზღვის ტალღებს ,ძალიან რომ მიყვარს ის ფერები ხარ.... დილის მზის სხივი ხარ...