ზოგი ჭირი... 3 (თავდასხმა)

ჩვეულებრივ, ბოლო შემოწმების შემდეგ, ყველა საკანი დაიკეტა. მე ხმას არ ვიღებდი, არ მარტინი ამბობდა რამეს. ძალიან საეჭვოდ მეჩვენებოდა მისი დუმილი. მინდოდა, მეკითხა, რამ გამოიწვია მისი სიჩუმე, მაგრამ თავი შევიკავე. -მოკლედ,რა! არ ხარ,ძმაო ცუდი კაცი.

ზოგი ჭირი... 2 (ციხე)

ნელ-ნელა ვწმენდდი სისხლით მოთხვრილ სახეს. მისი მართლაც და უნაკლო სახე უფრო და უფრო მიმზიდველი მეჩვენებოდა. შეიძლება, სხვისთვის არ ყოფილიყო ის გადასარევი, მაგრამ მას სწორედ ის ჰქონდა, რაც მის ვიზუალში ასე ძალიან მომწონდა: შავი თვალები და ოდნავ

ზოგი ჭირი... 1 (ახალი პატიმარი)

-ჰო, დედა! -პაციენტს კარი რომ მივუხურე, მაშინვე ვუპასუხე ზარს.-არ მოდიხარ ამაღამ სახლში? -მეკითხება თბილად, თუმცა მაინც ვგრძნობ მის შეუფარავ წყრომას.-9-ზე წამოვალ, საკნები რომ დაიკეტება, იმის შემდეგ! -ვპასუხობ მტკიცედ. არ მინდა, ხმაზე დამეტყოს, თუ