ტკივილი და არა სიყვარული, მონატრება, ერთგულება, იმედგაცრუება ან რაიმე მათი მსგავსი. ტკივილიდან მოდის სიცრუეც და ჭეშმარიტებაც ... მეტიც ! ტკივილიდან მოდიხარ შენც და მოვდივარ მეც ...

თუმცა რა ხდება როცა თავად ხარ ტკივილი ? არც კი გტკივა , ვერაფერს გრძნობ ანდაც როგორ უნდა იგრძნონო ის რისი ნაწილიც ბუნებრივად ხარ . დიახ , დიახ , რისი ნაწილიც ხარ და არა რაც შენი ნაწილია

გრძნობ როგორ შფოთავს შენი სხეული კოჭებიდან თმის ბოლო ღერის ჩათვლით როგორ კანკალებ და როგორ განიცდი რაღაც არარსებულს . არა გამჭირვალეს ან უხილავს არამედ არარსებულს . იმედია არ დაიბენით ან თავი არ მოგაბეზრეთ მაგრამ ნუთუ ეს სიმართლე არ არის ? ნუთუ მართლა გგობიათ რომ ამ დაწყევლილ დედამიწაზე ბედნიერებას იპოვით ? გგონიათ ასეთი ძლიერები ხართ ? გგონიათ ვერ ამჩნევენ თქვენს ლამაზ ღიმილში სიყალბეს და თვალებში სიმწრით შეჩერებულ ცრემლევბს ? არა საყვარლებო ... ჩემო ძვირფასო ადმინთა მოდგმავ თქვენ საოცარი არსებები იყავით მაგრამ ემოციებმა შგთანთქათ ... გრძნობები კი თქვენში ღრმად ჩაიმალა .

ტკივილი ჩემში, ტკივილი შენში ტკივილი სხებშიც .... ჰაჰ , რა ირონიულია , რა აბსურდია ! მაგრამ დასანანია , არაუშავს ერთხელად სანამ გაიღვიძებ , სანამ ჯერ კიდევ ცოცხალ-მკვდარ მდგომარეობაში იქნები , ანუ ძილბურანის ბიდში ... შეიგრძნობ მთელ გროვა შეგრძნებებისას მაგრამ შემდეგ მაღვიძარა დარეკავს და დაუბრუნდები ყოველდღიურობას , იმას რაც ჩვენვე შევქმენით და სწორედ რომ არარსებულმა წყობამ დაგვიმონა . და აი მივუახლოვდით ... მივუახლოვდით დასარულს , თუმცა ეს მხოლოდ დასაწყისი იყო.

- პეპელა