მის გვერდით ძალიან უცნაურად ვგრძნობ თავს,თან მინდა რომ არ მოვშორდე თან, მასთან მიახლოების მეშინია.თავს პეპელასავით ვგრძნობ, რომელიც სანთლის ალის თავზე დაფარფატებს–ჰო!რა მაღალფართოვანი სიტყვებია!დამცინის ჩემი ქვეცნობიერი და მეც მაშინვე ვეჯღანები.
–ესეიგი ნაყინი გიყვარს ხომ!
ფიქრებიდან მის მზრუნველ ბარიტონს გამოვყავარ.
მიყვარს?ვერ ვიტყვი რომ მასზე ვგიჟდები თუმცა...
–არ ვგიჟდები.
–მე მგონირომ კი.რადგან სახეზე სიამოვნება გაწერია.
ჰჰ.ამან რომ იცოდეს ჩემს ქვეცნობიერს როგორ დავეჯღანე და შევაშინე,ალბათ თვითონაც შეშინდებოდა.
–ამ შემთხვევაში სწორედ რომ ის შემთხვევაა,როცა ვგიჟდები.
ეშმაკურად ვუღიმივარ.ის გაოცებული მიყურებს და კმაყოფილი ღიმილით მეკითხება.
–ეგ როგორ?
–ნუ მკითხავ რადგან მეც არ ვიცი როგორ.
ეშმაკურად მიღიმის
–არ მიყვარს გაურკვევლობა!
ოჰ,ამას დამიხედე თვითონ ელემენტარულ რაღაცას ვერ ადგენს და ბრაზდება და მე?
–მართლა დიტოოო!
თითქოს ნაწყენი ვეუბნები თან კოზირს ვიჭერ ხელში.
–ჰჰ.გასაგებია საუბარი საითაც მიგყავს სანდრა.(ისევ იღიმება და ისევ თავბრუს მახვევს მისიღიმილი)
–მერე...(სულ მოუთქმენლად ველოდები პასუხს...პასუხად კი მიღიმის,მიღიმის და ვსო.)
ღმერთო ეს არასოდეს მეტყვის მიზეზს ხომ!აწკმუტუნებული ვიბოღმები გულში.ხელებს ვაჯვარედინებ და სივრცეში ვიყურები რომ როგორმე გაბრაზებას მოვერიო.
–ნუ ბრაზობ!...სიცილი უფრო გიხდება.
ირონიულად მიცინის.მე კი აღშფოთებას ვეღარ ვმალავ და გაოცებისგან პირი ოდნევ მეღება.სულ რატომ დამცინის?!ხმას ისევ არ ვიღებ
–ღმერთო ჩემო რა ბუტია ყოფილხარ.(ისევ ირონია)
ბუტია?!მეე?!მე ხომ ცხოვრებაში არავისზე არ გავბუტულვარ?ჩემს მშობლებზეც კი რომლაბმეც...მიმატოვეს.
–ბუტიაა?!მეე?ვფიქრობ შეცდით დიტო,მე ხომ ცხოვრებაში არავისზე არ გავბუტულვარ.
–არავისზეეე?
პასუხად თავს ვუქნევ და ეშმაკურად ვიღიმი.
–არა!
–და მე პირველი ვარ?
–ვერ გავიგე!
–მე პირველი ვარ ვისაც შენ გაებუტე.
–აქ ვინმეს ხედავ გაბუტულს?
–ჰო.შენ.და არ უარყო.
მაინც არ დამიჯერებს.მეცინება უბრალოდ მეცინება.
–კაი წავიდეთ 5თია და მე სამსახურში მაგვიანდება.
–კარგი წაგიყვან, ეგრევე სამსახურში.
მანქანაში ხმა აღარ ამომიღია.ისიც უხმოდ იჯდა,როგორც იქნა სამსახურთან მოვედით,დავემშვიდობე და უსიტყვოდ წავიდა.
ძალიან, ძალიან გახარებული ვარ არ ვიცი ეს ადამიანი რას მიკეთებს. მაგრამ იმითაც რომ საერთოდ მელაპარაკება უზომოდ ბედნიერი ვარ.
მაღაზიაში ყურებამდე გაკრეჭილი შევდივარ,ჩემი საქციელით გაღიზიანებული ვარ რადგან ამ იდიოტურ ღიმილს სახიდან ვერ ვიცილებ.დახლთან მარიამს ვხედავ და, ვხვდები რომ კარგი დღე არ მიწერია. რადგან ისეთი სახეაქვს მილიონი კითხვააქვს ჩამოყალიბებული და, მათგან უკვე არჩევს ერთერთს.
–ოჰ!ჩვენი შეყვარებული მოსულაა...თან ვინ მოიყვანა მისმა პრინცმაა!
მარიამის სიტყვებზე ვწითლდები და მეღიმება.თვალებს ვუბრიალებ და ვანიშნებ გაჩუმდეს ირგვლივ ვიხედები ხო არავინ არ გვისმენს!
–ჩუუ!არავია არ გვისმენდეს.
–რაა დასამალი?სიყვარული?
–შენ "ვეფხისტყაოსანი" წაკითხული გააქვს საერთოდ?
–ჰო შიგადაშიგ(მომაბეზრებლად იქნევს ხელს)და რა შუაშია?!
–იქ წერია რომ" სიყვარულსა მალვა უნდა..."
კისკისებს
–ჰო და მაგის ავტორმა დამალა?მთელმა მსოფლიომ იცის თამარზე რომ გიჟდებოდა.
მის სიტყვებს ვაანალიზებ და მეც ვიცინი
–მოკლედ ვერ გაჯობებ.
–ხო მსგავს თემებში კი,შეიძლება შენ ჩემზე ნაკითხი ხარ მაგრამ,მე შენზე გამოცდილი ვარ.ჰა,ახლა არ მოყვები დიტომ რატომ მოგიყვანა?მის პრინცესას ფეხით სიარული აღარ ეკადრებაო?
–კარგი რა მარიამ!(თითქოს მისი სიტყვები მწყინს დიტოს რო ირონიულად იხსენიებს)უბრალოდ რესტორანში ვიყავით და...
ჩემი სიტყვების გაგონებაზე თვალები ლამის შუბლზე ასდის.
–რაა?!სად იყავით?სიყვარული აგიხსნა?
–მოდი ყველაფერს თავიდან დავიწყებ თორებ აიხლართე შენ,რეალობასა და შენს სურვილებს შორის.
მარიამს ყველაფერს დაწვრილებით ვუყვები რაც მოხდა და ჩაფიქრებული მიყურებს.
–მე ვთქვი ძალიან უცნაურიათქო და, შენ არ მიჯერებ არა?
–ვიცი,მარიამ მაგრამ რა ვქნა?
–მიენდე!
–როგორ,მე ხომ ისიც კი არ ვიცი საერთოდ მოვწონვარ თუ არა?
თვალების ბრიალიდ მიბრუნდება.
–სანდრა მოსწონხარ. დაჟე ვფიქრობ რომ, გიჟდება შენზე მაგრამ ეს ჩემი სათქმელი და დასაჯერებელი არაა. მან უნდა გითხრას და დაგაჯერონ.
მაგიდაზე ხელებს ვშლი და ფიქრებისგან ატკიებულ თავს ზედ ვადებ.
–არვიცი,არ ვიცი რა ვიფიქრო.
–ხოდა ნურც ნურაფერზე იფიქრებ.
შენი ტელეფონის ნომერი ჩამაწერინე . უნდა წავიდე მეჩქარება.
ჩემს ნომერს ვაძლევ.
–აკას ხვდები?(ეშმაკურად ვუფახუნებ თვალებს,მისი სახელის ხსენებაზე თვალები უბრწყინდება)
–არა სხვათაშორის ისეთი სარკის საყიდლად, მივდივარ შენს კოლიდორს რომ ამშვენებს.მამაჩემი მელოდება.
ოდნავ წინ იწევა თავზე მკოცნის და გარბის.
..............
დღს ხალხის ნაკლებობაა და, საკმაოდ დიდი დრო მაქვს.ჩემს ტელეფონს ვიღებ და მენიუში ვძვრები.მართლაც უამრავი ფაილებია.მიხარია რომ ინგლისური მშვენივრად ვიცი და ვხვდები რაც უნდა ვქნა.
უცბათ ტელეფონი ბზუის და ისე ვხტები ლამის ხელიდან მივარდება."ჯანდაბა"ოდესმე მივეჩვევი!საკუთარ თავზე გაბრაზებული,გულის დამშვიდებას ვცდილობ.მაგრამ რა დამამშვიდებს სანამ სმსს არ გავხსნი.
–როგორ ხარ?
–კარგათ!შენ?
–ისე რა...
–რატომ?რა გჭირს?ნაყინის გამო ხომ არ გაცივდი?
–მე რატომ! თუ ვინმე უნდა გაციებულიყო ეს შენ ხარ.
–მეე?და მე რატომ?
–იმიტომ რომ ძალიან ბევრი ჭამე და, სწორედ მაგიტომ მოგწერე ყელი ხომ არ აწუხებს თქო.
–შენ რა ლუკმას მითვლიდი?
–არა!სწორედ გამიგე სანდრა გთხოვ.
–ვიცი,ვიხუმრე.
–კაგია.არ მინდა ჩემი სიტყვები არასწორად გაიგო ...რადგან სულ ასე გესმის.
–მე ყველაფერი შესანიშნავად მესმის ერთი რამის გარდა,მაგრამ რომ ვიცი რა რეაქცია გექნება რომ გგკითხო,თავს ვიკავებ.
–მართლაა?და რა რეაქცია მექნება?
–გაბრაზდები,სახე დაგეჭიმება და თავს აარიდებ.
–ვხედავ კარგათ შეგისწავლივარ.
–რომ იცოდე რამდენა...გაკვირვებული დარჩები.
–"სასიამოვნოდ გაკვირვებული"
საღამოს გნახავ!
რა კარგია,კიდევ ვნახავ.სიამოვნებისგან გარინდული საზურგეს ვეყუდები ტელეფონს ტუჩებთან ვიდებ და ,ფიქრებში ვეშვები.მაგრამ ვინ გაცდის?
–გოგონი!
ჩემი უყურადღებობით გაღიზიანებული ქალი დამყურებს ზემოდან
–დიახ დიახ ახლავე.
ერთიცალი გაყინული ქათამი,1კგ ბრინჯი და 3პური.
-სულ 13,10თეთრი.
ფულს მაძლევს და მეც ჩეკთან ერთად ხურდას ვუბრუნებ.
-ინებეთ 1,90თეთრი.სასიამოვნო საღამოს გისურვებთ.
საღამოს!მე ხომ პასუხი არ გამიცია დიტოსთვის.გადავწყვიტე ცოდა ვეთამაშო.
-საღამოს გნახავ! მე მგონია ეს უფრო ბრძანებაა ვიდრე თხოვნა ან,გაფრთხილება.მაპატიე საღამოს არ მცალია.
-ვიცი.
-რა.რა იცი?
-ვიცი რომ არ გცალია.
-მართლა?და შენ საიდან იცი?
-ვიცი რადგან მე მხვდები.
ვხვდები!ნეტა რას ნიშნავს ეს შეხვედრა?პაემანია?ჩემს თავს ზედმეტების უფლებას ვაძლევ.უბრალოდ ვხვდებით ესაა და ეს!
-გარდაუვალია ხომ?
-გარდაუვალი!
-"სასიამოვნო"გარდაუვალობა!
-
ღმერთო ჩემო სიცილის სმაილსაც კი რა თავშეკავებულს მწერს მე კი ყველა კვბილი რომ უჩანს იმას მივწერდი.
................
დღემ რაკეტასავით გაირბინა,ალბათ იმიტომ რომ სულ დიტოზე ვფიქრობდი,დიტო,დიტო და დიტო,ლამის თამარსაც დიტო დავუძახე და, ენაზე ისე ვიკმინე ალბათ 3დღე ვეღარ ვილაპარაკებ.
ფული გადავაბარე და გამოსვლას ვაპირებდი რომ ჩემი ტელეფონი ბზუის.
აშკარად ვიბრო უნდა მოვხსნა და ზარი დავაყენო თორემ, ერთხელაც გული გამისკდება.ალბათ დიტოა და მწერს რომ მელოდება.სმს ვხსნი უცხო ნომერია.
-სანდრა საყვარელო ვიცი რომ დიტოს ხვდები და მინდა რაც შეიძლება ბევრი ელაპარაკო იქნებ გამოტეხო რომ უყვარხარ.
მარიამი.ხო ეს მისი ხელწერაა.სასიამოვნოდ გაღიმებული გავდივარ კარებში და პასუხს ვწერ.
-შეიძლება გავიგო საიდან იცი?!
-აკომ მითხრა,აკოს კი დიტომ!სხვა ვერაფერი ვერ დავაცდევინე,იცის მაგრამ არ ამბობს.
ღმერთო ესენი რა ჩემზე ჭორაობენ?
-ჩემზე ჭორაობთ?
-სანდრა!(ზურგს უკან ჩამესმის მკაცრი ხმა და ჩაფიქრებული ვკივი)
-ვაიმე!
-მაპატიე შენი შეშინება არ მინდოდა .მაგრამ გვერდი ისე ჩამიარე ვერცკი შემამჩნიე.(ნაწყენი მელაპარაკება და მიახლოვდება დიტო.მერე თავით მანიშნებს)
-ვის სწერ?
-მმმ...მარიამს.მაპატიე ვერ შეგამჩნიე.
-ჰო,ვხვდები რადგან მაგ ტელეფონში ისე იყავი ჩამძვრალი რომ...
გაოგნებული თვალებს ვახამხამებ,ბრაზობს ტელეფონი რომ მაქვს?!
-ეს შენ მაჩუქე!
-ვიცი,მახსოვს.ვისაც გინდა იმას შეეხმიანე მაგრამ გთხოვ გზაზე ფრთხილად იყავი კაი?
ჯანდაბა მართალია გზა ისე გადმოვკვეთე არცკი გამიხედავს. მგონი მართლად ღრმად შევტოპე.ტელეფონი ისევ ბზუის მე კი დახედვის მერიდება.
ის მანიშნებს.
-გახსენი მესიჯი.
-არა იყოს მერე...
-სანდრა უპასუხე დაგელოდები და, მერე წავიდეთ.
-კაი
სასწრაფოდ ვხსნი მესიჯს.
-არა სულელო რას ვჭორაობთ...შენ ჯობია გაარკვიო რახდება და მოგვიანებით შეგეხმიანები. გკოცნი ბევრს და ხელს აღარ შეგიშლი.
-კაი საყვარელო,მეც გკოცნი,გელოდები!
..........
-სად მივდივართ დიტო?
-შენ სად გინდა?
-მეე,არ ვიცი,არ ვიცი.
ჩემთვის მთავარია შენთან ერთად ვიყო თუნდაც აქ...
-კარგი ბარში წავიდეთ!
მხიარულად მხრებს ვიჩეჩ.
-კარგიი.
-იცი რაღაც მინდა რომ გითხრა სანდრა.
-მართლაა?რაა?
ის ჩუმდება და თითქოს ფიქრებში ეშვება,თვალებს ხუჭავს და თავს აქნევს
-არა,მოგვიანებით გეტყვი.(ძალიან დაძაბულია)
-დიტო!ყველაფერი რიგზეა?(უკვე მეც ავფორიაქდი)
-კი, კი,წამო წავიდეთ მოგვიანებით გეტყვი.