ამდენი გაურკვევლობა,ყოველდღე რაღაც საიდუმლო ემატება დემი ნაკაშიძის ცხოვრებას.ვხვდები რომ ადამიანს,რომელიც მიყვარს,ტურმე საერთოდ არვიცნობ.დილით დამძიმებულმა გავახილე თვალები.მთელი ღამე ვფიქრობდი,მაგრამ უშედეგოდ.გარეთ ქარი ქროდა,გაზაფხულისათვის ზედმეტად ციოდა.შარვალი,ზედა,კედები და მოსაცმელი ჩავიცვი.თმა გავიკარი და კიბეებს ჩავუყევი.სამზარეულოში ირაკლი და მოფუსფუსე ელზა დამხვდნენ.
-დილამშვიდობის-გავუღიმე ყველას
-ყავას დაგისხამ-მითხრა ელზამ და ისევ აფუსფუსდა
-მეგონა წასული დამხვდებოდი-ირაკლის გვერდით დავჯექი.ირაკლიმ გამიღიმა
-მალე წავალ,მინდოდა დილას ერთად შევხვედროდით
-გვიან დაბრუნდები?-მოწყენილმა ვკითხე.
-არვიცი,ვნახოთ რამოხდება.ეხლა წავედი,მადლობა ელზა.კარგად მარიტა-ირაკლიმ შუბლზე მაკოცა და წავიდა.ყავა დავლიე და გასეირნება გადავწყვიტე.დემისთვის არ დამირეკავს,საათს დავხედე 8:30,არამგონია ახლა ღვიძავდეს.ათასი აზრი მიტრიალებდა თავში,თვალებდაბინდული მივუყვებოდი ნაცრისფერ ქუჩას.ფიქრებიდან მაშინ გამოვერკვიე,როცა ვიღაცას შევეჯახე.
-უკაცრავად-ამოვილუღლუღე
-არაუშავს ლამაზო,შეგიზლია ისევ გაიმეორო-ირუნიულად,ჩახრეწილი ხმით ჩაილაპარაკა მამაკაცმა.
-წესიერად მომმართეთ-შევუღრინე მე და წამოვედი.ხელი დამიჭირა და კედელზეე მიმანარცხა
-წესიერად შენ ილაპარაკე,თორე მაგ ენას ამოგაცლი
-ერთი ღერი თმაც რო ჩამომივარდეს,დემი ნაკაშიძე ყელს გამოგჭრის,ამიტო დაფიქრდი ვის ემუქრები-დემის ხსენებაზე,თითქოს რაღავ გაახსენდა,თვალებში ცეცხლი აენთო და გაიღიმაა.
-დემი,დემი,კარგი გემოვნება ქონია.მისი ახალი გოგო ხარ?-"ახალი"არ მესიამოვნა მაგრამ არ შევიმჩნიე
-ისევ შევხვდებით,ამის პირობას გაძლევ-თვალი ჩამიკა და წავიდა.ისეთი ტონით,და იმდენად დიდი სიძულვილით ახსენებდა უცნობი დემის,რომ შემეშინდა.იქვე ახლოს,კაფეში შევედი და ყავა შევუკვეთე.ტელეფონი აწკრიალდა
-გისმენ დემი
-რაგჭირს?-დაეჭვებულმა იკითხა
-არაფერი
-მარიტა!
-არაფერი არმჭირს-თქო დემი!
-სახლში გამოგივლი და სადმე დავსხდეთ-ხმა დაუთბა დემის
-სახლში არვარ,კაფეში ვარ
-მარტოო>
-მარტო
-რომელ კაფესი-ხმა ისევ გაუმკაცრდა დემის და გაბრაზება დაეტყო.მეც მისამართი ვუთხარი.მალევე დემი,სუბლშეკრული იჯდა ჩემს წინ
-სახლიდან მარტო რატო გაამოდი?
-უბრალოდ გასეირნება მინდოდა
-შეგეძლო ჩემთვის დაგერეკა!
-მარტო მინდოდა ყოფნა-ხმადაბლა ვუპასუხე.დემი მიყურებდა,ვცდილობდი მისი მზერა დამეიგნორებინა.
-რაგჭირს მარიტა-ისევ თბილი ხმით მითხრა დემიმ.არ ვუპასუხე.მიხვდა.
-ნუფიქრობ ამაზე კარგი?
-ესეთი რაიდო ყუთში დემი?-დემი გაცუმდა
-რათქმაუნდა !არაფერს მიპასუხებ.ანმე საერთოდ ვინ მეკითხება.-ცივი ხმით ჩავილაპარაკე
-მარიტა მორჩი!-თანდატან ბრაზდებოდა დემი
-რას მოვრჩე დემი,სახლიდან მარტო არგახვიდეო მეუბნები!რატო არუნდა გავიდე?მიზეზი არუნდა ვიცოდე?ის ყუთი რო დაინახე,კინაღამ მომკალი დემი!მეკიარა შენ მორჩი,და გამაგებინე რახდება!
-ეს შენ არგეხება მარიტა!დამშვიდდი ეხა
-რათქმაუნდა-ვთქვი ცივად,ტელეფონი ავიღე და გამოვარდი.ვიგრძენი დემის ხელი ჩემს წელზე,მანქანასი "ჩამაგდო" და თვითონ მძროლის ადგილი დაიკავა.
-არის რაღაცეები რაც შენ არუნდა იცოდე.ყველაფერს შენს დასაცავად ვაკეთებ და რამოხდება ეს დ...მ....... რო გაიგო!-დემი ყვიროდა!საჭეს ხელი დაარტყა.მე შევხტი.დემიმ ღრმად ჩაისუნთქა,მერე ამოისუნთა.ჩემკენ შემობრუნდა და თავი სავარძელს მიაყრდნო.
-ხომ იცი რო მიყვარხარ...თქვი მარიტა რამე!
-სახლში წამიყვანე!-მანქანა დაძრა და სახლთან მიმიყვანა.სასწრაფოდ გადმოვარდი მანქანიდან.
-ეხლა თუ სახლში ისე შეხვალ,რო არდამემშვიდობები,და იცი ამაში რასაც ვგულისხმობ,ვიფიქრებ რო დამშორდი!-მე სახლისკენ ჯიუტად მივდიოდი
-მარიტა!-სახლში შშევედი,.შემდეგ გავიაზრე დემის სიტყვები,მიყვარს,რაცარუნდა მოხდეს,გააკეტოს მაინც მიყვარს!კარები გავაღე.დემი ისევ ისე იდგა.გაიღიმა.ხელები გაშალა.მეც მივვარდი და ჩავეხუტე.სხეულში ელექტროდენებმა დამიარა,ვიგრძენი სისხლი ჩემს ძარღვებში.დემიმ მიწას ოდნავ ამაცილა
-ჩემი პატარა,სულელი-ჩურჩულებდა დემი და კისერში მკოცნიდა.შემდეგ დამსვა.მანამ მიყურა,სანამ თვალები არ დავხარე,გაიცინა.დღევანდელ შემთხვევაზე არაფერი მითქვამს,იმ მამაკაცის მუქარაც უაზრობად ჩაავთვალე და დავიწყებას მივეცი.
-დემი!-ამოვიჩურჩულე უკვე
-ხოო
-სამებაში წამიყვან?
-წაგიყვან.წადი ჩაიცვი და წავიდეთ-დემის ხელი ჩავჭიდე და სახლში შევედი.ლუიზას გავაცანი ნაკაშიძე და ოთახში ავიყვანე.
-ქვემოთ ჩადი-გავიცინე მე
-რატო ამომიყვანე აბა!-შუბლი შეკრა დემიმ
-მარტო სიარული ამიკრძალე,ხო გახსოვს?-თვალი ჩავუკარი ნაკაშიძეს
-მაგისთვის დაისჯები-უცებ მომვარდა,საწოლზე დამაწვინა და ზემოდან მომექცა.ხმამაღლა ვიცინოდი,"ვკისკისებდი" როგორც თათა იტყოდა.
-ეხლა გაკოცებ!-"დამემუქრა" დემი და ფრთხილად შეეხო ჩემს ტუჩებს.ჟანგბადის ნაკლებობის გამო,ტუჩები მომაცცილა,ცხვირზე ხელი დამკრა და ოთახიდან გავიდა.ზედა და კოჭებამდე კაბა ჩავიცვი,"ტაპკები" ამოვიცვი,თავსაფარი ავიღე,ტელეფონი,საფულე,ჩანტა და გარეთ გავედი.დემი კარებთან დამხვდა
-ანგელოზი ხარ -გამიღიმა და წელზე ხელი მომხვია.სამებაში შევედით
------------------(დემი)------------
ეკლესიაში შესვლისტანავე მარიტამ თავი დახარა,ხატებს ემთხვია,სანტელი დაანთო და ლოცულობდა.სანტლის სუქი ირეკლებოდა მის წმინდა სახეზე,მაშინ გამიჩნდა დაუოკებელი სურვილი იმისა რო ჩავხუტებოდი,როცა გაიღიმა საერთოდ გავგიჟდი,მარიტას მივვარდი და ჩავცურჩულე
-ეგრე ნუიღიმი ტორე ჩემსტავზე პასუხს არვაგებ!-მარიტამაც სწრაფად დააყენა სახე.სანთელი დავანთე მაგრამ არცერთი წამით არ მომიცილებია მისთვის თვალი.შემდეგ მომიახლოვდა,ხელი ჩამჭიდა.
----------------
სამების ეზოში ვისეირნეთ,შემდეგ კი მანქანაში ჩავჯექით.დემი ჩემს სახლს გაცდა,გაკვირვებულმა გავხედე
-ჩემს სახლში მივდივარ,სურპრიზიმაქვს შენთვის!
-ოჰოოო-გახარებულმა წამოვიძახე.სახლში შესულს თათა დავინახე,მისკენ გავექანე და ცავეხუტე.მთელი ძალით მოვხვიე ხელი მეგობარს,ისიც ჩამეხუტა.მალე დაგვაშოშმინეს და დავჯექით
-ადრე წამოვედით!სამწუხაროთ ხვალიდან სკოლა იწყება,პარასკევს გამოცდები გვეწყება.-გვამცნო თათამ
-კატასტროფაა-ვთქვი მე
-ერთად ვიმეცადინოთ-იდეა წამოჭრა თათამ
-კაი იქნება,ხან შენთან,ხან ირაკლისთან-თათას ავუხსენი დაწვრილებით ირაკლი ,ისრომ მისსახლსი ვცხოვრობდი და ისიც მალევე მიხვდა ყვლაფერს.
-საბა მართლა ფიქრობს რომ ცოლად უნდა მოგიყვანოს-აკისკისდა თეკლა
-რამდენი წლისაა ეგბავშვი?-იკითხა დემი
-პატარაა!მაგრამ სიმპატიური,ჭკვიანი
-სიმპატიურობაც და სიჭკვიანეც არმაკლია მე-თვალი ჩაუკრა დემიმ თათას
-აბა რა სილამაზეს ასხივებ შენ!-არ ჩამორჩა თათა და დაიწყეს კამათი
-ლუკა ყავა გინდა?
-ოღონდ ამატ მოვცილდეთ-გაიცინა ლუკამ და სამზარეულოში გავედით.
-როგორ ჩაიარა უჩვენოდ დასვენებამ?-გავუღიმე ლუკას
-კარგად,თქვენ როგორ გაერთეთ?-მეც ყუთის ამბავი მოვუყევი.ლუკასაც სახე შეეცვალა და შიშმა გადაურბინა.
-ყველაფერს თავისდროზე აუცილებდალ გაიგებ-მიხვდა ლუკა რაცუნდა მეკითხა
-მანამდე იცოდე,რომ ყველაფერი ხარ დემისთვის,და როცა ის ამბობს რომ უყვარს,ესეიგი უყვარს.მისი უნდა გჯეროდეს
-დემის სახლის სამზარეულოში ვზივარ ლუკა,მისი რომარ მჯეროდეს აქ არ ვიქნებოდი-გავუცინე მე
-გაუმართლა დემის!ძალიან გაუმართლა-თვალი ცამიკრა ლუკამ
-შენზე იგივეს ვერვიტყვი,როგორ უძლებ ამ წუნკალს-გაბრაზებული სემოვიდა დამი,ჩემს გვერდით დაჯდა და წელზე ხელი მომხვია
-მარიტა,ნამდვილად ძალიან მეცოდები ამის ხელში,მართლა ძალიან-შეწუხებულმა ტქვა თათამ და ლუკას მიუდა.ჩემი ტელეფონი აწკრიალდა
-მარიტა,გამოგივლი და სახლი წამოდი რაა,ზეგ მივფრინავ მინდა ეს ორიდღე სენთან ვიყო-გაისმა ირაკლის ხმა
-კარგი,დემისთან ვარ-გავიღიმე მე-ირაკლი იყო მომაკითხავს
-მე ვერ წაგიყვანდიი?-გაბრაზდა დემი
-ზეგ მიფრინავს ამიტო ხვალ ვერგნახავთ,ირაკლისთან ერთად ვიქნები
-გამორიცხულია,ტან ხვალ სკოლა გავქს!-დაასკვნა დემიმ
-დემი გავაცდენ!ირაკლი ჩემი ძმაა,და ნუ ბრაზდები რაა!აი მოვიდა-ლუკას და თათას დავემშვიდობე,დემიმ გამაცილა.
-ნუ მიბრაზდები რაა!-ავხედე დემის
-რაგაძლებს ერრთიდღე
-მიყვარხარ-ვუთხარი დემის და ჩავეხუტე
-სულელო!წადი ეხლა-გამიღიმა.მეც მანქანასი ჩავჯექი.