როგორცკი ვახშამს მორჩნენ მაშინვე აალაგა მაგიდა.. რუსკამ კი დაუშალა მაგრამ, შენ დაისვენეო და არდანებაასაძინებლად ქალს.. ქალმაც ტკბილი ძილი ურურვა ორივეს დ ათავისი ოთახისკენ წავიდა. თეფშები უნდა მოევლო როცა, უკნიდან შეხება იგრძნო.. ადგილზე შეხტა, არარის მიჩვეული ასეთ რამებს და მითუმეტეს საპირისპირო სქესის პიროვნებისგან. ხელები წელზე მჭიდროდ მოხვია და თავი მის თმებში ჩარგო.

-რასაკეთებ?!_მისი საქციელისგან გაკვირვებულმა იკითხა და წყალი დაკეტა.

-ვერხედავ?_მანაც კითხვითვე უპასუხა და აილენის თმების სურნელით გაიჟღენთა ფილტვები.

-რომ ვხედავ იმიტომ გკითხე რასაკეთებ თქო?!_კითხვა ისევ გაუმეორა და მისკენ მიბრუნდა.

-გაჩუმდი და ხმას ნუ იღებ კარგი?! ისე უფრო მიმზიდველი ხარ._მისი გაჩუმება სცადა მაგრამ აილენმა მისი დაძარღვულ ხელებს დაეჯაჯგუნა გასათავისუფლებლად, მაგრამ უშედეგოდ.


-გამიშვი._ამოიკრუტუნა ტკივილისგან აილენმა და ხელები გაწევინა.

-რამდენს სხვალტალებ გოგო?! _გაბრაზებულმა მიუბრუნდა აილენს.

-საქმეს ვაკეთებ ხედავ?!_ხელით ჭურჭლისკენ მიუთითა.

-ნუთუ საქმის კეთება გირჩევნია ჩემს მოფერებას?_ გაკვირვებულმა დაკვესა თავლები.

-დიახაც და საერთოდ ჩემთან მოკარების უფლება ვინ მოგცა?_გადიდგულებულმა დაიჭყო ჭიკჭიკი აილენმა და დანიელს ხელის მიმიკებით ელაპარაკებოდა.

-როგორცგინდა.. _მაცივარს მიეყდნო და აილენს დაუწყო ყურება, თუ როგორ აკეთებდა საქმეს. მართალია ამ გოგოს ყველა ქმედება ძალიან უხდება განსაკუთრებით კი გაბრაზება, როგორ უხდება გაბრაზებულზე გამობურცული ტუჩები.. აილენის ტელეფონმა დარეკე და მანაც მაშნვე ხელები შეიმშრალა მობილური კიბიდან ამოაძვრინა და ნომერ როგორცკი დახედა გულიანად გაიღიმა, ისე ძალიან უხდებოდა ღიმილი დანიელი ძვლივს იკავებდა თავს რომ მისი გამობურცული ტუჩები კიდევერთხელ არ დაეგემოვნებინა.


-ხო მა.._ისე გაუხარდა მამის ზარი სულ დავიწყდა, რომ მარტო არიყო და დანიელი ისმენდა მის საუბარს,-კი მა კარგად ვარ, მეც ძალიან მომენატრე.სახლი თუ მომწონს?! კი, გადასარევია მერე სკაიპით დაგელაპარაკები და ყველაფერს მოგიყვები მა.. მეც მიყვარხარ.

-რაო მამამ დაგირეკა?_ოკითხა ინტერესით და ანაბელს გაღიმებულ სახეს ღიმილითვე უპასუხა.

-ხო._ღიმილით უპასუხა.

-ძალიან კარგია და იმასაც ხომარ ეტყვი რომ დაურეკავ მე რო გაკოცე?_ახარხარდა დანიელი და აილენს ნერვები მოეუშალა.

-როგორ შეგიძლია სულ ხუმრობდე რა.._გაბრაზებულმა უპასუხა.

-მორჩი საქმეს?_სრულიად სხვა კითხავა დაუსვა.

-კი.


-ხოდა წამოდი დავიძინოთ.

-დავიძინოთ „თ“ ? მე და შენ ერთად უნდა დავიძინოთ?_თავლებ გაფართოებული სვამდა კითხვას ?

-თუ ეგრე გინდა პრობლემა კიარა?_გიმილით პასუხობდა დანიელიც.

-შენ რა ხუმრობ? შენთან დაძინებას არვაპირებ, გასაგებია?!_გააფრთხილა დანიელი.

-მაშინ მოგიწევს თაგვებტან ერთად ძილი..

-თაგვებთანო?! ყველაზე მეტად მაგ არარაობის ეშინია, ეგრო დაინახოს გული ადგილსვე წაუვა.. ოღონდასც ეგ არ ნახოს და სულ ფეხზე გაათენებს.

-ხო რა არმოგწონს?_ გაკვირვებულმა კითხა დანიელმა

-შენ ხომარ გაგიჯდი? თაგვებს ვერვიტან.

-ვერიტან თუ გეშინია?_სიცილით კითხა და აილენის აცრემლებული თვალები როგორცკი დაინახა, მაშინვე მორჩა ცინიკოსობას.. კარგი ხო არიტირო ეხლა.. რაა, მართლა ეგეთი სატანა კიარავარ, მითუმეტეს ჩემი სტუმარი ხარ და მასპინძლობა ეგეთი არვიცი მე.. ნუ თუ ძალიან არგამაბრაზებ ხოლმე არგემუქრება ეგეთი რამე..

-კარგი.._სლუკუნით უპასუხა და ცრემლი ხელის გულით შეიშრალა..

-მოიცა._შეაჩერა დანიელმა.

-რა?_გაკვირვებით შეხედა დანიელს.

-რადა ძალაინ გიხდება ცრემლი მაგრამ, როცა მე შენსგვერდით ვარ არასდროს დავინახო შენს თავალზე ცრემლი.. გასაგებია?! როცა რამე დაგჭირდეს ყოველთვის მეუბნები მე. რაცარუნდა გასაჭირში იყო გასაგებია?

-კი._თავი დააქნია და მის მოხვეულ ხელს ტავისი მიაგება.

-ეხლა ძაანაც ნუ გათამამდები.._ისევ თავისი გევლგესლა როლი მოირგო და მაშნვე მოშორდა აილენიც.

-უტაქტო ხარ. _ხელი აუქნია და კიბებს აუყვა, ოთახში შევიდა და კარები მალევე გადაკეტა. დანიელი არ შემოვიდესო. ჩაემოდანი საწოლზე შემოდა ძვლივს’ძვლივობით და ხმაურით გახსნა. სწეაფად გამოიცვალა ტანსაცმელი და მოკლე შორტისგან და მაიკისგან შემდგარი პიჟამოები ჩაიცვა. კარები გააღო და დანიელი დაინახა კიბეებზე მომავალი..

-შეგიძლია მითხრა ჩემი ოთახი სადარის?_ჩქარჩქარა მიაყარა და შორტს ქვევიტკენ ექაჩებოდა.

-კი გვერდით. ხელი გევრდითა ოთახისკენ გაიშვირა და კარები გაუღო, თუ არ მოგწონს შეგიძლია ჩემთან ერთად დაიძინო.

-პირველად შენ შედი კარგი?_მუდარით გადახედა და დანიელის ხარხარი რომ გაიგო მაშინვე ინანა ეს, რომ სთხოვა.

-რაიყო გგონია თაგვები არაიან?_სიცილით კითხა და შუქი აანტო.. თაგვები კაარა ზღაპრული ოთახი იყო, აი ისეთი ბავშვობაში, რომ ქონდა.. იმ ოთახში მას შემდეგ არშ ესულა რაც დედ ამოუკვდა. დედასთან ერთად იძინებდ ასულ და იმ ოთახს მისგარეშე არცკი გაკარებია.. ბავშვობა დაუდგა თავლწინა და გახევებული იდგა ერთ ადგილას. დანიელის ხელის შეხებამ მოიყვანა გონს და ადგილზე შეხტა.

-რაგჭირს?_გაკვირვებულა კითხა.

-არა.. არაფერი.._ფიქრების გასაქრობლად თავი გადაქნია და ლოგინზე ჩამოჯდა.

-თუ რამე დაგჭირდეს გვერდით ოთახში ვარ და დამიძახე.

-კარგი ღამე მშვიდობისა._დაემშვიდობა დანიელს.. მანაც ტკბილი ძილი უსურვა და ოთახიდან გავიდა.. როგორცკი დანიელის ოთახიდან ხმა გაიგო, და დაწოლილი დაიგულა მანაც მაშნვე შეგორდა ლოგინში.. ისრო, უცხო სახლში იყო სრულიად უცნებობთან ერთად სულაც არ აწუხებდა.. მშვიდად სძინავდა..


^^^^
დაღლილ დაქანცულმა სულაც ვერგაიღვიძა დილით ადრე.. მართალია საქართველოს დროით შუადღის 3 საათი უნდა იყოს მაგრამ აქ უკვე 12 საათია.. გაიღვიძა თუ არა მაშინვე ფეხზე წამოფრინდა, უნდოდა დანიელი ენახა და სხვაგან გადასულიყო, აბა ტვირთად ხომარ დააწვებოდა სრულიად უცხოს.. მართალია ეს მამაკაცი როგორცკი დაინახა მისით აღფრთოვანდა მაგრამ, ეს სულაცარაძლევს იმის საშუალებას, რომ სრულიად უცხოსთან ერთად იცხოვროს. თანაც იმასც თუ გავითვალისწინებთ გუშინ პირველი კოცნა მოპარა. მზიანი დღე იყო, ამიტომ მოკლე შოლტი და თეთრი მაიკა ჩაიცვა, ამავე ფერის კეტებიც და თემბი კოსად გაიკეთა.. კიბებს ხტუნვა’ხტუნვით ჩაუყა და ვერავინ რომ ვერ დაიგულა არემარეს სამზარეულოში შევიდა.. აქაც არავინაა თქვა მოწყენილმა და ოთახისკენ წავიდა.. ბოლო საფეხურზე ფეხი დადგა და დანიელის ოთახისკენ წავიდა.. თავითონაც არიცოდა რატომ?! ალბად იმიტომ, რომ აინტერესებდ აამხელა სახლში სრულიად მართო იყო თუ არა?! კარების სახელურს ხელი ცაკიდა თუმცა არჩამოუწევია..

-რომ შევიხედოდა შიგ იყოს? მერე დამცინებს ?! მაგარმ სახლში რომ მართო ვიყო? კარგი ხო რამშიშარა ხარ ვითვლი: ერთი ორი და სამი უნდა ეთქვა როცა კარებმა თვითონ გაეღო.. ყბა ლამის ძირს დაუვარდა როცა დანიელი ნახევრად შიშველი დაინახა.. ათვალიერ’ცათვალიერა ა მაშნვე თავლები დახუჭა..

-შენ აქ რასაკეთებ?_კითხა მოულოდნელად.

-ისაა.. მე.! თავლებს არ ახელდა და ისე ფრუტუნებდა საწყალი აილენი..

-კარგი ხო მივხვდი.. ადექი და მუსა სახლში არ დაგხვდა, მერე ჩემთანამოირბინე დ აფიქობდი რომ შევიდე და შიგიყოს დამცინებსო ხომ ეს, ?

-თვალები გაახილა და მისი ულამაზეს სახეს შეხედა.. ვითომ მაწერია რამე?! წაიკითხა თუ გამოიცნო?

-ვიცი, რომ ნიჭიერი ვარ არუნდა ეხლა მაგას აფერისტობა.._ახარხალდა დანიელი და გოგონა კედელს აკრო, ისე გავებული უყურებდა თვალებში თითქოსდა უნა შეეჭამა მაგრამ, არა.მის ასეთ რეაქციაზე ხალისობდა.. გოგონას მისი ერთი მიახლოებაც კი გულს უფრიალებდა..მისი გულის ხმა მთელს სახლში ისმოდა..

-კარგი არდაიბნიდო ეხლა_იგივე ტონით განაგრძო და სახე მის ყელთან ასრიალა.. _საიმოვნებისგან ჟრუანტელმა დაუარა პატარა ქალბატონს მაგრამ, მალევე მოეგო გონს.

-სულაცარა, იმის სათქმელად მოვედი რომ, უნდა გადავიდე და გამეფრთხილებინე_მალევე ჩაუკაკლა თავისი სათქმელი სრულიად მოულოდნელად.. რა წასვლა რა გაფრთხილება საიდან მოიტანა თვითონაც არიცის მაგრამ ფაქტია , რომ ამით დანიელი ხარხარს მორჩა და სახე დაეჭიმა გაბრაზებისგან.

-ანუ გადადიხარ?_გაუმეორა თავისი წინადადება.

-დიახაც._მანაც კმაყოფილმა გასცა პასუხი.

-მაგასაც ვნახავ._ისევ ახარხარდა დანიელი და ეხლა უფრო მეტადაც. ვერგაეგო რააცინემდ ამა იდიოტს.. მივდივარო უთხრადა ლამისა გასკდეს ხარხარში.. არამგონია ლორმალური ადამიანის შთაბეჭდილებას ტოვებდეს.ამ საქციელით.

-და რა დამაკავებ?!_თვითონაც სიცილიტვე უპასუხა.

-რომ მოვინდომო დაგაბავ კიდევაც, ასერომ პატარა ქალბატონო დარჩები აქ და რასაც გეტყვი გაკეთებ იმას.._ყელში ჩარგული თავით ჩურჩულებდა დანიელი და ამით აილენს უფრო აბრაზებდა..

-მომშორდი იდოტო._გაბრაზებულმა დაუყვირა, და ხელები გულზე შემოაწყო მოსაშორებლად, მაგრამ დანიელმა უცებ მის გემრიელ ტუჩებს ვირივით დაეკონა და მორიგეობით უკოცნიდა ტუჩებს.. უკვე მეორედ გაიმეორა იგივე, ამით კი აილენს შეურაწყოფა მიაყენა, აილენმა კი მამას, რომელიც სულ იმას ჩასჩიჩნებდა, რომ 23 წლამდე მას არავისთან ექნებოდა ურთიერთობა.. მჟავე სითხემ გადმოჟონა აილენის სახეზე და უცებ ასლუკუნდა ეს უკანასკვნელიც.. ეს ორი დღეა რაც დანიელს გადეჩეხა სრულიად შემთხვევით, მისი ცრემმლები მოხშირდა. რაც დედა დაკარგა მას შემდეგ მის სახეზე ცრემლი არავის უნახავ, და რაღა ეხლა მოუნდა ქვითინი. მალევე მოშრდა მის ბაგეებს დანიელი და სახე მის ხელბში მოიქცია.. უცებ სახეზე სიმხურველემ გადაჰკრა.. ვერიტანს როცა ვინმე ტირის ს და მითუმეტეს ამის მიზეზი მანა.

-ხომ გითხარი არ იტირო ჩემი თანდასწრებით თქო?!_წინანდელი დღის სიტყვები გახსენა დ ანიკაპით თავი მაღლა აწევინა, მის თვალებშ რაღაც სხვა იგრძნობოდა.. დიდი ტკივილი.. სულაც არიდგა მის წინ ის ენამწარე და თავდაჯერებული გოგო რომელიც გუშნ გაიცნო, არა ეს რაღაც სხვაიყო.. კუთხეში მიმწყვდეული მსხვერპლი რომელიც სიკვდილს ლამობს, მაგრამ არა და არა კვდება.. უცებ დაუსხლტა ხელიდან დანიელს და თავის ოთახშ შევარდა. კარები მალევე გადაკეტა, ხმამაღლა აკივლდა და ყველაფერი დალეწა.. გახსენდა დედის დარიგება, თუ ბიჭი გაკოცებს ისე რომ მისი ცოლი არხარ ეს იმას ნიშნავს რომ გიყენებს.. კარებზე განუწყვეტლივ ურტყავდ ახელს დანიელი არაფერი აუტეხო თავს აილენ..

-აილენ .. კარები გაღე.. გთხოვ ! გესმის ჩემი.._უცებ ყველაფერი დადაუმდა. სახლში გამეფებული სიჩუმე მხოლოდ კარებზე მიყრდნობილი ორი სრულიად უცხო მაგრამ, ერთმანეთისთვის ძალიან ახლონი, ერთმანეთისთვის სუნთქვდნენ.კარები გაღო და ძალიან მაგრად მოეხვია.. ეს ალბად იმის ბრალი იყო რომ, ძალიან აკლდა ყველაფერი, ძვირად ღირებული ნივთებით ხომ ვერ მოიკლავს, იმ ტკივილს რაც გულშ აქვს.. უნდა იტიროს , რომ სული მოიოხოს.. ძირში ჩაჯდა და დანიელის ყელში ჩარგო თავი.

-ეხლა კარგად ხარ?

-კი.

-გინდა ვითამაშოთ?_სრულიად მოულოდნელმა კითხა და ღიმილით აკოცა შუბლზე.

-რა?_მანაც ინტერესით იკითხა.

-რაცგინდა.. მაგალითად გავტეხოთ, ყველაფერი თუ შენ დაგამშვიდებს._მის გამხიარულებას მოყვა დანიელი და გულიანად გააცინა კიდეც.

-გავტეხოთ ყველაფერი? მე უკეთესი იდეა მაქვს_უცებ თავლი თავლშ გაუსწორა.

-მითხარი.

-მე შენს ყველა ნივთს, დავამტრევ შენ კი ჩემსას ოღონდ თუ დაგენანება მეტყვი და ერთ სურვილს ამისრულებ სანაცვლოდ.

-შევთანხმდით.. ხელი ხელს ჩამოაღტვეს და დაიწყეს ომი.

-მოიცა შენ რა ჩემს ტანსაცმელს ხევ?_კითხა მოულოდნელად და ხელიდან გამოსთაცა თავისი მაისური..

-ხო აბა შენ არაფერი გაქვს გარდა ტანსაცმელისა და ჩემებს ხომარ დავლეწავ..

-მაშინ მეც ტანსაცმელს დაგიხევ.

-როგორც გინდა.

-ნახე რავიპოვე.. ერთერთიი ყველაზე საყვარელი ზედა იპოვა დანიელისა და თავლები აუციმციმდა, დანიელმა რომ უთხრა ეგ არდახიო და სურვეილს შეგისრულებო.. სახლი ნამდვილ საღორესს დამსგავსეს.. ირგვლივ სულ დახეული ტანსაცმელები ეყარა. არცერთი არ ფიქრობდა იმაზე , რომ მერე რაუნდა ჩაეცვათ... განსაკუთრებით კი აილენი.. ის ხომ სრულიად უცხო ქალაქში საშოპინგოდ სულაც არ სცხელა.. თანაც ყველაფერში ფული უნდა გადიხადოს.

-დავიღალე.. ძირში ჩაჯდა აილენი და დანიელს გახედა მოდი დაჯექი და მაგას დანებე თავიო..

-ვინმემ რომ დაგვინახოს ხომ იფიქრებენ გიჟები არიანო?

-მერე რა.

-რადა ტანსაცმელი აღარ გაქვს მოგიწევს ერთიდა იგივეთი აიარო.._ისევ ახრხარდა დანილენი აილენის გაბრაზებულ სახეზე უფრო და უფრო ხმამაღლა ხარხარებდა..

-რატომ არმითხარი თავიდან?_გაბრაზებულმა გაჩოჩდა მიგან შრს დ ახელები გადაჯვარედინა როგორც სჩვევია ხოლმე.

-როცა ბრაზდები ულამაზესი ხარ._სულაც არაინტერესსებდა დანილეს მისი გაბრაზება, ანდა მისი უტანსაცმლობა.

-თავი დამანებე რა.

-კარგი რა, რამდენჯერ მოგიგე? _შეახსენა მისი მოგებული და ოსტატურად გადაიხარხარა.

-5 ჯერ._გახსენა მისი მოგებული და დაშლილი ტმები ისევ აიკრა.

-და შენ?

-1 ჯერ.

-ანუ, მოგიგე.

-ეგრე გამოდის.

-ხოდა ადექი და წავედით ეხლა

-სად?_გაკვირვებულმა მიუბრუნდა, იმედია ეხლა არ მეტყვის ბარშო ან მეგობრებს გაგაცნობო თორემ ამ შორტებით როგორ წავა სადმმე ისეთი მოკლეა.

-მაგას როცა მივალთ მაშინ გაიგებ._ნიშნისმოგებით ჩასჩურჩულა ყურშ და აბიბილოს ნაზად დასო კბილები.

-ასე სადწამოვიდე?

-მაგაზე თავიდან გეფიქრა.. მოკლე შორტების ამარა შემოირბინეს მთელი მოსკოვი, ყველაფერი ძალიან მოსწონდა.

-წავედით?

-სად?

-წამოდოდი და თავად ნახავ.. სადღაც ნახევარ საათში, ძალიან დიდი მაღაზიაში იყვნენ, ულამაზესი კაბების წინ.. სიმართლე, რომ გითხრათ აილენს დიდიად არუყვარს კაბები და განსაკუთრებით გრძელი კაბები... ყოველთვის ფიქრობდა, რომ შრტშ და შარვალში უფრო მეტი თავისუფლება იყო ვიდრე მოკლე კაბაში.. რატომღაც ემისებოდა შოლტები.. ამიტომაც არუყვარს ზამთარი, იძულებულია თბილად ჩაიცვას მასკი ეს ყველაზე მეტად აღიზიანებს..

-იმედია არ ფიქრობ, რომ მე მაგ კაბას ჩავიცმევ?!_ისეთი თვალებით გახედა დანიელის ხელში გრძელ წითელ კაბას, რომ ლამის თვალებით დახია..

-მართალიხარ.! არ ვფიქრობ, შენ ამას ჩაიცმევ და იცი რატომაც.. უბრალოდ არგამაგონო რა გრძელია ამით ვერ ვივლიო?! მაგ შოლტებითაც ვერ ივლი უნივერსიტეტში დამიჯერე, მე არმოგცემ უფლებას.._ხელი მის ყველაზე საყვარელ შოლტისკენ მიუთითა რომელიც მის გრძელ ფეხებს ლამაზად აჩენდა..-ჩაიცმევ ოღონდ ჩემთან.._ბოლო სიტყვები ისე ვნებიანად თქვა და თან გოგონა აათვალიერა, რომ აილენს ტვინში სისხლმა აასხა, ხელიდან გამოსტაცა კაბების ხროვა რომელიც ხელში ქონდა და გასახდელში შეიკეტა...

პ.ს. უკვე აღარ ვიცი გავაგრძელო თუ არაა?! თუ თვლით რომ არ ღირს გაგრძელება მითხარით..!