მობილურით ელაპარაკა აილენს.მოიკითხა მისი ვითარება ვინმე ხომარ ავიწრვოვებდა მის არყოფნაში. გუგა, ნაიკი და ბექა თვალს არ აშორებდა აილენს მაგრამ მაინც ყოველ დღე ახსენებდა ძმაკაცებს, რომ აილენისთვის უნდა მიეხედათ. როგორციქნა დადგა დღე როცა ბრუნდება მოსკოვში და აილენი უნდა წაიყვანოს ბათუმში. არ უთქვამს წინასწარ, უნდოდა სიურპრიზი გაეკეთებინა მისთვის. იცოდა რომ ეხლა ყველაზე მეტად მისი დანახვა და ბათუმში წასვლა გაახარებდა. თითქმის ორი წელია მოსკოვშია მამას და მისი მეგობრებს კი მხოლოდ სოციალური ქსელით ეხმიანება. როგორცკი ჩავიდა მოსკოვში მაშნვე ნაიკს დაურეკა.
-ნაიკ, ჩამოვედი გუგა და ბექა სადარიან?_მოიკითხა ძმაკაცები და ჩემოდანი მანქანამდე მიაგორგიალა.
-დანიელ, ძმა ყველანი აქ ვართ._გაისმა ყურმილს მიღმა გუგას და ბექას ხმა.
-აილენი სადა?_მიკითხა საყვარელი ქალი და ღიმილით დაელოდა პასუხს.
-სასწავლებელშია, თანაც ძალიან მოწყენილია. სულ არ იღიმის რაც შენ წახვედი._მოახსენეს აილენის ვითარება და მასაც ბოროტულად გაეცინა.
-რაგაცინებს შე ჩ*** გოგო შენგამო სადაცა ატირდეს უნდა, ისე ენატრები და შენკიდე მიცინიხარ.._გაუბრაზდა ნაიკი მეგობარს და მობილურის გათიშვით დაემუქრა.
-კარგით რა, მე ხომ თქმევი მეგობარი ვარ. რაიყო გადახვედით აილენის მხარეს?_ვითომდა ნაწყენი ხმით ჩაილაპარაკა და მანქანა დაქოქა.
-დიახაც._გასცა გუგამ დამაკმაყოფილებელი პასუხი და საუბარში ბექა ჩაერთო.
-ძმა მისმინე, ეხლა აილენს სწავლა უმთავრდება, მიდი და შენ მიაკითხე ძალიან გაუხარდება. ჩვენ გველოდება და შენ, რომ დაგინახავს ყველაზე მეტად ეგ გაეხარდება._მეგობრული რჩევა მისცა ბექამ.
-სწორედაც, რომ მაგ გზას ვადგავარ.._მანაც გააცნო თავისი ადგილსამყოფელი და დაუბარა , საღამოს გამოდით ჩემთანო.

^_^_^_^_^

რაც დანიელი ბათუმშია, მისი ცხოვრება ერთფეროვანი გახდა, სასწავლებელი მერე ისევ სახლი.. ბიჭები, რომ არ ყავდდეს ალბად სულ გაფრენს ეს საწყალი, განსაკუთრებით კი გუგა, რომელიც მის სახეს ღიმილს არ აშორებს, ცდილობს როგორმე გააცინოს და ამისთვის ყველაფერს აკეთებს. სასწავლებლიდან ტავი ძვლივს დაღწია.. პირაპირ გასასვლელისკენ წავიდა.. მიხედ’მოიხედა თუმცა ნაიკის მანქანა არსად იყო, იფიქრა დავავიწყდიოდა იქვე დაელოდა. საათზე მალი’მალ იხედებოდა არასდროას აგვიანდებოდათ ხოლმე ბიჭებს და რაღა მაინდამაინც დღეს აგვიანებენ, ასე დაღლილ დაქანცული რომაა. უცებ თვალებზე ხელის აფარება იგრძნო და ძალიან შეეშინდა.. შიშსგან შეჰკივლა კიდეც.. თავიდან ბიჭები ეგონად განსაკუთრებით კი გუგა თავისი გამოხტომებით მაგარმ, სუნამოს სუნმა სულ სხვა კვალტან მიიყვანა.
-აბა გამოიცანი ვინ ვარ?_დასვა კითხვა დანიელმა და აილენის ყურთასმენას უკვე ნანატრი ორიკვირის სიტყვები მოესმა, ამ კაცის ხმა აგიჟებს, მის სუნს ჭკუიდან გადაყავს.მის სურნელს ძილბურანშ მყოფიც კი გრძნობს და რაგასაკვირია, რომ ვერ ეცნო ეხლა.
-დანიელი.._სიხარულისგან ხმაც კი აუკანკალდა.. სწრაფად მიტრიალდა სასურველი მამაკაცისკენ და მთელი ძალით მოეხვია.. მაინც რას უშვერება ერთიციდა არსებას ამოდენა კაცი.. როგორ შეიძლება მის ერთიმუჭა გულში დანიელის ნაირი კაცის „ჩატევა“. თუმცა არც ეს ყოფილა გამორიცხული.. ნაზად აკოცა ჯერ შუბლზე და მერე მის წითელ ბააგებს დაეტანა, ასე ძალიან რომ აგიჟებს, ასე ძალიან რომ ენატრებოდა. აილენიც არ შეწინაღმდეგებია იმდენად გაუხარდა მისი ნახვა და მითუმეტეს მისი კოცნა რომ რაშეწინაღმდეგება ანდა რის შეწინაღმდეგების თავი ქონდა. არცერთი არ ფიქრობდა იმ წამს, რომ ეს კოცნა შეიძლებოდა სანანებლადაც კი დარჩენოდათ, მაგრამ ერთი რამე იცოდენ, რომ ეს კოცნა მათ ცხოვრებაშ წარუშლელ კვალს ტოვებდა. და ამ ორ არსებას უფრო და უფრო აკავშირებდა ერთმანეთთან. ძვლისვ მოშორდა მის ბაგებს დანიელი, ნაზად დაუსვა ხელი გრძელ ქერა თმებზე და კიდევერთხელ შეახო თავისი ბაგები აილენისას. ალბად მიხვდებით იამსაც, რომ ამ ორს უერთმანეთოდ უკვე სუნთქვაც კი აღარ შეუძლიათ, თუმცა რაცარუნდა გასაკვირი იყოს მათ ამ გრძნობას ჯერ კიდევ ვერ დარქვეს სახელი. არცერთისთვის არიყო სიტყვა „მიყვარხარ“ ფასდაუდებელი მაგრამ, არცერთი არ ამბობდა ამ სიტყვას. განა დანიელს არუნოდა ეთქვა, რომ ყველაზე და ყველაფერზე მეტად უყვარდა, რომ მის სახეზე ცრემლს როცა ხედავს ლამისა გასკდეს ისე ეშლება ნერვები მაგრამ, არადა არ ამბობს ამ სანატრელ სიტყვას აილენისთვის.. თუმცა?! რა ფასიაქვს სიტყვას როცა საქციელით ამტკიცებს ადამიანი, რომ უყვარხარ და მისთვის უმნიშვლენო სულაცარხარ.. მისი ცხოვრების არსი და მომავალი მეუღლე ხარ, ისე გიკოცნის ბაგებბს დედამიწაზე თუ ხარ ვერ გრძნობ. გონების დაკარგვამდე გსიამოვნებს მისი თითოეული სიტყვა და მოფერება.. აი რა არის სიყვარული რომელსაც სიტყვა „მიყვარხარ“ არსჭირდება. უბრალოდ ძედმეტად ბანალურია.
-როგორ მომენატრე აილენ.._ძვლივს ამოილუღლუღა დანიელმა. უაელენისოდ, ცხოვრება უკვე უჭირდა. ეს გიჟი გოგო რაც მის ცხოვრებაში გამოჩნდა იმ დღიდან დაიმკვიდრა დანიელის გულში ადგილი. რასაც ვერც დრო და ვერც მანძილი ვერ შეცვლიდა ვერასდროს.. უბრალოდ სიტყვა ვერ მოიძებნებოდა დანიელის ლექსიკონში ისეთი რაც აილენისთვის გაემეტებოდა, რაც მის გრძნობებს გამოხატავდა, რაც აილენისნაირად ერთადერთი იქნებოდა და როგორც აილენია მისი ისევე დარჩებოდა მისი სიტყვა აილენის. უყვარდა კიარა მასზე აბოდებდა კიდეც. თვითონაც ვერ გარკვეულა როდის მოახერხა ამ გადარეულმა გოგომ და შეაყვარა თავი. თანაც ისე შეაყვარა, რომ უმისობა ასუსტებს. შინაგანად ასუსტებს და აზროვნების უნარს აკარგვინებს.
-მეც მომენატრე.._ხმა ჩამწყდარმა ამოილაპარაკა აილენმა და დანიელს თავლებში შეხედა. ყოველთვის უნოდა მასზე მაღალი და რაც მთავარია ისეთი მამაკაცი ყოლოფა გვერდით რომელთანაც თავს დაცულად და ყველაზე უსაფრთხოდ იგრძნობდა. დანიელის გამოცენამ მის ცხოვრებაშ ყველაფერი უკეთესობისკენ შეცვალა, ყოვეთვის თავის ბედით უკმაყოფილო აილენი ეხლა უალს მადლობას სწირავს იმისთვის, რომ ბედმა შეახვედრა დანიელს. მისი უკუღმართი ბედიკი სადრაც შორსა, და არასდროს აღარ სურს რომ დაუბრუნდეს. დანიელის გვერდით თავს ჩიტივით გრძნობს, დაფრინავს. ეხლა რომ კითხოთ სად იმყოფებიო?! ალბად, მეცხრე ცას ან ოკეანეს დაგისახელებს, უძირო და ულამაზეს ოკეანეს სადაც მხოლოდ და მხოლოდ მან და დანიელი არიან. ეს არის მისი ყველაზე ბედნიერი წუთები. ამდენი ხნის უნახავმა ასე უცებ რომ ნახა, ყველლა ემოცია ერთიანად განიცადა და მისმა ჩახუტებამ მოიყვანა გონს.
სახლში მისულებს ყველა მათთან დახვდათ. ნაიკი, გუგა და ბექა რუსას ეხმარებოდნენ და კერძებს აკეთებინებდნენ. გვარიანად ამოსვრილები ისეთი დასანახავები იყვნენ , ლამისა სიცილისგან „კრუნჩხვებში“ ჩავარდნილიყავი. ღამის 12 საათს უჩვენებდა ციფერბლატი როცა, კარზე ზარის ხმა გაისმა, აილენმა დაიყვირა მე გავაღებო და არცარავინ შეწინაღმდეგებია. დღეს ხომ მისი დაბადების დღეა აი კარებთან კი მისი საჩუქარი იყო. საჩუქარი რომელიც დანიელმა გაუკეთა. მისი ყველაზე დიდი ოცნება იყო ყოლოდა ძაღლი. ძალიან უნდოდა და ეს დანიელმა აუსრულა, ამ ბიჭისგან ძალიან არის გათამამებული.. სრულიად შეიცვალა, თავიდან როგორ არიმჩნევდა მის არსებობას დ ასაერთოდაც აგრძნობინებდა, რომ ის მისთვს სულ ერთი იყო. არც აილენი აკლებდა, ყოველთვის კატა’თაგვობანას თამასში იყვნენ გართულები, სადაც რუსა იყო დიასახლისი და ისთუ გამოუჩნდებოდათ მხსენალას.ახსოვს დანიელისგან, როგორ დაამწყვდია მთელი დღე ოთახში და გამოსვლვლა, რომ აუკრძალა. იმ დღეს იგრძნო, რომმ უყვარდა ეს სულელი გოგო. ბარში მყოფნა ორიჭიქა დალიათუ არა მაშინვე სახლში გაიქცა და აილენთან შევარდა. მოეხვია და პატიება სთხოვა ასეთი ქმედების გამო.. ეხლა კი მთელი მისი აზრია და არავის მისცემს უფელებას, რამე დაუშავოს. სამყაროს გადაბრუნებს და სისხლის ბოლო წვეთამდე აზღვევინებს რამე, რომ შეეშალონ მასთან.
-გახარებულმა ამოიყვანა პატარა ლეკვი ყუთიდან და ჩაიკრა გულში, ყუთში წერილიც იყო ამოიღო და კითხვა დაიწყო თან დანიელისკენ აპარებდ ათავლს.“ ჩემო პატარავ.! გილოცავ დაბადების დღე ყველაზე კარგი გოგო მყავს მე და ყველაზე კარგი გოგოს დაბადების დღეა დღე“. წელილი სულ ღიმილით ჩაიკითხა და დანიელტან სიხარულით მივარდა. მამაკაცს ხელები მოხვია წელზე და ცერებზე აიწია. სახე ყურთან მიუტანა და „მადლობა“-ო ჩასჩურჩულა.. მერე იყო მილოცვები, უმარავი საჩუქრები და რაც ყველაზე მთავარია, დანიელისგან წინადადება ბათუმში წასვლის თაობაზე. ეს ბიჭი ყოველთვის ახერხებს და აბედნიერებს აილენს. ორი წელია რაც მოსკოვშია, უკვე აქაურ ცხოვრებას მიეჩვია. არც საქართველო დავიწყებია თავისი ტრადიციებით, მაგრამ აქაურობასაც კარგად აუღო ალღო. ბარგის ჩალაგებას ღამის 3 საათზე დაასრულა. იფიქრა დანიელს დავხედავო, მამაცაცის ოთახშ ი ჩუმად შეცუნცულდა. ფეხზე ოთახის ფლოსტებიც კი არ ჩაიცვა, რომ ხმამ არ გააღვიძოსო. ნელა მიიპარა საწოლტან და მძინარე დანიელს დახედა. სწორედ ამ დროს წვდა გოგონას წელზე და საწოლზე ზღართანი მოადენინა. მოულოდნელობისგან ლამის გული გაუსკდა აილენს, დატუქსვით დაიწყო საუბარი დანიელის მიმართულებით.
-იდიოტო გული გამიხეთქე.._ გულზე ხელი მიიდო რომელსაც“ბაგა-ბუგი“ გაჰქონდა.. ფილტვებს შორის ისე იყო მობჯენილი სამის ყელში ავარდნილიყო.
-აბა რას მოძვრებოდი შუა ღამით ჩემს ოთახში.._მანაც დასჯილი ბავშვივით დაუწყო ახსნა და აღელვებულ აილენს კოცნა დაუწყო..
-კარგი მორჩი ეხლა.._მა,აკაცის ხელი მოიშორა აილენმა და ადგომა დააპირა როცა, ძლიერმა ხელებმა არ გაუშვეს.
-სად მიდიხარ?!_გაკვირვებით კითხა დანიელმა და შუქი აანთო.
-საძინებელ ოთახში დანიელ._მანაც გასცა პასუხი და კიდევერთხელ გაიბრძოლა წასასვლელად.
-ვერსადაც ვერ წახვალ.._გაიმა დანიელის კატეგორიული ხმა, ეს ხმა ყველაზე მეტად აღიზიანებს აილენს. ვერიტანს როცა დანიელი რაღაცას უბრძანებს და არამარტო დანიელი..
-რასქვია ვერ წავალ?!_კითხვა დაუსვა და ხელიდან დაუსხლტა.
-ეხლა სადხარ შენ?_მოულოდნელად გაისმა დანიელის ხმა.
-შენს ოთახში._დაუფიქრებლად გასცა პასუხი აილენმა და დანიელის გაბრაზებულ სახეს, რომ წაწყდა გულიანად გაიცინა.
-რაგაცინებს?_გაბრაზებულმა დაუსვა კითხვა და სახე დაისერიოზულა. ყოველთვის როცა უბრაზდება ხოლმე არასდროს აგრძნობინებს, რომ მისი ღიმილი და განსაკუთრებით კი მისი გულიდან წამოსული სიცილი გულს უხარებს. ეს რომ ამ გათამამებულ გოგოს აგრძნობინოს ცუდადა მისი საქმე, არც ისუნდა რომ დღეს მის დაბადებისდღეზე ცუდად გამოუვიდეს რამე.
-კარგი რა დანიელ.._სიცილი ძვლივს შეიკავა აილენმა. იცოდა, რომ დანიელი მასზე გაბრაზებული არ იყო, უბრალოდ იმდენადაქვს სახის მიმიკა დახვეწილი, რომ ნებისმიერ დროს შეუძლია დასერიოზულება, მისგან განსხვავებით.

^^^^^^
დილით გაიღვიძა თუ არა მაშინვე ფეხზე წამოვარდა. საბაზანოში შევიდა და ერთ საათიანი სანაობის შემდეგ ინება და გამოვიდა. მოკლე კაბა ჩაიცვა და ფეხზეც შესაფერისი აარჩია. გემოვნება ხომ აქვს ვერდაუწუნებს კაცი. თმები გაიშალა და სამზარეულოსკენ აიღო გეზი.. იცოდა, რომ დანიელი იქ იქნებოდა..
-დილამშვიდობის..! _მიესალმა რუსოს და დანიელს.
-დილამშვიდობისა, შვილო_მოესმა რუსოს ხმა, დანიელმა მხოლოდ თავი დაუქნია... ეტყობა გუშინდელი არ გადავლიაო გაიფიქრა აილენმა და ხელების ჩეჩვით ჩამოჯდა სკამზე.
-რაო დანი რამინდაო?!_ღიმილით კითხა რუსას ვერ გასაგონად დანელს და ერთი კარგადაც გადაიხარხარა.
-რუსა არიყოს და გაჩვენებდი რამინდაო_მანაც არდაყოვნა, და დაბღვერილმა უპასუხა.
-ძალიან მაინტერესებს რისი გამკეთებელი ხარ?_ისევ გადაუჩურჩულა და დანიელის მოთმინებაზე თამაში განაგრძო..
-რუსა, ჩემი ბარგი ჩამილაგე რა.._ქალი დაასაქმა და აილენს მიუბრუნდა.-გაინტერესებს არა ?_კითხავა ისევ გაუმეორა და მისკენ მიიწია, ერთი ხელის მოსმით ჩაიჯინა კალთაში აილენი და მის თხელ სიფრიფანა სხეულზე „ღიტინი „ დაუწყო.. სიცილისგან ცრემლები რომ წამოუვიდა და გაბრძოლების უნარიც დაკარგა, მაშინ დანება დანიელმაც ღიტინს თავი და აცადა სული მოეთქვა.
-იდიოტი ხარ.._ცრემლების წმენდით უთხრა და წამოდგომა სცადა, როცა დანიელის ხელმა შეაცერა.
-რაც შეეხება ჩემს იდიოტობას მაგაცას დაგიმტკიცებ. უცებ წამოდგა ფეხზე და მის ბაგებს ვირივით დაეტაკა.. ვერც რუსას შესვლა გაიგეს, ისე იყვნენ გართულები ხვევნა’კოცნაში.. რაღაციც დავარდნის ხმა გაისმა და ორმა სხეულმაც მაშინვე მოშორდა ერთმანეთს.. გაშტერებული სახიტ იდგა რუსა და ხელიდან დავარდნილ ჭიქას უყურებდა.. მალევე მოეშვა ჭიქის ყურებას და აეითლებულ აინელს გახედა, მერე კი დანიელს. თავი დატუქსვის ნიშნად გაუქანა ორივეს და დოინჯშემორტყმულმა წავიდა მათკენ.. აილენმა ნელი სვლით მიიწია დანიელისკენ და მხარზე რუსას შეუმჩნევლად გაკრა ხელი. ეხლა რაგვეშველებაო?!

პ.ს. პირველ რიგში ბოდიში დაგვიანებისთვის და შეცდომებისთვის მომიტევეთ გთხოვთ გადახედვა ვერ მოვასწარი...