რეზოს სახეზე ისეთი სურათი ეხატა წარმოდგენაც კი გაუჭირდებოდა ადამიანს ახლა რას ფიქრობდა. გიორგის სავარძლის ნიასკენ მიგორება უნდოდა ,მაგრამ ცალი ხელით ვერ შეძლო.
-გაეთრიე ჩემი სახლიდან...გაეთრიე თორემ შემომაკვდები_დაუღრიალა ნიას. მასაც წამით შეეშინდა ,მაგრამ როცა მიხვდა ვერ მიუახლოვდებოდა უფრო მტკიცედ დაგა.
-ჰო არაფერი მოგესმათ. ეგ გოგო ბორდელიდან წამოათრია. ეს იყო ის ვისთანაც მღალატობდა თქვენი შვილი.
-გიო რას ბოდავს ეს გოგო?_წამოიყვირა მარინამ.
-არაფერსაც არ ვბოდავ დედამთილო. ჰკითხე... მიდი ჰკითხე და უარყოს თუ ეყოფა ვაჟკაცობა.
-გაჩუმდი...ბოლოს და ბოლოს გაჩუმდი._ისევ დაუღრიალა გიორგიმ
-ის კი არა შენ გაჩუმდი. მერე კი პასუხი გაგვეცი კითხვაზე. სიმართლეა რასაც ნია ამბობს?
გიორგიმ ხელი ხელზე მოუჭირა მარის ,რომელიც სადაც იყო ძირს დაეცემოდა.წამიერად სიტუაცია განიმუხტა რადგან სანდრი მოვიდა.
-აქ რას აკეთებ?_შეუღრინა ნიას
-შენ ვინ გეკითხება?
-ახლავე წამოდი. _მაჯაში ხელი ჩაავლო ბიჭმა_მთვრალია და არც იცის რა ბოდავს. ყურადღებას ნუ მიაქცევთ.
-არ ვარ მთვრალი
-წამოდი მეთქი..._სანდრიმ ყველას მოუბოდიშა და გოგონა ძალით გაათრია გარეთ. ჭიშკართან ნოდარის მანქანა შემოხვდა. გვერდიგვერდ გააჩერეს.
-გიომ შენს მოსაძებნად გამომიშვა და ვერსად გიპოვე. თურმე აქ ყოფილხარ.
-შიგნით შედი რაღაც ხდება. მერე მოვალ და ორივეს გნახავთ.
სანდრიმ გაუღიმა და მანქანა სწრაფად შეაყენა შიგნით.
-მითხარი არის თუ არა სიმართლე რაც ნიამ თქვა? ეს გოგო ბორდელიდან წამოათრიე? _ ეტყობოდა ,რომ ნერვებს ვეღარ თოკავდა რეზო
-წესიერად ისაუბრე ჩემი შვილის დედაზე
-მაშინ გაგვეცი პასუხი
ბექა და ნინი ხმას ვერ იღებდნენ და კედელთან აწურულიყვნენ.
-ანა მარია ახლავე ზემოთ ადი_დაუყვირა გოგოონას მარინამ. ისიც მაშინვე ავიდა რადგან მიხვდა ,რომ ოთახში დაძაბულობა მატულობდა.
-შენს პასუხს ველოდები_არ დანებდა რეზო_მართალია თუ არა ,რომ ეს გოგო საროსკიპოდან წამოიყვანე?
-მართალია!_მტკიცედ წარმოთქვა მან და თვალი გააპარა კარისკენ სადაც ის ის იყო გამოჩნდა ნოდარი. მისკენ ეკამაც მიიხედა. მარიმ იგრძნო როგორ გამჭოლად დაუარა მუცელში ტკივილმა ,მაგრამ იმ წამსვე გადაუარა და არ შეუმჩნევია.
-დაუჯერებელია. შეუძლებელია, რომ ეს შენ გაგეკეთებინა. ყველაფერი აქვე დამთავრდება. ეს ფარსი აქვე მორჩება და ახლავე. ამას ჩემს ოჯახში ვერ ავიტან. ეს გოგო აქ ვერ დარჩება _მარისკენ გაიწია კაცმა და უნდოდა ხელი ჩაევლო ,მაგრა გიორგიმ მარცხენა ხელიც გოგონა მის ზურგს უკან მოაქცია.
-არ გაბედო შეხება...
-როგორ მელაპარაკები? უკვე მერამდენედ მიბედავ მიყვირო? მამაშენი ვარ თუ შენი მსახური? როგორ იქცევი...
-ისე ,როგორც სწორად მიმაჩნია
-სწორად რა მიგაჩნია გიო ?_ ძლივს ამოიკვნესა მარინამ. დივანზე ჩამოჯდა და ხელები სახეზე აიფარა.
-ახლავე უნდა წავიდეს აქედან _რეზომ ისევ გაიწია მისკენ. გიორგი სახელურებს დაეყრდნო და წამოდგომა სცადა, მაგრამ მარიმ ისევ იგრძნო ტკივილი. ამჯერად ბევრად ძლიერად. ელოდებოდა ,რომ გაუვლიდა მაგრამ ასე არ მოხდა. იმდენად გაუსაძლისი იყო ადგილზე ჩაიკეცა.
-მარი, მარი რა დაგემართა ?_ ისევ სცადა წამოდგომა გიორგიმ ,მაგრამ ნოდარმა ანიშნა მე ავიყვანო და ასეც მოიქცა.
-ექიმს დაურეკეთ ახლავე_ითხოვა გიორგიმ ,მაგრამ ოთახსი არავინ გარყეულა. ნინიმ მობილური მოსინჯა ჯობეში და დარეკვა სცადა
-ვაიმე აქ სასწრაფო რა ნომერია? _ თვალი მოავლო ოთახს. მარინა ფეხზე წამოდგა და თვითონ დარეკა.
-ლევანს ვთხოვ მოვიდეს_თქვა ეკამაც.
-ვინმემ შიგნით შესვლაში დამეხმარეთ_ითხოვა გიორგიმ და ბექამ მის სავარძელს ხელი მოჰკიდა. მარი უსულოდ იწვა საწოლში._გონს მოდი გთხოვ_შეევედრა და ლოყაზე ხელი მოუსვა.
-ეს მოვასუნთხოთ_რაღაც ბოთლი შემოიტანა მარინამ. როგორც კი ცხვირზე მიადეს მაშინვე გაირყა გოგონა.
-საყვარელო მითხარი გტკივა?
მარიმ თავი დაუქნია.
-ნუ გეშინია ექიმი მალე მოვა
-ლევანიც გზაშია_თქვა ხმააკანკალებულმა ეკამ._ არ წამოდგე შეიძლება საშიში იყოს_ ანიშნა გოგონას.
რამდენიმე წუთში მოვიდა სასწრაფო და ლევანიც უკან მოჰყვა თავის მანქანით. მიუხედავად იმისა ,რომ გიორგი გაუძალიანდა არ გავალო მაინც მოუწია ოთახის დატოვება.
ოთახი დაცარიელდა. თითქმის ნახევარი საათი სინჯავდნენ. ექიმმა თქვა,რომ რადგან სისხლდენა არ ჰქონდა აუცილებელი არ იყო საავადმყოფოში გადაყვანა.
-წამალი მივეცით და საღამომდე იძინებს_თქვა ლევანმა და სასწრაფოს ექიმები გააცილა
-როგორ იქცევი? რას აკეთებ თუ აცნობიერებ მაინც? გინდა მთელს ოჯახს თავს ლაფი დაგვასხა?_წინა საუბარი განაგრძო რეზომ
-შენ წარმოდგენა არ გაქვს მისი იქედან წამოყვანისთვის როგორ გავრისკე. არც ის იცი რა გამოვიარე იმისთვის ,რომ იქედან უვნებელი დამეხსნა. ახლა კი აქ ვზივარ ინვალიდის სავარძელში ხელ-ფეხ შეხვეული და შენ მეუბნები ,რომ მისი აქ ყოფნა შეუძლებელია? წარმოდგენა არც ერთს არ გაქვთ რა ხდება და ისე მსჯელობთ.
-ეს შენც იცოდი?_ ნოდარისკენ მიბრუნდა ეკა
-მე მასთან ერთად ვიყავი იქედან ,რომ წამოიყვანა. როცა გამოიქცა ჩვენ ვიპოვეთ. მივხვდით ,რომ სახლში ვერ დავაბრუნებდით რადგან იპოვიდნენ. ამიტომ ჩემთან დავმალეთ.
-რა ხალხთან გაქვთ საქმე? _ თავი გააქნია მარინამ
-ნაძირლებთან ,რომლებმაც ცხრამეტი წლის სტუდენტი მოატყუეს და უნდოდათ მისით ევაჭრათ. ისინი ადამიანებს აიძულებენ იქ იმუშაონ. _დააზუსტა ნოდარმა
-სტუდენტია?_აღშფოთება ვერ დამალა ეკამ
-ჰო. ის სამსახურს ეძებდა და მეგობარმა მოტყუებით მიიყვანა იქ. ჩვენ მეორე დღეს აღმოვაჩინეთ ეს ყოველივე. მისი მიყვანიდან მეორე დღესვე. მე უნდა ვყოფილიყავი მისი პირველი კლიენტი. მე მისთვის უზარმაზარი თანხა გადავიხადე ,რომ არავინ შეეშვათ ჩემს გარდა.
- გინდა გამაგიჟო? რეებს მიყვები გიო..._შეიცხადა მარინამ
-საბედნიეროდ დედა შენთვის სრულიად უცხოა რა არის გაჭირვება. მორალური და ფინანსური. სამწუხაროდ დედა შენთვის გაუგებარია ის რასაც ახლა მე გიყვები. მთელი ცხოვრება ვარდისფერი სათვალიდან გახედებდნენ. ჯერ ბაბუაჩემი მერე კი მამაჩემი. წარმოდგენა არ გაქვს ამ მდიდრული კედლების მიღმა რა ხდება და ადამიანები როგორ ცხოვრობენ. გგონია ,რომ სამყარო აქედან იწყება და აქვე სრულდება,მაგრამ ასე არაა. იქ გარეთ შენი მდიდრული მანქანებით დადიხარ და სურვილი არასდროს გაგჩენია ჩამოსწიო დაბურული მინა და გარემოს გადახედო. ხალხი იტანჯება. ხალხს ცხოვრებას უნგრევენ გაიძვერა ადამიანები. ცხოვრებაში არასდროს გინახავს რას ნიშნავს უმწეობა და დაუცველობა. მთელი შენი ცხოვრების მანძილზე არ გინახავს ის რაც მან სამ დღეში გამოიარა და ,რომ არა მე ვინ იცის რას უზამდნენ. შესაძლოა დღეს ცოცხალიც აღარ ყოფილიყო. მე ის მიყვარს და ჩემი შვილის დედა გახდება მოგწონთ ეს თქვენ თუ არა.
-დედას როგორ ელაპარაკები_შეუღრინა რეზომ
-რას და სიმართლეს. რა ასე არ არის ?
-რა იცი ,რომ შენი შვილია?
-სულელს ვგავარ? შენი აზრით მაგდენს ვერ ვხვდები?
-ჯერ არ მოუტყუებიხარ ქალს მაგ საკითხის თაობაზე და ნეტა რატომ გვიკვირს?
გიორგი მიხვდა ,რომ ნიაზე მიანიშნეს და სიბრაზისგან ლამის გული გაუსკდა. ახლა ისე უნდოდა ფეხზე ადგომა შეძლებოდა ,როგორც არასდროს .
-ეს ბავშვი ჩემია და ამაში ეჭვის შეტანის უფლებას არავის მივცემ. მე ის ორი თვის წინ მივიყვანე ნოდართან და ის ექვსი კვირის ორსულია.
-მას ერთი წამითაც არ დაუტოვებია ჩემი სახლი. ფაქტობრივად ტყვესავით იყო _ თქვა ნოდარმა.
-მე ვარ ერთადერთი ვინც მასთან იწვა. მე ის ვიყიდე. მე მისი სხეული ვიყიდე მიუხედავდ იმისა ,რომ მაშინ ვერც კი ვიფიქრებდი თუ შემიყვარდებოდა.
-გაუგონარი ამბავია. მსგავსი არაფერი მსმენია...
-მამა ჩემს შვილს და ცოლს ზურგს ვერ შევაქცევ. შენ ჩემთვის ეს არ გისწავლებია. მართალია ის საროსკიპოში გავიცანი ,მაგრამ ყველაზე სუფთა სული აქვს ვინც კი როდესმე მინახავს. ის იქ თავისი ნებით არ ყოფილა.
-მარი კარგი გოგოა. ის ძალიან თბილი და მორცხვია. იმ დროის მანძილზე რაც ჩემს სახლში გაატარა ძალიან შემიყვარდა. ზუსტად ისე ,როგორც ნინი მიყვარს. თუ გაიცნობთ მიხვდებით ,რომ მართლაც არაჩვეულებრივი გოგოა. ის არ იმსახურებს თქვენს სიძულვილს და არც უარყოფას. თუ საჭირო გახდება თქვენგან ისევე დავიცავ როგორც გიორგი.
ეკამ იგრძნო როგორ აევსო გული სიამაყით შვილის სიტყვებზე და თავი მხარზე მიადო.
-მამა
-რეზომ უკმაყოფილოდ მოიხედა უკან
-შენი ადვოკატი დამჭირდება. ის საუკეთესოა...
-რად გინდა ადვოკატი?
-სარჩელი უნდა შევიტანო მარის გატაცებასთან დაკავშირებით. იმ დაწესებულებაში მარი არც პირველია და არც უკანასკნელი ვისაც ასე ექცევიან. ყველას მასავით არ გაუმართლებს.
-ერთ თვეში არჩევნებიაჭკუიდან გადახვედი? _შეახსენა ლევანმა_მამაშენი ამ სკანდალს ვერ გაუძლებს.
-ინფორმაციას მივცემ იმ დაწესებულებაზე და ყველას აიყვანენ. მამაჩემი იქნება მერი ,რომელმაც ეს სამარცხვინო დაწესებულება აღმოფხვრა. ეს სკანდალი კი არა მისი ტრიუმფი იქნება.
- და როგორ აპირებ დაამტკიცო ყველაფერი?
-მარი მოწმეა
-და შენს საცოლეს ,რომ პროცესზე მოწმედ წარადგენ შენი აზრით ეს სკანდალი არ იქნება? შენი აზრით საზოგადოება ვერ მიხვდება საიდან გაცნდა ეს გოგო თქვენს ოჯახში?
-მოვიფიქრებთ რამეს.
-იმ ხალხმა ლამის შვილი მომიკლა. სკანდალს სულ არ დავეძებ. იქაურობას მიწასთან გავასწორებ ...ვლადს ახლავე დავურეკავ _თქვა რეზომ და კაბინეტისკენ წავიდა. ლევანიც უკან გაჰყვა.
-სანდრიმ მითხრა ,რომ მოვა_მხარზე ხელი დაჰკრა ძმაკაცს ნოდარმა.
-არ ვიცი დანამდვილებით რა მოხდა ,მაგრამ მგონი ახლა არ გვჭირდება ოჯახში ერთმანეთს დავერიოთ_თქვა ბექამ.
-ამ პროცესს მოვიგებ და მარი ნორმალურ ცხორებას დაუბრუნდება. შეუძლებელია მთელი ცხოვრება სახლში მყავდეს გამოკეტილი იმის შიშით ვინმემ რამე არ დაუშაოს. ეს მასზე ცუდად მოქმედებს მით უფრო ახლა. ის დაუბრუნდება ჩვეულ ცხოვრებას და სწავლასაც განაგრძობს.
-შენც დაისვენე გიო ჯერ ისევ სუსტად ხარ. უკვე საკმარისზე მეტი ენერგია დახარჯე_ დაარიგა ეკამ და მეგობარს გვერდით მოჯდა , რომელიც განადგურებული სახით იყურებოდა.
ნოდარმა ძმაკაცის სავარძელს ხელი მოჰკიდა და ოთახში შესვლაში დაეხმარა.
-დაწყნარდი მოგვარდება ყველაფერი_მოეხვია ეკა მარინას.
-მე წავალ ანა მარიას დავხედავ_თქვა ნინიმ და კიბეები აირბინა.
-კატასტროფა ხდება ეკა. ნეტა მოვმკვდარიყავი და ჩემს სახლში ეს არ მენახა.
-გიორგი მართალია. როგორც კი რაღაც ბარიერი გხვდება მაშინვე წასაქცევვად ხარ მზად. ცოტა მოძლიერდი მეგობარო_შეანჯღრია ეკამ.
-არ მინდა წარმოვიდგინო რას იტყვიან და რას დაწერენ ამ ამბავზე. ჩვენს ოჯახს მიწაზე გაასწორებენ. რეზო კარიერას დაამთავრებს. ყველას მოგვწვდებიან. ყველგან ამაზე ილაპარაკებენ.
-დარწმუნებული ვართ მასე იქნება ,მაგრამ გამოვძვრებით.
ნინი ოთახსი,რომ შევიდა ანა მარიას თავზე ბალიშწაფარებულს ეძინა. ეტყობა ხმაურის ჩახშობა უნდოდა. გამოაძრო და თავქვეს ამოუდო. მერე ფეხზე გახადა და საბანი მიაფარა
გიოსაც დაძინებული დაუხვდა მარი. ისეთი უმწეო და უსუსური ჩანდა საწოლში ჩამოღვენთილ სანთელს ჰგავდა. სავარძლიდან ძლივს წამოდგა და საწოლზე დაჯდა. გაშეშებული ფეხი ძლივს აათრია ზევით. მერე კი გადამძვრალი საბანი უფრო კარგად მიაფარა მარის. ხელი ლოყაზე მოუსვა თუმცა ის არც კი გარყეულა. წამალი ქონდა დალეული და გათიშული იყო. ნერვებმა კიდევ დიდხანს არ დააძინა. ყველაფერზე ბრაზობდა და არც კი იცოდა საიდან დაეწყო ამ ამბის მოგვარება. თუმცა ერთი ლოდი მხრებიდან უკვე ჩამოხსნილი ჰქონდა. მარის ამბის დამალვა აღარ უწევდა.
მხოლოდ გამთენიისას წასთვლიმა და მაშინაც მარის წრიალმა გამოაღვიძა. შეესინდა ისევ ხომ არ სტკივაო ,მაგრამ მიხვდა რომ გოგონა უბრალოდ იღვიძებდა. მისი დანახვისთანავე გამოხედა შეშინებული თვალებით. სხეული ისე მოდუნებოდა ეგონა ასი წელია რაც მძინავსო. ნელა წამოჯდა და თავი მხარზე მიადო გიოს.
-კარგად ხარ ნუ გეშინია. ექიმი იყო და თქვა,რომ ბავშვი კარგადაა.
-ჩემს გამო შენი ოჯახი...
-გიკრძალავ მაგაზე ფიქრს. ამ ამბავს მე მივხედავ. _გააწყვეტინა გიორგიმ
-ასე უბრალოდ არაა ყველაფერი. ისინი ჩემზე საშინელებებს ფიქრობენ. მე მათ არ ვუყვარვარ და არც არასდროს მიმიღებენ მით უფრო ახლა როცა იციან საიდან წამომიყვანე.
-მათი რეაქცია ლოგიკური იყო ,მაგრამ ყველაფერი შეიცვლება. მათ ყველაფერი იციან. ხვალვე დავიწყებ ამ საქმის მოგვარებას.
-რას გულისხმობ?
-მამას ადვოკატი გამოვიძახე. სარჩელს შევიტანთ მათ წინააღმდეგ და იმ უკანონო ქმედებებს აღვკვეთთ რაც იქ ხდება. ყველა გაიგებს სინამდვილეში რაც მოხდა.
-არ მინდა. არ ვარ მზად მათთან ისევ შესახვედრად. არ ვარ მზად ამ დაუსრულებელი პროცესებისთვის. არც ჩვენებებისთვის და არც დაპირისპირებისთვის. აღარ მინდა იმ ხალხის დანახვა და მათთან დაპირისპირება. მინდა ,რომ მორჩეს ეს ყველაფერი. სიმშვიდე მინდა..._ სახეზე ხელები აიფარა მარიმ და მეორე მხარეს გადაბრუნდა.
-ეს უნდა გავაკეთოთ რომ ყველაფერი მორჩეს. უნდა ვიბრძოლოთ შენი მომავლისთვის. გინდა მთელი ცხოვრება ამ ოთახსი მყავდე ჩაკეტილი? გინდა დაუსჯელი დარჩნენ იმისთვის რაც გაგიკეთეს? იფიქრე იმაზე კიდევ რამდენ ვინმეს გააუბედურებენ თუ გგონია მხოლოდ შენ გაგიკეთეს ეს? ეს კრიმინალური დაჯგუფებაა ,რომლებიც ამით შოულობენ ფულს. შენით არ დაკმაყოფილდებიან. დამიჯერე როგორც აქამდე მიჯერებდი საყვარელო. ხომ იცი ,რომ არაფერს დაგიშავებ_ ძლივს გადაბრუნდა მისკენ და კისერზე აკოცა.
-ვიცი ,რომ არ დამიშავებ.
-ჩემზე თავდასხმა უნდოდათ და წარმოგიდგენია უბრალო ხალხს რას უშვებიან?
-ჰო..._ მარიმ ცრემლები მოიწმინდა
-მოდი ჩემსკენ გადმობრუნდი და მეორე მხრიდან დაწექი თორემ ასე ვერ გწვდები, რომ ჩაგეხუტო. ძალიან მომენატრე.
-მეც..._მარი მეორე მხრიდან მოუწვა და მერდზე მიეხუტა. გიომ თმებზე შეახო ტუჩები და მისი სურნელი უფრო კარგად იგრძნო.
-დღეს უკვე ოცდაცხრაა. მალე ახალი წელი მოვა და ჩვენ პირველად შევხვდებით ამ დღეს ერთად.
-შარშან ამ დროს ვერც კი ვიფიქრებდი თუ მომავალს ასე შევხვდებოდი.
-მოულოდნელობებით აღსავსე ცხოვრება თუ როგორ ამბობენ?
-ხო რაღაც მაგდაგვარს.

გიოს მთელი ღამე არ ეძინა ამიტომ მარისთან საუბარში ჩაეძინა. მარის ორგანიზმიც ისე იყო მისუსტებული მასთან ერთად ჩასთვლიმა. საღამო ხანი იყო რეზოს ადვოკატი,რომ მოვიდა და მაშინ შემოიხედა მარინამ გიოს დასაძახებლად. ორივეს ტანსაცმლიანად ეძინა საწოლში. გიორგის მარი ისე მაგრად ჩაებღუჯა ცალი ხელით , რომ გაღვიძებისთვის შეეცოდა ,მაგრამ ადვოკატი ელოდებოდა და სხვა გზა არ ჰქონდა. ხელით შეანჯღრია და მასთან ერთად მარისაც გაეღვიძა. შეკრთა და ადგომა სცადა. ტუმბოზე საათ ს გახედა და ხუთი სრულდებოდა. ნუთუ მთელი დღე გვეძინაო გაიფიქრა და შერცხვა.
-იწექი _ სთხოვა მარინამ_გიო მამას ადვოკატი მოვიდა და გელოდება გამოხვალ?
-ჰო ახლავე დედა...ადრე მოსულა.
-ხუთი ხდება გიო.
-რაა?_გაიკვირვა ბიჭმა და ახლა მან გახედა საათს.
-არაუშავს დასვენება გჭირდებოდა. ადექი და მერე ისევ დაისვენე.
გიორგი ძლივს წამოდგა ფეხზე. თავიც უბრუოდა ,მაგრამ ფეხი ჯერ ისევ სტკიოდა. მარიმ ხელი შეაშველა და დამეყრდენიო სთხოვა.
-გაგიჟდი გოგო ? ამ ერთი ციდა გოგოს და თან ორსულს ამხელა კაცი როგორ ჩამოგეკიდო მხარზე _გააჯავრა გიორგიმ. მარინასაც გაეცინა და თვითონ დაეხმარა შვილს.
-ეკამ ტანსაცმელი მოგიტანა და შეგიძლია შხაპი მიიღო. _ანიშნა გასვლისას ჩანთაზე მარინამ
-გმადლობთ.
მართლა ყველაზე მეტად შხაპი ჭირდებოდა. ცხელი წყალი მოუშვა და ისეთი შვება იგრძნო როგორიც არასდროს. აღარ ახსოვდა რამდენ ხანს იდგა დუშის ქვეშ. მთელი ამ ხნის მანძილზე კი გიორგი დეტალურად უყვებოდა ადვოკატს მარის ამბავს. კაცი შეშფოთებული ჩანდა და აიმედებდა ,რომ ყველა პროცესს მოიგებდნენ.
მარი სააბაზანოდან გამოვიდა და თმების მშრალება დაიწყო. ისეთი შეგრძნება ჰქონდა წყლის ქვეშ ხელმეორედ დაიბადა. საძინებელში,რომ გამოვიდა სარკესთან ნინი დახვდა დამჯდარი.
-უკაცრავად არ ვიცოდი აქ თუ იყავი...
-არაუშავს. უბრალოდ მინდოდა გამცანი. უკვე მეორე დღეა აქ ვარ და არავინ დამდო ამის პატივი.
-დიახ ასე გამოვიდა. _შეიშმუშნა მარი
-საჭირო არაა ეს ფორმალობა. შენი ამბავი გუშინ დეტალურად მოვისმინე და მინდა გითხრა,რომ ვწუხვარ.
-გმადლობ...
-გიო ჩემი ძმაცაა..ჩვენ წლებია ვიცნობთ ერთმანეთს და ძალიან ახლოს ვართ. მიუხედავად იმისა ,რომ მე და ბექა არ დავქორინებულვართ უკვე ამ ოჯახის წევრად ვგრძნობ თავს. თუ რამე დაგჭირდება მითხარი და დაგეხმარები.
-სასიამოვნოა ამის მოსმენა.
-პირველ რიგში ფენი გჭირდება თმის გასაშრობად. ზამთარია და საშიშია მით უფრო ორსული ქალისთვის. გაცივდები. წავალ და ჩემსას მოგიტან ალბათ თან არ გაქვს...
-ჰო ფენი ნამდვილად მჭირდება _თქვა მარინ და თვალის დახამხამებაც ვერ მოასწრო გოგონა ისე მობრუნდა უკან.
-დაჯექი და დაგეხმარები._შესთავაზა ნინიმ და მარიც დასთანხმდა. მიუხედავად ამისა თავს უხერხულად გრძნობდა. _ადვოკატი იყო და დიდხანს ისაუბრეს. ახლა გიოს ექიმია მოსული.
-ექიმი? რატომ ?
-მგონი ხელზე სახვევს ხსნიან.
-რაკარგია_თვალები გაუბრწყინდა მარის.

VVV
გიორგი რამდენიმე დღე ელოდა ადვოკატის დარეკვას. ახალი წლის ღამემდეც კი. 31 დეკემბრამდე სახლში ნაძვის გაწყობაზე არავის უფიქრია. მხოლოდ იმ საღამოს აბუზღუნდა ანა მარია და ყველა იძულებული გახდა დასთანხმებოდა. მარინა მთელი დღე სამზარეულოდან არ გამოსულა. კერძებს საგანგებოდ ამზადებინებდა. ტრადიციულად ნოდარის ოჯახიც აქ ხვდებოდა. წინააღმდეგ შემთხვევაში ჟღენტები მიდიოდნენ იქეთ, წელს შექმნილი ვითარების გამო ერთხმად შეთანხმდნენ რომ ისინი მოვიდოდნენ.
მაგიდაზე წითელი სუფრა გადააკრეს და ზედ თეთრი თეფშები დააწყვეს. ნამდვილად საახალწლო განწყობას ქმნიდა. წინა წლისგან განსხვავებით ბექამ ანა მარია აიხუტა და მას დაადგმევინა ვარსკვლავი. წინა დღით ნინი , ანა მარია და ბექა იყვნენ საყიდლებზე წასული.
-ოხ ეკა ...ოხ ეკა ყოველთვის ასეა ბოლო წამებში მობრძანდება საგანგებოდ გამოპრანჭული ..._თანს აქმეს აკეთბდა და ბუზღუნებდა მარინა
-რა გჭირს მარინა?_ გასძახა რეზომ
-დახმარება მჭირდება და ეკა არ ჩანს.
-მერე სარძლო აგერ არ გყავს? _მიანიშნა ნინიზე და ისიც დაიკვანწა ადგილზე.
-ჰო რას მიცინი. კარგი რძალი დედამთილს უნდა მიეხმაროს. ასეთია ძველი ტრადიცია
-არ მინდა მაგის მოხმარება საქმეს იქეთ დამიმატებს_პასუხი დააბრუნა მარინამ და სამზარეულოსკენ გაქანდა.
-რა იცის ამ ქალმა ყველაფერს ხელი თვითო უნდა მოკიდოს. ამდენი მსახურია სუფრას ვერ გააწყობენ? ჩემი ინფორმაციით ფულს ამაში უხდით თუ სხვა მნიშვნელოვანი რამეებიც ევალებათ_ ზეზომ მხრები აიჩეჩა.
-აქ სულ ასეთი ამბავია _გადაუჩურჩულა გიორგიმ მარის.
-თორმეტს თხუთმეტი წუთი აკლია _ჩამოირბინა ანა მარიამ და ხელში ფეიერვერკი ეჭირა.
-სად არის ეკა დაურეკეთ ვინმემ ..._ისევ წამოიწყო მარინამ.
-აქ ვაარ _შემოპრაწკუნდა ქალი. ხელში ტორტი ეჭირა . ფეხზე წითელი კაკუნები და მოხდენილი ხორცისფერი კაბა ეცვა.
-აი ხომ ვთქვი მოვა საპატარძლოსავით-თქვა. ერთი მე შემომხედეთ _ წინსაფარზე დაიხედა ქალმა
-შენი პრობლემა იმაში მდგომარეობს მარიკუნა ,რომ სხვის გასაკეთებელ საქმესაც თავად აკეთებ. მე აბა ჩემს სამზარეულოში დღეს საერთოდ არ შემიხედავს. წარმოდგენა აქ მაქვს რას აკეთებენ. ან საერთოდ თუ აკეთებენ რამეს...
- აკეთებენ დედა აკეთებენ დამშვიდდი_შამპანიურის ბოთლები დააწყო მაგიდაზე ნოდარმა
-და ვინ თქვა ,რომ ვღელავ?
- აზრადაც არ მომსვლია დედიკო_ლოყაზე აკოცა დედას ნოდარმა. სავარძელში მჯდომი ანა მარია აიტაცა და წავიდეთ ფეიერვეკი დავამაგროთო შეაგულიანა. ბავშვსაც თვალები გაუბრწყინდა მისი პრობლემა ვიღაცამ გულთან ახლოს ,რომ მიიტანა.
-ბავშვებო თქვენ როდის მიდიხართ?_ახლა აქეთ მოუბრუნდა ბექას და ნინის ეკა
-ჩვენ ორ კვირაში. ძველით ახალი წლის მერე. _ერთხმად თქვა ორივემ.
-ძალიან კარგი.
-თორმეტი სრულდება_თქვა მარინამ და შემწვარი ინდაური დადო მაგიდაზე._ეს ბოლოა. მგონი ყველაფერი გამოვიტანე.
-მაშინ წავიდეთ და ფეიერვერკს ვუყუროთ_ იდეა გამოთქვა ბექამ და ნინიც ხტუნვა-ხტუნვით გაჰყვა უკან. გიო ჯოხს დაეყრდნო და ისე მივიდა ფანჯრამდე.
-შენ თუ გინდა გადი. ბევრი სიარულის თავი არ მაქვს._უთხრა მარის.
-აქედანაც კარგად ჩანს. დიდი ფანჯარაა...
-ახალ წელს გილოცავ_თვალებში ჩახედა და მაგრად აკოცა.
-შენც გილოცავ.
-ამბობენ ,რომ ამ ღამით სურვილი უნდა ჩაიფიქრო და აგისრულდება _დაარიგა გიორგიმ
-უკვე ჩავიფიქრე...
-მეტყვი რა ჩაიფიქრე?
-ამბობენ ,რომ ამ სურვილის გამხელა არ შეიძლება.
-არ მეგონა მასეთი რამეების თუ გჯეროდა... მე ჩავიფიქრე ,რომ ჩვენი შვილი ჯანმრთელი დაიბადოს.
-მეც ზუსტად ეგ ჩავიფიქრე._ხელები მოხვია წელზე და მკერდზე მიეხუტა_ რატომ ხდება ,რომ ყველა მშობელს ერთი და იგივე სურვილები აქვს?
-იმიტომ ,რომ როცა მშობელი ხდები შენი პრიორიტეტები და მიზნები იცვლება. შენი სურვილები სხვა ელფერს იძენს. ყველაფერი გადასხვაფერდება ხოლმე. დარწმუნებული ვარ დღეს ძალიან ბევრმა ჩაიფიქრა ჩვენი სურვილი.
-ასე გგონია?
-ეს ბავშვი ჩემი შვილია და ყველას უყვარს. ახლა ამ ოჯახში მთავარი ისაა. მინდა ექიმთან წაგიყვანო . მართალია აქ დადის ,მაგრამ მინდა საფუძვლიანად გასინჯოს.
-ჰო მაგაზე მეც ვღელავ. იქნებ მოვახერხოთ და საავადმყოფოში წავიდეთ.
-აუცილებლად მოვახერხებთ. წარმოდგენაც არ გაქვს ესენი ამ ღამით რომელამდე აპირებენ აქ ყოფნას. შეიძლება გაათენონ კიდევაც. შენ რომ დაიღლები მითხარი. ამათ ნუ უყურებ ...შენ ორსულად ხარ და დასვენება გჭირდება. თან დღეს შეუძლოდ იყავი.
-კარგი დიდხანს არ გავჩერდები
-ღმერთო ჩემო ამდენი რა იყიდეს ,რომ არ ილევა. ანა მარია ვერ ძღება ამგენის გასროლით.
-ბავშვია და უხარია.
ყველანი სახლში შემოვიდნენ. ნინის და ანა მარიად თავზე ირმის რქები დაედგათ.
-გიხდებათ_გააჯავრა გიორგიმ
ყველას კარისკენ გაუშტერდა თვალები. გიომაც იქეთ მიიხედა. სანდრი მოსულიყო. ხელში ერთი ბოთლი ღვინო ეჭირა.
-შეენ?_აღმოხდა მარინას
-დედა!_გაწყვეტინა გიორგიმ და მისკენ წავიდა._ორი დღის წინ გელოდებოდი, მაგრამ არ მოხვედი.
-მაპატიე. უბრალოდ დღე და ღამ ნიას ვყარაულობ. როგორც კი თვალს მოვაცილებ გიჟივით დაეძებს სასმელს. დღეს დედამისთან დავტოვე და ცოტახნით შემოვიარე.
-მიხარია ,რომ მოხვედი._გადაეხვია გიორგიმ ზუსტად ისე,როგორც ადრე.
გიორგი არც შემცდარა შუაღამემდე ღრიანცობდნენ ჟღენტების სახლში. მარი უკვე თვალებს ვეღარ ახელდა დაღლილობისგან. გიორგიმ ხელი მოჰკიდა და დასაძინებლად წაიყვანა.
-დაიღალე უკვე თვალები გეხუჭება _გაუღიმა მან
-ჰო ძალიან გადავიწვი.
-წამოდი_წელზე ხელი მოხვია და საწოლისკენ წაიყვანა. მართლა ისე იყო დაღლილი ბალიშზე თავის დადებისთანავე ჩაეძინა.

ორში დილით ტელევიზორი ,რომ ჩართეს პირველი რაც გადმოსცეს სპეცრაზმის შეჭრა იყო უკანონო საროსკიპოში. გიორგი უყურებდა როგორ გამოჰყავდათ რიგრიგობით ქეთინო,მისი ბოსი და იქ მომუშავე გოგონები.
''ქალაქის მერობის კანდიდატის რეზო ჟღენტის ვაჯის ჩვენების საფუძველზე უკანონო საროსკიპოს მფლობელები დააკავეს. ის ფუნქციონირებდა როგორც რიგითი ბარი ,მაგრამ სინამდვილეში ახალგაზრდა ქალებს აიძულებდნენ საკუთარი სხეულით ვაჭრობას. როგორც წყაროები იუწყებიან ჟღენტების ოჯახი ამ კვალზე მას შემდეგ გავიდა რაც გიორგი ჟღენტის საცოლე გაიტაცეს. თუმცა როგორც საზოგადოებისთვისაა ცნობილი თავად გიორგი ჟღენტი უკვე დაქორწინებულია. რა ხდება ამ ოჯახში რეალურად ჯერ უცნობია. საქმე აღძრულია და მოკვლევა მიმდინარეობს. ადგილზე მუშაობენ კრიმინალისტები''
მარის სუნთქვა შეეკრა. გრძნობდა ,რომ რაღაც მოებჯინა კისერში და ჰაერის ჩაყლაპვის საშუალებას არ აძლევდა. ყველა ისე იყო სმენად ქცეული მისკენ არავის გაუხედავს. მხოლიდ ის მოახერხა რაც შეეძლო ძლიერად ჩაბღაუჭებოდა მაჯაზე. გიორგიმ მისკენ მიიხედა და დაინახა ,რომ ვერ სუნთქავდა.
-მარი რა გჭირს? შემომხედე ...ყველაფერი დამთავრდა. ხედავ? ყველა დაიჭირეს ._ ლოყაზე მიეფერა და ცივი წყალი მოასმევინა. გოგონამ სული ძლივს მოითქვა. შისისგან მთელი სხეულით კანკალებდა და გიორგის მაჯაზე ებღაუჭებოდა. მანაც მკერდზე მიიხუტა და სახე დაუკოცნა. მარინას ისე შეეცოდა ლამის გული დაეწვა. ქალს შიშისგან ენა ჩაუარდა. ოთახში ყველა ისე აღელდა ,რომ რეზოც კი წამოდგა ფეხზე.
-დამშვიდდი ამჯერად მართლა დასრულდა ყველაფერი. _ალერსით უთხრა ქალმა
-დამშვიდდი შენ ვერავინ ვეღარაფერს დაგიშავებს. მე აქ ვარ. შენთან ვარ და ყველაფრისგან დაგიცავ. ხომ გჯერა ჩემი?_ მარიმ როგორც იქნა სული მოითქვა და თავი დაუქნია
-ექიმთან უნდა წავიყვანოთ. ამ ბოლო დროს სულ დაძაბულია და სტრესშია. ის კი წესიერად ექიმს არც კი გაუსინჯავს. ეხოსკოპია უნდა გადავუღოთ_მარინა უფრო მეტად ღელავდა და ხელებს უზელდა.
-ნინი გთხოვ მძღოლს უთხარი მანქანა მოაყენოს. ახლავე მიმყავს ექიმთან.
-უკეთ ვარ ..._ამოილუღლუღა მარიმ
-გიო ჯერ ისევ სუსტად ხარ მოდი მე წამოვიყვან_მიუახლოვდა ბექა და გოგონა ხელში აიყვანა.
-რეზო წამოხვალ?_ ჰკითხა ქმარს მარინამ
-არა საქმე მაქვს.მოგვიანებით მოვალ.
ბექამ უკანა სავარძელზე დასვა გოგონა და გიორგი გვერდით მიუჯდა. როგორც გულწასული ისე იყო მის მკერდზე მისვენებული. მეორე მხრიდან მარინა დაჯდა. წინ მხოლოდ შეყვარებულები.
-ლევანს უთხარი ,რომ უკანა მხრიდან შევალთ. არ გვინდა ხმაური ისედაც ჩვენი გვარი აწერია პირზე ყველას._გააფრთხილა გიორგიმ.
ლევანი არც დაფიქრებულა ისე დახვდათ უკანა კართან. მარის მკურნალიც იქვე იყო. გოგონას ფერი არ ედო სახეზე.
-რა დაემართა?_ შეშფოთებით იკითხა კაცმა
-განერვიულდა. მოდი ჩემს კაბინეტში ავიყვანოთ. _ბექამ სავარძელში ჩასვა მარი და ექიმის კაბინეტისკენ წაიყვანა.
-თუ რამე იქნება საწირო ყველაფერს გავაკეთებთ. უკვე მეორედ გახდა ცუდად.
-ნორმალურია მის მდგომარეობაში ცუდად გახდომა, მაგრამ ჩვენ გადავამოწმოთ_ კაცმა მუცელზე ისევ დაასხა რაღაც და გადაღება დაიწყო.
-კარგადაა, გულისცემა ისმის. მთავარი ესაა. ნერვიულობისას ყველა ხდება ცუდად. ეცადეთ მსგავსი შემთხვევები ააშოროთ თავიდან.
გულის ცემის ხმა ,რომ გაიგონა ლამის ჭკუიდან გადავიდა გიორგი. ახლა უკვე მას უცახცახებდა სხეულის ყველა ნაწილი. მარი მკერდზე მიიხუტა და რაც შეეძლო ისე უჭერდა ხელებს.
-მთავარია ,რომ კარგადაა. ბევრს დაისვვენებს და ყველაფერი კარგად ჩაივლის_თქვა მარინამ.
- ეს ჩემი შვილია დედა ხედავ?
-ვხედავ საყვარელო_ გაიღიმა მარინამ. მისი შვილი ლამის ფრთაშესხმული იყო და ეს საკმარისი აღმოჩნდა მისი ბედნიერებისთვისაც.
სახლში ,რომ მოვიდნენ ადვოკატი მისაღებში დაუხვდათ. ყველას მიესალმა და პროცესის დაწყება მიულოცა. განაცხადა,რომ მარის მოწმედ გამოიძახებდნენ, რაზეც გიორგიმ კატეგორიული უარი განაცხადა. იმის მერე რაც ტელევიზორში ყურების გამო მარის დაემართა წარმოედგინა რა მოხდებოდა პროცესზე რო მიეყვანათ.მიუხედავად ამისა გოგონამ განაცხადა წავალ და ჩვენებას მივცემო და შეჰპირდა კარგად ვიქნებიო.
ზუსტად 14 იანვარს ბექა და ნინი გაემგზავრნენ და მაისის ბოლომდე დაემშვიდობნენ ოჯახს. სახლი თითქოს დაცარიელდა მათ გარეშე. სკოლა დაიწყო,მაგრამ ანა მარიას არავინ უშვებდა სახლიდან. მის სკოლის გაცდენებზე მარინა ყოველ დღე უფრო მეტად ნერვიულობდა. ბოლოს მასწავლებლები აუყვანეს და ამით დამშვიდდნენ.
ადვოკატი არც შემცდარა. სასამართლოს ჩანიშვნამდე არაერთხელ მოუწია მარის განყოფილებაში მისვლა. ყველაფერს თავიდან და თავიდან ყვებოდა. სკანდალმა კი ელვის სისწრაფით გადაუარა მთელს პრესას და ტელევიზიას. ყველგან მერობის კანდიდატის ოჯახში მომხდარ სკანდალზე ყვებოდნენ და წერდნენ. ამას ისიც დაემატა ,რომ რეზომ არჩევნებამდე ერთი კვირით ადრე კანდიდატურა მოხსნა. არავინ ეთანხმებოდა,მაგრამ ხვდებოდა,რომ სხვა გზა აღარ იყო. თანამდებობას სკანდალების ფონზე ვერ მოიპოვებდა. გულდაწყვეტილი იყო,მაგრამ ხვდებოდა ასე რომ სჯობდა.
ბოლოს და ბოლოს ადვოკატმა სასიხარულო ამბავი მოიტანა და სამი თვის თავზე სასამართლო ჩაინიშნა. გიომ ,როგორც კი გაუთიშა მაშინვე ეტაკა მარის და ხელში ააფრიალა.
-სასამართლო ჩანიშნეს
-რაა? მართლა? როდის?
-რამდენი კითხვაა? 16 ივნისს_მოეფერა ოდნავ წამოზრდილ მუცელზე და საწოლზე ფრთხილად დააწვინა.
-ჯერ მარტი არ დასრულებულა.
-ასე ხდება ხოლმე. ძიება ჯერ ისევ მიმდინარეობს.
-გასაგებია.
-როგორ მიხარია ,რომ ასე კარგად ხარ და რთული პერიოდი გადალახე. როგორც იქნა მშვიდად ძილის საშუალება მომეცი_მაგრად მიიხუტა და მაისურის ქვეშ მუცელზე შეუცურა ხელი.
-ნუ ბუზღუნებ.
-როგორ მინდა მე რომ შევეხები მაშინ ამოძრავდეს ,მაგრამ არამც და არამც. მებუტება ჩვენი გოგო.
-ნუ ეჭვიანობ და გოგო კი არა ბიჭია.
- ჩვენი გოგო,რომ დაიბადება მერე ყურადღებას თუ მომაკლებ ეჭვიანობა მერე ნახე. წინასწარ გაფრთხილებ მესაკუთრე ვარ.
-დაუჯერებელია...
-სხვათაშორის მე ახლაც ვეჭვიანობ ახლოს,რომ არ მიკარებ. საერთოდ აღარ გახსოვს,რომ მეც მჭირდებაყურადღება.
-დაგავიწყდა რა დღეში ვიყავი? ყოველ წუთას ცუდად ვხდებოდი. და შენ მაინც მაგაზე ფიქრობ?
-ხანდახან მგონია ნოდართან რომ იყავი ის დრო ჯობდა. ყოველ დღე ერთად ვიყავით. ერთმანეთი არ გვენატრებოდა. ახლა ჩემთან ცხოვრობ ,მაგრამ მე მაინც მენატრები.
-ბუზღუნა შენ გგონია მე არ მენატრები?_გიორგი ზემოდან მოექცა. წელზე ნაზად მოხვია ხელი და ფრთილად აკოცა კისერზე.
სიყვარულს ხშირად სრულებითაც არ სჭირდება სიტყვები. ხშირად ქმედებებიც საკმარისია, ხშირად მხოლოდ მზერა ან შეხება. ერთმანეთისთვის ხელის ჩაკიდება. ხშირად გაუაზრებელი და დაუგეგმავი მოქმედება.
მოლოდინი გაცილებით მარტივია როცა გვერდით ვიღაც გყავს. შიში სწორედ მაშინ გრზნობს საკუთარ უძლურებას როცა მარტო აღარ ხარ. როცა ტკივილი სადრაც გულის სიღრმეში ყრუვდება და მერე საბოლოოდ ქრება.
ერთადერთი რამ რაც ამწუთას ჟღენტების ოჯახში აღელვებდათ მოახლოებული სასამართლო იყო. გულის სიღრმეში ყველა ღელავდა,მაგრამ არავინ არ ამხელდა.
გიორგი უნივერსიტეტში მივიდა და ფაკულტეტის დეკანს მარის მდგომარეობა აუხსნა. გოგონას დაბრუნება უნდოდა რისთვისაც გამოცდების აღდგენა შესთავაზეს. გიორგიმ ყველა წიგნი აყიდინა მსახურს და მოუტანა.
გიორგიმ ურჩია ლელასთვის დაერეკა და დახმარებოდა მომზადებაში. მისი მოლოდინი ყველაზე ემოციური არმოჩნდა მარისთვის. გიორგიმ მძღოლი გაუგზავნა და მოაყვანინა. გოგონამ მისი წამოზრდილი მუცელი,რომ დაინახა ლამის გაგიჟდა.
-საყვარელო რამხელა მუცელი გაქვს. ფეისბუქზე,რომ მომწერე ვერ დავიჯერე. როგორაა პატარა? _ მიეფერა მუცელზე.
-კარგად ვართ ორივე. შიგნით შემოდი.
უფროსები შინ არ იყვნენ. გიორგი ,სანდრი და ნოდარი შემოსასვლელში საუბრობდნენ. მათ მეგობარი წარუდგინა.
-ეს ლელაა ჩემი საუკეთესო მეგობარი.
-სასიამოვნოა. სენზე მარიმ ბევრი მიამბო. ვწუხვარ ,რომ აქამდე ვერ მოგიპატიჟეთ_ მოუბოდიშა გიორგიმ
-რას ამბობთ თქვენც ისეთ დღეში იყავით. ჩემი არ დაპატიჟება ამასთან რა მოსატანია.
-გაიცანი ესენი ჩემი მეგობრები არიან სანდრი და ნოდარი.
-სასიამოვნოა_ხელი ჩამოართვა ორივეს.
-მოდით ჩვენთან ერთად ყავა დალიეთ. არსად გეჩქარება. მერე ისევ სახლში წაგიყვანენ.
ორივე დივანზე ჩამოჯდა .
-ძალიან მიხარია თქვენი ამბავი. მიხარია,რომ ჩემი მეგობარი ბედნიერია.
-გმადლობ_გაუღიმა გიორგიმ და მარის მუცელზე მოეფერა_მალე უფრო ბედნიერები ვიქნებით. ჰო მართლა რაღაც გიყიდე. დროა ცივილიზაციას დაუბრუნდე_ პრიალა ქაღალდით შეფუთული პატარა ყუთი მისცა მარის._გახსენი საყვარელო. მაპატიე ,რომ აქამდე ვერაფერი გაჩუქე. დრო ვერ მოვნახე მაგისთვის._ ქაღალდი შემოახია და ტელეფონის ყუთი შერჩა.
-საყვარელო გმადლობ. რა საჭირო იყო ამხელა ფასიანი ტელეფონი
-ნუ ხარ გოგო სულელი_ხელი დაუქნია ნოდარმა
-დღეიდან შეგიძლია ვისაც გინდა დაურეკო. მეგობრებს, ახლობლებს და რაც მთავარია მე_საკუთარ თავზე ანიშნა გიორგიმ_ დღეიდან ვალდებული ხარ დამირეკო ხოლმე.
-მიყვარხარ_ლოყაზე აკოცა მარიმ _ჰო ახლა მართლა უნდა წავიდეთ თორემ ჩემი უნივერსიტეტში დაბრუნების იდეა ჩავარდება
ლელაც წამოდგა და უკან გაჰყვა.წყვილის ოთახი ამჯერად გიორგის ნამდვილ საძინებელში გადაეტანათ მეორე სართულზე. ლელა გაოცებული იყურებოდა აქეთ-იქეთ.
-ეს სახლი კი არა მუზეუმია_წასჩურჩულა ლელამ ოთახში,რომ შევიდნენ
-აქედან გადასვლას ვაპირებთ
-რატომ?
-აქ კარგად ვართ და ყველა ყურადღებას მაქცევს,მაგრამ გიოს უნდა ჩვენი სახლი გვქონდეს. არ უნდა მშოლებთან ცხოვრება. უკვე ეძებს კიდევაც სახლს.
-კარგია ცალკე,რომ იქნებით. მის მშობლებს ისევ აქვთ შენთან პრობლემები?
-არა...არანაირი. გორგის დედა თავს მევლება. აქაც კი ამოაქვს ჩემთვის საჭმელი. ექიმთან დამყვება და არაფერს მაკეთებინებს,მაგრამ რავიცი გიოს მაინც გადასვლა უნდა. ის ,როგორც იტყვის ისე მოვიქცევი მეც. მთავარია ის იყოს კარგად.
მოულოდნელად მისი ახალი ტელეფონი აწკრიალდა.
-ვინ რეკავს ნომერი არავინ იცის_გაოცდა მარი_ალბათ გიო მაწვალებს მოვკლავ მაგას_გისმენთ ...
-მარი როგორ ხარ?
-ნინი? საიდან გაიგე ჩემი ნომერი?
-გიომ მომწერა.
-მე კარგად ვარ თქვენ როგორ ხართ?
-ჩვენც კარგად. უკვე დღეებს ვითვლით ჩამოსვლამდე...
-აქაც მოუთმენლად გელოდებათ ყველა.
-პატარა როგორაა?
-უკვე მოძრაობს და მამიკოს აგიჟებს.
-მაისის ბოლოს მანდ ვიქნებით. მანამდე არ მოიწყინოთ. ახლა კარგად მეჩქარება.
-ვინ იყო?_იკითხა ლელა და წიგნები გადმოალაგა
-ნინი , გიოს ძმის შეყვარებული. ფაქტობრივად ცოლია..რამდენიმე წელია ერთად არიან
- დაქორწინებული არ არიან?
-ოფიციალურად არა, მაგრამ იქ ერთად ცხოვრობენ.
-გასაგებია. გიომ მითხრა,რომ ჩასაბარებელი საკითხების სია წამოიღო უნივერსიტეტიდან.
-ორმოცდაათზე მეტია_ქაღალდი გაუწოდა მარიმ. გოგონამ თვალი გადაავლო და თავი გააქნია.
-ბევრია მარ გაგიჭირდება შენს მდგომარეობაში. გირჩევ ეს წელი ბოლომდე გამოტოვო. უკვე მარტია. რა ძალა გადგას? უკვე გავიარე ეს საკითხები და ხომ ვიცი რამდენია...კატასტროფაა. ამას სჯოდა ეთქვათ ვერ აღვადგენთ წელსო.
-იქნებ დავძლიო. მთელი დღეს სახლში ვარ და სხვას რას ვაკეთებ.
-ჰო მაგრამ ორსულად ხარ და ამდენი პრობლემა გაქვს. ერთბაშად არ ბერდებოდე. დაისვენე წელს. რამდენიმე თვეში იმშობიარებ და ახალი წლიდან ...რავიცი როგორც გინდა , მაგრამ ასე გირჩევ.
მარიმ მოიწყინა. მთელი ის ენთუზიაზმი გაუქრა რაც უნივერსიტეტთან დაკავშირებით ჰქონდა. მაშინვე ცხვირი ჩამოუშვა რადგან ხვდებოდა სიმართლეს ეუბნებოდა მეგობარი. გიორგი შემოვიდა და ქაღალდებში ჩაფლულ მეგობრებს გადახედა.
-რა მოხდა საყვარელო?_გაუღიმა ცხვირჩამოშვებულ მარის
-ძალიან ბევრია...ძალიან ძალიან ბევრი. ლელა მეუბნება ,რომ სჯობს მომავალ წელს განვაგრძო
-მერე სად გეჩქარება ჩემო სიცოცხლევ? მომდევნო წელიც მოვა.სექტემბრიდან დაბრუნდი. მაგის გამო ნერვიულობ? ჯანდაბაში წასულა ეს ქაღალდები შენ იყავი კარგად.
-ჰო ,მაგრამ მინდოდა...
-მესმის ,მაგრამ მაგაზე არ იდარდო...მე მამასთან მივდივარ ოფისში და არ დაგავიწყდეს,რომ უნდა დამირეკო. ნომერი წერია მანდ_ლოყაზე აკოცა და წავიდა
-რა საყვარელია და როგორ უყვარხართ ორივე..._გაუღიმა ლელამ
-გიჟდება...ხელებზე ითვლის დღეებს როდის გავა ეს თვეები. ჯერ არ მინახავს კაცი შვილი ასე ხაროდეს. ჩემს პატარას ჩემზე მეტად გაუმართლა. მამამსი გიჟდება მასზე
-ორივეს გაგიმართლათ...
-უკვე აღარ ვიცი მაია მძულდეს თუ მადლობა გადავუხადო,რომ იქ წამიყვანა. მის გარეშე ჩემს გიოს ხომ ვერ შევხვდებოდი?
-ჰო ეგეც საკითხავია. კარგი წავალ მე სამეცადინო მაქვს. იცოდე მომწერე ხოლმე და დამირეკე. მეც როგორც კი შევძლებ გინახულებ.
-მოიცა გაგაცილებ
მარიმ გადაკოცნა და დაემშვიდობაა მეგობარს.
უკვე ბინდდებოდა გიო ,რომ დაბრუნდა. მარინაც მოვიდა და ანა მარია მოიყვანა. მთელი დღე სასეირნოდ იყვნენ. ბავშვი უკვე ბუზღუნებდა სახლში ვერ ვჩერდებიო.
-როგორ ხარ საყვარელო_თავზე გადაუსვა ხელი ქალმა
-გმადლობთ კარგად
-ნახე დედამ პატარას რა უყიდა_ყუთი ამოირო ანა მარიამ და სათითაოდ ააფრიალა ბავშვის ტანსაცმელები.
-ისეთი ფერი შევარჩიე გოგოსაც მოუხდება და ბიჭსაც რადგან წინასწარ არ გინდათ გაგება...
-ძალიან ლამაზებია. გმადლობთ ..._თვალები გაუბრწყინდა მარის.
-მე ეს მომწონს ყველაზე მეტად_პატარა ფეხსაცმელები ამოაძრო ანა მარიამ
-ღმერთო რა საყვარლებია ნახე გიო . შეხედე რა პატარებია...ნუთუ ასე პატარა იქნება?
-მოგწონს?_შუბლზე აკოცა გიომ
-უსაყარლესებია.
-სანამ დაიბადება მანამდე იმდენ ტანსაცმელს ვუყიდი ყველას ჩაცმა ვერც მოასწროს._თქვა გიორგიმ და ისევ აკოცა.
კარი ვიღაცამ შემოაღო. ნოდარი შემოვიდდა. ეტყობოდა ,რომ დამწუხრებული იყო.
-ნოდო სახლში ხომ კარგად ხართ?_ გული აუფართხალდა მარინას.
-მოხდა რამე?_ახლა გიორგიც შესფოთდა.
-სანდრიმ დამირეკა. ნიას მშობიარობა დაეწყოო.
-ჯერ ადრე არაა?_ერთდროულად წარმოთქვა დედა-შვილმა
-სვამდა და... ნაადრევად დაეწყო მშობიარობა.
-მერე? კარგად არიან ?_იკითხა მარინამ
-ოპერაცია დასჭირდა. ვერ იმშობიარა... ბავშვი გადაარჩინეს,მაგრამ სულ ალკოჰოლით იყო გაჟღენდთილი. სანდრი კი აკონტროლებდა,მაგრამ მაინც პოულობდა გზას ...ახლა ინკუპადორში ჰყავთ.
-ნია?
-სამწუხაროდ ვერ გადაარჩინეს. ოპერაციის დროს სისხლდენა დაეწყო და ვეღარ შეაკავეს. დაიღუპა...ვწუხვარ,რომ ასეთი ცუდი ამბის მოტანა მომიხდა.
გიორგის მთელს ტანში გააჟრჟოლა. თითქოს დენმა მთელი ძალით დაარტყაო და დივანზე დაეცა. ხმას ვეღარ იღებდა. ყველაფერს წარმოიდგენდა იმის გარდა რასაც ნოდარი უყვებოდა.
-სანდრი დამირეკა რამდენიმე წუთის წინ. განადგურებული იყო. შეიძლება ბავშვიც ვერ გადარჩესო. პატარაა,სუსტი და სულ ტირისო.
მარისაც შიშმა დაუარა მთელს ტანში და უცებ თავი ნიას ადგილას წარმოიდგინა. წამიერად,რომ არ გამორკვეულიყო ალბათ გაგიჟდებოდა. ხელი მუცელზე ინსტინქტურად მოისვა და დარწმუნდა რომ ყველაფერი რიგზე იყო.
-გიო დამშვიდდი გთხოვ_მოეხვია კისერზე და შეამცნია,რომ ცრემლები სდიოდა_ ვწუხვარ გიო ვიცი შენთვის როგორი მძიმეა.
-წავიდეთ სანდრის დახმარება სჭირდება
-ჰო მეც მაგიტომ გამოგიარე. ჰო მართლა გოგონა შეეძინა.
გიორგიმ ტელეფონი აიღო და ჯიბეში ჩაიგდო.
-თავს მიხედე_წასჩურცულა მარის და ნოდარს უკან გაჰყვა. მარინაც შოკირებული იყო მომხდარის გამო და ყინულივით იჯდა ერთ ადგილას. ძნელი იყო გეთქვათ ჩასწვდა თუ არა მომხდარის არსს ანა მარია.
მარიმ წყალი დაასხა და მარინას მიაწოდა. ქალმა მოსვა და მადლობა გადაუხადა
მოსაცდელში თავჩახრილი იჯდა სანდრი და სახე სულ წაშლილი ჰქონდა. ბიჭებმა მხარზე დაადეს ხელი და მოეხვიენ.
-როგორ იმწუთას არ დაგვირეკე?_უსაყვედურა გიორგიმ
-ისე უცებ მოხდა ვერც კი გავაცნობიერე. ჯერ არ ველოდი.
-მესმის ,მაგრამ ახლა უნდა გამაგრდე შენი შვილის ხათრით. ნიას აღარაფერი ეშველება_დაარიგა ნოდარმა.
-მიუხედავად ყველაფრისა მე ის ყოველთვის მიყვარდა. მაშინაც მიყვარდა გიოს ცოლად , რომ გაჰყვა. ის ,რომ აირჩია. ვიცი,რომ არ იყო იდეალური,მაგრამ ისეთი მიყვარდა როგორიც იყო. სიყვარულიც ხომ ესაა ადამიანი ისეთი მიიღო როგორიცაა.
-ვიცი ძმაო და ვწუხვართ. ძალიან ვწუხვართ..._ანუგეშა გიომ
-ახლა ბავშვი უნდა გადავარჩინოთ. ჩვენ ყველაფერს გავაკეთებთ მისთვის. ერთად არ იყავით,მაგრამ შვილი ხომ დაგიტოვა?
-გმადლობ ნოდო
-დედამისი აქ არაა? _იკითხა გიომ
-ცუდად გახდა და შიგნით შეიყვანეს. ნიას პალატაშია.
-წავალ და ვნახავ. უნდა მივუსამძიმრო
გიომ დერეფანი გაიარა და ექთანს ნიას პალატა ჰკითხა. ქალი თავჩახრილი იჯდა საწოლთან და ტიროდა. მიუახლოვდა და მხარზე ხელი დაადო.
-ძალიან ვწუხვარ ქალბატონო რუსუდან
-მოხვედი გიო? მაინც მოხვედი ? _მოეხვია ქალი და მკერდზე მიეხუტა.
-აბა რას ვიზამდი. ვერც წარმოიდგენთ ახლა რას ვგრძნობ. მიუხედავად ყველაფრისა ის ჩემი ცოლი იყო და ჩვენ სამი წელი ვიცხოვრეთ ერთად. ახლა აღარ აქვს მნიშვნელობა იმას წარსულში რა მოხდა. ტრაგედია ყველას აერთიანებს. გპირდებით მე და ნოდო ყველაფერს გავაკეთებთ,რომ სანდრის ბავშვის გადარჩენაში დავეხმაროთ.
-ჩემი ერთადერთი შვილი. ნახე რა დღეშია _ზეწარი გადააძრო გალმა და მის გაფითრებულ ,მაგრამ მაინც ულამაზეს სახეს,რომ შეხედა უფრო მეტად მოეწურა გული.
-ასეთი ახალგაზრდა იყო. _ნერწყვი კისერში გაეჩხირა.
-ამქვეყნად აღარავინ დამრჩა. მხოლოდ ის მყავდა. მამამისს სხვა შვილები მაინც ჰყავს. ერთი მეორეს რას შეგიცვლის,მაგრამ ახლა სულ მარტო ვარ.
-მარტო არ ხართ ...ნიას შვილი გყავთ. მას ვერავინ წაგართმევთ. სანდრი არ მიგატოვებთ და რათქმაუნდა არც მე.
მძიმე იყო,მაგრამ ნიას დაკრძალვაზე ყველა წავიდა მარის გარდა. მიხვდა,რომ უხერხული იქნებოდა. ნიას მამა მეორე ცოლთან და შვილებთან ერთად ჩამოსულიყო მოსკოვიდან. კაცს სახეზე ეწერა ,რომ განადგურებული იყო. დედამისი ადამიანს აღარ ჰგავდა. გიორგის და ნოდარის ოჯახებიდანც ყველანი იყვნენ. ამაზე დამთრგუნველი სიტუაცია არც ერთს მანამდე არ ენახა. სანდრი და რუსუდანი სასაფლაოდან პირდაპირ ბავშვთან წავიდნენ. ნიას მამაც თან გაჰყვათ შვილიშვილის სანახავად.
გიორგი ერთი კვირა ფაქტობრივად სახლში არ იყო. სანდრი ჯერ ისევ შოკში იყო და ყველაფერს ის და ნოდარი აგვარებდნენ. ბოლო დღეებსი მარის დასანახადაც კი ენატრებოდა, მაგრამ არც კი უფიქრია წუწუნი. ხვდებოდა რამდენად რთული სიტუაცია იყო.
ერთ დილით ,რომ გაეღვიძა მასინ გამოვიდა სააბაზანოდან გიორგი. მისი დანახვა ისე გაუხარდა სახე გაუბრწყინდა.
-სახლში ხარ? უკვე დამავიწყდა როგორ გამოიყურები.
-მაპატიე ,რომ ყურადრება მოგაკელი,მაგრამ სანდრის ვერ მივატოვებდი ამ დროს.
-სულელო გგონია გსაყვედურობ ? მიხარია,რომ მეგობარს ეხმარები. შენით ვამაყობ.
-მე კიდევ ისე მომენატრეთ ორივე ლამისაა შევიშალო. _უფრო მეტად მიიზიდა მისკენ და ალერსი განაგრძო.
-აღარ შეიძლება. ვერ ხედავ რამხელა მუცელი მაქვს?
-როგორ არ შეიძლება. ჯერ ადრეა ..._ღამის პერანგი გადააძრო და საწოლზე ფრთხილად დააწვინა.
წყვილს სულ დაავიწყდა ,რომ ადვოკატი უნდა მოსულიყო რაღაც საქმეების გასარკვევად.
სანდრი უკვე ერთი კვირა იყო საავადმყოფოში ათენებდა და აღამებდა. იმ დღეს ექიმმა განუცხადა უკვე ბუნებრივად სუნთქვაზე გადაგვყავსო და ბიჭმაც შვებით ამოისუნთქა. ბედნიერებისგა ყველასთან გადარეკა და აცნობა. იმ წამს თითქოს პირველად ამოისუნთხა ამ დროის მანძილზე. აბრწყინებული სახით დააბიჯებდა აქეთ-იქეთ. ხელში აყვანის უფლებაც კი მისცეს. სახელი ნია შეურჩია რადგან იფიქრა რუსუდანს ძალიან გაუხარდებაო და ასევც მოხდა.
ყავის აპარატისკენ მიდიოდა ვიღაცამ რომ მოახედა. თითქოს იცნო კიდევაც,მაგრამ ისე იყო დაბნეული ვერ გაიხსენა.
-გამარჯობა ..._სანდრი დაიბნა და გოგონა ამას მიხვდა კიდევაც_მე მარის მეგობარი ვარ ლელა. დაგინახეთ და არ შემეძლო არ მომესამძიმრებია. ვწუვარ და შვილის დაბადებას გილოცავთ. იმედი მაქვს კარგად იქნება.
-დიახ მაპატიეთ უცებ ვერ გაგიხსენეთ.
-არაუშავს...
-ბავშვი უკვე კარგადაა. მალე სახლში წავიყვან. თქვენ რატომ ხართ აქ?
-არაა საჭირო ეს ფორმალობა. უბრალოდ ლელა. უნივერსიტეტში რაღაც აქციაა სისხლის გაღებასთან დაკავშირებით და მეც მოვედი,რომ შევუერთდე.
-ნამდვილად კარგი გააწყვეტილებაა.
-ნამდვილად. მე უნდა წავიდე...კიდევ ერთხელ გილოცავთ.
ლელა წავიდა.

-სანდრიმ დამირეკა ბავშვი უკვე ბუნებრივად სუნთქავსო _ახარა როგორც კი გათიშა ტელეფონი მასინვე გიომ
-მადლობა ღმერთს. იმ ბავშვზე,რომ ვდფიქრობ ჩვენი შვილი მიდგება თვალწინ.
-ჩემო სიცოცხლე ჩვენი შვილი კარგად იქნება. ახლა უნდა ავდგე და წავიდე. ბევრი საქმე მაქვს.
-არ წახვიდე რა გთხოვ . ეს დროა სულ მენატრები. ჩემთვის აღარ გცალია. არ შეიძლება დღეს მაინც დარჩე?_წამოდგა და შიშველი სხეულით მიეკრა ზურგზე კაცს.
-მოეშვი ჩემს მანიპულირებას. მართლა უნდა წავიდე. შენ თუ გინდა დარჩი და იმდენ ხანს ინებივრე სანამ არ მოგწყინდება. _აკოცა და ტანზე ჩაცმა დაიწყო.
-იცოდე ერთ დღესაც ამისთვის სამაგიეროს გადაგიხდი . აი ნახავ თუ არა _გააჯავრა მარიმ და საბნის ქვეშ შეწვა.
-ვეჭვობ ეგ დღე დადგეს ,მაგრამ ბედმა ,რომ არ გამწიროს სჯობს ახლავე გამოვისყიდო_საბანი ძალით გადააძრო, ხელები გაუკავა და მანამ კოცნიდა სანამ ეზოში მანქანის ხმა არ გაისმა.
-აი ახლა მართლა უნდა წავიდე...
-კარგი ჰო წადი... ბალისი ესროლა კარში გამავალს
-კიდე ფიქრობ შურისძიებაზე?_თავი შემოყო კარში და ისე დაუძახა. მარიმ თავი გააქნია და ისევ საბანში ჩაძვრა.


VVV
ბექას და ნინის ცამოსვლამდე რამდენიმე საათი იყო დარჩენილი გიორგიმ მარის სახლის კორპუსთან მანქანა ,რომ გააჩერა.
-დარწმუნებული ხარ,რომ ასვლა გინდა?
-ექვსი ხდება სადაცაა დედა დაბრუნდება სამსახურიდან.
გიომ მანქანის კარი გაუღო და გადმოსვლაში დაეხმარა. პირველ სართულზე ცხოვრობდნენ და ამ სახლს ერთადერთი ეს ქონდა დადებითი. ამხელა მუცლით კიბეებზე ასვლა არ მოუწევდა. ზარი მისცა. კარგა ხანს დააგვიანდა,მაგრამ როგორც იქნა მისმა ძმამ კარის გაღება ინება. ტელევიზორს როგორც წესი მთელს ხმაზე აღრიალებდა. როგორც კი მარი დაინახა ,მაშინვე მისკენ გაიწია .
-შე კახპა სახლი გაგახსენდა? ერთი ამას შეხედეთ დაგაორსულა იმ ვირმა და გამოგაგდო ხომ ?_უნდოდა ხელი ესტაცა საცემრად,მაგრამ მოულოდნელად მათ შორის გიორგი გაჩნდა. პატარა გალეულმა ბიჭმა მისკენაც გაიწია .
-რომელ ხელსაც შეახებ იმას მოგამტვრევ. თუ ცუდ ხასიათზე დავდგები ორივეს ერთად.
-შენც აქ ბრძანდები? საქვეყნოდ თავი მოგვჭერი და აქ მოსვლას კიდევ ბედავ? ბოოზი ხარ და მილიონერსაც რომ წაჰყვე მაინც ასეთად დარჩები._ სიტყვის დამთავრება ვერ მოასწრო ყბაში ,რომ მოხვდა და იმხელაზე გადავარდა კედელს თავით შეასკდა.
-სიტყვბს დაუკვირდი ჩემს ცოლ-შვილზე,რომ ლაპარაკობ თორემ როგორც ხედავ შემიძლია ყბაც მოგამმტვრიო.
-როგორ მიბედავ ჩემს სახლში ცემას?
-ზუსტად ისე,როგორც შენ ბედავ ჩემი ცოლის შეურაცხოფას
-ჩემი დაა და რასაც მინდა იმას ვეტყვი.
-როგორც ხედავ აქ შენს სურვილებზე არაფერია დამოკიდებული.
-მხოლოდ დედას ნახვა მინდა და შენთვისვე სჯობს გაჩერდე.
-შენ უნდა მასწავლო როდის გავჩერდე?
-გინდა თუ არა დედას მაინც ვნახავ.
-აი მობრძანდა კიდევაც დედაჩვენი. შეგიძლია ნახო.
-მარი... მარი ეს შენ ხარ? როგორ შეცვლილხარ შვილო ...
-ისევ ის ვარ დედა.
-შვილო შეიძლება ჩაგეხუტო? გეძებდი,რომ წახვედი,მაგრამ ვერსად გიპოვე. შენმა ზმამ კიდევ არ იცნობ? _ხმას დაუწია ქალმა.
-დაგეხმარებით ქალბატონო _ჩანთა გამოართვა გიორგიმ და სამზარეულოში გაიტანა. დედა-შვილიც უკან შეჰყვა.
-შენ...შენ უკვე ...ღმერთო რამხელა მუცელი გაქვს. როდის ელოდები?
-ოცდახუთი ივლისიდან ველოდები.
-მოვისმინე ყველაფერი ტელევიზორში და ვწუხვარ იმის გამო რაც შეგემთხვა. გმადლობთ ,რომ ჩემი გოგონა გადაარჩინეთ _ახლა გიორგის მიუბრუნდა
-თქვენი შვილი კარგადაა მასზე არ იღელვოთ.
-კარგადაა აბა რა ვერ ხედავ ენა როგორ აქვს წაგრძელებული? _ისევ შემოვიდა მარის ზმა.
-გადი აქედან. სავალდებულო არაა ყველასთან შეირცხვინო თავი _დაუყვირა დედამ. რაღაცის თქმა უნდოდა ,მაგრამ უსიტყვოდ წავიდა.
-დედა უბრალოდ მინდოდა მენახე. მეთქვა,რომ ყველაფერი კარგადაა. მალე სასამართლო იქნება და ყველაფერი დალაგდება.
-შეგიძლიათ თქვენი შვილი ნებისმიერ დროს მოინახულოთ . ტელეფონის ნომერს დაგიტოვებთ და დაურეკეთ. როცა ახალ სახლში გადავალთ შეგიძლიათ დარჩეთ ხოლმე. მალე ბავსვი გაგვიჩნდება და მარის დედა დასჭირდება.
-როგორც შემეძლება დაგეხმარებით შვილო. ვიცი ,რომ კარგად გივლიან ,მაგრამ მინდა ჩემი შვილიშვილი მეც ვნახო ხოლმე.
-როცა მოგინდება დედა. მაგაზე არ იფიქრო. არც ჩემზე იჯავრო გიოს მშობლეები თავზე მევლებიან . იქ უკვე ისე ვარ ,როგორც ნამდვილ სახლში.
-ძალიან მიხარია...
-ახლა უნდა წავიდეთ_ხელი ჩაჰკიდა გიომ მარის და წაიყვანა. ბიჭი ისევ გამოვიდა კარებში და გოგონას შეუბღვირა.
-კიდევ დავრჩებოდით დედა ,მაგრამ დღეს გიოს ძმა ჩამოდის ამერიკიდან და ...სხვა დროს ისევ მოვალთ.
-გამიხარდა თქვენი გაცნობა_გაუღიმა სიძეს ქალმა.
-საჭირო არაა ოფიციალურობა.
მარი წავიდა მაგრამ წამში მობრუნდა და ძმას მიმართა.
-დედას წესიერად მოექეცი თორემ თუ გავიგე არ გაპატიებ.
სახლში,რომ მივიდნენ წყვილი უკვე ჩამოსულიყო. ორივემ მარის მიეფეთა და მუცელზე დაუწყეს მოფერება. გიორგი აღარავის გახსენებია. საღამოს წვეულებაზე სტუმრად ლელაც მოიწვიეს და სანდრიც,რომელმაც თავისი გოგონა მოიყვანა. ბავშვს ხელიდან ხელში დაატარებდნენ და აბურთავებდნენ.
-ცოლად გამომყვები?_თვალებში ჩახედა გიომ მარის. გოგონას თვალზე ცრემლი მოადგა და კისერზე მოეხვია. დღეიდან ოფიციალურად ხარ ჩემი საცოლე. _თითზე ნიშნობის ბეჭედი წამოაგო.
-ეს იმას ნიშნავს,რომ საყიდლებზე წასვლის დროა_ახტა და დახტა ნინი თან გონებასი ფიქრობდა რა უნდა ეყიდათ._კაბას მე ავარჩევ და საერთოდ არ მაინტეესებს ვინ რას ფიქრობს. ამ ოჯახში საუკეთესო გემოვნება მე მაქვს. მოდით ეს ვაღიაროთ...
მის საქციელზე ყველას გაეცინა.
მეორე დღეს მართლა იმდენი რამე იყიდეს მძღოლმა ძლივს გადმოალაგა მანქანიდან. ნინი ლამის ყველაფერს ხსნიდა თაროებიდან და მოჰქონდა. ლელა და მარი შოკსი იყვნენ.
-მტერს ვისი რძალიც ეს გახდება ორ თვეში გააკოტრებს. _დაიცურცულა ეკამ და სახლის კიბეებს აუყვა.
-უკვე ამ ოჯახის რძალია ფაქტობრივად.
ტანსაცმელი ოთახში მიმოაფინეს. იმდენი იყო სად დაეტიათ არ იცოდნენ. გიო ,რომ შემოვიდა ლამის შოკში ჩავარდა. მარიმ მხრები აიჩეჩა და ნინიზე ანიშნა. გიომაც თავი დაუქნია ვიცი მაგის ამბავიო.გოგონა სარკესთან იდგა და მიუხედავად იმისა,რომ ნავაჭრით კმაყოფილი იყო უკან არ იყურებოდა.
-კარგი მე საქმეები მაქვს წავედი და მერე გნახავთ_გიორგიმ კარი გაიხურა.
-ძალიან სადა და ლამაზი კაბა ვიყიდეთ არა? _ხმა გაუწვრილდა ნინის და მარიმ დაინახა რომ თვალები მოიწმინდა.
გოგონა ზლივს წამოდგა საწოლიდან და მიუახლოვდა.
-რა დაგემართა ნინი? როდის იყო ტიროდი.
-ეს ისეთი ამაღელვებელია. ქორწილი, კაბა,სტუმრები ...
-მაგრამ შენ მაგის გამო არ ტირი ხომ? რა დაგემართა?
გოგონამ რამდენჯერმე ამოისლუკუნა და თვალები ამჯერად სხვა რამით მოიწმინდა.
-ჯანდაბას ეს აღარ მომწონს არ უნდა მეყიდა._ძირს მოისროლა მაისური ,რომელიც ხელში ეჭირა.
- გადააგდე მერე მაგის გამო ტირი?
-იმიტომ ვტირი ,რომ მე... მე... მე იცი რა დამემართა? არ იცი რა დამემართა...
-რა დაგემართა? ავად ხარ? სიცხე გაქვს?_ უფრო მეტად აღელდა მარი და შუბლი მოუსინჯა.
-ორსულად ვარ ....ორსულად ვარ...წამლებს ვსვამდი ,მაგრამ მაინც ...ახლა რა ვქნა?
მარიმ შვებით ამოისუნთქა. უკვე ლამის თვითონაც ცუდად გახდა.
-მერე მაგაზე ღელავ? გადაირიე გოგო ?
-ვღელავ აბა რა. მე და ბექას შვილებზე ერთხელაც არ გვისაუბრია. ამდენი წელია ერთად ვართ. დიდი ხანია სექსი გვაქვს,მაგრამ შვილებზე არც კი გვიფიქრია. ჯერ ცოლ-ქმარიც არ ვართ. რა ვუთხრა ბექას ? გადაირევა ...ვიცი,რომ გადაირევა.
-გაუხხარდება გოგო ვერ ხედავ ,როგორ გარმერთებს? უყვარხარ და იმიტომ. მაგაზე ერთი წუთითაც არ იფიქრო. ეს ხალხი ხომ სულ გადაირევიან. შემომხედე მე როგორ მექცევიან. შვილიშვილს გაუჩენ მათ. რას ამბობ შვილზე ძვირფასი რა არის ამ ქვეყნად.
-ჰო ,მაგრამ ჩვენ ...
-უთხარი ბექას და ნახავ ,როგორ გაუხარდება. რამე ორიგინალური მოიფიქრე და ისე უთხარი.
-ასე გგონია?
მარიმ თავი დაუქნია და გოგონა ჩაიხუტა.
დაღამებამდე ასჯერ ჩააცვა მარის საქორწინო კაბა. უკვე აღარ შეეძლო მეტი და გიორგის მოსვლამ დაიხსნა გასაჭირისგან.
ნინი შუაღამემდე იჯდა საწოლზე და არ იცოდა რა მოემოქმედებინა. მერე ფეხაკრეფით გაიპარა ოთახიდან და ბექასთან შევიდა. ფრთხილად ასწია საბანი და შიგნით შეუძვრა. ნახევრად მთვლემარე ბიჭს ლამის გული გაუსკდა.
-რას აკეთებ გოგო. გამიჩერდა გული.
-შენთან მინდა. მიეხუტა გულზე და კისერზე აკოცა.
-რა გიჟი ხარ ნინი რა.
-მომენატრე არ შეიძლება?
-მეც მომენატრე ჩემო გადარეულო_ხელი მოხვია და ერთი მოძრაობით ქვემოთ მოაქცია.
-რაღაც უნდა გითხრა.
-ხვალ მითხარი რა. დაიწყებ ახლაქ იმის მოყოლას დღეს რა იყიდე.
-სულაც არა
-ოო კაი რა არ მინდა... _კოცნა განაგრძო ბიჭმა
-მე...მე.. _ძლივს წაართვა ტუჩები და როგორც კი დრო იხელთა მასინვე წამოიყვირა _ ორსულად ვარ...
ბექას აბსოლუტურად ყველა ემოცია გამოესახა სახეზე რიგრიგობით. მასთან ერთად იცვლებოდა ნინის გულისცემის ინტერვალი. ბიწი ფეხზე წამოხტა და მთელ ხმაზე დაიყვირა ...
-რაა? _ვერც კი მიხვდა რამხელა ხმა ამოიჭრა მისი პირიდან
-ვიცოდი,რომ სულაც არ გაგიხარდებოდა_ აწუწკუნდა ნინი და საბანი თავზე დაიმხო
-ადექი და შემომხედე_სცადა საბანი წაერთმია,მაგრამ არ გამოუვიდა.
კარი ვიღაცამ შემოგლიჯა . მარინა იყო.
-ვინ ყვიროდა ამხელას?
-მე ..._არც შეყოვნებულა ისე უპასუხა.
- გული გამიჩერდა ბიჭო ხომ არ გადაირიე?
- გადავირიე აბა რა ვქქენი ...
-რა ხდება აქ? _კართან უკვე ყველა მოგროვილიყო ანა მარიას ჩათვლით.
-რა გაყვირებს ბიჭო?_შეუტია გიომ. საბნის ქვეშ დამალული ნინი ჯერ არავის შეუმჩნევია.
-ამწუთას მომახალა ,რომ ორსულადაა თქვენი აზრით არ უნდა ვყვიროდე? ახლა კიდევ საბანს არ იძრობს თავზე,რომ დამენახვოს.
მარინამ შვებით ამოისუნთხა და საწოლში მოწიდავე წყვილზე გაეცინა.
-თქვენ რა გეშველებათ არ ვიცი მე. გადაიძვრე თავზე ნინი და გვითხარი რას ბოდავს ეს ბიჭი.
-არ ბოდავს მართლა ორსულად ვარ._ ცალი თვალით გამოიხედა საბნის ქვემოდან გოგონამ.
-მართლა?_ ტაში შემოჰკრა მარინამ და შვილს ახლა თვითონ მიეხმარა. როგორც იქნა გადააძვრეს, თმები ყვავის ბუდესავით ქონდა გაწეწილი.
-ჩემი სიცოცხლე ვინაა_ მიეფერა მარინამ და გულში ჩაიკრა. იცოდა რა ნინის ამბავი ,რომ ახლა განსაკუთრებულ მოპყრობას მოითხოვდა. _ასე უნდა დააფრთხო ბიჭო ბავშვი?
-შეხედე...შეხედე მარინა სულ არ უხარია _ ტუჩები დაბრიცა ნინიმ
-ვის არ უხარია გოგო ლამის მთელი ხმა ჩამიწყდა იმხელაზე ვიყვირე. ერთი საათია გეჭიდავები,რომ ეს საბანი გადაგხადო და ჩაგეხუტო. ჩემი ლამაზი გოგო _ ხელში აიხუტა და ჰაერში დაატრიალა
- ამ სახლში მალე ჩემი ადგილი აღარ დარჩება_ხმამაღლა განაცხადა ანა მარიამ და გაბრაზებული გაიქცა.
-მითხარი რეზო რომელი ერთი მოვაბრუნო აქეთ ჰა? ახლა იმას ვეფერო ?
-სხვა გზა არ გაქვს. მიდი ჩვენთან წამოიყვანე.

VVV
ქორწილი ძალიან ჩვეულებრივი და მოკრძალებული იყო. მარიმ მხოლოდ დედამისი მოიყვანა რადგან იცოდა მისი ძმა საქვეყნოდ შეარცხვენდა. სადა,მაგრამ ძალიან ლამაზი ცერემონია იყო. ჯვრისწერაზე,რომ მიდგა საქმე სანდრიმ უარი განაცხადა მე ვერ ვიქნებიო და კალამი ნოდარს გაუწოდა.
-რას ნიშნავს ბიწო ვერ იქნები. ეს ძლივს გადახდილი ქორწილი გინდა ჩამიშალო ? _შეუბღვირა გიორგიმ
-ლელა მომწონს და მინდა ჩემი ცოლი გახდეს. შენი მეჯვარე ,რომ ვიყო დავნათესავდებით და ეს ამბავი არ გამოვა. მოკლედ მაპატიე ამ ერთხელაც.
-ოხ შე მაიმუნო_თმა აუჩეჩა ნოდარმა._ მე მოვაწერ რა ...მე არ ვიცი წერა თუ ?
მარის მუცელი უკვე ლამის ცხვირზე ჰქონდა მიდებული.
-კიდევ ერთი მძიმე დღეც ჩემო სიხარულო და ყველაფერი დასრულდება. ზეგ სასამართლოა. ყველაფერი დასრულდება და ჩვენს სახლსი გადავალთ,როგორც ვგეგმავდით_გასაღები თვალწინ აურაჩხუნა გოგონას.
-სახლი იყიდე?
-ვიყიდე დიდი და ლამაზი ეზოთი.
-ჩვენი სახლი გვექნება?_ ცრემლი ჩამოუგორდა გოგონას ლოყაზე.
-კი არ გვექნება უკვე გვაქვს.
წყვილმა ლელას გახედა ,რომელიც პატარა ნიას უსაზღვრო სიყვარულით ეთამაშებოდა და გულში იკრავდა. მარი დაღლილი იყო და სკამზე ჩამოჯდა. გიო სანდრისკენ წავიდა.
-სანდრი შენთან საქმე მაქვს.
-გაბრაზებული ხარ ხომ ?
-სულაც არა სულელო_გიომ საკრედიტო ბარათი გაუწოდა.
-ეს რა არის?
-ჩემი და ნიას სახლი გავყიდე და ...
-ამას ვერ ავიღებ.
-შენ არც გაძლევ. ის სახლი ნიას ვუყიდე თავის დროზე და სამართლიანი იქნება თუ მის სვილს დარჩება. გქონდეს და ,როცა დაგჭირდება გამოიყენე. ეს პატარა ნიას ფულია. მე ვერ დავიტოვებ.
-გმადლობ ძმაო_გადაეხვივნენ ერთმანეთს._მალე შენც გეყოლება პატარა. უკვე დღეები დარჩა.
-ვეღარ ვითმენ გეფიცები. ზეგინდელ პროცესზე ძალიან ვღელავ არ მინდა რამე გაუთვალისწინებელი მოხდეს.
-ნუ გეშინია. მარიმ იმდენს გაუძლო ამასაც გადაიტანს.
ქორწილის დღეს ყველა ისე დაიღალა ფეხზე ზლივს იდგნენ. განსაკუთრებით მარი. დღე-დღეზე უკვე იმშობიარებდა. დედას დაემშვიდობა და დასაძინებლად ავიდა.
-ბედნიერი იყავი შვილო_დალოცა ქალმა
-ვიქნები და რომ ვიმშობიარებ გაგაგებინებ. მანამდე კიდევ დაგირეკავ.
-დაისვენე და თავს მოუარე. პროცესზე ბევრი არ ინერვიულო. იფიქრე შენს მდგომარეობაზე.

პროცესის დღეს სადად ჩაიცვა და გიორგისთან ერთად წავიდა. სასამართლო დარბაზში იანას მოჰკრა თვალი და გაუღიმა. მალე ქეთინო და ბარის მეპატრონეც შემოიყვანეს. გიორგის ადვოკატმა ვლადმა მოწმედ ჯერ იანა მერე კი მარი გამოიძახა. მოწმის რიგებში სხვა გოგონებიც ისხდნენ. ასევე დაცვის თანამშრომლებიც. ყოველი ,მათგანი დაიკითხა. ქეთინო და ის კაცი ლამის ნაპერწკლებს ყრიდნენ თვალებიდან.
-თუ გნებავთ წადით_თქვა ადვოკატმა. მეტჯერ აღარ გამოგიძახებენ. თქვენი ცოლი უკვედაიღალა.
-არა ბოლომდე უნდა დავესწრო და შევიგრძნო თავისუფლება_თქვა მარიმ.
ქეთინომ დაკითხვისას არიარა ,რომ მარის იქ არასდროს უმუშავნია რადგან გიორგიმ მის გადასარჩენად ფული გადაიხადა. ამის შემდეგ განაჩენის გამოსატანად გავიდნენ. სხდომა ერთ საათში განახლდა და საბოლოო განაჩენი წაიკითხეს. ორივე დამნაშავედ სცნეს. კიდევ ბევრი წელი მოუწევდათ გისოსებს მიღმა ყოფნა.
ორივე განსასჯელი დარბაზიდან გაიყვანეს. მარი იანას მიუახლოვდა და მიესალმა. მანაც ბედნიერება უსურვა და იქაურობას გასორდა.
მთელი ამ ხნის მანძილზე გიორგის უკანა გასასვლელებიდან დაჰყავდა მარი დაკითვაზე რათა ჟურნალისტებს არ გაეთელათ. ახლა ის ყველას წინაშე მართალი იყო.
-წავიდეთ?_გაურიმა მარიმ და ისევ კანა კარისკენ წავიდა
-არა. ამჯერად მთავარი გასასვლელიდან გავალთ . _გიორგიმ მაგრად ჩაჰკიდა ხელი ცოლს და მზის სინათლისკენ აიღეს გეზი. მართალია ათობით ჟურნალისტი არ ასვენებდათ,მაგამ სამაგიეროდ ახლა შეეძლოთ გამართლებულებს და წელში გამართულებს ევლოთ. გიორგიმ მანქანაში შესვა მარი და მიკროფონებით შეიარაღებულ ხალხს კარი ცხვირწინ მოუკეტა.
ყველაფერი დასრულდა.


VVV


ჟღენტების სახლის უზარმაზარ კიბეზე პატარა საყვარელი ბიჭუნა სირბილით დაეშვა. სუფრასთან გაზეთს კითხულობდა რეზო.
-ალექსანდრე ნუ დარბიხარ. სადაცაა დედაშენი და მამაშენი მოვა. დახვდი ჯანმრთელად.
-ჩემს წასაყვანად მოდიან ?
-არა ანა მარია უნდა წაიყვანონ ამერიკაში.
-ძალიანაც კარგი მე აქ ყოფნა მირჩევნია. ბაბუ ხომ მომიყვები საინტერესო ამბებს?
-თუ ჭკვიანად იქნები კი. უკვე ხუთი წლის ხარ დაუფრო სერიოზულად უნდა მოიქცე _ პერანგი გაუსწორა რეზომ შვილიშვილს.
-ანა მარია ბარგი უკვე ჩაალაგე?
-ყველაფერი ჩავალაგე. დედა ნინი ამბობს ტყუპები ისეთი ცელქრბი არიან ჭკუიდან გადავყავარო და შენი აზრით იმათ მე გავუძლებ?
-ანა მარია რამეზე,რომ არ იწუწუნო არ შეგიძლია? გიო და მარი მოვიდა. მიდი გაემზადე.
-მამა მოვიდა? _ მაგიდიდან ჩამოხტა ალექსანდე და კარისკენ გაქანდა.
-ფრთხილად საყვარელო _დაუყვირა მარინამ,მაგრამ ბავშვი ელვის სისწრაფით გაქრა და გიორგის კისერზე შეახტა.
-დამტოვე რა მამიკო კიდევ ცოტა ხანს ბაბუსთან
-ისედაც გტოვებთ სიხარულო. ორი კვირით მივდივართ ბიძიასთან ამერიკაში.
-ბაბუ გაიგონე? ორი კვირით მტოვებენ.
-ჰო გავიგონე ბაბუ მოდი ჩემთან __ზურგზე შეისვა რეზომ და წაიყვანა.
-დედა ამ ბავშვს სახლში წამოსვლა აღარ უნდა. აქაურობას არაფერი ურჩევნია.
-იმიტომ ,რომ აქ დაიბადა და რეზო ბაბუ ყველაფერს უსრულებს. აქ არავინ ტუქსავს და საყვედურობს.
-გააფუჭებთ მასე. _ისაყვედურა გიორგიმ
-უკვე გაფუჭებულია. _ლოყაზე აკოცა ქმარს მარიმ და მულს გასძახა გვეჩქარებაო . მანაც სწრაფად ჩამოირბინა კიბეები. დედას დაემშვიდობა და გარეთ გავიდა.
-მამა სადაა?
-გარეთ გავიდა სიხარულო.
სამივე მანქანაში ჩაჯდა და წავიდა. ალექსი დიდხანს უქნევდა ხელს მშობლებს ორკვირიანი არდადეგებით ბედნიერი



_________

ეს არის ნაწარმოები ,რომელიც გამორჩეულად მიყვარს და ვაფასებ ჩემს ნაწერებს შორის.
მიხარია რომ მოგწონთ და კითხულობთ.
თავის დროზე მინდოდა ცუდად დამესრულებინა და იდეაც მქონდა მოფიქრებული,მაგრამ მერე გადავიფიქრე რადგან მივხვდი,რომ არ ვიქნებოდი სწორი ამ პერსონაჟების წინაშე. მათ საკმარისზე მეტი გამოიარეს იმისათვის ,რომ დამესაჯა უფრო მეტად. ასეთ სისასტიკეს ვერ ჩავიდენდი. ნაწარმოების განსხვავებულობა არ მდგომარეობს მხოლოდ ფინალში.თუმცა ესეც მნიშნელოვანია. ვეცადე ეს განსხვავებულობა მთელი ნაწარმოების განმავლობაში დამეჯირა რათა ეს ჰეფი ენდი ამენაზღაურებინა ამით. იმედი მაქვს გამომივიდა.
მიყვარხართ და ათასი მადლობა ვინც კითხულობდით
თითოეული თქვენგანის კომენტარი ჩემთვის ძვირფასი
მუდამ თქვენი ''Lisebeth''

პ.ს. გიორგისნაირი ქმარი მინდა. :D გამორჩეულად მიყვარს ეს პერსონაჟი ...განსაკუთრებულია ჩემთვის და ალბათ ყველასთვის<3