– არ გიყვარვარ ლაშა არ გიყვარვარ! – ვუთხარი ტირილით და ძირს წამოვჯექი. ლაშამ შემომხედა და ჩემს წინ ზუსტად ისე ჩამოჯდა როგორც მე
–ლილე რას ქვია არ მიყვარხარ! მართლა მიყვარხარ! – მითხრა და მაშინვე ტუჩებში მაკოცა, მალევე მომშორდა და თვალებში დამაშტერდა
– სახლში უნდა წავიდეთ! – – ცრემლები მოვიშორე და ფეხზე წამოვდექი. გზას სწრაფად გავუყევი ლაშაც უკან მომყვებოდა.
– აქ ხშირად მოდიხარ ხოლმეე? – ლაპარაკი მან წამოიწყო
– კიი სულ! – ვუთხარი
– ხვალ დათო ბიძა მოდის ხოო? – მკითხა. გამიკვირდა ასე კარგად როდის გაიცნო "დათო ბიძას" რომ ეძახის მეთქი მაგრამ არაფერი მიკითხარვს.
– კი და ცხენებს ჩამომიყვანს! – ვუთხარი და ბედნიერებისგან ღიმილით ტაში შემოვკარი
– ორი წლის ბავშვი! – ისევ სიცილით თქვა
– თუ გინდა შენც დაგსვამ ხოლმე! – შევთავაზე
– არა! 12 წლის ვიყავი ცხენიდან რომ გადმოვვარდი და აღარ ვაპირებ დაჯდომას! – მტკიცედ განმიცხადა
– მერე რაა... ჩემთან ერთად დაჯექი! – არ ვეშვებოდი
– აღარ ვაპირებ დაჯდომას თქო! – ისევ გამომეორა
– დააპირებ... – ვუთხარი მე. მას გაეცინა
– არვიცი... – ისევ ჩაფიქრდა
– იცი და ვსო! – ვუთხარი დ სალაპარაკო ტემაც დავხურე. ამ დროში სახლშიც მოვედით
– იმედია ჯერ არავის ღვიძავს! – თქვ ლაშამ და კარები ჩუმად შეაღო. უკვე დილის 5 საათი იყო
– რა დრო გასულა... – ვთქვი როცა საათს შევხედე
– ჰო! – თქვა – მე წავედი და შენ არ წამოხვაალ? – იკითხა უკვე კიბეებზე ადიოდა
– იქ დამელოდე! – ვუხარი და მისკენ ჩუმად გავიქეცი.
– რას აკეთებ? – მკითხა როცა სირბილით კიბეზე ავუსწარი
– სააბაზანოში პირველი უნდა შევიდე! – ჩავძახე ჩუმად
– ორი წლის ბავშვი! – ჩაიბუტბუტა და მშვიდად განაგრძო ამოსვლა.
როგორც კი ოთახში შევვარდი მაშინვე დავტაცე პიჟამას და პირსახოცს ხელი და აბაზანაში ჩქარი სუნთქვით შევვარდი. დავიბანე, პიჟამა ჩავიცვი და თმა გავიშრე, შემდეგ ისევ ჩავიწენი და ოთახში გავედი.
– დიდება ღმერთს! – ჩემი დანახვის თანავე ფეხზე წამოხტა ლაშა და სააბაზანოსკენ მიაშურა – თუ გინდა დღეს საწოლზე დაიძინე! – მითხრა და შევიდა მაგრამ რაღა აზრი ქონდა ხვალე მაინც სახლში გადავიდოდით დაა ერთი დღეს ჩვეულერივად გავუძლებ,
დივანზე წამოვწექი, პედი გადავიფარე და დღევანდელზე ვპიქრობდი. სულ გადამავიწყდა ლაშას ნათქვამი, მაგრამ რახან მეუბნებიან ბავშვური ხარო ეგეც ბავშვურობაში ჩათვალონ. ცოტახანში ჩამეძინა
დილით 12 – ზე მეღვიძება, საათს დავხედე თუარა მაშინვე დენდარტყმულივით წამოვხტი საწოლიდან. გამოსაცვლელებს ხელი დავავლე და სააბაზანოში შევირბინე, ხელპირი დავიბანე და ჩავიცვი: მუქი ნაცრისფერი სვიტრი, ჯინსის, ოდნავ მოშვებული, კოჭებთან აკეცილი შარვალი და ნაცრისფერი ბოტასები. შემდეგი კი მთელი სისწრაფით დაბლა ჩავირბინე, სადაც უკვე საუზმობდნენ.




– ლილე! საოცრებავ გვიან ადექი! – მითხრა დედამ
– ჰო! – ვუთხარი
– შემო ლილე ჭამე! – მითხრა გვანცა დეოდამ. მეც შევედი ყველა იქ იყო.
ნინო ლუკას კალთაში მოკალათებულიყო და ყველა ერთმანეთში ლაპარაკობდა. მე კი ლაშა მომშტერებოდა. ამ დროს გარედან მანქანის სიგნალი გაისმა.
– ალბათ დათო მოვიდა! – თქვა დედამ და ფეხზე წამოდგა. მაშინ ყველა წამოდგნენ ფეხზე გარეთ გასასვლელად.
– მამა! – ვთქვი და კარისკენ გავიქეცი
გავედით თუარა გარეთ მაშინვე შავი ფერარი მომხვდა თვალში ალბათ გიოსია რომელიც დღეს არ მინახავს
– მაა! – მივედი და მაგრად ჩავეხუტე მამას
– სუ დაგავიწყდი! – სიცილით თქვა მან
– არაა! – მეც სიცილით ვუთხარი და თვალი გიოს მანქანისკენ გავაპარე
– ეს გიოსია ხოო? – მივედი და თვალიერება დავუწყე
– კი ბატონი! – მანქანიდან გიო გადმოვიდა, ფანჯრიდან არ ჩანდა რადგან ჩაბნელებული იყო.
– რა მაგარია! – ღიმილით ვთქვი. ამ დროის განმავლობაში მამა დანარჩენებსაც მიესალმა
– განა შენ უსაჩუქროდ დაგტოვე... – მამამ მე გამომხედა
– მეე? – გავიკვირვე
– ხო! განა შენ ჩემი შვილი არ ხარ? – გამიღიმა – წადი და ახალი შენობა რომ ავაშენეთ ეზოში, ცხენებისთვის მინდა – თქო იქ შედი! – მითხრა ღიმილით
– თქვენც წამომყევით რაა! – ლიკას და ნინოს გადავხედე
– კაი! – ერთხმად თქვეს და ჩემთან ერთად წამოვიდნენ
შენობაში შევედი და თვალები გამიშტერდა. 7 ცხენი. ერთმანეთზე ლამაზები და მაღლები. ლიკა და ნინოც ამ მდგომარეობაში იყვნენ. მე პირდაღებული იმ ცხენისკენ წავედი რომლის სადგომსაც "ლილეს ცხენი" ეწერა, ნუ სხვის სადგომებს საერთოდ არაფერი ეწერათ. ძალიან ლამაზი შავი ცხენი იყო. იმ წამიდან ისე შემიყვარდა რო რავიცი...
– ეე აირჩიეთ თქვენც! – ვუთხარი გოგოებს
– აუ რამაგარიაა! – კმაყოფილმა გამომხედა ნინომ და ლამაზი თეთრი ცხენი აირჩია, თეთრი აირჩია ლიკამაც, მე კი რატომღაც თეთრ ცხენზე მეტად შავი მომწონს. შავ ცხენს შევაჯექი, ხოლო ძალიან ლამაზი ყავისფერი ცხენის თოკი ხელში დავიჭირე და ისე გავიყვანე საჯინიბოდან.
– ეს მეოთხე რად გნდა? – მკითხა ნინომ რომელიც თავისი ცხენით უკან მომყვებოდა
– მჭირდება! – ღიმილით გავხედე
– ოხ ლილე! – ახლა ლიკამ მითხრა. ცხენი სწრაფად წავიყვანე. დანარჩენებთან რომ მივედიტ ლიკას უკნიდან ნიკა შემოუჯდა, ნინოს კი ლუკა და სასეირნოდ მინდვრებში წავიდნენ. მე ცხენიდან ჩამოვხტი და ლაშასთან მივირბინე.
– წამო ეს ყავისფერი შენია! – ღიმილით ვუთხარ. გარეთ უკვე ჩემი და ლაშას მეტი არავინ იყო.
– სხვა დროს რომ იყოს... – საცოდავი სახით შემომხედა
– გაგებუტები! – დავუბღვირე
– ორი წლის ბავშვი! – სიცილით თქვა
– ანუ მოდიხარ! – უცეფ გავიღიმე
– კაი ოღონდ აქ არ შევაჯდები ცოტათი მოშორებით! – მითხრა
– კაი! – დავთანხმდი კმაყოფილი და ჩემი ცხენის თოკს ხელი მოვკიდე, ლაშაც ესე მოიქცა და გზას გავუდექით
– ტყისკენ ხოო? – ღიმილით გამომხედა, მე ტავი დავუქნიე
ცოტახანში ტყეში ვიყავით.
– ახლა! ცხენზე ნელა ადი... – ვურჩიე და ისიც ფრთხილად ავიდა ცხენზე, თან ეტყობოდა რომ ნერვიულობდა. – ახლა ამ თოკს მოკიდე ხელი! – ვუთხარი და თოკი მივაწოდე – ახლა მოითმინე ცოტა ხანს. ვუთხარი და მეც ცხენზე შემოვჯექი.
– ფეხები გვერდებიდან ნელა მიარტყი! – ვუთხარი და მეც იგივე ვაჩვენე და ცოტათი წინ წავედი
– აჩუ! ჩუ შენი დედა ვატირე! – მომესმა ლაშას ხმა რომელიც გამწარებული ურტყამდა ცხენს ფეხებს
– ოეეე! ზორო! მე გითხარი ნელა თქო! – დავუყვირე. უკვე მუცელი მტკიოდა სიცილისგან
– ნუ დამცინი ახლა მარტო ვსწავლობ! – გაბრაზებულმა გამომხედა
– კაი ვჩუმდები! – ვუთხარი და ჩემით მაინც მეცინებოდა. ბლოსდაბოლოს შეძლო და დაძრა ცხენი
– თოკით და ფეხით რა მიმართულებასაც მისცემ იქეთ წავა ცხენიც და როცა თოკს ოდნავ შენსკენ მოქაჩავ მაშინ გაჩერდება! ზორო! – ისევ გამეცინა
– გავიგე! – გაბრაზებულმა მითხრა და ცხენით ნელი სირბილი დაიწყო.

დაახლოებით ერთი საათი ვავარჯიშებდი, ბოლოს კი სწრაფად სირბილიც კი შეძლო ლაშამ.
– დამცხა! – თქვა დაღლილმ და ზედა გაიძრო და იქვე მიაგდო



– გავაგრძელოთ თუ გავჩერდეთ? – ვკითხე. მე დაღლილიი ჯერ არ ვიყავი
– ცოტახანს შევისვენოთ! – თქვა და ცხენი იქვე ღობეზე მიაბა. მეც ესე მოვიქეცი და ძირს დავჯექი. უკვე საღამოს6 საათი იყო.
– ნადირობა გიყვარს! იცი რამე ნადირობაზეე? – ლაშა გვერდით მომიჯდა
– კიიი! სვანეთში ნადირობის ქალღმერთი არსებობდაო ამბობდნენ! – ვუთხარი ამ ლეგენდაზე
– რა მომიყევი! – დაინტერესებულმა შემომხედა
– რადა.... – დავიწყე მოყოლა – ამბობდნენ რომ ადრე სვანეთში ნადირობის ქალღმერთი, დალი არსებობდა. როგორც მე ვიცი ის ძალიან, ძალიან ლამაზი იყო, ღვთაებრივი სილამაზის პატრონიო იძახოდნენ, ლამაზი ქერა თმები რომელიც ნაწნავებად ჰქონდა გადმოყრილიო, იცავდა ცხოველებს. მას ხანდახან ახალგაზრდა, გარეგნობით გამორჩეული მონადირეები უყვარდებიდა, იმასაც ამბობდნენ რომ ეს მონადირე რომელიც დალის შეუყვარდებოდა მუდამ მისი ერთგული უნდა ყოფილიყო, არავი რარ უნდა შეყვარებოდა, თორემ დალი მას სიკვდილით სჯიდა. დალიზე სიმღერებიც დაწერეს სვანებმა! – მოყოლა დავამთავრე და მას გავხედე
– შენს თავზე მელაპარაკებიი? – სერიოზული სახით გამომხედა ლაშან
– არა! მართალს გიყვები! – მეც სახე დავასერიოზულე
– მაშინ ძალიან ჰგავხარ ამ ნადირობის ქალღმერთს! – მითხრრა. მე გამეცინა
– ქალღმერთს მადარებ მეე! გაგიჟდიი? – სიცილით გავხედე
– არა მართლა! ძალიან ლამაზი ხარ, ქერა ლამაზი თმა და ნაწნავიოო, სულ ტყეში ხარ და სულ ნადირობ! მეტი რა გინდა. იმას ვერ გეტყვი ვინც შეგიყვარდება ყველას კლვ მეთქი მარა რავიცი... – იმაიმუნა
– ლაშა! – სერიოზული სახიტ გავხედე
– კაი ჰოო! წავიდეთ აწი! – მითხრა და ფეხზე წამოდგა, მეც მაშინვე წამოვდექი და ცხენს შევაჯექი, ლაშაც ასე მოიქცა შენდეგ კი მთელი სიჩქარით მოვწყდით იქაურობას.
– სახლში წავიდეთ, მშიააა! მეძინეებააა! – უკვე ლაპარაკის თავიც არ ჰქონდა ლაშას და ცხენს ძლივსძლივობიტ მიათრევდა.
– კაი მარა წავიდეთ არა! მე დღეს ჩემ სახლში გადავდივარ! – ვუთხარი
– აუუ! ხო გამახსენდა! მერერაა ჩემთან წამოდი! – მითხრა
– სახლში უნდა წავიდე, ვუთხარი და ჩემი სახლის ეზოშიც შევედით. ცხენები დავაბინავეთ და უკვე ფეხები გვეკეცებოდა დაღლილობისგამ.
– კაი მე წავედი! – თქვა ლაშან და ჭიშკრიდან გავიდა
– კარგად! – ვუთხარი და სახლში შევედი.
სახლი თეთრად იყო შეღებილი, თეთრი კეგლები, თეთრი ჭერი და ხისფერი იატაკი, აქაურობა ძალიან ლამაზი იყო, ჩემს სახლს ვეღარ ვცნობდი. სახლში უამრავი მუშა ირეოდა და ავეჯს იქით–აქეთ ეზიდებოდა, დედა კი მათ რაღაცეებს უხსნიდა, მამაც მას ეხმარებოდა, გიო კი რაღაც საბუთებს ჩასჩიჩიებდა.
მე მაშინვე ჩემი ოთახისკენ გავუყევი გზას. კარი შევაღე და თვალები გამიშტერდა, ჩემი ოთახი ისეთი იყო როგორიც სულ მინდოდა მქონოდა. ლურჯი და თეთრი ავეჯით, ძალიან ბავშვური იყო მაგრამ არაუშავს მე ესე უფრო მომწონს, ტან საკუთარი სააბაზანოც მქონია. მაშინვე დავავლე წყვილ ყვავილებიან ელასტიკს და მაისურს ხელი და სააბაზანოში შევირბინე.



ისეთი დაღლილი ვიყავი ლამის წყლის ქვეშ ჩამეძინა, დავიბანე, ჩავიცვიზემოტ ხსენებული, ფეხებზე ტეთრი თხელი წინდები ამოვიცვი და ჩემს ოთახში გავედი, სადაც ძალიან ფუმფულა ხალიჩა მტელ იატაკზე ეფინა, თმა გავიშრე, ჩამოვივარცხნე და დაშლილი დავიტოვე, შემდეგ კი ფუმფულა ტეთრ საცოლზე დაწოლილი არ ვიყავ მაშინვე ჩამეძინა.
საღამაოს თითქოს რაღაც უცნაურმა ხმამ გამაღვიძა. თვალები ძლივს–ძლივობით გავახილე და როცა დავინახე რომ ჩემი ოთახის ფანჯარაზე, კაპიშოუნწამოფარებული ლაშა იჯდა შიშისგან ლამის საწოლიდან გადავვარდი.
– ლაშა აქ რა გინდა? – შეშინებულმა ვკითხე
– უნდა წავიდეთ! – ეშმაკური ღიმილით მითხრა, მაინც ტუჩები მარტო უჩადა ქუდიდან
– რაა? სად უნდა წავდეთ გაგიჟდი? – საწოლზე წამოვჯექი
– სამაიმუნოდ მივდივართ ანგელოზოო! – მითხრა და ფანჯრიდან ჩამოხტა
– ვერ გავიგე რას მეუბნები! – ვუთხარი და თმა შევისწორე
– ადექი და ჩაიცვი! – მიბრძანა
– ჯერ მითხარი სად მივდივართ... – ფეხი არ მომიცვლია
– ორი წლის ბავშვი! ჩაიცვი და გეტყვი, ამ პიჟამით თუ წამოხვალ მე პრობლემა არ მექნება. ტუჩებგამოშვერილი ბუზღუნით წამოვდექი და ტანსაცმელებით ხელში სააბაზანოში შევედი. ჩავიცვი: ჯინსის მოკლე, მაღალწელიანი შორტი, თეთრი მოკლემკლავიანი მაისური წარწერით:vogue , შემდეგ კი გარეთ გამოვედი ლაშა კი ჩემს საწოლზე იჯდა.

– წავედით! – თქვა და ფანჯრისკენ წავიდა
– ეე! ფანჯრიდან მივდივაართ? – ვიკითხე გაკვირვებულმა
– ხო აბა! – თქვა ლაშამ და ცალი ფეხი გადაყო გარეთ
– ასეთი სიდებილე არ გამიკეთებია! – ჩავიბუზღუნე და უკან მივყევი.
ფანჯარას ყოველი შემთხვევისთვის კიბე ჰქონდა მიშენებილი და ჩასვლა არ გამჭირვებია.
– რას ვაკეთებთ? – ვკითხე როცა მისი ჭიშკართან მივიდა
– ლიზას ვუტიროთ ყოფა! – მითხრა და ღიმილით გამომხედა
– რაა? რას აპირებ? – ვკითხე გაკვირვებულმა
– წამო! წამო! – მითხრა და ჭიშკარში შევიდა. მეც უკან შევყევი.
ლიზას ოთახის ფანჯარას რომ მივადექით მითხრა:
– ადი! – მითხრა და ლიზას ფანჯარამდე ამავალ კიბეზე მიმანიშნა
– რატო? – ვკითხე
– ადი! ადი! – ისევ ღიმილით მითხრა და სახეზე კაპიშონი წამოიფარა. მეც წამოვიფარე კაპიშონი და მას ვუთხარი
– ჯერ შენ ადი და ავალ! – ვუთხარი და უკან დავიხიე.
– კაი ჰოო! – მითხრა და კიბეზე ავიდა.
ფანჯარაში შეჯვრა და იქედან ხელით მანიშნა ამოდიო. მეც ავედი კიბეზე და ოთახში შევედი.
– აქ რა გვინდაა? – ვკითხე და მძინარე ლიზას შევხედე
– ლიზას უნდა ვუტირო ყოფაი თქო ხომ გითხარი? – მითხრა და ჯიბიდან რაღაც პატარა თეთრი პლასტმასის ბოთლი ამოიღო და კიდევ რაღაც ქაღალდი.
– ლაშა რას აკეთებბბ? – ვკითხე
– შედი სააბაზანოში და კბილისპასტა გამოიტანე! – მითხრა. მეც შევედი და კბილის პასტა გამოვიტანე.
– მომე! – მითხრა და გამომართა. შემდეგ ლიზასთან ჩუმად მივიდა და კბილის პასტით გულების დახატვა დაუწყო სახეზე. მე სიცილს ვერ ვიკავებდი და ვფხუკუნებდი.
– ლაშაა! – სიცილით ვუთხარი
– მოდი აქ! – მითხრა. ეც მივედი.
– დაიკავე ეგ ოღონდ მაღლა აწიე! – მითხრა, საწოლის საყრდენთან დამაყენა და ხელში პლედი შემომაჩეჩა და ხელები მაღლა ამაწევიდა.
– რომ იკივლეს სახეში ჩააფარე ეგ პლედი! – მითხრა
– ლაშა რას აპირეებ? – ვკითხე
– ეს ხომ თავის წარბებზე აფრენს! – მაიმუნურად ჩაიცინა და ჯიბიდან ის რაღაც თეთრი ბოთლი და ქაღალდი ამოიღო. შემდეგ გაპასტულ ლიზასთან მივიდა და წარბზე ბოთლიდან სქელი სითხე დაასხა, როგორც მივხვდი წებო იყო.
– ლაშა! – სიცილს ვერ ვიკავებდი, ცოტაც და გამეცინებოდა. არც ამოუხედია. შემდეგ ის ქაღალდი დააწება იმ სითხეს წარბის ზემოდან. ცოტახანში მითხრა:
– მოემზადე და გავრბივართ! – მითხრა და ლიზას ეს ქაღალდი ააცალა რომელსაც მთელი წარბი ამოყვა და ლიზა ცალწარბა გახადა. ლიზამ კივილით გაიღვიძა, მე მაშინვე მივაფარე პლედი თავზე. შემდეგ კი უკვე გაქცეულ ლაშას გავყევი. თვალის დახამხამებაში უკვე ბუჩკებში ვიმალებოდით და ლიზას კივილს სიცილით ვუსმენდით.
– ბიჭო შენ ოთახში რომ შემოიხედონ? – ლაშას აღელვებულმა გავხედე
– ოოო კაცო არ შემოვლენ! – ჩაილაპარაკა და სიცილი ერთად ავტეხეთ.
– სად წავიდეთ? – მკითხა ლაშამ
– ცხენებიიიი! – სიცილისგან უკვე ცრემლები მცვიოდა
– ოოოუუ! ცხენებიიი? – უკმაყოფილოდ გამომხედა
– ხოო! – უკვე დავმშვიდდი
– კაი ჰოო! – მითხრა და უკან გამომყვა.
თავლაში შევედი და ჩემი ცხენი გამოვიყვანე. ლაშამაც თავისი ცხენი გამოიყვანა.
– წავედით! – შევაჯექი და ტყისკენ წავედი. ლაშაც უკან მომყვა.
დილის 6 საათამდე ტყეში ვდებილობდით. ბოლოს კი იმდენად დავიღალეთ რომ ძლივს მივედით სახლებამდე. ცხენი სადგომში შევიყვანე და სახლისკენ წავედი. ჩემს ოთახში როგორ შევედი, როგორ დავიბანე აღარ მახსოვს. შემდეგ ისევ შევიშრე თმა ჩამოვივარცხნე და პიჟამა ჩავიცხი და მკვდარივით ჩამეძინა.
დილით 9 საათზე გამეღვიძა და საწოლიდან ზლანზვიტ წამოვდექი. ხელ–პირი დავიბანე და ჩავიცვი: შავი მოკლე, მოკლემკლავიანი მაისური, მაღალწელიანი გაშვებული ასევე შავი ოდნავ მოკლე ქვედა ბოლო, ფეხზე თეთრი დაბალი წინდები ამოვიცვი, შემდეგ თმა დავივარცხნე, ჩავიწენი და სამზარეულოში გავიქეცი.



სამზარეულოში დედა და მამა ლაპარაკობდნენ:
– უნდა წავიდეთ ლიდა! უნივერსიტეტში უნდა იარონ ბავშვებმა! – მამა დედას რაღაცას უხსნიდან, ამის შემდეგ კი მე დამინახეს კარებში.
– ლილე ერთ წუთს შემოდი! – სერიოზული სახით მითხრა მამამ. მეც მაშინვე შევედი სამზარეულოში და წინ დავუჯექი დედას და მამას.
– ლილე ერთ კვირაში სწავლა იწყება და თბილისში მივდივართ!
- - - - - - - - - - - - - -