მეგობრები, კოცონი, გართობა და გიტარა - ეს ყველაფერი სწორედ ის იყო რაც მჭირდებოდა, არ მინდოდა ეს დღე დასრულებულიყო.
- შეიძლება შენს გვერდით დავჯდე? ( ლუკა )
არაფერი არ მითქვავს, მინდოდა მიმეხვედრებინა, რომ მასზე ისევ გაბრაზებული იყავი.
- კარგი რა ანამარია, მე ხომ არ ვიცოდი, რომ ცურვა არ იცოდი. ( ლუკა )
- კარგად ჟღერს.
ყველა ერთად შემოვუსხედით კოცონს, ლუკა ჩემს გვერდით იჯდა თავდახრილი და ხმას არ იღებდა, ვხვდებოდი რომ ჩემი ასეთი საქციელი მართლაც ზედმეტი იყო, ამიტომ
- გიტარაზე არ დაუკრავ?
- თუ შენ გინდა დავუკრავ ( ლუკა )
გავუღიმე და გიტარა მივაწოდე.
- ასე არ ჯობია ტო, დავიტანჯე შენი სახის ყურებით. ( ლუკა ( უაზრო ღიმილი )
- რაიმე ისეთი დაუკარი რაც ყველას გვეცოდინება, რომ ყვლეამ ერთად ვიმღეროთ ( ნატა )

- ის დაუკარი ალუდასი - როდისმე, მგონი ყველამ ვიცით ეგ სიმღერა.
ლუკამ გიტარა გამომართვა და დაკვრა დაიწყო თვალს ვერ ვაშორებდი, მაგრამ მინდოდა ეს არ შეემჩნია, ყველა ერთად ვმღეროდით, სიმღერის დასრულების შემდეგკი
- ზატო მე ჩემს დაწერილ პატრა ჩანახატს შემოგთავაზებთ. ( ჯეკო )
- შენდა ჩანახატი? ჰაჰა დავაი. ( თოკო )
- ძმაკაც რაიმე დაუკარი ფონისთვის. ( ჯეკო )
- დაგინახე და რომ იცოდე რა დამემართა - ის ყველა გრძნობა რასაცკი ვგრძნობდი ისევ გაცოცხლდა - ისევ გაოცდა ეს ჩემი გული შენი დანახვით. კვლავაც ვიგრძენი სიყვარული და დაიკარგა სიხარული - როგორ მიყვარხარ მიყვარხარ მართლა. მიხარხარ მიხარიხარ რომ გაგიცანი შენით ხომ მე საოცრება გავიცანი. შენი ლამაზი თვალები, ხმა, თმა თავდავიწყებით შემიყვარდა - ახლაც მიყვარხარ მიყვარხარ, მაგრამ გამბედაობა არ ამქვს გითხრა ყველაფერი. ( ჯეკო )
ამ ხნის განმავლობაში ჯეკოს თვალი არ მოუშორებია ნატასთვის, ნატაც უაზროდ უყურებდა და უღიმოდა. ყველა ვხვდებოდით, რომ ჯეკომ ამ პატარა ჩანახატში ნატას მიმართ გრძნობები ჩახატა.
- ჩემი სიმპატიური და ჭკვიანი, მოდი ჩაგეხუტო. ( ნატა )
ყველანი ვუყურებდით და ხმას არ ვიღებდით ვხვდებოდით რაც ხდებოდა, მაგრამ გვინდოდა მათგან გაგვეგო ყველაფერი.
- თოკო რაიმე სიმღერა ჩართე რა ლუკა ცოტახანს დავასვენოთ.
- უკვე ჩემზე ზრუნვაც დაიწყე? ( ლუკა )
- რაღაც მაგდაგვარი.
- და რით დავიმსახურე? იმით ხომ არა ცოტახნისწინ შენი დახჩობა, რომ დავაპირე. ( ლუკა ( ღიმილი )
- ჰაჰა მაგისთვის სხვა დროს მიიღებ.
- უნდა მეშინოდეს? ( ლუკა )
შევხედე და უბრალოდ გავუღიმე, მისი თვალები საოცრად ბრწყინდავდა თითქოს რაღაცას ამბობდა, მაგრამ ვერ ვხვდებოდი რას.
- არ ვიცეკვოთ? ( ჯეკო )
- მომწონს ეგ აზრი, კარგი იქნება თუ სიგიჟიდან ცოტახანს რომანტიკაში გადავაბიჯებთ. ( ნატა )
- მთავრე, კოცონი, გიტარა და შესაბამის სიმღერასაც ახლავე ვიპოვი. ( თეკო )
ჯეკო ფეზე ადგა და ნატა ააყეენა საცეკვაოთ, თოკოკი ჩემსკენ წამოვიდა.
- თუ ნებას დამრთავთ ( თოკო )
- არა მე არ მინდა ცეკვა.
- თოკო მე გეცეკვები. ( თეკო )
- უარს არ ვიტყოდი, მოდი ჩემთან. ( თოკო )
ყველა ცეკვავდა ეს მაინც სიგიჟე იყო, წარმოიდგინეთ სიბნელე, კოცონი, მთვარე, გარშემო არავინ მხოლოდ ჩვენ ექვსნი.
- მეცეკვები? ( ლუკა )
- არა.
- კარგი მაშინ არც მე გეცეკვები. ( ლუკა )
- ჰაჰა ეგ რა იყო? მე როდის შემოგთავაზე ცეკვა.

- ახლა არა, მაგრამ რამდენიმე წუთის შემდეგ შემომთავაზებ. ( ლუკა )
- სასაცილოა, მე არ ვაპირებ შენთან ცეკვას.
- არც მე რადგან ( ლუკა )
- რადგან რა?
- რადგან ცეკვა არ ვიცი. ( ლუკა ( უაზრო ღიმილი )
- სერიოზულად?
- კი ( ლუკა )
სულ დამავიწყდა რამდენიმე წუთისწინ რა მითხრა ფეხზე ავდექი და ხელი გავუწოდე, მმიყურებდა და იღიმოდა. რაც უფრო მიახლოვდებოდა ვგრძნობდი, რომ სუნთქვა მიჭირდა გული ძალიან სწრაფად მიცემდა, თვალებში მიყურებდა და მოულოდნელად გაეცინა.
- რა გაცინებს?
- ხომ გითხარი რამენიმე წუთში ცეკვას შემომთავაზებთქო. ( ლუკა ( ღიმილი )
არვიცოდი რა მეთქვა ამიტომ თავი დავხარე და უპასუხოდ დავტოვე.
- შემომხედე. ( ლუკა )
ვერ ვბედავდი, რომ შემეხედა უეცრად სახეზე მისი ხელი ვიგრძენი და თავი ზემოთ ამაწევინა, უაზროდ მიყურებდა და იღიმოდა.
- შენი გულის ცემას ვგრძნობ ანამარია, ისე სწრაფად ცემს ცოტაც და ალბათ ( ლუკა )
- მოკეტე და იცეკვე. ( გავუღიმე )
- იცი პირველად, რომ შემოგხედე რა ვიფიქრე? ( ლუკა )
- არა არ ვიცი და არც მინდა, რომ ვიცოდე.
- რატომ? ( ღიმილი ) იმიტომ ხომ არა რომ გეშინია, შენ ხომ ჩემი პასუხის შემდეგ მთელი ღამე ვეღარ დაიძინებ და ჩემს ფიქრებზე იფიქრებ. ( ლუკა )
- ზედმეტად დიდი წარმოდგენა გაქვს საკუთარ თავზე ლუკა.
- საკუთარ თავზე წარმოდგენა არაფერ შუაშია ლამაზო, უბრალოდ ვცდილობ იმ რეალობაში დაგაბრუნო რომელსაც ასე გაურბი. ( ლუკა ( უაზრო ღიმილი )
არასდროს არ ვიცი რა ვუპასუხო, მისი სიტყვები ყოველთვის თავგზას მიბნევს, ამიტომ ახლაც გაჩუმება ვარჩიე. ირგვლივ სიბნელე, მხოლოდ მთვარის სინათლე წვდება წყვილებს, რომლებიც კოცონის გარშემო ცეკვავენ ყველაფერი ძალიან რომანტიული და ლამაზი იყო.
აბა როგორია? მოგეწონათ ეს თავი თუ არა?