მთელი ღამე გავათენეთ დილის ექვსი საათი იყო, რომ ბიჭები სახლში წავიდნენ - ეს იყო კიდევ ერთი გიჟური დღის გიჟური ღამე.
- ანამარია გაიღვიძე ( ნატა )
- ცოტაც გთხოვ ცოტაც.
- ცოტა არა თომა ( ნატა ) მალე ადექი ჯეკო და ბიჭები ხუთ წუთში აქ იქნებიან.
- ჰაჰა შენი იუმორი უკვე მართლაც გასაოცარია.
- ისევე როგორც შენ ჩემო ჭიამაია, მალე ადექი ( ნატა )
ნატა ქვევით ჩავიდა მეკი ადგომას ვცდილობდი საათს, რომ შევხედე მართლაც პირველი საათი იყო მარა რა გასაკვირია მთელი ღამე ხომ არც მძინებია. როგორციქნა ადგომა მოვახერხე ჩემი წითელი კაბა და კეტები ჩავიცვი და ქვემოთ ჩავედი.
- ვა მძინარე მზეთუნახავს გაუღვიძა მიუხედავად იმისია, რომ ახლახანს თავი ძლივს ასწია ბალიშიდან მაინც ყველაზე ლამაზია ( თოკო )
ამ სიტყვების გაგონებაზე თეკოს მაშინვე შეეტყო, რომ ძალიან გაბრაზდა არაფერი შევიმჩნიე და უბრალოდ
- დილამშვიდობისათ.
ლუკა ოთახში არ იყო ამ წუთების განმავლობაში ჩემი თვალები მხოლოდ მას ეძებდა ისკი გარეთ ყოფილა.
- ლუკასთან გავალ. ( თეკო )
„ლუკასთან გავალ“ - ეს რა იყო? თეკო აქმდე მხოლოდ თოკოს ამჩნევდა და ლუკასთვის საერთოდ არ მიუქცევია ყურადღება, ახლა რა შეიცვალა? რამდენიმე წუთის შემდეგ ლუკა ოთახში შემოვიდა, მაგრამ თითქოს ვერც შემამჩნია
- ჯეკო მანქანის გასაღები შენ გაქვს? ( ლუკა )
- კი ძმაკაც, რა ხდება ტო ( ჯეკო )
- ცოტახანს გასვლას ვაპირებ. ( ლუკა )
ჯეკომ მოულოდნელად მე შემომხედა.
- ანამრია, მაგიდაზე გასაღები დევს და მიაწოდე რა. ( ჯეკო )
გასაღები ავიღე და ლუკასკენ წავედი, მაგრამ სად გაქრა მისი გამოხედვა? მისი ღიმილი? ახლა ზედაც არ მიყურებდა, გასაღები გამომართვა და გარეთ გავიდა. მისმა ასეთმა საქციელმა ერთ ადგილას გამაშეშა, გონებაში უამრავი კითხვები გაჩნდა რა დაემართა? რა მოხდა? ნუთუ ვეზიზღები? გუშინდელის შემდეგ რა შეიცვალა? თავს უცნაურად ვგრძნობდი ასეთი რამ არასდროს არ მიგრძვნია ყველაფერი ერთად, თითქოს იმედგაცრუება, შიში და გაურკვევლობა.
ცოტახნის შემდეგ თეკოც შემოგვიერთდა.
- თეკო ყავას გამიკეთებ? ( თოკო ( ღიმილი )
- მეზარება ( თეკო )
ამას რაღა დაემართა თოკოს ასე არასდროს დალაპრაკებია ამ ყველაფერმა ძალიან დამაბნია, ვერ ვხვდებოდი რა ხდებოდა.
- მე გაგიკთებ ჩემო არცისე სიმპატიურო. ( ნატა )
- მეც გამიკეთე თუ არ შეგეზარება. ( ჯეკო ( ღიმილი )
ასეთ სიტუაციაში ყოფნა აღარ შემეძლო, ამიტომ ზემოთ ასვლა ვამჯობინე.
- ანამარია სად მიდიხარ? ( თეკო )
მის სიტყვებში საშინელი ირონია იგრძობოდა.
- ცოტახანს ზემოთ ავალ.
- კარგი ჩემი ჭიამაია, ყავას შენც ხომ არ დალევ? ( ნატა )
- არა ნატ, მადლობა.
ზემოთ ავედი და აივანე გავედი, ყველაფერი საოცარი იყო ბუნებაკი ულამაზესი, ასეთი გარემო ჩემზე კარგად მოქმედებდა თუმცა მაინც უცნაურად ვგრძნობდი თავს, ჩემს ფიქრებში ისევ ლუკა იყო, მისი ასეთი საქციელის მიზეზს ვერ ვხვდებოდი, უკვე ერთი საათია ლუკა არ გამოჩენილია, რატომ ვფიქრობ მასზე ამდენს? ამ ფიქრებში გართული ვიყავი როდესაც ჯეკოს ხმა გავიგე.
- ჰაჰა როგორციქნა დაგვიბრუნდა. ( ჯეკო )
ამ სიტყვების გაგონებაზე, მაშინვე ქვემოთ ჩავედი. როგორციქნა აი მისი გამოხედვა, მაგრამ სად გაქრა ღიმილი? მომეჩვენა, რომ რაღაცეზე ძალიან იყო გაბრაზებული მაგრამ ცდილობდა არ შეემჩნია, ამ ფიქრებიდან ნატას სიტყვებმა გამომაფხიზლა.
- როგორციქნა მეორე დაკარგულიც დაგვიბრუნდა. ( ნატა ( ღიმილი )
- მოდით რაიმე ვითამაშოთ. ( თოკო )
- მოდით ნამიოკობანა ვითამაშოთ, წაგებულებმა სურვილები შეასრულონ. ( თეკო )
- ბეზ ბაზარ, დავიწყეთ. ( ლუკა )
თამაში, არ გვქონდა დამთავრებული რომ ჯეკოს დაურეკეს.
- კარგი მოვდივარ. ( ჯეკო )
- სად მიდიხარ? ( ნატა )
- რაღაც პატარა საქმეა, სამწუხაროდ თამაშის დროებით შეწყვეტა მოგვიწევს. ( ჯეკო ( ღიმილი )
- კარგი რა სამივე? ( თეკო )
- ვეცდებით მალე დაგიბრუნდეთ. ( თოკო )
- რა გაეწყობა, დროებით. ( ნატა )
ბიჭების წასვლის შემდეგ გადავწყვიტეთ სახლი ცოტა მაინც დაგველაგებინა, მშვიდი ოთახები ჩვენს ხელში აურზაურმა შეცვალა, თეკო ძალიან უცნაურად იქცეოდა მაგრამ ვერ ვხვდებოდი რა იყო ამის მიზეზი, სახლის დალაგებაში დრო ისე გავიდა ვერცკი გავიგეთ, ბიჭებიკი ჯერაც არ ჩანდნენ.
- ჯეკომ სოფელში არ ვართ და ალბათ გვიან ჩამოვალთო. ( ნატა )
- ახლა რა გავაკეთოთ?
- ძალიან კარგი ცოტახანს დავსვნებთ ხვალკი ისევ გავაგრძელებთ გართობას. ( თეკო )
ისევ დღევანდელ დღეზე ვფიქრობდი მთელი ღამე ვერ დავიძნე, ლუკას საქციელს ვერაფრით ვხსნიდი, როგორციქნა გათენდა საათს შევხედე ჯერ მხოლოდ დილის შვიდი საათი იყო ჩავიცვი და ქვემოთ ჩავედი, პასუხგაუცემელი კითხვები მოსვენაბს არ მაძლევდა ასე ყოფნა აღარ შემეძლო ამიტომ გადავწყვიტე დღეს ლუკასთვის მეკითხა რა ხდებოდა და რატომ იქცეოდა ასე უცნაურად, ყავა გავიკეთე და გარეთ გასვლა დავაპირე, რომ მოულოდნელად ლუკა დავინახე.
- ლუკა.
- გუშინ გარეთ ტელეფონი დამრჩა ტო ვიფიქრე გეძნებოდათ და ჯეკოს არ დავარეკინე ნატასთან, რომ არ გამეღვიძებინეთ. ( ლუკა )
- ხოო, გამეღვიძა და ვეღარ დავიძინე.
- კარგი წავედი დროებით.
მინდოდა შემეჩერებინა და მეკითხა რა ხდებოდა მაგრამ ვერ შევძელი და სახლში შესვლა დავაპირე, რომ
- რატომ მომატყუე? ( ლუკა )
ძალიან დავიბენი ისევ ვერ ვხვდებოდი რას გულისხმობდა.
- რა ? რა მოგატყუე?
- კარგი რა ანამარია თეკომ ყველაფერი მითხრა. ( ლუკა )
- თეკომ რა გითხრა? ან საერთოდაც რა მოგატყუე ლუკვა ვერ ვხვდები რას მეუბნები.
- ის რომ ორი თვეა უკვე ვიღაც საბასთან ხარ ის რომ ამ ორ თვეში ისე შეგიყვარდათ ერთმანეთი რომ მალე ხელსაც გთხოვს ის რომ მალავ ამას და ეს ამბავი მხოლოდ თეკომ იცის. ( ლუკა )
ასეთი ლუკა არასდროს მენახა, მისი მწვანე თვალები საოცრად ანათებდა და მასში წარმოუდგენელი მრისხანება იყო.
- რა? რას ამბობ? საბა ვინაა? ან რა ხელის თხოვაზე მელაპარაკები? ბოლოსდაბოლოს გამარკვიე რა გინდა.
- არაფერი არ მინდა ლამაზო, ბედნიერაბას გისურვებთ. ( ლუკა ( ღიმილი )
ეს ყველაერი უკვე ზედმეტი იყო, ძალიან გავბრაზდი ვეღარ მოვითმინე და
- იდიოტი ხარ ნადმვილი იდიოტი, ჩემს ცხოვრებაში საბა არ არსებოს, ამ ხნის განმავლობაში მაგარი ბიჭის როლს თამაშობდი და ეს არს ნამდვილი ლუკა, რომ ვიღაც ორი დღის გაცნობილი გოგოს სიტყვებს იჯერებს? არ მჯერა არ მეჯრა, ვერ ვხვდები თეკოს ეს რაში სჭირდებოდა, ჯანდაბა ახლა მე გისურვებ ბედნიერებას საკმარისია.
- კი მაგრამ ცვეტში რა სიამოვნებას იღებს ამით თეკო ტო რატომ მომატყუა? ( ლუკა )
- არვიცი მაგრამ ამას აუცილებლად გავარკვევ.
შემომხედა და გამიღიმა.
- აი თურმე რატომ იქცეოდი გუშინ ასე უცნაურად.
პასუხი არ გამცა მომიახლოვდა და რამდენიმე წუთში სახეზე მისი ხელები ვიგრძენი.
- შემომხედე. ( ლუკა ( ღიმილი )
- იმ პირობით თუ ყავაზე ფიქრს არ დაიწყებ. ( ღიმილი )
- ჰაჰა, იცი მგონი გუშინდელი დღე ძალიან დაგეხმარება. ( ლუკა )
- რას გულისხმობ?
- გუშინდელი ჩემი საქციელი დაგარწმნებს იმაში, რომ ძალიან ცუდად ხარ მაშინ როდესაც ყურადღებას გაკლებ. ( ლუკა ( ღმილი )
- ჰაჰა აი ნამდვილი ლუკა.
- და აი სინამდვილეც ლამაზო ცოტახანში შევხვდებით. ( ლუკა )
ხელი გამიშვა და წავიდა, ლუკა მართალი იყო მის უყურადღეობაბს ვერასდროს ვერ შევეჩვეოდი - უბრალოდ არ მინდოდა ეს შემემჩნია.

------------
რაღაც პრობლემების გამო ეს დღეები ვერ დავამატე ახალი თავი, ამიტომ ვეცადე შედარებით დიდი თავი ამეტვირთა, როგორია? მოგეწონათ თუ არა? ♥