თეკოზე ძალიან გაბრაზებული ვიყავი, ვერ ვხვდებოდი მისი საქციელის მიზეზს, ვერ ვხვდებოდი რატომ უნდოდა , რომე მე და ლუკას შორის უერთიერთობა გაფუჭებულიყო.
- თეკო გაიღვიძე.
- კარგი რა ანამარია რა ბუზი გეტაკა, დამაძინინე გთხოვ. ( თეკო )
- ეს რატომ გააკეთე?
ჩემს ხმაზე ნატასაც გაეღვიძა.
- რა მოხდა ანამარია რატომ ყვირი? ( ნატა )
- მეც სწორედ ეგ მაინტერესებს რა მოხდა? პასუხს ველოდები.
- ლუკას გულისხმობ? ( თეკო )
- ლუკასთან რა მოხდა? ( ნატა )
თეკომ საწოლიდან წამოდგა და ჩემსკენ წამოვიდა.
- გაინტერესებს რატომ მოვიქეცი ასე? ( თეკო )
- კარგი ერთი მეკი სულ სხვა რაღაცას გეკითხებოდი თუ რა? მაინტერესებს თეკო მაინტერესებ შენს ასეთ საქციელს რა ახსნა აქვს.
- შენ გბაძავ ანამრია. ( თეკო )
- მე? რა სისულელეებს ბოდავ.
- ბოლოს და ბოლოს გამარკვიეთ თუ არა? ხდება რატომ ჩხუბობთ? ( ნატა )
- იცოდი, რომ თოკო მე მომწონდა და მაინც მას დაუწყე დაკერვა. ( თეკო )
- ჰაჰა დაკერავა? მე დავუწყე დაკერვა? რა სისულელეებს ბოდავ თუ ხვდები მაინც.
- არაფერსაც არ ვბოდავ, ყოველთვის მის გვერძე ხარ, ყოველთვის ცდილობ დაელაპარაკო და ისიც ყოევლთვის შენ გახსენებს, ეს ყველაფერი არ არის საკმარისი ჩემი საქციელის ასახსნელად? ( თეკო )
- ჯანდაბა, შენ სულ გააგიჟდი ხო, რა ჩემი ბრალია თოკოს მე რომ მოვწონვარ და შენ არა?
- კიარ მოსწონხარ თავს აწონებ ანამარია. ( თეკო )
- რას ამბობ თეკო? მგონი ისევ ძილში ხარ, ანამარია თოკოს ზედაც არ უყურებს იმას ვერ ხედავ, რომ პირიქით ის ცდილობს ანამარიასთან დაახლოებას? ( ნატა )
- გუშინ ხმას არ იღებდი რადგან ლუკასგან საშინელ უყურადღებობას გრძნობდი, მეკი თოკოდან ყოველდღე ვგრძნობ, რომ ფეხებზე ვკიდივარ. ( თეკო )
თეკომ სახეზე ხელები აიფარა და ატირდა.
- შენს საქციელს არანაირი ახსნა არ აქვს თეკ შენც კარგად იცი, რომ ასე არ უნდა მოქცეულიყავი, ლუკასთან ამდენი ტყუილი არ უნდა შეგეთხზა, საბა, გათხოვება, საიდუმლო და დიდი სიყვარული ეს ყველაფერი მეტისმეტია.
- უბრალოდ მინდოა შენც იგივე გეგრძნო რასაც მე ვგრძნობდი აქამდე. ( თეკო )
- დებილი ხარ უბრალოდ ყველაზე დიდი დებილი ხარ. ( ნატა )
თეკო ისევ ტიროდა, ნატა მასთან მივიდა და ჩაეხუტა, რამდენიმე წამში მე შემომხედა და მანიშნა გავჩერებულიყავი.
- მაპატიე ანამარია, შენ მართალი ხარ სხვისი უბედურებით საკუთარ ბედნიერებას ვერ შევქმნი, ლუკას ყვეალფერს ავუსხნი და თვქენს შორის ისევ ყველაფერი დალაგდება. ( თეკო )
- მე და ლუკას შორის ყველაფერი უკვე გარკველია, საჭირო არ არის.
ოთახიდან გამოვედი და დაბლა ჩამოვედი, თეკოსი ნაწილობრივ მესმოდა მაგრამ რაღაც მხრივ მას მართლაც ზედმეტი მოუვიდა მესმოდა, რომ ეს ყველაფერი თოკოს გამო გააკეთა და არა იმიტომ, რომ ჩემი დასჯა უნდოდა, ყველაფერი მესმოდა მაგრამ დრო მჭირდებოდა, რომ მისი ასეთი საქციელი „არაფრად“ ჩამეთვალა ამ ფიქრებში ვიყავი, როდესაც ნატა გამოჩნდა.
- ჩემი ჭიამაია, ყველაფერი მოგვარებადია არ ინერვიულო კარგი? ( ნატა )
- დამშვიდდი ნატ მე და ლუკამ უკვე ვილაპარაკეთ და ყველაფერი კარგადაა.
- ჭიამაია And თვით კალია. ( ნატა ( ღიმილი )
- რა?
- შენ ჭიამაია ლუკაკი კალიაა ( ღიმილი )
- ჰაჰა კალია? კარგი რა ლუკას ამ მახინჯს როგორ ადარებ?
- ანუ აღიარებ, რომ ლუკა ძალიან სიმპატიურია, ძლივს. ( ნატა (სიცილი )
- კი რატომაც არა, კალიასთან შედარებით მართლაც უკეთესია. ( სიცილი )
მოულოდნელად ნატას ტელეფონის ხმა გავიგეთ, ეს ჯეკო იყო ნატამ მაღალ ხმაზე ჩართო
- გაიღვიძეთ? ( ჯეკო )
- კი თითქმის. ( ნატა ( სიცილი )
- კარგი მოიხოდეთ და გელოდებით. ( ჯეკო )
- რა? სად? ( ნატა )
უეცრად თოკოს ხმა გავიგეთ.
- ყავაზე რას იტყვით? ამჯერად ჩვენი წყალობიით დაიწყება დღე ენერგიულად. ( თოკო )
- ჰაჰა მიდით მიდით გელოდებით. ( ჯეკო )
ტელეფონი გავთიშეთ და ზემოთ ავედით გასამზადელად.
- თეკ ჩაიცვი, ბიჭებმა ყავაზე დაგვპატიჯეს. ( ნატა )
- მე არ მინდა თქვენ წადით. ( თეკო )
ასე ყურება აღარ შემეძლო მაგრამ თეკოს იმასაც ვერ ვეტყოდი რომ წამოსულიყო, ორი საათი მაინც არ მინდოდა მისი ხმის გაგონება, ნატა ამას ხვდებოდა ამიტომ
- კარგი რა გაეწყობა, თუ მოიწყინე შემოგვიერთდი. ( ნატა )
თეკოსთვის ყურადღება არ მიმიქცევა და ტანსაცმლის არჩევა დავიწყე, დიდი ხნის ძიების შემდეგ როგორციქნა აღმოვაჩინე რაღაც შავი ძალიან მოკლე და საყვარელი კბა.
- რა ლამაზები ვართ ეს რა კარგები ვართ რა დედამ გვშობა ქვეყანასა ზედა ( ნატა ( სიცილი )
- ჰაჰა მცირედი თავმდაბლობა შეინარჩუნე საყვარელო, წავიდეთ წავიდეთ თორე დიდი ხანია გველოდებიან და ასე თუ გავაგრძელებთ გამოსვლას ისინი დაგვასწრებენ.
მე და ნატა ქვემოთ ჩამოვედით და სახლიდან გავედით სულ რაღაც ათ წუთში ბიჭებისაც მივუახლოვდით, მაგრამ
- ანამარია პრობლემაა ( ნატა ( სიცილი )
- რა მოხდა?
- თოკოს სახლი რომელია დამავიწდა ( ნატა )
- ჰაჰა რა დებილი მყავხარ, მიდი დაურეკე ჯეკოს და გამოვა.
ნატამ ჯეკოს დააურეკა და დაგვიანების ერთერთი მიზეზი უთხრა, რაზეც ბიჭებმა ძალიან ბევრი იცინეს, ნატამ ტელეფონი გათიშა და რამდენიმე წამში ერთერთი სახლიდან ჯეკო გამოვიდა.
- დაკარგულები ( სიცილი ) შემოდით. ( ჯეკო )
ეზოში შევედით, ულამაზესი სახლი იყო ულამაზესი ბაღით რასაც ნამდვილად არ ველოდი.
- ვა ვა ნახე რა ლამაზები არიან ( თოკო )
- ბიჭო იდეა მაქვს, ორივე ხომარ დავიტოვოთ. ( ჯეკო ) ( სიცილი )
ლუკა თავდახრილი იჯდა, ჯეკოს ამ სიტყვებზე შემომხედა და გაიღმა.
- რატომაც არა. ( ლუკა )
- ჰაჰა მორჩით ამ სისულელეებს, როგორ ხართ? ( ნატა )
- ძალიან ძალიან საკაიფოდ. ( თოკო ( ღიმილი )
- დაპირებული ყავა სად არის?
- მზადების დასაწყებათ ჯერ თქვენი მოსვლა იყო საჭირო. ( ჯეკო ( ღიმილი )
- ხოდა დავაი დაიწყეთ, ბიჭები სა მ ზა რე ული სა კენ (ნატა ( სიცილი )
- ჰაჰა როგორ მიყვარს შენი იუომორი, ხო მართლა თეკო სად არის? ( ჯეკო )
- დაღლილი იყო და სახლში დარჩენა ამჯობინა. ( ნატა ( ღიმილი )
თეკოზე აღარეფერი არ უკითხავთ და სახლისკენ წავედით.
- გთხოვთ, შებრძანდეთ ჩვენს ყოველდღიურ სამყოფელოში. ( ლუკა ( ღმილი )
- მოიცათ, დარწმუნებული ხართ, რომ იქ შესვლა გინდათ? ( ჯეკო ) ( სიცილი )
- ჰაჰა რატომ მოჩვენებები ხომ არ დაძრწიან მუქი ჯინსებით?
ჩემს ნათქვამზე ყველამ ბევრი ვიცინეთ და ბოლოს
- კარგი გვეყო ღადაობა საქმეს შევუდგეთ. ( ჯეკო )

აბა როგორია? მოგეწონათ თუ არა?