ძალიან წვიმდა, მაგრამ ამას ჩვენთვის მნიშვნელობა აქ ჰქონდა ვიცოდი, რომ ეს წუთები არასოდეს დამავიწყდებოდა ჩემს ცხოვრებაში ეს ყველაფერი პირველად ხდებოდა ლუკამდე არავინ არ მყვარებია სწორედ მან გამაგებინა რა არის სიყვარული.
- არადა ყოველთვის იმას მეუბნებოდი, რომ ჩემზე არ გიჟდებოდი და ეს მხოლოდ ოცნება იყო ( ლუკა ( ღიმილი )
- ეს წუთები ჩვენთვის მართლაც ოცნება იყო ( ღიმილი )
- ჩემთვის არ იყო ოცნება ანამარია. ( ლუკა ( ღმილი )
- რა?
- მე ვიცოდი, რომ ჩემზე გიჟდებოდი ამას ყოველდეღე გიმეორებდი ისიც ვიცოდი, რომ ყველაზე მაგრად მიყვარდი და არ მოგცემდი ჩემგან შორს ყოფნის საშუალებას ახლაკი ის ვიცი, რომ არასდროს დაგკარავ. ( ლუკა ( ღიმილი )
- ჩემი ლუკა. ( ღიმილი )
ჩამეხუტა და ჩუმად მითხრა.
- ჩემი ანამარია. ( ლუკა )
- სულ დავსველდით. ( ღიმილი )
- ზატო მიდი სახლში შედი არ გაცივდე. ( ლუკა ( ღიმილი )
- ცოტახანში ჩემი ძმაც დაბრუნდება.
- კარგი კარგად. ( ლუკა ( ღიმილი )
ასეთ დამშვიდობებას არ ველოდი, ამიტომ ძალიან გავბრაზდი თავი დავხარე და
- კარგად.
წასვლა დავაპირე, რომ ლუკას სიცილის ხმა გავიგე.
- რა კარგად ტო ღადაობ? მოდი ჩემთან. ( ლუკა ( ღიმილი )
გავიქეცი და ძალიან მაგრად ჩავეხუტე.
- მიყვარხარ ლამაზო. ( ლუკა ( ღიმილი )
- მეც მიყვარხარ ჩემო ლამაზ თვალება. ( ღიმილი )
წასვლა არ მინდოდა, არ მინდოდა მისგან შორს ვყოფილიყავი, მინდოდა ისევ გამეგო მისი სუნთქვა, მინდოდა ისევ მეგრძნო მისი გულის ცემა, მინდოდა ისევ დამენახა მისი მწვანე თვალები და მინდოდა ისევ გამეგო მისი ნათქვამი მიყვარხარ, მაგრამ დარჩენა არ შემეძლო. სახლში შევედი და მაშინვე აივანზე გავედი ლუკა ისევ იქ იდგა და ზემოთ იყურებოდა, როდესაც დამინახა ხელი თითქმის შეუმჩნევლად დამიქნია და წავიდა. სამზარეულოში შევედი და ყავა გავიკეთე ამ დროს კარის ხმა გაისმა, ეს ჩემი ძმა იყო.
- შენ ისევ გღვიძავს? ( დემეტრე )
- კი ვერ დავიძინე და ყავის დალევა გადავწყვიტე. ( ღიმილი )
- რა ტიპი ხარ, ყავის დალევის შემდეგ დარწმუნებული იყავი, რომ უფრო კარგად დაგეძინება. ( დემეტრე ( სიცილი )
- ჰაჰა მართლაც კარგად გამოგივიდა, ამიტომ არაფერს არ ვამბობ.
- გამომივიდაკიარა მეც გამიკეთე რა მიდი. ( დემეტრე ( ღიმილი )
- შენც იქონიებ იმედს, რომ ყავის დალევის შემდეგ უფრო კარგად დაგეძინება? ( სიცილი )
- რაღაც მასეთ პონტში. ( დემეტრე ( სიცილი )
- კარგი ეხლავე გაგიკეთებ, მეც დავლევ და ყოველგვარი იმედის გარეშე მართლა ვეცდები, რომ დავიძინო. ( ღიმილი )
დემეტრეს ყავა გავუკეთე და მოულოდნელი შეკითხვაც გაჩნდა.
- ანამარია როდესაც ვინმე მნიშვნეოვანი გამოჩნდება შენს ცხოვრებაში ხომ არ დამიმალავ? ( დემეტრე )
მისმა შეკითხვამ ძალიან დამაბნია არვიცოდი რა მეპასუხა მაინცდამაინც დღეს რატომ გაუჩნდა ეს კითხვა? მე და ლუკა ხომ არ დაგვინახა ერთად? თავში უამრავი კითხვა მიტრიალებდა, რომ უცებ დემეტრეს ხმამ გამომაფხიზლა.
- ანამარია. ( დემეტრე ( ღიმილი )
- კი.
- რა კი? ( დემეტრე )
- უფროსწორად არა. ( ღიმილი )
- ეჭვი მეპარება. ( დემეტრე ( ღიმილი )
- კარგი დემე დავწვები თორე ხვალ ადრე უნდა ავდგე. ( ღიმილი )
- სკოლაში აპირებ წასვლას? ( დემეტრე )
- კი ისედაც ბევრი გაცდენა მაქვს.
- და შენ ეგ გადარდებს? ესეც საეჭვოა, კარგი წადი წადი. ( დემეტრე ( ღიმილი )
რამის თქმა ზედმეტად ჩავთვალე და ჩემს ოთახში შევედი დასაძინებლად, მაშინვე ტელეფონი ავიღე მაგრამ არანაირი SMS თავი ძალიან უცნაურად ვიგრძენი, ცოტა გავბრაზდი და იმედგაცრუებული დაძინებას შევეცადე, რამდენიმე წუთის შემდეგ ტელეფონის ხმაც გაისმა გიჟივით წამოვარდი და ტელეფონს მივვარდი.
- შენსავით ლამაზი სიზმრები ჩემო ერთადერთო. ( ლუკა ( ღიმილი )
ამ სიტყვების წაკითხვის შემდეგ გულმა ძალიან სწრაფად დაიწყო ფეთქვა, თავი სიზმარში მეგონა ეს სიზმარიკი არ მინდოდა როდისმე დასრულებულიყო, ვერ ვიჯერებდი, რომ მე და ლუკა ერთად ვიყავით და საერთოდაც ვერ ვიჯერებდი, რომ ლუკას ვუყვარდი.
- შენი თვალებივით ლამაზი სიზმრები ჩემო ერთადერთო. ( ღიმილი )
- შენსავით ლამაზი უფრო მირჩევნია მაგრამ კარგი ეგეც წავა. ( ლუკა ( სიცილი )
- ჰაჰა ხვალ იქნები სკოლაში?
- დილით ვერ მოვახერხებ მაგრამ ორი გაკვეთილის შემდეგ მანდ ვარ. ( ლუკა ( ღიმილი )
- კარგი, ხვალამდე ჩემო სიყვარულო. ( ღიმილი )
როგორცკი გადავდე ტელეფონი მაშინვე დამეძინა. დილით ტელეფონის ხმამ გამაღვიძა ეს ნატა იყო.
- გადამარჩინე შენ რომ არა დღესაც გავაცდენდი სკოლას.
- ასეც ვიცოდი და მაგიტომაც დაგირეკე. ( ნატა ( სიცილი )
- რას შვრებით? როგორ ხართ?
- ძალიან კარგად მაგრამ მაინც რაღაცნაირად მაკლიხარ ჩემო ჭიამაია ( ნატა )
- შენს ჭიამაიას რაღაც აქვს სათქმელი. ( სიცილი )
- რა? რა მოხდა? კარგად ხარ? ( ნატა )
- მე და ლუკა
სიტყვის დაბოლოვება არ მაცადა, რომ მაშინვე ყვირილი დაიწყო.
- რა? მართლა? როგორციქნა რა მაგარია ( ნატა )
- ჰაჰა კარგი წავედი ეხლა გავემზადები, რომ არ დამაგვიანდეს. ( სიცილი )
- გამზადება დაგვიანება არ მაინტერესებს მე რამდენიმე წუთში გელოდები ყველაფერი უნდა მომიყვე. ( ნატა )
- კარგი კარგი აუცილებლად. ( სიცილი )

აბა როგორია? მოგეწონათ თუ არა?