ანასტასია ლექციაზე ყველაზე უკან იჯდა თავი მერხზე ედო ,საერთოდ არ ესმოდა ეს ქალი ამოუცნობი თმის ფერით, რატომ იძრობდა ასე ხშირას სათვალეს...
მერე იგრძნო მუცელთან რაღაც მოუსვენრად, რომ დახტოდა და მობზუილე ტელეფონი ამოაძვრინა, ბოდიში მოიხადა და აუდიტორია დატოვა ... უკან ვიღაც მოყვა მაგრამ ყურადღება არ მიუქცევია. თუმცა ისეთი არომატი გაატარა დიდხანს,რომ არ დაგავიწყდება სუნი...
- სად ხარ ?
- სემინარი მაქვს,რახდება?
- კაი გარეთ ვიკო გელოდება-რიტამ ეშმაკურად უთხრა და გაეცინა
- რატო?
- მოენატრე "ანგელოსო "
- ო,ნუ დებილობ ..
- გამოყევი იცოდე თავი არ გაიგიჟო-დაქალს მობეზრებულმა ჩაჰყვირა და ტელეფონი გაუთიშა
გარეთ გამოვიდა და ვიკოს თვალებით დაუწყო ძებნა...
მანქანის სიგნალის ხმა გაისმა და ვიკიც გადმოვიდა მანქანიდან ,
ტასოს ყურადღება არ მიუქცევია ისე ჩაჯდა უკან...ხმა არ ამოუღია წინა სავარძელში ვიღაც იჯდა მანქანა რომ დაძრა ნიავი უკან წამოვიდა და უკვე სასიამოვნო, ნაცნობმა არომატმა ცხვირში მოუღიტინა ...ღრმად შეისუნთქა სუნამის სურნელი და სიამოვნებისგან ჩაეღიმა ...
ჯერ დათასთან მივიდნენ იქ შეთანხმდნენ რო ტბაზე წავიდოდნენ, რადგან ქორწილი ახლოვდებდა და რადგან წვრილმანების გარდა ყევალფერი წესრიგში იყო და ყველა გადარლილი გადაწყვიტეს გატვირთვა და რამდენიმე დღიანი ლაშქრობა დანიშნეს...
მარკეტში შეიარეს გზად რომ რაღაცეები ეყიდათ...
- მოკლედ ტკბილეულისკენ წავიდეთ ჩვენ -ვიკომ იყვირა და ანასტასიას კალათა მიაჩეჩა და უბიძგა წასულიყო... ტასომ ერთი შეუბღვირა და კალათა ტკბილეულის დახლისკენ გააგორა.
- ნაყინი ჩადე!
- რა საჭირო დაგვიდნება...
- კაი რა სტასუს შენ ისევ ნაწყენი ხარ ?
- ის კამფეტი ჩაყარე და გამოდი საკმარისია- არცკი მიუქცევია ბიჭის კითხვისთვის ყურადგება
- ისე დამიკიდრე როგორც Marlboro-ში "რ"
- როგორც რაფაელოში არფრის მთქმელი სიტყვები
- ბოდიში ცუდად გამოვიდა
- პრობლემა არა, ახსნა საჭირო არარის. შენ შენი ცხოვრება გაქვს და მე არავინ ვარ, რომ რამ ამიხსნა...-არ ესიამოვნა ამის გახსენება...უდარდელად ლაპარაკობდა მაგრამ მე ხომ ვიცი გილი როგორ ეტკინა რდენჯერ გამოლანძღა საკუთხარი თავი და დაწყწვლილი გასაღები ... ბიჭს გაუღიმა და არაფრის თქმა არ აცალა ისე დაიწყო სალაროსთან ტკბილეულობების გადმოლაგება
^^^
- დათა ჩაუწე რა სიმღერას ყურებს ვეღარ ვგრძნობ...
- შემახსენე ეს ვიკოსთან რატო არ ჩაჯდა?
- თუ არ გსიამოვნებს შეგიძლია გადაჯდე შენს ძვირფას საძმოსთან
- და გგონია მანქანას თქვენ განდობთ
-მაშინ მოგიწევს ამიტანო...
- ეხ ვიკო,ვიკო ,რა შარში ყოფ თავს რო იცოდე ?!- ჩაილაპარაკა ორ აზროვნად და დანანებით გააქნია თავი და ბანერს შეხედა სადაც ეწერა ლოპოტა19 კილომეტრი
^^^
- მე დაჩი ვარ გაცნობა ვერ მოვასწარით- მოესმა გოგნას ზურგს უკან ხმა და ცოტა შეშინებული უკან მიტრიალდა
- სასიამოვნო,ანასტასია.
-მგონი ფსიქოლოგიაზე ერთ აუდიტორიაში ვართ
- არვიცი არ შემიმჩნევიხარ
- შენ არც ახლა მიმჩნევ- ჩაეღიმა დაჩის და მისმა სასიამივნო ღიმილმა ანასტასიაც აიყოლია
- დათას ძმაკაცი ხარ?
- უკვე მეჯვარე
- უი, მეგონა ერთი მეჯვარე ყავდა
- ერთი ყავს
- კი მაგრამ ვიკო?
- არა უარი თქვა...
- გასაგებია- ცოტა გაბრაზებულმა ჩაილაპარაკა და ნაწყენი წავიდა თავისი ოთახისკენ..
„თუ თავიდანვე არ უნდოდა რაღას მიწამლა ნერვები ერთი თვე?! „საწოლზე პირაღმა წამოწოლილი ბურდღუნებდა და ამ ბურდღუნში ჩაეძინა...

დილით რაღაც ბრახუნმა ან უფრო სწორი იქნება თუ ვიტყვი დავარდნამ გააღვიძა, თვალები ზანტად გაახილადა დაინახა ვიკო რომელიც მის აივანზე სახანძრო კიბით ამომძვრალი შავ მტვრიან შარვალს იბერტყავდა, და გითხრათ სასწაული ტასოს ძალიან მაგარმა იდიამ დაარტყა თავში..
ფეხზე წამოდგა თმა შეიკრა და ვიკოსკენ ძალიან ნელი და სექსუალური ნაბიჯებით წავიდა..და ბიჭი როლეიც ჯერ კიდევ შარვლის ბერთყვაში იყო გართული ძლიან მოკლე საღამური შორტით და მაისურით საიდანაც მუცელი ზოლად მოუჩნდა,ასეთ ფორმაში წინ აესვეტა ... ვიკომ თვალი ააყოლა და ფეხზე წამოიმართა
- დილამშვიდობისა
- პანიკაში რატო არ ვარდები?ან რატომ არ მეკითხები აქ რა მინდა?
- რადგან მოხვედი ესეგი მოგენატრე... ყურთან ახლოს მიიწია და ჩასჩურჩულა- ვცდები?
ყურზე ცხვირი გაუხახუნა და თვალებში შეხედა შემდეგ მზერა ტუჩებზე გადაიტანა და ძალიან ახლოს მიიწია სუნთქვა ფირდაპირ სახეში ეფრქვეოდა ... გრძნობდა მომენტებში როგორ ეკვროდა სუნთქვა მამაკაცს მაგრამ ჯიუტად არ კოცნიდა ვიკოც გაშტერებული და ჯერ აზრზეც ვერ მოსულიყო. ვერ მიმხვდარიყო ამდენხას ასე სასურველი ქალი რომელიც ედემივით მიუწვდომელი იყო, ასე უცებ რამ შესცვალა და რით დაიმსახურა ეს ყველაფერი...
- გოგონამ თვალები დახუჭა და ვიკოსაც ბევრი არ უფიქრია ისე მიაწება გოგონას ტუჩებს ბაგეები .. ანასტასიამ კისერში ხელი შეუცურა და თვისკენ მოქაჩა ... ვიკოს ტუჩის კუთხეში ჩაეღიმა... და გოგონას თმა ერთი ხელის მოსმით გახსნა
-ვაღიარებ მომენატრე - ვნება მორეული ბუტბუტებდა და თავისზე ერთი თავით პატარა გოგონას მონდომებით უკოცნიდა ყოველ ნაკვთს... ანასტასიამ ახლა პერანგის ღილების გახსნაში იყო გართული-ძალიან ნელა და ნაზად ხსნიდა ღილებს იცოდა როგორ აგიჟებდა ვიკოს მისი თითეული შეხება და ბიჭის ქვეცნობიერთან თამაშს აგრძელებდა
- კიდევ რამეს ხომ არ აღიარებდით
- მაინც რას?
- არვიცი ალბათ იმას რომ კარგად გიცნობ ან სულაც იმას რომ გაგიჟებ შეიძლება იმასაც რომ ისევ გიყვარვარ..
- ეგ ისადაც ნათელია-ღიკების გახანას მორჩა თუ არა პერანგი იატაკზე აღმოჩნდა ვიკომ გოგონას მაოსურის ქვეშ ხელები შეცურა ...
- გოგონა წამში გაუსხლტა ხელიდან და კარებიდან მოაძახა
- ახლავე დავბრუნები დასალევს მოვიტან დამელოდე-. იქვე მიგდებული კაბა შორტზე ამიცვა ა და კებეები ხმაურით ჩაირბინა
გამარჯვებულის ღიმილი აიკრა
და სასტუმროს კაფეს თვალი მოავლო დაინახა დაჩი და მისი მაგიდისკენ წავიდა
- პრივეტ
- დილამშვიდობისა ანასტასია- საყვარლად გაუღიმა ნუ ეს ღიმილი დამუღამებული აქვს რას ერჩი...
- დანარჩენები სად არიან ?
- რიტა და დათა სასეირნოდ გავიდნენ დილით და ვიკო არვიცი კარზე ვუკაკუნებდი და არ გამიღო შიგნიდან აქვს ჩაკეტილი ალბათ ძინავს
- გასაგებია
- ყავას დაელევ ?
- აუ კი ძაან მინდა- ყავა შევუკვეთე და მომლოდინედ ავაბარტყუნე თითები მაგიდაზე
- დაჩიმ ვიღაცას ჩემს ზუგს უკან ხელი დაუქნია და ანიშნა მოსულიყო არ მივტრიალებულვარ მაგრამ ნაბიჯის ხმაზე მივხვდი ვინც იყო...
- ვაახ ადექი მზეთუნახაო?-იყო ანასტასიას ეშმაკური ღიმილი და რანაკლებ ეშმაკური კითხვა
- წეღან ვიყავი და არ გესმოდა ალბათ ( დაჩი)
- ხო ალბათ ღრმად მეძინა-ისეთი თვალებით შეხედა ტასოს მეგონა შეჭამდა თავი უკმაყოფილოდ გაიქნია რასაც ტასოს გულიანად გაცინება მოჰყვა ...
- საყვარელო რა გჭირს შენ ცუდი სიზმარი ნახე? - ავუჩეჩე თმა შუბლ შეჭმუხნულ დემონს
- ხო ძვირფასო მაგრამ შენ არ იდარდო ცუდმა სიზმარმა ინერვიულოს ცუდად აქვს საქმე - თვალი ჩაუკრა მოსუვენარ ტასოს ბიჭმა...
მაგრამ ნათელი იყო რომ ვიკოს მოსვენება დაჰკარგვოდა და საშინლად ეჭვიანობდა დაჩიზე ცეცხილი ეკიდა როცა იჭერდა დაჩის მზერებს ანასტასიასადმი და ისიც ვითომც არაფერი ისე ატარებდა ან მთლად უარესი უღიმოდა ...
"""
დაჩი ?
საყვარელია მაგრამ...- უკმაყოფილოდ იქნევს თავს ტასო
"""
- დაჩიზე რას იტყვი ?
- აქაც დაჩი ? სხვა კითხვები არ გაქვთ?
^^^
ძნელია, დამეთანხმებით როცა ეჭვიანობის პიკზე ხარ და ვიკოც მეთანხმება ამ წამს...
ანასტასია ფეხზე წამოდგა და ბოდიში მოიხადა ცოტახანს გავალო... საპირფარეშოსკენ მშვიდად მოაბიჯებდა როცა ვიკომ თავისკენ მოატრიალა და აღმოჩნდნენ ასე პირისპირ ვიკო ხელა ძლიერად უჭერდა და გაშვებას არ ცდილობდა მიუხედავად ტასოს ტკივილისაგან მობრეცილი ტუჩისა
- გამიშვი- გაიბრძოლა გოგინამ
- რა თამაშს თამაშობ ანასტასია?
- არ ვარ აზარტული- მოუჭრა მოკლედ
- ძალიან შეცვლილხარ, ტყუილები გისწავლია....
- სულაც არა
- აბა ეს ყველაფერი რას ნიშნავს ?
- შეიძლება შევიცვალე კიდეც მაგრამ ექსტრასენსობამდე ვერ ვქაჩავ
- თავის გასულელება როცა გაწყობდა ყოველთვის გამოგდიოდა
- აუ გამიშვი რა !რა გინდა? რატო გადამეკიდე?
- აზარტული ვარ გახსოვს ?! რადგან გინდა ვითამაშოთ!
***

- გინდა ვითამაშოთ პატარა
- კარგი რა ვიკო უკვე დიდი გოგო ვარ
- ხო ნუ 16 წელი უკვე თემაა...
- ნუ დამცინი
- კაი თქვი ორი სიტყვა რაც გინდა და თუ გავარტყავ რაც ჩაიფიქრე, მაშინ დაგიძახებ ასე და თუ არა ,მაშინ არა!
- ნათურა და საათი
- შენ ჩაიფუქრე ლამფუჩკა
- წააგე მე ჩავიფიქრე ნათურა
-პატარავ....
- მატყუარავ აკი აღარ დაგიძახებო აღარ გეთამაშები არასდროს!- გაიბუტა სტასუნა ვიკო მისკენ გადაიწია და ყველში ტუჩები შეახო
- ჩემო პატარა

ჰოი ესეც შემდეგი თავი...აბა მოგწონთ თუ...?