ცოტახანში კარებზე ზარიც გაისმა.
- ჩემი პრინცი მოვიდა. ( ნატა ( სიცილი )
თეკო და ნატა კარების გასაღებად წავიდნენ თითქოს ერთი ვერ მოახერხებდა, მე და ლუკა კი მარტო დავრჩით.
- ჩემი მწვანე თვალება. ( ღიმილი )
- მიყვარხარ. ( ლუკა ( ღიმილი )
- მიყვარხარ. ( ღიმილი )
- არ გინდა სადმე წავიდეთ? ( ლუკა ( ღიმილი (
- არა არ მინდა. ( ღიმილი )
ჩემს ასეთ პასუხს არ ელოდა გაკვირვებულმა შემომხედა ასეთი პასუხი არ მოეწონა მაგრამ ცდილობდა არ შეემჩნია.
- კარგი. ( ლუკა ( ღიმილი )
ამ დროს ოთახში დანარჩენებიც შეოვარდნენ.
- პრივეტ პრივეტ. ( ჯეკო ( სიცილი )
- ანამარია როგორ ხარ? ( თოკო ( ღიმილი )
- კარგად შენ როგორ ხარ? ( ღიმილი )
- ლუკა მთელი რამდენიმე წუთია არ მინახიხარ ძმაკაც, როგორ გრძნობ თავს? ( ჯეკო ( ღიმილი )
- შენ რა ბევრს ლაპარაკობ მოდი ჩემთან პარაზიტო. ( ნატა ( სიცილი )
- ნეტავ ვის ვგავარ ამ „ბევრ ლაპარაკში“ ( ჯეკო ( სიცილი )
ჯეკო ნატას ჩაეხუტა, ძალიან საყვარლები იყვნენ.
- თოკო ყავას ხომ არ დალევ? ( თეკო ( ღიმილი )
- კი ჩემო სიყვარულო, თან შენს გაკეთებულს რატომაც არა. ( თოკო ( ღიმილი )
- ჯერ ერთი წუთი STOP ყველა. ( ღიმილი )
- სიტყვით გამოდის სიჩუმე დარბაზში. ( ნატა ( სიცილი )
- ჩვენ გვაქვს ძალიან ძალიან მაგარი იდეა. ( სიცილი )
- ხო მართლა, ეგ სულ დამავიწყა. ( თეკო ( ღიმილი )
- ბიჭებო სადღაც უნდა წამოგვყვეთ. ( ნატა ( ღიმილი )
- შეიძლება ვიკითხო, სად? ( ლუკა ( ღიმილი )
- ხო მეც ვუერთდები ლუკას კითხვას, თქვენ სანდოები არ ხართ. ( ჯეკო ( სიცილი )
- არცერთ შემთხვევაში, მინდა ეს საღამო მშვიდობიანად ჩავამთავრო. ( თოკო ( სიცილი )
- ჰაჰა იდიოტები ხართ. ( თეკო ( ღიმილი )
- თქვენ გითხართ. ( თოკო ( ღიმილი )
- შენც იდიოტი ხარ, ოღონდ ჩემი იდიოტი. ( თეკო ( ღიმილი )
- მოკლედ, უნდა წამოგვყვეთ გინდათ თუ არა ეგ არ გვიკითხავს ( ნატა ( სიცილი )
- რა გაეწყობა მე ვეღარ შევეწინააღმდეგები სასტავ. ( ჯეკო ( სიცილი )
- რაც არის არის, ბოლოს და ბოლოს ვუყვარვართ და მართლა ხომ არ მოგვკლავენ. ( თოკო ( სიცილი )
- მორჩით ამ დებილურ ხუმრობებს, დავრეკავ და ცოტახანში გავიდეთ. ( თეკო ( ღიმილი )
ლუკასკენ გადავიხარე და ძალიან მაგრად ჩავეხუტე.
- ლუკ. ( ღიმილი )
- რა? ( ლუკა )
- ცუდ ხასიათზე ხარ?
- არა. ( ლუკა ( ღიმილი )
- ხომ წამოხვალ? ( ღიმილი )
- არა არ წამოვალ. ( ლუკა ( ღიმილი )
- არ მითხრა, რომ „სამაგიეროს მიხდი“. ( სიცილი )
- შეიძლება. ( ლუკა ( ღიმილი )
- კარგი რა უარი ამ იდეის გამო გითხარი.
ისეთი სახით მიყურებდა, რომ მეგონა მართლა ნაწყენი იყო ამიტომ მეც უაზრო ხასიათმა შემომიტია, შორს გავიწიე და დასჯილი ბავშვივით თავი დავხარე, რამდენიმე წამში ლუკას სიახლოვე ვიგრძენი.
- ჰაჰა რა სულელი მყავხარ. ( ლუკა )
პასუხის გაცემა ზემდეტად ჩავთვალე, ხელი წამავლო და თვალებში შემომხედა.
- ასეთ სიდებილეზე როგორ უნდა გავბრაზდე, ღადაობ ტო. ( ლუკა ( ღიმილი )
- ძალიან დამპალი ხარ მაგრამ მაინც მიყვარხარ. ( ღიმილი )
- მოდი ჩემთან. ( ლუკა ( ღიმილი )
თავისკენ მიმიზიდა და ძალიან მაგრად ჩამეხუტა, მოულოდნელად სამზარეულოდან ყველა ერთად გამოვარდა.
- წავედით წავედით. ( ნატა ( ღიმილი )
- ყველაფერი მზადაა. ( თეკო ( ღიმილი )
- რამეები, რომ უნდა გვეყიდა. ( ღიმილი )
- რამეებიო? ეგ უკვე მომწონს. ( ლუკა ( ღიმილი )
- რა პრობლემაა, გზად შევიძენთ. ( ნატა ( ღიმილი )
- მაშინ წავედით. ( თეკო ( ღიმილი )
- სასტავ სამივე მანქანით უნდა წავიდეთ? ( ჯეკო ( სიცილი )
- კი კი ( ნატა ( ღიმილი )
- ჰაჰა ეგ რა სიდებილეა. ( თოკო ( სიცილი )
- არა რატო ტო გზაზე ცოტა გავერთოთ. ( ლუკა ( ღიმილი )
- დავგონკავდეთ ძმაკაც. ( ჯეკო ( სიცილი )
- რატომაც არა. ( ლუკა ( სიცილი )
- არ მომწონს ეგ იდეა.

ლუკა ჩემსკენ გადმოხარა.
- მოგწონს მოგწონს, თანაც ძალიან მოგწონს. ( ლუკა ( ღიმილი )
ეს ჩვეული ღიმილი ბოლოს მიღებს, ერთ ადგილას მაშეშებს, მკლავს და გულს სასწაულად მიჩქარებს.
- ეგ ღიმილი მოაშორე. ( სიცილი )
- ჰაჰა მიყვარხარ. ( ლუკა )
- კარგი წავედით თორემ დაგვიგვიანდება. ( ნატა ( ღიმილი )
- მოიცა ღამე ასწორებს ასეთი სიგიჟეები თორე დღისით ბანალურობაა. ( ჯეკო ( ღიმილი )
- შენ რა ძალიან გამისვეცკდი ყველაფერი, რომ ბანალურად გეჩვენება. ( ნატა ( სიცილი )
- ჰაჰა დავიხვეწე ჩემო ერთადერთო დავიხვეწე. ( ჯეკო ( სიცილი )
- შენ ყოველთვის დახვეწილი აზროვნებით გამოირჩეოდი ჩემო სიყვარულო. ( ნატა ( სიცილი )
- რაიმე მაგალითით თუ შეგიძლიათ დაგვიდასტუროთ ჯეკოს ასეთი დახვეწილი აზროვნება? ( თოკო ( სიცილი )
- რატომაც არა, მაგალითად ოთხი წლისამ სათამაშო მანქნა დამიმტვირა იმის გამო, რომ გოგოები მანქანებით არ უნდა თამაშობნდენ არასწორიაო. ( ნატა ( სიცილი )
ნატას ნათქვამზე ყველას ერთად გაგვეცინა.
- მართლა? ( თეკო ( სიცილი )
- ბავშოვიდანვე არ მევასებოდა არასწორობა, ამაში რას ხედავთ გასაკვირს. ( ჯეკო ( სიცილი )
- ჰაჰა ეტა ნამდვილად დახვეწილი აზროვნება.
- კარგი რა შენც ანამარია? ( ჯეკო ( სიცილი )
- მაპატიე მაპატიე ( სიცილი )
- კარგი კარგი წავედით თორე მართლა დაგვიღამდება. ( თოკო ( სიცილი )
- ხო გზა მაინც დავინახოთ ნათლად, ისე ხო ბურუსუთ ვართ მოცულნი და არ ვიცით სად მივდივართ. ( ლუკა ( სიცილი )
- ჰაჰა თვქენი იუმორი მაოცებს ბიჭებო. ( ნატა ( სიცილი )
- შენ საერთოდ ვის იუმორზე ლაპარაკობ? ( თოკო ( სიცილი )
- ჰაჰა ეგ კარგი იყო. ( ჯეკო )
- მასე ხო ჯეკო ( ნატა ( სიცილი )
- მაპატიე საყვარელო ხომ იცი, რომ მიყვარხარ. ( ჯეკო ( ღიმილი )
- მაგით ვერ გამოძვრები. ( ნატა ( სიცილი )
ყველანი მანქანებში ჩასხდნენ, ლუკაც თავის მანქანისკენ წავიდა და კარები გამიღო.
- თუ ნებას მომცემ. ( ლუკა ( ღიმილი )
- ჰაჰა ეს BMW მიყვარს. ( სიცილი )
- მე მეგონა მე გიყვარდი. ( ლუკა ( სიცილი )
- არა შენი მანქანა უფრო მიყვარს. ( სიცილი )
- დამაჯერებლად ჟღერს მაგრამ ვიცი, რომ ჩემზე უფრო გიჟდები. ( ლუკა ( ღიმილი )
მომიახლოვდა და შუბლზე მაკოცა, შემდეგკი მანქანა დიდი სისწრაფით დაძრა გიჟური საათებისკენ.



ყველას ბოდიშს ვუხდი ამდენი ხანი, რომ ვერ დავამატე შემდეგი თავი რაც შეეხება ამ თავს როგორია? მოგეწონათ თუ არა? წინა თავების კომენატრებიდან გამომდინარე მინდა რაღაც გითხათ - თუ არ მოგწონთ ისტორია ნუ წაიკითხავთ, შენიშვნებს ყოველთვის მივიღებ და მათ გამოსწორებასაც შევეცდები, მაგრამ თუ პირდაპირ აცხადებთ, რომ უბრალოდ არ მოგწონთ ეს სიტორია და მოგბეზრდათ არ წაიკითხოთ, ეგ თქვენი თავისუფალი აზრია ამიტომ მე ვერ დაგაძალებთ, რომ იკითხოთ რაც შეეხება ჩემს ერთგულ მკითველს ყველას ძალიან ძალიან დიდ მადლობას ვუხდი გვერდში დგომისთვის და პოზიტიური შეფასებებისთვის.