- ჩქარა სასწრაფოში დარეკეთ ვინმემ ბიჭო რას უდგახართ. ( ლუკა )
ჯეკომ სასწრაფოში დარეკა შემდეგკი ლუკას მიუახლოვდა.
- იქნებ არ შეიძლება განძრევა, დაბლა დააწვინე ტო. ( ჯეკო )
ლუკა ხმამაღლა ყვიროდა, მისი მწვანე თვალები წარმოუდგენლემა მრისხანებამ მოიცვა, მის თვალებში საოცარი ტკივილი იგრძნობოდა და ჩემს სხეულს გიჟივით ეხუტებოდა.
- ჩემი ანამარია ჩემი ჭიამაია. ( ნატა )
ჯეკო ნატას ჩაეხუტა მის დამშვიდებას ცდილობდა თუმცა არაფერი გამოსდიოდა.
- მანქანა მოიყვანე. ( ლუკა )
- რა? ( ჯეკო )
ლუკამ ხმას აუწია.
- მაქნანა მოიყვანე სწრაფად. ( ლუკა )
- მანქანა რათ გინდა ბიჭო, დავრეკეთ უკვე და მოდიან. ( თოკო )
ლუკა ფეხზე ადგა და თოკოს მივარდა.
- მოვლენ ხო ხუთ საათში ნამდვილად მოვლენ მე მაგათი *** შემდეგკი ჩემი ხელით დავბრიდავ ყველას, გესმის არცერთს არ ვაცოცხლობ რადგან ჩემი სიყვარულის დაკარგვის მიზეზი მათი წამებად გადაქცეული საათები იქნება ( ლუკა )
- ლუკა დაწყნარდი ძმაკაც, ყველაფერი კარგად იქნება ( ჯეკო )
- თუ ჩვენ ხელს არ გავანძრევთ არაფერიც არ იქნება. ( ლუკა )
მოულოდნელად ჩემსკენ წამოვიდა ხელში ამიყვანა და ჯეკოს მანქნაისკენ წამიყვანა.
- კარგი ჯანდაბა კარგი უკან გადააწვინე და მეც მასთან ჩავჯდები. ( ნატა )
- ლუკა საჭესთან მე ვჯდები არ შემეწინააღდეგო არც შენ ხარ კარგად. ( ჯეკო )
- თეკო ჩვენ ჩემი მანქანით სწრაფად. ( თოკო )
ჯეკომ მანქანა დიდი სისწრაფით დაძრა, ლუკა თვალს არ მაშორებდა და ხელს არ მიშვებდა, რამდენიმე წუთში საავადმყოფოსაც მივუახლოვდით, ლუკამ კარები გიჟივით გააღო, ხელში ამიყვანა და საავადმყოფოში შემიყვანა, ექიმებმა ჩემს დანახვაზე საკაცე მოიტანეს და ზედ გადამაწვინეს.
- ექიმო უნდა გადაარჩინოთ გესმით უნდა გადაარჩინოთ. ( ლუკა )
ლუკა ექიმს ხმამაღლა უყვიროდა.
- ჩვენ ყველაფერს გავაკეთებთ, ნუ ნერვიულობთ. ( ექიმი )
ექიმს მივარდა და ხელი ძლიერად ჩაშჭიდა.
- ყველაფერს გააკეთებთკიარა თქვენი ***** შეუძლებელიცკი უნდა შეძლო, თორემ ყველა სათითაოდ აგიგებთ ანდერძს. ( ლუკა )
ჯეკო და თოკო ლუკას მივარდნენ და ექიმიდან ხელი გააშვებინეს.
- აპატიეთ ექიმო, უბრალოდ წადით და ყველაფერი გააკეთეთ თუ საჭირო გახდა მართლაც შეუძლებელი უნდა შეძლოთ. ( თეკო )
რამდენიმე ექიმი საოპერაციო ოთახში შევიდა ლუკამკი კედლებს დაუწყო მუშტების რტყმა.
- შენ გადარჩები ტო გადარჩები მე არ მოგცემს წასვლის უფულებას ამის **** ( ლუკა )
- ლუკა დაწყნარდი ძმაკაც, ყველაფერი კარგად იქნება. ( ჯეკო )
- ხო ყველაფერი მართლაც კარგად იქნება და საერთოდაც ჯობია ექიმმა შენც გაგსინჯოს. ( თოკო )
- არ არის საჭირო. ( ლუკა )
- არის არის ლუკა და საერთოდაც მოეშვით ამ უაზრო ლაპარაკს ჩემს ჭიამაიას არაფერი არ მოუვა. ( ნატა )
ჯეკო ნატასთან მივიდა და თავისკენ მიიზიდა, ლუკას ხმა არ ამოუღია და ნატას სიტყვებს დაემორჩილა.
- დემეტრეს უნდა დავურეკოთ. ( თეკო )
- ხო. ( ნატა )
ნატამ ტელეფონი აიღო და დემეტრეს დაურეკა.
- ვახ ეს ვინ მირეკავს, როგორ ხარ ლამაზო? ( დემეტრე )
- დემე. ( ნატა )
ნატამ ცრემლები ვერ შეიკავა და ტირილი დაწყო.
- რა ხედბა? რატომ ტირი? ( დემეტრე )
- ანამარ
- რა ანამარია? სად არის ჩემი და? რა დაემართა? ( დემეტრე )
- ჩვენ მე სწრაფად ( ნატა )
- რა? რა სწრაფად? ხმა ამოიღე? რა სჭირს ანამარიას? ( დემეტრე )
თეკომ ნატას ტელეფონი წაართვა, დემეტრეს სწრაფად უთხრა მომხდარი და ისიც თუ რომელ საავადმყოფოში ვიყავით, შემდეგკი ტელეფონი გათიშა.
- რამდენიმე წუთში აქ იქნება. ( თეკო )
- ჯეკო სად არის? ( ნატა )
- ლუკასთან ერთადაა. ( თოკო )
- არ მჯერა ეს რომ მოხდა, არ მჯერა. ( ნატა )
თეკო ნატასთან მივიდა და ერთმანეთს ძლიერად ჩაეხუტნენ.

რამდენიმე წამში ლუკა და ჯეკოც გამოჩნდენ.
- როგორ ხარ ლუკა? ( თეკო )
ლუკა ხმის ამოუღებლად ექთანს მიუახლოვდა.
- უნდა შევიდე. ( ლუკა )
- მაპატიეთ, მაგრამ იქ შესვლა არ შეიძლება. ( ექთანი )
- აპატიეთ ჩემს ძმაკაცს, უბრალოდ თავს კარგად ვერ გრძნობს. ( ჯეკო )
ლუკას მწვანე თვალებში საოცარი მრისხანება იგრძნობოდა.
- უნდა შევიდე. ( ლუკა )
ექთანი გაოცებით უყურებდა ლუკას.
- მე მე არ შემიძლია თქვენი ( ექთანი )
- მომისმინეთ ქალბატონო, რამდენიმე წამში შეწყდება ჩემი ასეთი მშვიდი სასიამოვნო საუბარი და შემდეგ რაც მოხდება ყველაფერი საკუთარ ზედმეტად გამოცდილ ტვინს დააბრალეთ. ( ლუკა )
ყველანი ვხვდებოდით, რომ ლუკა არ გაჩერდებოდა სანამ არ გააკეთებდა იმას რაც უნდოდა.
- ქალბატანო ვიცით, რომ წესით ეს იგრძალება მაგრამ იქნებ დაუშვათ გამონაკლისი. ( ნატა )
- ძალიან გთხოვთ. ( თეკო )
ექთანს სახეზე უკმაყოფილება დაეტყო შემდეგკი ლუკას შედედა.
- კარგით შეგიშვებ, ოღონდ საოპერაციო ოთახში შესვლა არ მომთხოვო, უბრალოდ გარედან ადევნებ თვალყურს. ( ექთანი )
ლუკამ თანხმობის ნიშნად თავი დაუქნია და უკან გაჰყვა.

ცოტახანში დემეტრეც გამოჩნდა, მის დანახვაზე ნატა მისკენ გაიქცა და ძლიერად ჩაეუხუტა.
- დემე. ( ნატა )
- როგორ არის ტო ( დემეტრე )
- არ ვიცით არაფერი არ ვიცით, ჯერ ისევ ოპერაციას უკეთებენ. ( ნატა )
დემეტრემ კედელს დაუწყო მუშტების რტყმა.
- ამის დედაც, მხოლოდ ისღა დამრჩა და ისიც უნდა წამართვათ? ( დემეტე )
- დაწყნარდი დემე არაფერი არ მოხდება, ყველაფერი კარგად იქნება ანამარიას არაფერი დაემართება. ( თეკო )
- ხო ძმაკაც დაწყნარდი ცუდი არაფერი მოხდება. ( ჯეკო )
- თქმა ადვილია საკუთარ თავებს შეხედეთ თქვენ ვის ამშვიდებთ? ( დემეტრე )
დემეტრე მართალი იყო, ოთხი საათი გავიდა ამ დროსი განმავლობაში ყველანი ძალიან ვნერვიულობდით და არცკი ვიცოდით რას ვამბობდით, მიუხედავად ამისა მაინც ერთმანეთის დამშვიდებას ვცდილობდით იმისთვის, რომ არ გავგიჟებულიყავით.
ოთხი საათის შემდეგ როგორჩიქნა ექიმი გამოჩნდა.
- რა ხდება? ( ლუკა )
ექიმის დანახვაზე ყველანი მისკენ გავიქეცით.
- როგორ არის ანამარია ექიმო? ( ნატა )
მომენტი, როდესაც ამდენი საათის ნერვიულობის შემდეგ ექიმის საზეხე გამოხატული ეს იმედის მომცემი უბრალო ღიმილი ყველაზე მეტად გახარებს.
- ოპერაცია წარმატებით დასრულდა, ყველაფერმა ჩაიარა გილოცავთ. ( ექიმი )
ლუკამ სიხარული ვერ დამალა, ექიმს გიჟივით ჩაეხუტა და ყვირილი დაიწყო.
- ჩემი ანამარია ჩემი ლამაზი გოგო ჩემი საყვარული გადაარჩინე ძმაკაც აზრზე ხარ ეხლა რა გააკეთე ტო, ამას არასდროს დაგივიწყებ ჩემი ანამარია ცოცხალია. ( ლუკა )
ბედნიერებას ვერ ვმალავდით და ყველას სიხარულის ცრემლები მოგვდიოდა, დემეტრე ლუკას თვალს არ აშორებდა ოდნავ გაბრაზებული და ცნობის მოყვარეობით სავსე მზერით.
- ექიმო ახლა რა იქნება? ( ნატა )
- პაციენტი გონს ცოტახანში მოვა, იქამდეკი უნდა დაისვენოს. ( ექიმი )
- მადლობა ექიმო ძალიან დიდი მადლობა ( თეკო )
- ლუკა თქვენკი ჩემთან წამობრძანდით თავის ტრამვა არცისე სახუმაროა ასე, რომ უნდა გაგსინჯოთ. ( ექიმო )
- რამდენიმე წუთი მაცადეთ ექიმო. ( ლუკა )
ლუკა დემეტრეს მიუახლოვდა.
- დემეტრე ხომ არ გაგვესაუბრა? ( ლუკა )
- ერთნაირი აზრები გვქონია ლუკა ( დემეტრე )
- არა ერთნაირი აზრები ვერ გვექნება, უბრალოდ ორივეს ერთი ადამინი გვიყვარს. ( ლუკა )
- გისმენ. ( დემეტრე )
- გრძელი და მოსაწყენი საუბრები არ მევასება ასე რომ პირდაპირ გეტყვი, ანამარია ცვეტში ყველაზე მაგრად მიყვარს და ამიტომ მასთან ვაპირებ ბოლომდე ყოფნას სანამ რომელიმე ბებერი მგელი არ დამჭრის ანკი აქ არ მოსწყინდებათ ჩემი ყოფნა. ( ლუკა )
- ანამარიას უყვარხარ ლუკა ჩემი მთავარი მისია მისი ბედნიერებაა ზატო ამის გამო არ დავუშლი შენთან ურთიერთობას, მაგრამ ოდნავათაცკი რომ გაუცრუო იმედები ის ბებერი მგელი მეგავხდები, რომლის გამოჩენაც შესაძლებელია შენს ცხოვრებაში. ( დემეტრე )
- პირველი - ჩემი მთავარი მისიაც ეგ არის და მეორე - ისე უბრალოდ გაგანსწავლებ დემეტრე, რომ ბებერი მგელი ვერასდროს გახდები ისეკი ჩემი დამჭრელი რატომაც არა უნდა ცადო, რომ გაიმარჯვო, მაგრამ შედეგის რა გითხრა. ( ლუკა )
- როგორც ჩანს ერთმანეთს გავუგებთ. ( დემეტრე )
- უეჭველი გავუგებთ. ( ლუკა )
რამდენიმე წამში ლუკა დემეტრეს ცოტახნით დაემშვიდობა და ექიმის კაბინეტისკენ წავიდა.


აბა როგორია? მოგეწონათ თუ არა ეს თავი? ♥ ცოტა კი განერვიულეთ მაგრამ, ვეცადე რამდენიმე ეპიზოდში ის პრობლემები მომექცია, რომელიც დღეს არსებობს ჩვენს გარშემო ♥ ისტორია გრძელდება მადლობას ვუხდი ჩემს ერთგულ მკითხველებს, რომლებიც საოცარი პოზიტივით მავსებენ და საკუთარ აზრს კომენტარის სახით წერენ ♥