- გადარჩენილხართ ლუკა. ( ექიმი )
ლუკამ სევდიანი გამომეტყველება მიიღო და ექიმს პასუხი არ გასცა.
- ძალიან გიყვართ? ( ლუკა )
- კი ცვეტში ყველაზე მაგრად. ( ლუკა )
- იცი ლუკა, სანამ ოპერაცია დაიწყებოდა ანამარია რამდენიმე წუთს გონზე მოვიდა. ( ექიმო )
ამის გაგონებაზე ლუკა გიჟივით წამოხტა.
- რამე თქვა? ძალიან სტკიოდა? ( ლუკა )
ექიმს ლუკას ასეთ რეაქციაზე გაეღიმა.
- ზოგადად გეტყვი ლუკა რომ მაგ დროს ადამიანის სხეულის ყოველი უჯრედი შოკირებულია და ტკივილს ვერ გრძნობს, ტკივილები მისი გონზე მოსვლიდან იწყება, როდესაც გარეშე ფაქტორების მიერ მიყენებულ ზიანს აღიქვას სხეული. ( ექიმი )
- ექიმო უკეთესი იქნება თუ ჩემი ენით მესაუბრებით, ახლა კი კითხვაზე მიპასუხეთ. ( ლუკა )
- გოგონას სახელი შემახსენეთ. ( ექიმი )
- ანამარია. ( ლუკა )
- ხო ანამარია მთელი ორი წუთის განმავლობაში სანამ გონი ჰქონდა თქვენს სახელს ახსენებდა. ( ექიმი )
ლუკას ამის გაგონებაზე კმაყოფილების გრძნობა დაეუფლა და ექიმისთვის შეუმჩნევლად გაიღიმა.
- კარგით ლუკა ახლა თქვენთვის საჭირო წამლებს გამოგიწერთ, რომელიც აუცილებლად უნდა მიიღოთ. ( ექიმი )
- წამლები უეჭველი აუცილებელია? არაფერი არ მჭირს ტო კარგად ვარ. ( ლუკა )
- აუცილებელია ლუკა აუცილებელი, აგიხსნიდით მაგრამ ცოტახნისწინ მიბრძანეთ ჩემს ენაზე ისაუბრეთო ამიტომ ასე გეტყვით, თუ არ გვინდა რომ თქვენი მდგომარეობა დასერიუზულდეს და მეტად სახიფათო გახდეს მიყენებული თავის ტრავმა ეს წამლები უნდა მიიღოთ. ( ექიმი )
ექიმის სიტყვები ლუკამ უპასუხოდ დატოვა და მის მიერ გამოწერილი წამლების სია მაგიდიდან აიღო შემდეგკი გასასვლელად მოემზადა, მაგრამ მანამდე
- ანამარია უნდა ვნახო. ( ლუკა )
- ვშიშობ მაგ მოთხოვნახე უარის თქა მომიწევს ლუკა, პაციენტის მონახულებას ცოტახანში შეძლებთ. ( ექიმი )
ლუკა კარებს მოშორდა, ექიმს „მეტისმეტად“ მიუახლოვდა და დაბალი ხმით უთხრა.
- ექიმო, ალბად თქვენთვის ჯერ არ უთქვამთ, რომ ერთიდაიგივეს სამჯერ გამეორება არ მჩვევია, - პირველი სიტყვა იქნება, რომელიც უნდა გაითვალისწინოთ, - მეორე ბრძანება ხოლმე - მესამე ნაბიჯისთვის სიტყვები აღარ იქნება საჭირო რადგან გაკეთდება ის რასაც მე ვიტყვი, რათქმაუნდა თუ გიყვართ საკუთარი თავი, ჯამრთელობა და სიცოცხლე. ( ლუკა )
- ლუკა, მემუქრები? ( ექიმი )
საპასუხოდ ექიმს თვალებში შეხედა და გაუღიმა.
- რათქმაუნდა არა, ჩვენ ჯერ მხოლოდ პირველ ნაწილზე ვართ. ( ლუკა )
- კარგი ლუკა, დავუშვებ გამონაკლის და თქვენ შეძლებთ ანამარიას ნახვას. ( ექიმი )
ლუკამ დიდი სისწრაფით დატოვა ექიმის კაბინეტი და ჩემი ოთახისკენ წამოვიდა.
- ლუკა მოიცადე, იქ შესვლა არ შეიძლება. ( ჯეკო )
- ჩემთვის შეიძლება ძმკაც. ( ლუკა )
- კარგი რა ლუკა აღარ გვინდა ეს უაზრო სცენები, ექიმს დაემორჩილე. ( თეკო )
- ექიმს ვემორჩილები. ( ლუკა )
- რა? ეგ როგორ გავიგოთ? ( ნატა )
- რა როგო გაიგოთ ექიმმის სურვილით შევდივარ. ( ლუკა )
- ხო რათქმაუნდა ნამდვილიდად ექიმის სურვილი იქნებოდა. ( თოკო )
თოკოსთვის პასუხი არ გაუცია და მაშინვე ჩემთან შემოვიდა.
- თქვენ აქ რას აკეთებთ? ახლავე დატოვეთ ეს ოთახი. ( ექთანი )
- მეღადავებით ტო, ყველანი ერთად გაგიჟდით? ექიმმა მომცა უფლება ქალბატონო ექიმმა. ( ლუკა )
ექთანმა ამის გაგონებაზე თანხმობის ნიშნად თავი დაუქნია ლუკას და ოთახიდან გავიდა, ლუკა კი მაშინვე მე მომვარდა.
- ანამარია, ჩემო სიყვარულო, ჩემო ერთდაერთო, ჩემო ლამაზო.
ლუკა ძალიან სწრაფად ლაპრაკობდა და თან მეფერებოდა.
- მე შენთან ვარ და ზატო ნურაფრის ნუ შეგეშინდება, შენ კარგად გახდები, მე არ დაგტოვებ საყვარელო, არსად არ წავალ.
ჩემმა გულის ცემამ საგრძნობლად მოიმატა და სუნთქვაც გახშირდა, ლუკას სიახლოვეს ვგრძნობდი მის ყოველ შეხებას ვგრძნობდი მასზე ძალიან ვნერვიულობდი, მაგრამ ახლა უკვე ჩემს გვერდით იყო, ხმის ამოღება არ შემეძლო არ შემეძლო მისთვის შემეხედა არვიცი ამას რა ერქვა მაგრამ მე მას ვგრძნობდი, უბრალოდ არ შემეძლო გამოხატვა და არ შემეძლო მეთქვა თუ როგორ მიყვარდა.
- ჩემი ანამარია შენი ლამაზ თვალება ლუკა შენთან არის და არ მოგცემს დანებების საშუალებას, რადგან ჯერ კიდევ ვერ ისწავლა ჭკუა და ისევ გეგმავს შენთან ერთად გატარებულ გიჟურ დღეებს. ( ლუკა )
ამ დროს ოთახში ექთანი შემოვიდა და ლუკას თხოვა ოთახიდან გასულიყო იმ პირობით, რომ ცოტახანში ისევ შემოაპარებდა ჩემს სანახავად, ლუკას წინააღმდეგობა არ გაუწევია, გასვლამდე მომიახლოვდა და დაბალი ხმით მითხრა.
- მიყვარხარ ანამარია, შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები.
შემდეგკი შუბლზე მაკოცა და ოთახიდან გავიდა.
- ნახე? როგორ არის ჩემი ჭიამაია? ( ნატა )
- კარგად არის, ეცადე ცოტა დაწყნარდე. ( ლუკა )
- ხო ჩემო სიყვარულო, ყველაფერი დამთავრდა ასე ნუ ნერვიულობ. ( ჯეკო )
- როგორციქნა დამთავრდა. ( ლუკა )
- შენ ექიმმა რა გითხრა? ( თოკო )
- საინტერესო არაფერი, რაღაც წამლები გამომიწერა. ( ლუკა )
- მერე? ( ჯეკო )
- რა მერე ბიჭო. ( ლუკა )
- მომეცი ეგ წამლების სია, ისედაც გასვლას და თეკოსთვის რაღაცეების მოტანას ვაპირებდი და ვიყიდი ყველაფერს. ( თოკო )
- მადლობა ძმაკაც არ არის საჭირო. ( ლუკა )
ჯეკომ ლუკას გაბრაზებით შეხედა.
- ეს რომ იტყვის ხომ აღარ გადავა თავისი სიტყვიდან. ( ჯეკო )
- ყოჩაღ ჯეკო, როგორც ჩანს ამდენ წელს ტყუილად არ ჩაუვლია და გაგიცვნივარ. ( ლუკა )
- კარგი მორჩით. ( ნატა )
ბიჭებმა ერთხმად უპასუხეს შემდეგკი ერთმანეთს გადახედეს.
- კარგი მოვრჩით.
დემეტრე კედელს ეყრდნობოდა და მთელი ამ ხნის განმავლობაში ხმა არ ამოუღია.
- დემე კარგად ხარ? ( ნატა )
- კარგად ვარ. (დემეტრე )
- მასეთ „რთულ პონტში“ ნუ ნერვიულობ დემეტრე. ( თოკო )
- რთულ პონტში? კარგი შევამსუბუქებ მერე რა რომ ახლა ჩემს დას ოპერაცია გაუკეთეს და გონს ჯერკიდევ არ მოსულა. ( დემეტრე )
თოკომ და ჯეკომ ერთმანეთს გადახედეს, ნატა კი დემეტრესთან მივიდა და ძლიერად ჩაეხუტა.
- თავი გაანებეთ ჩემს სიმპატიურ ბიჭს, მოდი ჩემთან. ( ნატა )
ჯეკოს ნატას ასეთი საქციელი არ ესიამოვნა, ეცადა არ შეემჩნია, მაგრამ ლუკამ ღიმილით შეხედა.
- ძმობას გაფიცებ არ გინდა ეს დებილური ეჭვიანობის სცენები ხომ იცი როგორი ურთიერთობაც აქვთ. ( ლუკა )
- მერედა სად დაინახე ეჭვიანობა? ( ჯეკო )
ლუკას პასუხი აღარ გაუცია, ცოტახანში თოკო და თეკო რაღაცეების მოსატანად წავიდნენ, დრო ძალიან სწრაფად გადიოდა რამდენიმე საათის შემდეგ ლუკამ ექთანს პირობა შეახსენა და ჩემს სანახავად შემოვიდა.
- ჩემი სიყვარული როგორ მყავს? ( ლუკა )
მომიახლოვდა და ისევ შუბლზე მაკოცა.
- ანამარია ასე არასდროს არ მყვარებია - ცვეტში შენით განვიცადე ასეთი გრძნობა, ჩემო სულელო გოგო მხოლოდ ეს არ იკმარე და მასწავლე მონატრება რომელიც ახლა მკლავს - ვეღარ ვაღწევ თავს მომენატრე, შენი ხმა და შენი თვალები მომენატრა, ლამაზო როდისმე გინახიავარ ასეთი? თვალები გაახილე ტო, ისევ შემომხედე შენი ლამაზი თვალებით და ისევ მითხარი რომ გიყვარვარ.
გულმა ისევ დიდი სისწრაფით დაიწყო მოძრაობა, საკუთარ თავს ვამხნევებდი, რომ ახლა შევძლებდი თვალების გახელვას და ლუკას დანახვას, დათვლა დავიწყე ერთი, ორი და სამი.
- მიყვარხარ.
მე ეს შევძელი, ლუკას ჩემი ხმის გაგონება ძალიან გაუხარდა და ხელი ძლიერად მომკიდა.




აბა როგორი იყო? მოგეწონათ თუ არა ეს თავი? ყველაფერი კარგად დამთავრდა იმედია ძალიან არ განერვიულეთ. მადლობას ვუხდი ყველას ვინც ჩემს ისტორიას კითხულობს და საკუთარ აზრს კომენატრის სახით წერს.