სადილი მალე მოვამზადე და სუფრაგავშალე.ცოტახანში ყველა დავიშალეთ და სახლებში დავნაწილდით. ახლა საღამოს ვახშამი უნდა მოვამზადო მოკლედ მზარეული ვარ თუ რა უბედურებაა სულ ჭამა უნდათ.
-მშია. ჩემს ოთახში ვიჯექი როცა დემეტრეს განწირული ხმა შემომესმა. პირველ სართულზე სირბიილით ჩავვარდი და აქოშინებული დავეგდე მდივანზე.
-რა გაღრიალებს გული გამიხეთქე.ღრმად რომ ამოვისუნთქე წყლით სავსე ჭიქა მოვიყუდე და ერთიანად ჩავცალე.
-მშია.ფეხის კანტუზიანივით ქნევა დაიწყო და მე გადმომხედა.
-რაიყო მჭამელა გყავს მუცელში?.გვერდით დანიელმა ჩამიარა და მდივანზე მოკალათდა.
-რა ვაჭამო მაგ მჭამელას?.ფეხზე წამოვდექი და თეძოთი კედელს მივეყრდენი.
-ბეკონზე უარს არ იტყოდა.მუცელზე ხელები გადაისვა და თითები რითმულად აათამაშა.
-შენს მჭამელას არ შია?.დანიელს მივუბრუნდი და შეკვეთას დაველოდე.
-მგონი ჩემს მჭამელას საჭმელი არ უნდა.ეშმაკურად გადმომხედა და თავლი შეუმჩნევლად ჩამიკრა.
-აბა რა უნდა?.ცალი წარბი საგრძნობლად ავწიე და ფეხის თამაში დავიწყე.
-ხო კაი მეც ბეკონს შევჭამ ან კიდე სხვა რამეც კი მინდა მაგრამ ვნახოთ მაგას ცოტახანში დავაგემოვნებ.ტუჩები წინ გამობზიკა და ცალყბად ჩაიცინა.
-ანუ ბეკონს ჩაცეცხლავ.ნაგლური მზერა ავიკაარი სახეზე და ოჰოო ეს რა იყოო? მგონ გაბრაზდა.
-ხო ბეკონს ჩავცეცხლავ.ხმა საგრძნობლად გაამკაცრა და "დემონური" მზერით შემავლო თვალი.
ორივეს სასურველი კერაძები მოვუმზადე. მე ყავა დავლიე. ბოლოს რომ დავიღალე მდივანზე მოწყვეტით დავეშვი და თვალები მივნაბე.
-მეძინება.(მე)
-მერე ადი და დაიძინე.(დემე)
-მეზარება.(მე)
-აბა აქ უნდა დაიძინო?.(დემე)
-ჰო. ჩემთვის ამოვიგმინე და თვალები დავხუჭე.
-როგორც ჩანს გუშინ კარგად არ გძინებია.(დემე)
-ალბათ.ლაპარაკის თავიც არ მქონდა ისე მეძინებოდა.
-რაიყო დანიელ გოგო იატაკზე ხო არ დამიწვინე?.თითქოს ნაწყენი ხმით განაცხადა მაგრამ სარკაზმი მაინც გაურია."იატაკზე კი არა მის მკლავებში ვიყავი ჩაფლული სულელო".გულში ვაგიელვე და გავიღიმე თუმცა თვალი მაინც არ გავახილე ახლა ყველაზე ნალებად დანიელის ალეწილი სახის დანახვა მინდოდა.
-ჭედია გეყო ეხლა!.როგორც იქნა ხმა ამოიღო მაგრამ ვაი იმ ხმის ამოღებას მის სიტყვებზე ტანში დამცრა. არა რა მართლა დემონია.
-რავთქვი ისეთი? მე ვთქვი რამე?. ჩვეულ რითმში განაგრძო დემემ ხუმრობა და ახარხარდა.
-დემეე ოთახში ამიყვან?.ჩემთვის წამოვიკნავლე და დავამთქნარე.
-როგორ არა პრინცესა.დემემ წამებში ამიყვანა ხელში კიბეებზე ბრთხილად აირბინა და საწოლზე დამაწვინა.
-შენ ხომ ხარ ჩემი ძამიკო?.(მე)
-აჰამმ...(დემე)
-ეგ რა სუნია? დანიელის სუნამო დაისხი ხო? ჰაა ვიცანიი.ძილბურანში ვიყავი და რას ვამბობდი მე თვითონაც არ მესმოდა.
-აჰამმ..(დემე)
-ძილინებისა არ უნდა მისურვო და შუბლზე არ უნდა მაკოცო?.ნაწყენმა ვთქვი და ტუჩები სატრლად დავბრიცე. პატარა ბავშვივით ვიქცეოდი რახან ნახევრად მეძინა თავს ვერ ვაკონტროლებდი თან ეს ხომ დემე იყო მასთან ის ვარ რაც ვარ.
-აჰამმ.. ეს თქმა და ტუჩებზ გავარვარებული ბაგეების შეხება ვიგრძენი.წამის მეასედში მოვიცილე მისი სახე და წამოვიყვირე.
-დემეტრე რას აკეთ....დანიელ?.გაოცება ვერ დავმალე და ისეთი ტონით ვუთხარი რომ გაგეგონათ გაგეცინებოდათ.
-მჭამელამ ვახშმობა გემრიელი მარწყის დესერტით დაასრულა.ცალყბად ჩაიღიმა და ლოყაზე მიბწკინა.
-ეგ მარწყის გემრიელი დესერტი იქნება აქედან რო გისვრის.საჩვენებელი თითი წინ ავუფრიალე და თავლები დავუქაჩე.
-დავნაყრდი.მუცელზე ხელი გადაისვა და მთელი ხმით ახარხარდა.
-ცეცხლად შეგერგოს.ჩემი ჭკუით მივაწყევლე და კოპებშეკრუმა ავათვალიერე.
-აუ რა ბოროტი გოგო მყავსო.. ირონიულად ჩაისისინა და ჯიბეებში ხელებიჩააწყო.
-იდიოტო!.(მე)
-სიტყვები!.სახე უცებ დაასერიოზულა და ხმაც გაამკაცრა.
-სიტყვები!.მეც მას გავაჯავრე და ხელები გულზე გადავაჯვარედინე.
-წესიერადთქო.(დანიელი)
-რაიყო ხო არ გაბრაზდი?.ირონიულად გადავხედე და საბანს ჩავებღაუჭე.
-ელისაბედ ზედმეტები მოგდის.ხელი მკავზე დამავლო და რაც ძალა და ღონე ქონდა ძლიერად მომიჭირა.
-გადი ჩემი ოთახიდა.!.თვალებაწყლიანებულმა ვუთხარი და ხელი გავინთავისყფლე შემდეგ კი ბალიშს ჩავეკონე.
-ელისაბედ მე სულ...სიტყვა გავაწყვეტინე.
-გადი!.(მე)
-როგორც გინდა.კარი ძლიერად გაიჯახუნა და ბურტყუბით ჩაუყვა კიბეებს.
-ეშმაკი.ჩემთვის ჩავიდუდუნე და სიზმრების სამყაროში გადავიკარგე.


-გაიღვიძეთ გვრიტებოო.დილას დემეტრეს ხმამ გამომაღვიძა მგონი ტაფებს ურტყავდა ერთმანეთს.
-რაიყო მაცალე ძილი.მეორე ოთახიდან გამოსულმა ეშმაკის საზარელმა ხმამ შემახტუნა.
-დემეტრე თუ გშმუთე ეხლა ეს ბალიში..(მე)
-რაიყოთ ვახხ დღეს ახალიწელია მოემზადეთ რესტორანი უნდა დავიმხოთ.ახლაღა გამახსენდა რომ დღეს 31 დეკემბერი იყო. ამდენი რამის მერე როგორ უნდა გამხსენებოდა. ახალი წელი ჩემთვის ერთ-ერთი საყვარელი დღე ეს როგორ უნდა დაგავიწყდეს მაგრამ რას ვიზავთ როცა ცხოვრება ასეთი მოულოდნელობებით არის სავსე მეპატიება, ალბათ.
-არ დგებით?.(დემე)
-არა!. ერთხმად წამოვიყვირეთ მე და ეშმაკმა.
-კარგით იყოს მასე სხვა გზა არ დამიტოვეთ, მერე არ ინანოთ.ჩემი ოთახის კარი გაიღო უცებ დემეტრე შემოვიდა საბანი გადამხადა მხარზე გადამიკიდა და პირველი სართულისკენ დაიძრა.
-რას.. რას აკეთებ?..დემე დამსვი..ბიჭო შენ რა სულ გააფრინე?.. დამსვი..ასე ყვერილ-ყვირილით ამოვყავი თავი მისაღებ ოთახში.
-ახლა მეორეს ჯერია.სეჰყვირა და დანიელის ოთახისკენ დაიძრა.
-შენ თუ მაგას მხარზე გადაიკიდებ საღოლ.(მე)
-ოე ოე რას შვები .. სულ გამოყ*ევდი?.. შიგ ხოარაგაქ ბიჭო.. იცოდე რო ავდგები შუაზე გადაგხსნი.დავინახე როგორ მოათრევდა დემე დანიელს ოღონდ სხვა მეთოდით. ფეხში ქონდა ხელი ჩავლებული და ისე მოაცოცებდა ჩემსკენ.
-ჰაჰაა ეგრე მოგიხდება. ბოლო ხმაზე გადავიხარხარე და სიცილი იმწამსვე შევწყვიტე როცა დემოინის თვალებს გადავაწყდი.
-შენ შიგ ხო არ გაქვს?.(დანიელი)
-ჯერ ეს ერთი შიგ არ მაქვს მერე მეორე დღეს ახალი წელია და მერე მესამე მოემზადეთ.ბოლო სიტყვა ხმამაღლა გვითხრა და სამზარეულოსკენ წავიდა.
-მაგისთვის გამაღვიძე დიალაუთენია?.(მე)
-შუადღის 2 საათია იდიოტებო.(დემე)
-აა უი.უხერხულად შევიშმუშნე და ოთახისკენ წავედი.
-რესტორანში 9 საათზე მივდივართ მანამდე ჩვენები მოვლენ კიდე ზუკას მოყვება მეგობარი თუარვცდები დათო ქვია და წესიერად ჩაიცვით.(დემე)
-გავიგეთ გავიგეთ ვახხ.(დანიელი)

7 საათზე ყველანი ჩვენთან იყვნენ მხოლოდ ზუკა და მისი მეგობარი დათო იყვნენ მოსასვლელები. გოგონებს ხელი მოვკიდე და ჩემი საძინებლისკენ წავიყვანე.
-აუ რა ჩავიცვა?.ჩემი კარადის წინვიყავით ჩამწკრივებულები და ტონობით ტანსაცმელს შევცქეროდით.-მე ამას ვიცმევ.ხელი შავ მთლიან და მოკლე კაბას დავავლე რომელიც თვლებით იყო გაფირმებული.
-მეე?.სამივემ სასაცილო სახით შემომხედა და ამაზე გამეცინა.
-რავი ნახეთ რამე.(მე)
ბოლოს ყველანი მოვემზადეთ.სახეზე მკრთალი მაკიაჟი გავიკეთე თმა გავიშალე და მისაღებში ჩავედი.ზუკას მეგობარიც მოსული იყო დანიელს კი სახე ალეწილი ქონდა. ვისკის ჭიქით ხელში იჯდა და თითებს ნერვიულად ათამაშებდა.ჩემს დანახვაზე ჭიქა მაგიდაზე დადო და გაოცებული სახით შემომხედა.ტუჩის კუთხეში ჩაეღიმა და ერთიანად ამათვალიერა. საოცრად უხდებოდა მუქი ლურჯი კოსტუმი რომელიც კეტებთან იდეალურად იყო შეხამებული. გული ათასგვარ სალტოებს აკეთებდა რადგან ვიცოდი რომ ასე "შეკაზმული" არასდროს ვყავდი ანახი და მინდოდა პირველი შთაბეჭდილება იდეალური ყოფილიყო და მგონი ასეც მოხვდა.
-ოჰოო ყურადღებით უნდა ვიყოთ თორემ ამ გოგოებს მოგვტაცებენ.დემე და მისი საფირმო ხურმობა, ამის გარდა მგონი არაფერი იცის.
-აჰა დღეს ბაგა-ბუგი მოგვიწევს.ზუკამ მუშტები შეკრა და უმისამართოდ ქნევა დაიწყო.
-ჯეკიჩან ვის ებრძვი?.(ერეკლე)
-ეე გადი რაა.(ზუკა)
-უი გაიცანით ეს დათოა ეს სილამაზეები კი ელისაბედი ნინი მარიამი და ქეთევანი არიან.(დემე)
-სასიამოვნოა თქვენი გაცნობა.(დათო)
-ჩვენთვისაც.ერთხმად ჩავილაპარაკეთ და უხერხულად შევიშმუშნეთ.
-ეეეეეე...(ლევანი)
-რაიყოთ?.(ქეთი?
-არაფერია კაცო.(გიო)
-უიმეე ნეტა როდის დაკაცდებიტ რაა.(მარი)
-შენ მაგაზე არ ინერვიულო.(გიო)
ბევრი ყბედობის შემდეგ რესტორანში წავედით ჩვენი ადგილები დავიკავეთ და ახალი წლის დადგომა ავღნიშნეთ.
-10...9...8...7...6...5...4...3...2...1... გილოცავთ.ყველანი თვალებგაბრწყინებბული ვითვლიდით წამებს და ახალი წლის შემოსვლას ველოდებოდით.

ახალი წელი, ახალი ცხოვრება და ახალი ადამიანები.. ვაპირებ ეს წელი კარგად დავიწყო გვერდზე გადავდო მწუხარება და ახალი ემოციებით შევხვდე მომავალს.აღარ მინდა წარსულში ვიქექო. მინდა ეს წელი ჩემთვის სიახლეებით სავსე იყოს ოღონდ კარგი სიახლეებით. რათქმაუნდა სულ კარგი დღეები არ მექნება მაგრამ ვიმედოვნებ არც ისეთი ცუდი წელი იქნება როგორც უწინ იყო.

-მოდი ამ სასმისით ამ ულამაზეს მანდილოსნებს გაუმარჯოს რომლებიც ჩვენს ცხოვრებას ასე ალამაზებენ.ფეხზე ძლივს წამოდგა ლევანი და ყანწი ხელში ააფრიალა.
-გაუმარჯოს.ყველამ ერთხმად შესძახეს და სასმისები მთლიანად ჩაცალეს.
-ლოთები.ჩუმად ჩაიდუდუნა ნინიმ და ფორთოხლის წვენი მოსვა.
-ქეთუსია მიყვარხარ.უეცრად წამოიძახა ლევანიმ და ჩვენი ყურადღებაც მალევე მიიპყრო.
-რა?.ქეთის სახე რომ დაგენახათ სიცილით გაიგუდებოდით ისეთი გაოგნებული იყო.
-რადა მიყვარხარ აი მაგრად მიყვარხარ დაიკოსავით კი არა აი ისე მიყვარხარ 14 თებერვალს რომ რომ ულოცავენ ხოლმე.(ლევანი)
-ბოდიალში რეკორდი მოხსნა.(გიო)
-აუ რა მოჩმახა.(ერეკლე)
-ეჰ ამას ჭკუა როდის მოემატება ნეტა.(დანიელი)
-ღადაობ ხო?.(ქეთი)
-აუ მართლა მიყვარხარ მეთქი აი მართლა მართლა.(ლევანი)
-უიმე ნუ ბოდიალობ რაღაცეებს არ მჯერა.
-მართლა უყვარხარ მართლა.ბიჭებმა სინქრონში თქვეს და ხელი ქეთისკენ გაიშვირეს.იდეალური სიჩუმე ჩამოწვა მხოლოდ "მაჯანჯას" სიმღერა ისმოდა.
-ჰე ეხლა უთხარი გოგო.მარიმ ხმამაღლა შსძახა და ქეთის ხელი მხარზე დაკრა.
-რა უნდა ვუთხრა?.დაბნეულმა გადმოგვხედა და ხელი გულზე მიიდო.
-ის რომ შენც გიყვარს.(ნინი)
-აა უი ხო მეც მიყვარხარ.(ქეთი)
-აუ ამან მართლა უთხრა.(მე)
-შენც გიყვარხარ ტო?.ლევანის თვალები გაუბრწყინდა და ყანწი მაგიდაზე მოისროლა.
-მეც მიყვარს?.დაბნეულმა თითი თავისკენ შეიტრიალა და მერე ლევანის გადახედა.-ხო მოყვარხარ.ძლივს დარწმუნებით თქვა და ჰოპ ოკვე წამებში ლევანის მკლავებში აღმოჩნდა. აი ასე "დაოჯახდა" ქეთი და ლევანიც.ყველანი ძალიან ბედნიერები ვიყავით.უცებ წამოვხტით და ყველამ ცეკვა დავიწყეთ.ფაქტიურად მთელი დარბაზი დავიმხეთ.ბოლოს მუსიკა რომ დამთავრდა წყნარი მელოდია ჩაირთო და ჩემს ადგილას დაჯდომა დავაპირე.უეცრად დათომ ხელი მომკიდა.
-იცეკვებ ჩემთან ერთად?.მისი ხმა როცა გავიგე მისკენ მივტრიალდი.
-კარგი ოღონდ ცოტახნით.ზრდილობის გამო დავთანხმდი თორემ ცეკვა ახლა ყველაზე ნაკლებად მინდოდა.
-მომიყევი რამე შენს შესახებ.ხელები წელზე მომხვია და აბრეშუმის კაბაზე ნაზად აათამაშა თითები.
-მკითხე რაც გაინტერესებს.(მე)
-რამდენი წლის ხარ?.(დათო)
-17-ის შენ?.(მე)
-21-ის, აბა ის მითხარი შეყვარებული თუ გყავს.(დათო)
-არა.იმისდა მიუხედავად რომ ჩემს და დანიელს შორის იყო ასეთი უცნაური დამოკიდებულება რასაც სიყვარულს ვეძახით მაინც ასე ვუთხარი.
-მიკვირს შენნაირ ლამაზ ქალბატონს რომ არ ყავს მეორე ნახევარი.
-ჰაჰ.(მე)
-რაიყო?.(დათო)
-არაფერი უბრალოდ ძალიან გაცვეთილი სიტყვებია.(მე)
-გაცვეთილი?.(დათო)
-ხო ყველა ბიჭი ამას ამბობს.(მე)
-არ ვიცოდი.(დათო)
-ხოო.თავი გვერდით გადავატრიალე თუ არა დანიელის გაცხოველებული გამომეტყველება დავინახე.მისმა ამ სახემ შემაშინა ალბათ ალკოჰომა ერთიანად იმოქმედა ასე.
-დაიაა თუ სიცოცხლე არ მოგბეზრებია გირჩევნია შენს ადგილს დასკუპდე.ერეკლე ჩემთან მოვიდა და შეუმჩნევლად ყურში ჩამჩურჩულა.
-კარგი.დათოს თავაზიანად დავემშვიდობე და ჩემს ადგილს დავუბრუნდი.
-ცუდად იქცევი!.ეშმაკი გვერდით მომიჯდა და როგორც ყოველთვის კუპრივით შავი თვალები დამიბრიალა.
-რატომ?.(მე)
-რატომ კი არა ამ სკამიდან თუ ადგები და ცეკვას თუ განაგრძობ ჩემს თავზე პასუხს არ ვაგებ.(დანიელი)
-არანაირი უფლება გაქვს ცეკვა ამიკრძალო.(მე)
-ჰმ ბებიაშენისამ აბა გიყურო როგორ გივლებს ხელში ის ქალების მტვერსასრუტი?.(დანიელი)
-წესიერად.(მე)
-მე გაგაბრთხილე.(დანიელი)
-ჰმ ყეყეჩი.ჩუმად ჩავიბურტყუნე და სკამის საზურგეს დავეყრდენი.
მე მის ყველა მოთხოვნას პირნათლად ვასრულებდი და არ ვცეკვავდი.გოგონები ხშირად მოდიოდნენ და მეხერწებოდნენ რომ მეცეკვა თუმცა არ ვცეკვავდი არადა ერათ ადგილას ძლივს ვჩერდებოდი.ბოლოდ დემეტრე მოვიდა და ძალით ამაყენა ჩემი საყვარელი სიმღერა ჩართო და ჰოპ სადღა მახსოვს დანიელი ცეკვა დავიწყე ოღონდა დემეტრეს ვეცეკვებოდი დათოს არც კი გავკარებივარ თუმცა ის მოიწევდა ჩემსკენ მე კი მოხერხებულად ვარიდებდი თავს.შუა ცეკვის ვაიღაცამ მკლავში ხელი დამავლო და გარეთ გამიყვანა.
-რაგითხარი მე შენ?!.დანიელი იყო. ყელზე ხელი წამავლო და თავი ამაწევინა.
-კი მაგრამ დემემ ძალით წამათრია.(მე)
-არ მაინტერესებს მე რაც გითხარი ის უნდა გაგეკეთებინა!.(დანიელი)
-მორჩი! გაიგეე მორჩი უკვე ზედმეტები მოგდის!.მთელი ხმით დავუყვირე და ფართხალი დავიწყე.
-რას მოვრჩე რას?! მე რაც გითხარი ის უნდა გაგეკეთებინა!.(დანიელი)
-შემეშვიმეთქი თავი გამანებე არანაირი უფლება არ გაქვს რამე ამიკრძალო.(მე)
-როგორ არა მაქვს!.(დანიელი)
-და ვინ მოგცა მერე ამის უფლება?.(მე)
-არც არავინ.(დანიელი)
-ახლა კი შემეშვი.თავი გავაქნიე და წასვლა დავაპირე.
-მომისმინე!.დანიელმა ხელი ლოყაზე ძლიერად მომიჭირა რომ ვერაფერი მეთქვა.-შენ უკვე მე მეკუთვნი გესმის? მე სხვას არავის და მე როგორც მომესურვება ისე გააკეთებ.ტყჩებში კოცნა დააპირა თუმცა მისი ხელები მოვიცილე და სახეში ძლიერად გავარტყი.
-სულ უფრო და უფრო ემსგავსები კოკას.ცრემლები ერთი ხელის მოსმით მოვიწმინდე და ღრმად ამოვისუნთქე.-მეზიზღები.დიდი ზიზღით მივაძახე თუმცა ეს სიტყვები არ იყო მართალი. არ მეზიზღებოდა უბრალოდ იმედგაცრუებული ვიყავი მას ჩემი დასაკუთრება უნდა სხვა არაფერი.მიყვარდა დანიელი თუმცა ახლა ეს ყველაფერი ისეთი დამამცირებელი და შეურაწმყოფელი იყო გულმა ვეღარ გაუძლო. სწრაფად შევედი რესტორანში ჩანთას ხელი დავავლე და სახლში წავედი.

ესეც ჩემი იდეალური წლის იდეალური დასაწყისი. არადა რა გეგმები მქონდა ახლა ეს გეგმბეი დანიელმა ჩამიშალა თმცა ამას აღარავითარი მნიშვნელობა აღარ ქონდა ჩემთვის.უბრალოდ ტაქსში ვიჯექი და ტკივილის გარდა არაფერს ვგრძნობდი სრულიად არაფერს.

ვიცი რომ ძალიან ცუდი გოგო ვარ. ბოდიშს გიხდით ყველას აქამდე რომ არ დავდე. სოფელში ვიყავი და ვერ მოვახერხე...იმედია მოგეწონებათ ველოდები კომენტარებს რადგან თქვენი თითოეული კომენტარი სტიმულს მაძლევს... მიყვარხართ ძალიან.