დღეს მამიკოს ვნახავთ მე და ჩემი წერტილი .. ისე აქტიურბს დილიდან ალბათ გრძნობს მოსალოდნელ შეხვედრას...
თვითფრინავში დრო ისე გაიწელა ვეღარ ვისვენებდი, ბევრჯელ ვცადე დაძინება მაგრამ ხან ბავშვი არ ისვენებდა ხან მე...ბევრჯერ დავხატე გონებაში ის სურათი თუ რა გაოცებული სახე ექნებოდა ვიკოს, და რა რეაქცია ენებოდა... იქნებ გაბრაზებულიყო კიდეც რომ დავუმალე, მაგრამ მაინც ვიტოვებდი იმედს რომ ერთი წუთითაც არ გაივლიდა ბრაზი მის თვალებში...
როგორც იქნა რამოდენიმე საათიანი, დამღლელი მგზავრობის შედეგ თვითფრინავი აერტოპორტში დაჯდა.
ვიკო აეროპორტში მელოდებოდა შორიდან დავინახე და ვეცადე მას არ შევემჩნიე ხალხის ბრბოშ გავერიე და ვიკოს უკნიდან მივეპარე, ხელები თვალებზე ავაფარე, ჩაუტება ცოტა გამიჭირდა ჩემი ღიპის გამო.
ვიკომ უჩვეულოდ ცივი ხელების შეხება როგორცკი იგრძნო მაშინვე თავისაში მიქცია და მონატრებულ ბაგეებს დაეწაპაა, გული რომ იჯერა, ჩახუტებაზე გადავიდა მაგრამ ხელი შეუშაა იმ აწ უკვე თქვნთვის ცნობილმა წერტილამა რომელიც წერტილის კვალობაზე საკმაოდ მოცულობითი იყო. ვიკოს პირელი რა მოაფიქრდა და რასაც დააბრალა საყვარელი ქალის ბოლომდე ვერ მიკარება,ეს ბარგი იყო მალევე მზერა ანასტასიას მუცელზე შეაჩერა რომელიც ამ კაბაში საკმაოდ მოზრილად და მრგვალად გამოიყურებოდა...გაკვირვებული, გახარებულ-აჟიტირებული იყო თითქოს ენა გადაყლაპოდა და როგორც ყოვეთვის ყუებამდე იღიმოდა...
მუცელზე ხელები უხმოდ გადაუსვა..შემდეგ გოგონას წელზე მოკიდა და შძლებისდაგვარად დაატრიალა, თან ყელში კოცნიდა
პირელად აუციმციმდა და აუწყლიანდა თვალები მამაკაცს ტასომაც პირელად ნახა ასეთი ვიკო... ბენიერებისან საქმელს თავს ვერ აბამდა
- ვიკო დამსვი გაგიჟდი? თავბრუ დაგვეხვა - ისე გაათბო ამ სიტყვებმა ვიკო , უკვე ორნი იყვნენ ... ორმაგად უყარდა ახლა ტასო ...
-მიყვარხარ მა..-დაჩოქილი მუელზე კოცნიდა
- და მე? - ტუჩები გადმოაბრუნა ტასომ, აშკარა იყო ეჭვიანობდა ... ვიკომ ხელი მოკიდა და გასასვლელისკენ დაიძრნენ
- შენ ჩემი ქალი ხარ- არ მოეწონა საშინლად ეწყინა ვიკოს ასეთი ცივი დახვედრა... ასე ტასოს ეგონა რომ ცივი იყო თორემ, დასაწუნი რა ქონდა ვითომ?!
***
დილთ მოუსვენარ ტასოს და "წერტილს" ადრე გაეღიძათ ... დიდხანს იწვა საწოლში, ბოლოს მოაფიქრდა რომ ვიკოსთის სურპრიზი მოეწყო და რამე გემრიელ მოემზადებინა ფეხზე წამოიჭრა და სამზარეულოში გაკუსკუსდა ... მაცივარი ისეთი ცარიელი იყო, რამის ცრემლები წამოუვიდა ჯერ იმიტომ, რომ არაფერს არ ქონდა სახლში ვიკოს და მერე იმაზე უფრო მოიწყნა,რომ სიურპრიზი არ გამოუვიდა... ისევ საძინებლისკენ გაგორდა და ვიკოს მხარეს მიჩოჩდა, დიდხანს აკვირდებოდაა არ უნდოდა ძილი დაეფრთხო ... მაგრამ ეს საჭირო არგამხდარა ვიკო ისედაც გამოფხიზლეულიყო მზერას გრძნობდა და აინტერესებდა რას იზამდა გოგონა ... ტასუნას უკაყოფილო ფუტუნი რომ ,გაიგო ნახევრად წამომჯდარ გოგონას ხელი მოხვია და მკერდე მიიკრა
-დილამშვიდობისა ანგელოზებს... - შუბლზე აკოცა და მუცლზე გადაუსვა ხელი ტასოს
- დილამშვიდობისა მაგრამ შუბლზე შენ ნაშებს აკოცე...- გუშინდელი გაახსენდა დღევანდელზეც გაღიზიანებული იყო...ვიკოს გულწრფელმა ღიმილმა ბაგე გაუპო
- ჩემო სულელო,როგორ მომენატრა შენი გაბრაზება -ძალიან ვნებიამად აკოცა ვიკომ, ტასოს არ უნდოდა მოშორებოდა და რათქმაუნდა გაყუჩეული ხმას აღარ იღებდა , მაგრამ ვიკო მოშორდა და სააბაზანოსკენ წავიდა... ახლა ანასტასია იხეოდა ბენიერებისგან ... საწოლზე ბალიშში თავა ჩარგოო დაა მუცელზე ხელები გადაიჯვარედინა...
-შენც იგრძენი დე? - ღიმილით ეჩურჩულეოდა სიყვარულის წერტილს - ეს მამიკოა , არარის რომანტიული მაგრამ ისეთი ღიმილ აქვს ყველა ვარდს მირჩევნია
- ვიკო მალე გამოხვალ?-როცა გული იჯერა ლაპარაკით და მოსწყინდა ოთახში ვიკოს მიმართა კითხვით
- შენ რამე გჭირდება ?- კარი გაუღო ვიკომ და ახლა უკვე სააბაზანოში შესული ლაპარაკობდნენ
- მშია და ვიფიქრე საჭმელს გავაკეთებდი,მაგრამ შენ მაცივარში არაფერი არ გაქვს,ჩემი შოკოლადებიც კი არ მოიტანია, ხომ იცოდი რომ მომინდებოდა?
- საიდან,მერავიცოდი რომ მსუქანი ჩამოხვიდოდი და ორმაგად შეჭამდი შოკოლადებს ?
- ძალიან მსუქანი ვარ ?- ტუჩები სატირლად გადმოაბრუნა
-არა!-იუარა წამში და საყვარელ ქალს მთელი გულწრფელობით გაუღიმა- ვფიქრობ რომ ძალიან ლამაზი ცოლი მყავს...
- მიდი ჩაიცვი და საჭამელად გავიდეთ(ვიკო)
- არა მეთვითონ გაგიკეთებ საჭმელს ისედაც რეებს ჭამ ვინ იცის თან მონატრებული გექნება ქართული საჭმელები
- არცისე აქაც ვჭამ ხოლმე
- მოიცა აქ როგორ ჭამ? შენ არ იცი საჭმელების კეთება და ...- ეჭვისთვალთ შეხედა ვიკოს
- რაგჭირს სტას? ქართული რესტონები აქაცაა... ეხლა გავიდეთ სხვაგან ვჭამოთ როდის იქნება წვალებას ესე ჯობს , მერე რაც გინდა ის ვიყიდოთ და საღამოს ვჭამოთ შენი საჭმელები კაი ჩემო პატარა?
- კაი
- მოდი აკოცეთ მამიკოს და მოემზადე
***

მთელი ცხრა თვე უსიტყვოდ უსრულებდა ვიკო გოგონას ახირებებს და ყველანაირად ცდილობდა არ ეწყენინებინა ...
წერილმა რო ძახილად გადაიქცა ვიკო ანასტასიას ყვირილმა გამოაღიძა. გამოფხიზლება ვერც კიმოესწრო ისე წამოფრინდა საწოლიდან და გაურკევეელი მიმართულებით გაიქცა ,ანასტასია აქეთ ამშვიდებდა ვიკოს და აიძულებდა ღრმად სუნთქვას ...იმდენი იბოდიალა სანამ ყველაფერს თავს მოუყრიდა ... სავატმყოფომდე გზა როგორ გაიარა ვერ მიხვდა ტასოს ეხვიწებოდა, რომ ცოტაც მოეთმინდა და უარესად ნუ ანერვიულებდა თავისი მტკივნეული ხმით ...
გოგონა სამშობიაროში შეიყვანეს , ვიკო კი სკამზე ჩამოჯდა... ტელეფონი ჯიბეში მონახა და მეგობრებს გადაურეკა.. ფეხსაცმელეზე ყურადღება რომ გადაიტანა აშკარად ერთი ნაიკის და მეორე ადიდასის ეცვა ნერვიულად გაიღიმა, ფეხები ნერვოულად აამოძრავა ...
- უკაცრავად თქენი მეუღლე ითხოვს რომ მშობიარობას დაესწროთ...-ამაზე არ შეთანხმებულან მაგრამ უყოყმანოთ შეყვა მედდას...
ბავშვი ორივემ გააჩინეს შეიძლება ტასოს ტკიოდა მაგრამ ვიკო ორმაგად განიცდიდა .. არადა არ იყო ასეი მგრამ დღეს ჩვენი მამიკო უჩვეულო მდგომარეობაში იყო და ჯერ კიდევ აზრზე ვერ მოსულიყო ვიკო რა მოხდა მაგრამ ფაქტი იყო რომ სამშობიარო პატარას ტირილმა მოიცვა ..
აი ასე სასაცილოდ და უჩვეულოდ დაიბადა ვაჩე ...
მას შედეგ იყო კიდევ ტყუპი გოგო-ბიჭი.. დანი და მარიამი
***
და მაინც წერილის ნაცვლად მე ყოველთვის ვარჩევ მრავალ წერტილს...
-სტასუს
-რა?
- მოდი შენ ჭაღარა კაცს ჩახუტე
- ახლა მაინც მოისვენე,სირცხვილია ვიკო ,შვილიშილები დაგინახავენ
- ეჰ, სიყვარული სირცხვილი არარის ჩემო ანასტასია, ჩვენი სიყარული ცხოვრების საჩუქარია ...


დასასრული

***
აი ესეც დასასრული ვიცი, რომ ბევრი ელოდეთ დიდი ბოდიში ყველას. ძალიან ვიზამაცე და უპასუხისმგებლოდ მოვიქეცი რომ ამდენხანს არ დავდე დასასრული. მოკლედ ასე გაოვიდა იმედია გახსოვთ ეს ისტორია... მადლობა ვინც კითულობდით.. იმედი მაქვს მოგეწონათ დასარული... სრულ ვერსიასაც დავდებ...