_მისტერ გრინ შეგიძლია გახვიდეთ_თავი დავიქნიე და კლასი დავტოვე
ეზოში გავედი.კიბეზე მჯდარ ანაბეს მოკკარი ტვალი და მისკენ გავემარტე უნებურად
_შეიძლება დავჯდე?_ვკიტხე წყნარად იმის მიუხედავად რომ მასტან საუბარი ძალიან მიჭირდა სულ მარიას მახსენებდა და სიძულვილს აღმიძრავდა თუმცა მისი რა ბრალი იყო...
_შეგიძლია_ისე მითხრა თავი არ აუწევია
_რა დაგემართა?
_რატომ გაინტერესებს?
_ისე უბრალოდ....
_არ უნდა გაინტერესებდეს....
_უბრალოდ მითხარი კარგი?თუ ეს დაგამშვიდებს და გულზე მოგეშვება...
_არ ვიცი შეიძლება შენთან ლაპარაკი?
_ლაპარაკი შეიძლება....
_მაშინ კარგი....
_აბა გისმენ...
_თავს არასრულფასოვნად ვგრძნობ_მისი სიტყვები არ მესიამოვნა და გამიკვირდა
_რატომ?_გულშემატკივრად ვკითხე
_უბრალოდ......_დაიბნა
_ცემს გამო..._დავამატე ჩუმად და შევხედე
_შენს გამო?_შემომხედა გაკვირვებულმა_არა...ეს..ეს რა სისულეეა_დაბნეულმა მითხრა
_კარგი...შეგიძლია გულახდილად გითხრა....
_არ ვიცი...
_უბრალოდ მენდე...
_ყველას ვერ ვენდობი..
_მე მენდე კარგი?_თვალებშI ჩავხედე თავი დამიქნია_გისმენ_გავუღიმე მანაც გამიღიმა
_შენმა საქციელმა გუშინ და დღეს დილით მომხდარმა ჩემში რაღაც უცნაური გრძნობა აღძვრა და ვერ ვხვდები რა.....
_რას გრძნობ?
_არ ვიცი....
_შენ რას დაარქმევდი ამ გრძნობას?
_აზრზე არ ვარ...._თავი ხელებში მოიქცია
_კარგი....მაშIნ ის მითხარი...რატომ გრძნობ არასსსრულფასოვნებას?
_იმიტომ რომ...იმიტომ.....არ ვიცი..._ხელები ძირს დაუშვა
_მაშინ რა გითხრა?_მეც დავიბენი_ხომ არ ჯობია ახლა გაკვეთილზე შეხვიდე შემდეგ კი სახლში წახვიდე და დაისვენო....
_ჯობია...._ცოტახნის დუმილის შემდეგ წამოდგა_წავალ მე..._გამიღიმა და ჩანთა ხელში მოხერხებულად დაიკავა
_კარგი..._მეც წამოვდექი ზურგი ვაქციე და წამოვედი
_მადლობ_ჩაილაპარაკა.ალბათ ადამიანი რომ ვყოფილიყავი ვერც გავიგებდი,ისიც დარწმუნებულია რომ მე მისი მადლობა ვერ გავიგე ჩამეღიმა გული რაღაცნაირად გამითბა....კლასში არარ შევედი პირდაპირ სახლში წავედი...სახლშI მისულს ისევ ძალიან ნაცნობი სუნი მეცა მაგრამ ამ სუნმა ჩემ|სი კარგის გარდა ცუდიც აღძრა,ჯექსონი გამიელვა გონებაშI.თავი უსიამოვნოდ გავაქნიე და სახლის კარი შევაღე
_როგორც იქნა მოარწიე რობსტენ....._მომესმა მჭექარე ხმა და შევდექი.....ელდა მეცა..."არა შეუძლებელია" გამიელვა გონებაის და სასწრაფოდ გავიხედე იმ სავარძლისკენ საიდანაცაც ხმა მომესმა .... ჯექსონის დანახვისას მძიმედ ამოვისუნტქე და გავიფიქრე "კიდევგ კარგი ის არ არის...კი მაგრამ რობინ მოლანდებები დაგეწყო ის მოკვდა" მაგრამ რობსტენს მხოლოდ ის მეძახდა....და ცემი და მოფერებიტ ისიც ჩემგან შორს რამოდენიმეჯერ გამიგონია მისი ოთახიდან...
_ჩემო დღიურო,ჩემო ერთადერთო მეგობარო ,რატომ არ მყავს სხვა მეგობარი იცი როგორ მიკვირს?რატომ?ალბათ საკუთარტავში რომ ვარ ცაკეტილი და მორცხვი...მორცხვი არ ვარ უბრალოდ მორიდებული ვარ ...რა ვქნა არ შემიძლია სხვებივით მოვვიქცე...ცემო დღიურო ისიც ძალიან მაინტერესებს რატომ მექცევა ჩემი ძამიკო ასე...მე ხომ ის ამ ქვეყნიერებაზე ყველაზე მეტად მიყვარს....ეს რობსტენ...ნეტავი გამაგებინა რატომ მექცევი ასე.....?რა დაგიშავე ძამიკო?როგორ მჭIრდება შენი გვერდიტ დგომა როგორ.....იცი როგორ ჭირდებოდი ანჯელინამ მახინჯი რომ მიწოდა და სასაცილოდ ამიგდო.....მთელს სკოლას ჩემი მასხრათა აგდება რომ თხოვა...იმ დღეს ყველა რომ დამცინოდა რამის გავგიჟდი...თავისმოკვლაც კი ვიფიქრე...მარამ იცი რობ ისევ შენს გამო გადავიფიქრე იქნებ ცემს ცხოვრებაში უფალმა შენი ღიმილი მაღირსოს რომელიც ჩემდამი იქნება მომართული იქნებ გულშიც ჩამიკრა როდესმე და შუბლზე მაკო......._მეტი არარ მომისმენია.ჩემს ოტახში შევედი...და თვალზე მომდგარი ცრემლი მოვიწმინდე...რა სულელი ვიყავი მაშIნ მაიცნ მივსულიყავი და ცავხუტებოდი...მაგრამ კიდევ კარგი ეს მაინც გავაკეტე...ის დღესვე ანჯელინას სახლში მიუვარდი და თმებით ვიტრიე...არა არ წაგიკიტხიათ შეცდომით სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით...მაგრამ ძალიანაც არა.......თუმცა ამას დღემდე არ ვნანობ....
_ჯექსონ აქ რა ჯანდაბას აკეტებ?სახლშI როგორ შემოხვედი?იცი რომ შემაშინე?_ადამიანური სისუსტეც მოვიშველიე რადგან სხვანაირი სახის მიმიკა მქონდა
_ამის მერე რობ სახლიდან რომ გახვალ ამხელა ფანჯარა რია არ უნდა დატოვო....შენტან კი იმიტომ მოვედი რომ მეთქვა წვეულობას ვაწყობ დღეს და აუცილებლად მოდი.....
_არ შემიძლია ჯექსონ,წვეულებებზე არ დავდივარ,ვ წუხვარ\
_კარგი მეტს აღარ გეტყვი რადგან ვიცი ვერ დაგიყოლიებ,მითხარი შენს საუკეთესო მეგობარს რომ ეთხოვარ არ წამოხვიდოდი?
_ეს რა კიტხვაა ჯექსონ?_წყრომიტ ვუტხარი
_უბრალოდ მიპასუხე...
_წავიდოდი...._ცოტახნის მერე დავამატე_რომ მყოლოდა...თუმცა მეგობრობის არ მჯერე მითუმეტეს საუკეტესო მეგობრობის...ახლა კი შხაპი უნდა მივიღო...
_კარგი წავალ ხვალ სკოლაში შევხვდებიტ...დაპატიჟება ძალაშია_თვალი მხიარულად ცამიკრა და სახლი დატოვა,მიმავალს ტვალი გავაყოლე ხელი ჩავიქნიე როგორ შემაშIნა....ფანჯარა დავკეტე და ტყეში წავედი,,,გასასეირნებლად......ყველაზე მარალ ხის ტოტზე ჩამოვჯექი და ქაის ზუილს ყური დავუგდე
__მორჩი ჯექსონ გაიგე?მორჩი!არ მაინტერესებს შენ აზროვნებდი თუ არა ცხადია ცემი ძმა მოკვდა.....
_ალისა მაცადე ვცდილობ აგიხსნა მე არ მინდოდა....
_ჯექსონ მოეჩ მეთქი და გამშორდი წადი...
_ალისა არ მინდა შენგან წასვლა...არ მეგონა თუ ცოცხალი იყავი...
_ჯექსონ!წადი...
_ალის...
_უბრალოდ წადი კარგი...მომშორდი შენ ძმა მომიკალი...საუკეტესო მეგობარი მოკალი...რობინი მოკალი გესმის...
_მესმის ალისა მესმის....და დამიჯერე საშინლად ვიტანჯები ..ახლაშენ გიპოვე ჩვენ მეგობრები ვარტ დატ გთვლი გესმისს.....
_არა არ მესმის.....ძმა მომიკალი და მის ერტ ღიმილს არ მაღირსე....._დაირრიალა ალისამ და ყველაფერი მიჩუმდა...გავგიჟდი?არა ნამდვილად გავგიჟდი..ახლა ალისას და ჯექსონის დიალოგი მესმოდა?არა ეს ქალაქი ცემზე საშინლად მოქმედებს..საშინლად...მოცვენებები და მოლანდებები მეწყება.....ალისა და ჯექსონი...არა არა შეუძლებელია..ისინი არარ არსებობენ......მთელი დღე თავს ვირწმუნებდი და ტავზე დამარამდა მაღლა ცას ავხედე ღრმად ამოვისუნთქე,ძირს ჩამოვხტი და ჩქარი სიჩქარით სახლისკენ გავწიე ორ წამში უკვე სახლში ვარ....კარები შევაღე,ლამპის ასანთებას ხელი წავიღე რომ უკუნით სიბნელეში სხეული გამოვარჩიე...ალბათ ადამიანის ტვალი ამას ვერ შეამჩნევდა რადგან სუნთქვა და გულისცემა არ ისმოდა ოტახშI თავს იკავებდა.,....ვითომ ესეც ვამპირია?კი მაგრამ აქ?შემიძლია ნებისმიერი ხნიტ სუნთქვა შევიკავო და გულისცემა შევიჩერო.......გავშეშდი...სუნის აღება ვცადე,თუმცა არ გამომივიდა,კი მაგრამ რატომ?არ ვიცი...დავიბენი ..რფატომ ვერ ვიღებ სუნს....თავი გავიქნიე და ხმის ამოუღებლად წავედი სილუეტისკენ,შუქი არ ამინთია....
_ვინ ხარ......რატომ ხარ აქ....აქ არ არის შენი ადგილი....._სახლში ზარივიტ გაისმა გოგონას მჭექარე ხმა,ეს ხმა.ღმერთო ნუთუ კიდევ მელანდება.......
_ვინ ხარ?_დაიყვირა გოგონამ მე კი ადგილზე გავშეშდი_შენი სუნი........მაგრამ.....ვინ ხარ?ვინ?_მოთმინება ელეოდა ამიტომ ხმის ამოღება ვარჩიე
_ალისა...?_ჩავიჩურჩულე გაკვირვებულმა_მესიზმრება!_თავის ნდარწმუნება დავიწყე
_ხმაც...ვინ ხარ...._და წამში გოგონა ჩემთან გაჩნდა ,თვალებშI ჩამხედა დავინახე მისი თვალებიც გახარება ,გაკვირვება ,სიბრაზე და შიში ერთდროულად ჩაუდგა .ერთი ნაბიჯით უკან დაიხია
_რო..ბ..ინ?_ამოილუღლუკა_შენ აქ ხარ?_წამოიძახა გახარებულმა_არ მელანდება?
_ალისა..._მხოლოდ ესღა მოვახერხე_დაიკო..._წარმოვსტქვი და ტირილი რომ შემძლებოდა ალბათ მოვკვდებოდი ტირილით
_დაიკო?არა ნამდვილად მელანდები რობ....მაგრამ მაინც ცაგეხუტები...წარმოსახვაში მაინც..._წარმოსთქვა და მთელი ძალით მომხვია ხელებბი და თავი გულზე მომადო.უნებურად მეც მოვხვიე ხელები და გულში ცავიხუტე....ჩემს დასთან პირველი ჩახუტება მაგრამ წარმოსახვივით ისე მესიამოვნა მისი სიახლოვე მთელი გული გამითბა.ჩავიკარი გულშI უფრო ძლიერად
_ალისა ვიცი მელანდები ეს არ არის რეალობა მაგრამ მინდა გოითხრა რომ......._შემაწყვეტიონა და ღიმილიტ ამომხედა.
_ძამიკო..ეს ნამდვილი სიზმარია მაგრამ წლებია არ მიინია ერტყობა მოლანდებები დამეწყო მეც მინ და რარავ გითხრა....._და ხელზე მაკოცა
_ალისა ძალიან მიყვარხარ...მიყვარდი და მეყვარები.....შენთან დამნაშავე ვიყავი ამის გამო თავი მძულს მაგრამ....
_ვიცი ძამიკო რომ გიყვარვარ,,,მე ხომ შენი უნცროსი და ვარ არ შეიძლება რომ არ გიყვარდე....._გაიღიმა და ჩამეხუტა
_მეც მიყვარხარ რობ...ძალიან...ავისრულე ცემი პცნება და გულში მყავხარ ცახუტებული....ნეტავი ეს სიმართლე იყოს...._და უფრო მომეხვია არარაფერი აღარ
მითქვამს,უბრალოდ გულში ჩავიხუტე და ხელს ვერ ვუშვებდი.....თავი სამოთხეში მეგონა ჩემი და ჩემი დაიკო...მე მას ვუთხარი თუ როგორ ძალიან მჯიყვარს და ახლა ვეხუტები....სიხარლისგან ღრმად ცავისუნთქე ჩემი დაიკოს სურნელი და ლოყაზე ვაკოცე...ვიცი ვიცი კიდევ მელანდება მაგრამ რას ვიზავტ.......წამიერი ბედნიერებით მაინც დავტკბები.....გავიდა 5 წუთი 10 წუთი და ალისან ნელა შემიშვა ხელი
_რობინ?არ ქრები?_ცაილაპარაკა ჩუმად
_შენ რატომ არ ქრები ალისა?_ეშმაკურად გავუღიმე_თუმცა ძალიან კარგი იქნებოდა თუ მთელი ცხოვრება არ გაქრებოდი....
_მოიცა რობინ ახლა სიზმარში არ ვართ?
_კიიი ცემს სიზმარშI ვართ...
|_ჩემს სიზმარში ვართ შენსასი კი არა_გამიღიმა და ჩამეხუტა
_არა....
_მოიცა....._პირზე ხელი მომადო_ახლა ჩვენ ამას ვერ გავარკვევთ ას......როგორ ანსხვავებს ხალხი სიზმარშია თუ არა გაიხსენე..._მითხრა სიცილით
_ვერ გარბის....
_ვერ კითხულობს....
_თიტებს ვერ ითვლის.....
_ხელზე იპწკენენ და ტუ ეტკინათ მაშინ არ სძინავთ.....
_ტკივილს ვერ გრძნობს..._დავასრულე სიცილით
_ეს მე ვთქვი უკვე _ენა გამომიყო და ცამეხუტა მეც ჩავიხუტე
_კარგი მიდი ხელზე მიპწკინე..._ვუთხარი სიცილით და მაჯაზე ვანიშნე,ჩემი ხელი ხელშI დაიწირა,ეშმაკურად გამიღიმა და ჩამეხუტა.......
_სიზმარში რა კეთილი ხარ......რიგირ გიყვარვარ და ალბათ ცხადში ასე რომ მოვქცეულიყავი მომკლავდი_სიცილით მითხრა
_ძალიან მიყვარხარ დაიკო,და ყველაფერის ვნანობ წარსულში...ძალიან ვნანობ..._ცავილაპარაკე სევდიანად და გულზე მივიხუტე.....
_არა ეს ცხადია!_აღფრთოვანებულმა წამოიძახა ალისამ და ჩემტან ერთად ხტუნაბა დაიწყო....
_როგორ?_ვკითხე ჰაკვირვებულმა და მისი საქციელიტ გახალისებულმა
_ცხადია ძამიკო..და შენ ახლა ნამდვილად ცემს გვერდით ხარ...ჩემს გვერდით ხარ...და ...და შენ ცხადში მეუბნები რმ ძალიან გიყვარვარ და გლში მიკრავ ასეთ ბედნიერებას პირველად განვიცდი..ჩემი ნაწილი ხარ ცემი სუნტქვა....._და ისე მომეკრო ადამიანი რომ ვყოვილიყავი შუაზე გავიხეოდი
_არა!ნამდვილად ცხადია...ნამდვილად ჩემტან ხარ...ალისა ეს სიმართლეა....შემიძლია ყველაფერი გამოვასწორო და ნამდვილი ძმობა გაგიწიო?ალისა არ მჯერა_გამიხარდა.200 წელია ასე არასოდეს გამხარებია,კი მაგრამ როგორ?როგორ არის ის ახლა ჩემს გვერდით?_რატომ ხარ ახლა ჩემს გვერდით ალისა?
_ჩამოჯექი ძამიკო და მოგიყვები_მითხრა მხიარულად და მდივანზე ჩემტან ერთად ცამოჯდა,ტავი მხარზე დამადო......
_შენ რომ აღარ აგმოჩნდი,ძალიან რომ დააგვიანე,შენს საძებნელად წამოვედი,საერთოდ სანამ შენ სახლში მოხვიდოდი არასოდეს ვიძინებდი....შენს საძებნელად წამოსულმა...სახლტან შორი ახლოს სისხლში მცურავი რომ გიპოვე ცუდათ გავხდი ივე ქავიკეცე...და მხოლოდ ჩუმად ჩემთვის ვიძახდი "არა რობინ...არა რობინ არ მიმატოვო" გული წამივიდა.....სავადმყოფოში გამოვიღვიძე.....მამას შენი ამბავი რომ ვკიტხე ტავი გაიქნია და ცრემლი მოიწმინდა....იმ დღესვე სახლში მოვითხოვე წასვლა.....ამხელა სახლშI_სახლს თვალი მოავლო..._აი ამ ოტახში....ერთ ბოლოშI მე ვიყავი და ჩუმად ვქვიტინებდი მეორე ბოლოში კი მამა და ხმამაღლა ღრიალებდა...ვერ ვიჯერებდიტ შენს სიკვდილს....ცხედარიც ვნახდეთ შენი....თუმცა მაინც არ გვინდოდა ამის დაჯერება....შენი სხეული შენი დაკრძალვის დღეს გაქრა...მე მივედი სასახლესტან მინდოდა უკანასკნელად მენახე და მოგხვეოდი...მაგრამ არ დამხვდი...ბევრიც არაფერი მიფიქრია უბრალოდ რტლი დავიქირავე და ეს ქალაქი,სახლი და მამა დავტოვე...რატომ?არ ვიცი...მეც მაინტერესებს..როგორ მოხდა ეს ყველაფერი...რატომ წავედი ამ ქალაქიდან.....არ ვიცი...ახლა ვფიქრობ ვინმემ ხომ არ შტამაგონე მეთქი...მაგრამ ვინ?მხოლოდ ეს ერთი გამარტლება მაქვს...როგორ ვიქეცი ვამპირად....ერთ პატარა სოფელში დავსახლდი ორი წელი ვიცხოვრე იქ,ზუსტად ჩემს დაბადებისდრეზე 18 წლის რომ გავხდი სახლში ვირაც შემოვიდა და მიკბინა...არ ვიცი ვინ იყო...და ისე რატომ მოიქცა მაგრამ....საერტთოდ გამიგია რომ მოქცევის დროს ვამპირს ყველაფერი ქხსენდება,ის ყველაფერი თუ აკავშირებდა სხვა ვამპირებტან,მაგრამ მე არაფერი გამხსენებია საერთოდ არაფერი......გონს ტყეში მოვედი...და მაშინვე იქიდან გამოვიქეცი...მას შემდეგ ერტ ადგილას ასმდრეზე მეტ ხანს არ გავჩერებულვარ...დედამიწაწს კრუგი დავარტყი ახლა ფორტ_ფარტთან ახლოს მოვხვდი და გულმა არ გამიძლო აქაც მოვედი...მაგრამ აქ ჩემი ადგილი ვიპოვე აქ დავრჩები სენის ნებართვით......_გამიღიმა და უფრო ძლიერად მომეხუტა
_დაიკო...ჩემო საყვარელო..რატქმაუნდა აქ დარჩები არასოდეს მიგატოვებ დღეიდან ალისა...ყველაფერი გაირკვევა არაფერია გაურკვეველი_ღიმილით ვუტხარი და შუბლზე ვაკოცე
_რობ შენც მომიყევი....ის უკვე ვიცი რომ იმ არამზადა ჯექსონმა გესროლა...._ცხვირი აიბზუა ისეთი საყვარელი იყო რომ...ცხვირზე ვაკოცე სახე დავისაწ.... და დავიწყე.....
_მან მესროლა...შემდეგ მარია ახსენა...ეს არ მინდოდა მაპატიეო და ასე მიმატოვა...ასე|თად როგორ ვიქეცი მეც არ ვიცი .....თუმცა ჩემზე შემდეგ მოგიყვები....ახლა გამახსენდა წეღან შენი დაჯექსონის საუბარი გავიგონე და მომელანდა ხომ?_ვკიტხე ინტერესიტ
_გაიგონე?_შემომხედა გაკვირვებულმა_არა ძმაო არ მოგლანდებია ჯექსონს ველაპარაკებოდი...._ვეღარ მესმპდა ტავზარი დამეცა ჩემი მკვლელი ცოცხალი იყო,ვერ ვიჯერებდი ..რას ვგრძნობ ახლა?ჰაჰ მეცინება იმას რასაც არ უნდავგრძნობდე...მიხარია...მაგრამ არ ამ აზრებს ჩემს ტავში მოვამწყვდევ..მინდა ვნახო ჯექსონი და პასუხი მოვთხოვო...საშინლად მომერია მასზე ბრაზი
_სად არის ალისა?_გამოვცერი კბილებშ და მოუტმენლად ცავაშტერდი ტვალებში
_მითხრა რომ შვიდი საათისტვის დიდი მუხის ხე რომ იყო იქ დაგელოდებიო...._ამოიბლუყუნა
_რატომ?_ჩემმა ხმამ რომელსაც საშIნელი ბრაზი მორეოდა მთელს სახლში გაიჟღერა
_მან მიტხრა რომ მასთან ერტად ვყოფილიყავი....
_კიდევ რა გითხრა?_ასევე საზარლად ჟღერდა ჩემი ხმა.ალისა კი შიშით ლაპარაკობდა
_მითხრა რომ მე მისი ერთადერთი ახლობელი ვარ და სურს ჩრმი მოვლა და უნდა რომ ცემს გვერდით იყოს....მითხრა რომ მე მისთვის ერტადერთი ახლობელი ადამიანი ვარ დედამიწის ზურგზე.....
_შენ რა უტხარი ალისა?_დამშვიდებულმა ინტერესიტ ვკიტხე
_არ მჭირდება ის და მისი გვერდიტ ყოფნა...ძმა მომიკალი და რომ გიყურებ მხოლოდ შენი მოკვლის სურვილი მობყრობს მეთქი......
_მასთან ერთად ყოფნას აპირებდი?
_არა არტქმაუნდა არა...მინდოდა ჩემი სხლი მენახა და შემდეგ კვლავ წასვლას ვაპირებდი.....
_რომელი საათია?_საატს შევხედე_შვიდია უკვე ჩქარა წავიდეთ..._ალისას ხელი მოვკიდე და წამში უკვე დიდ მუხასტან ვიყავიტ...უფროსწორად რაც მისგან დარჩა....აქ ჩემი და ჯექსონის შტაბი იყო ბავშვობაში.......იქ ვდგავარ უკვე და ვუყურებ ხის ძირს და ნოსტალგია მაწვება როცა ამ ხის სიდიადე მიდგება თვალწინ......მიმოვიხედე არავინ იყო ეტყობა წავიდა ნერვები საშAინლად მომეშალა და მთელი ძალით დავიღრიალე
_ჯექსონ სად ჯანდაბაში ხარ!მოეთრიე!ჯექსონ............_წამში ცემს წინ ბიჭი გაქნდა შუბლშეკრულმა ამატვალიერა და ცემთან უფრო ახლოს მოვიდა....მე გავიყინე და მხოლოს მის სახეს ვატვარიელებდი....ჩემი დანახვა გაუკვირდა...გაიაზრა..სახეზე ცინიკური ღიმილი გამოესახა..გაუხარდა და გადამეხვია.....მოვიშორე...
_კარგი რა რობსტენ..კიდევ გაბრაზებული ხარ....მაგრამ იმასაც ვერ ვიჯერებ რომ ეს შენ ხარ...რომ აბა დაბზრიალდი დაგინახო ....._ცინიზმი......რომელიც ნერვებს საშინლად მიშლიდა,ჯექსონი ცინიზმის გარეშე არაფერია
_ჯექსონ!_კბილებში გამოვცერი და მტელი ძალიტ დავარტყი ყბაში .შებარბაცდა.თავი ვერ შეიკავა და ძირს დაეცა....ყბაზე ხელი მოისვა ჩაიცინა და გარიმებულმა ამომხედა...
_მოგეშვა..._მკითხა ზინიზმით და ხელზე დაყრდნობიტ ადგომა დააპირა თუმცა ახლა წიხლი ამოვარტყი სახეში....მოშორებიტ დაეცა...მის სახეზე ღიმილი არ შეცვლილა....ახლა უფრო მძიმედ წამოდგა დ კვლავ წინ ამესვეტა
_მორჩი რობსტენ..კარგი მაშ......._კიდევ ერთი დარტყმა,ჯექსონი ალისას მხარეს გადავარდა ინსტიქტურად ალისას ავხედე რომელიც აშიკარად ამ სიტუაციაზე ხალისობდა...დაიხარა..მომრიმარ ჯექსონს სახე ახლოს მიუტანა გაიღიმა და მანაც მთელი ძალით დაარტყა და შემდეგ მთელი ძალიტ დაუღრიალა
_როგორ გაბედე...როგორ?
_ალისა დაწყნარდი მე მაცადე......
_კარგით გრინებო მორჩით...დავისაჯე უკვე საკმარისად....მე ახლა თქვენთან ვარ და გულიტყაც რომ გიდოდეტ ვეღარასოდეს მომიშორებტ ტავიდან თუ არ მოვკვდი...
_ან არ მოგკალით_დაამატა ალისამ
_ჰოოო ეგეც ტავისტავად...._და კვლავ გაიცინ ა.მისი ასეთი პოზიტიურობა და ასეთი ცინიზმი ყოველტვის მაკვირვებდა,ნერვებს მიშლიდა და ცემში სურსაც კი აღძრავდა რომ მე არ შემეძლო მასსავით სულ კარგ ხასიატზე ვყოფილიყავი და სხვის ნერვებზე მეტამაშა
_ჯექსონ ყველაფერი ამიხსენი?_თვალებში ჩავაშტერდი....
_რობინ რა აგიხსნა,მე ტვითონაც არაფერი ვიცი....არ მახსოვს როგორ მოვედი შენამდე..მახსოვს რობორ გესროლე...მხოლოდ სროლა მახსოვს შემდეგ კი აღარაფერი....ისიც კი არ მახსოვს ვინ მომაქცია...მართლა......ჩემი ადამიანური ცხოვრების ბოლოს მხოლოდ შენი მიმართლებით ნასროლი ტყვია მახსოვს...გიტხარი რამე?ტუ უბრალოდ წავედი?მას შემდეგ ასე დავხეტიალოდ და გუში ალისა რომ ვნახე ძალიან გამიხარდა,ჩემი ნაცნობი რომ დავინახე ტან როგორ გალამაზებულა.....რამდენი წლის გადაიქეცი?
_თვრამეტის....
_ჰოოო ჩვენზე დიდი ყოფილხარ!_გაიცინა ჯექსონმა
_ჯექსონ ამიტ რისი ტქმა გინდა რომ არ იცი რატომ მესროლე და ცემი მოკვლა შენ განზრახული არ გქონდა?
_არა რობსტენ...მაგრამ დამიჯერე ამ წუტამდე ეს ცოდვა სულ მტანჯავდა და ახლა გულზე მომეშვა...მადლობა ძმაო რომ ცოცხალი ხ.....
_ძმაოს ნუ მეძახი შენი ძმა არ ვარ....ახლა კი წადი...._არ ვიცი რატომ ვიქცეოდი ასე..ეს წამი მილიონჯერ მქონდა წარმოდგენილი მაგრამ ასეტი ნამდვილად არ წარმომედგინა,წარმოვიდგენდი როგორ წავაცლიდი თავს...როგორ დავაგლეჯდი სხეულის ნაწილებს...როგორ დავლევდი მის სისხლს..მაგრამ ახლა უბრალოდ ვუშვებ...ახლა უფრო მეტ გაუგებრობაში ვარ,ჩემი და ცოცხალია ჯექსონიც ცოცხალია...ჩვენ ახლა ერტად ვართ...მაგჰრამ მაინც საშინლად ვარ...
_რობინ არ წავალ...უნდა მაპატიო გესმის_დამიღრიალა ჯექსონმა გაკვირვებულმა შევხედე
_ჯექსონ უბრალოდ წადი კარგი სანამ თავი არ წაგაგლიჯე წაეტრიე ახლავე აქედაქნ_მეც დავურრიალე და ალისა მივიხუტე
_რობსტენ ჩვენ ერტმანეტს შევხვდიტ ჩვენ სამნი...ბედმა შეგვახვედრა ცვენი დაშლა არ იქნება...
_წადი ჯექსონ მე და რობი არასოდეს დავშორდებიტ შენ ცვენი ოჯახის ნაწილი არ ხარ_ალისა და უფრო მომეკრო
_მაგრამ ხომ ვიყავი?_შომოგვხედა საწყლად
_იყავი....._შევხედე უემოციოდ
_შემიძლია ისევ გავხდე?
_არა...
_კი მაგრამ ბობს....
_არა მეტქი ჯექსონ წადი..._ხელი უსასრულობისკენ გავიშვირე
_რობინ უბრ.......
_წადი!_დავურიალე და ჩემს დასთნ ერთად ზურგი ვაქციე....გამახსენდა მარია.....
_მარია?ის როდის ნახე ბოლოს.....
_მარია ბოლოს როდის ვნახე აღარ მახსოვს....
_წადი.._ჩუმად ცაილაპარაკა ალისამ და წამშI ჩვენს სახლში გავჩნდით
_ალისა ხვალ სკოლაში წამოდი,,,,
_სკოლაში ?მე?_გაკვირვებულმა მკითხა_და შენ?მოიცა შენ რა სკოლაში დადიხარ?_და სიცილი დაიწყო
_ჰოო შენ სკოლაში....მეც დავდივარ უფრო სწორად დღეს ვიყავი პირველად ახლა ერთად ვივლიტ შენ ჩემს კლასში იქნები რადგან ახლა ასაკით ცემი ტოლის ხარ...ჩემტან ერთად იქნები სკოლაში და მარტო არარასოდეს დაგტოვებ.._შუბლზე ვაკოცე ალისას და გულშI ცავიკარგი მდივანზე ჩამოვჯექით ალისა მე მომეკრო და ორივე ასე გავჩუმდით ორივე ვფიქრობდით ჩვენს მომავალზე,წარსულზე და აწმყოზე.ვფიქრობდი თუ რა ბედნიერი ვიყავი ახლა...აი ამ წამს....მარტალია გაურკვევლობაში ვარ მაგრამ მაინც ედნიერი ვარ მე ხომ ჩემი და ვიპოვე...სრულ გაუგებრობაში ვარ..ვერაფერი გავიგე....უამრავი კითხვა მაქვს და ამ დღის შემდეგ კიდევ ბევრი დაემატა....ვინ მომაქცია?ვინ მოაქცია ალისა და ჯექსონი?რა დაემართა მარიას?რა მოხდა ჩვენს ცხოვრებაში და სხვა მრავალი..მჯერა თუ არა ჯექსონის?რატოიმღაც მჯერა....მჯერა...თიმცა ჩემი ნდობის ღირსი ნამდვილად არ არის......ამ ფიქრებში თავზე დამათენდა....ალისას დავხედე ტვალები დაეხუჭა და მშვიდათ სუნთქავდა...
_ალისა სკოლაშI წავიდეთ...წასვლის დროა....
_აუუუ კარგი რა რობ...დავრჩეტ დღეს ვისაყბროტ რამდენი ხანია ერთმანეტი არ გვინახავს_გამიღიმა და მომეხუტა
_არა ალისა წავიდეთ...წამოდიექი...
_კარგი რა რობსტენ,,,მეზარება იმ ტინეიჯერების აყალმაყალი...და თან ტანსაცმელი არ მაქვს...
_გაქვს..._ეშმაკურად გავირიმე_მე ვიყიდე....
_რატომ იყიდე?_გაკვირვებულმა შემომხედა...
_არ ვიცი_მხრები ავიჩეჩე შუბლზე ვაკოცე და წამოვდექი_გული მიგრძნობდა რომ ალბათ დამიბრუნდებოდი...
_კარგი ჰოო ძამიკო...ავალ ერთი რა მიყიდე...
_მიდი..მეც გამოვიცვლი....
_ყოჩაღ ძამიკო ძალიან დაგხვეწია გემოვნება...ვაიმე ეს რალამაზი კაბაა..ყოჩაღ რობ ძალიან მკომწონს_მელაპა5რაკებოდა გვერდითა ოთახიდან
_დღეს სკოლიდან რომ გამოვალთ მანქანასაც გიყიდი კარგი?_ამის ტქმა იყო და ვიღაც მომახტა ორივე საწოლზე დავეცით ალისამ გახარებულმა შემომხედა და ჩამეხუტა
_მართლა?_პარატა ბავშვივიტ აცქმუტუნდა
_რატქმაუნდა დაიკო...აბა ადექი და დამენახე..._წამოფრინდა და ჩემს წინ დატრიალდა
_ვაუ..ულამაზესი ხარ ალისა სანერვიულო მაქვს_გავიცინე და შUბლზე ვაკოცე
_შენც ზე სიმპატიური ბიჭი მყავხარ ძამიკო..აბა იმ ბედნიერის სახელი მითხარი?_თვალები ააჟუჟუნა
_კარგი რა ალისა ვისი სახელი გითხრა არავინ არ მყავს....და არც მყოლია მარიას შემდეგ...
_რა თქვი როპბინ?_წამოიყვირა ისე მოულოდნელად რომ შევხტი
_რა გეცა ალისა_ბრაზით ვკითხე
_შენ რობინ გრინს ორასი წელია არავინ გყოლია?_თვალები ყფრო გაუფართოვდა
_არავინ მყვარებია_შევუსწორე მშვიდატ და მოსაცმელი ავიღე
_კარგი წავიდეთ...მაინტერესებს....სკოლა....
_წამოდი_და წამში ცემს ჯიპტან ვიდექიტ_აბა?_ხელი ჯიპისკენ გავიშვირე
_რა?_შემომხედა გაკვირვებულმა
_როგორია?_სიცილიტ შევხედე
_კარგია..
_მხოლოდ კარგია?_კრიჭაშეკრულმა ვკიტხე_კარგი კი არა ფანტასტიკაა
_არა რობსტენ ფანტასტიკა ჩემიმ იქნება დრეს რომ მიყიდი_შუბლზე მაკოცა და წინა სავარძელზე მოთავსდა,მეც სიციით დავიკავე ჩემი ადგილი და სკოლის გზას დავადექით...სკოლაში მისვლისტანავე მანქანამ ყველას ყურადრება მიიბყრო...მარტალია გუშინ ნახეეს მაგრამ ახლაც შოკში ჩავარდნენ.ალისას სიცილიტ შევხედე...მან ხელი აიქნია და სიცილიტ გადმოვიდა მანქანიდან...გაღიმებულები შევედიტ სკოლის სადარბაზოში....ყველას მზერა ცვენსკენ იყო მო0მართული
_ვაიმე რობინ ისეთი აურაა მგონი სადაცაა ეს ლაწირაკებიმეცემიან და გამპუტავენ_სიცილიტ მითხრა
_მე აქ რისტვის ვარ ალისა თუ არადა შენ მთელი სკოლაც ვერ მოგერევა_გავიცინე და გულში ჩავიკარი
_არა რობინ მართლა შეხედე როგორ მკვლელი თვალებიტ მიყურებენ_ხმამარლა გაეცინა,,,მისი ზარივიტ ხმა ექოსავიტ გჰავრცელდა სკოლაში....დერეფნის ბოლოს ანაბელი იდგა და სევდიანი თველებით მიყურებდა...მისი გულისცემა მესმოდა...აჩქარებული ქონდა,,,,ალისას ბრაზიტ უყურებდა......
_ალისა წამოდი ცხრილი ვნახოტ რა გექნება ეხლა?
_არ მინდა რობ....წადი შენ იმ გოგოს დაელაპარაკე მგონი მოსწანხარ_ანაბელისკენ მანიშნა_მე ტვითოინაც გავარკვევ...
_არა დაიკო წამოგყვებ....
_რობინ დამიჯერე_თვალები დამიბრიალა ჰაეროვნად მაკოცა ლოღაზე და დერეფანში გარანნარდა...მე თვალი ღიმილით გავაყოლე შემდეგ შემოვტრიალდი და....ამას აქ რა ჯანდაბა უნდა..თვალები გამიფართოვდა და სახე დამჭიმა ,თანაც ანაბელს ელაპარაკება,მათთან ნელა მივედი და ანაბელს წინ დავუდექი ცოტახანს მიყურა
_რა?_ბოლოს |შუბლშეჭმუხნულმა მკითხა
_ანაბელ მინდა დაგელაპარაკო,ჯექსონ მოშორდი აქედან,,,_თვალები დაუბრიალე
_კარგი რა რობსტენ....
_ჯექსონ რა გითხარი?მოშორდი აქედან_ჩუმათ დავუღრფინე
_რა მოხდა?_მიამიტურად მკითხა ანაბელმა
_ანაბელ უბრალოდ წადი კარგი..._უხეშად ვუტხარი და ჯექსონს ცავაშტერდი
_შენ არ შეგეკიტხები_მანაც უხეშად მიტხრა.ჯექსონს გაბრაზებული მზერა სტყორცნა და ისე დაგვტოვა ცვენთვის ზედაც არ შემოუხედავს
_ეს გოგო მომწონს..._ცაილაპარაკა ტავისთვის
_არც გაბედო....ამ გოგოს მიეკარო გაიგე..?რატომ არ მიეთრევი აქედან_კილებშიკ გამოვცერი