_კარგი რობსტენ...თუ შენია ეს გოგო მაში თავს დავანებებ..._მითხრა სარკაზმით
_სულ ჩემს ნერვებზე რატომ თამაშOბ ჯექსონ...
_არა გეშლება ძმა...
_არ გაბედო და ძმა არ დამიძახო_რრიალით დავიძახე ყველას მზწერა ჩვენსკენ იყო მომართული
_ეიეიეი ბიჭებო დაწყნარდიტ კარგი..._ჩვენთან მოვიდა ალისა და ორივეს მხარში ჩაგვავლო ხელი,ალბათ ჩვენი ხმა გაიგონა_გარეთ გავიდ
ეთ...
_ალისა უთხარ აქედან წაეთრიოს..სანამ...
_გაბედავ?შე|ძლებ ამას?_ცინიზმით მკითხა ალისას მხარიდან ხელი ააღებინდა და შეტრიალდა..._სკოლის შემდეგ სალში დავილაპარაკოთ..._თქვა და წავიდა,ტვინში სისხლმა ამასხა ეს არის კარგად...
_რობ დაწყნარდი...ყველაფერი მოგვარდეწბა ძამიკო_და ჩამეხუტა
_ალისა მოვკლავ_ცავიჩურჩულ;ე.და მისი ჩაცინების ხმაც მომესმა..კბილები დავარრჭიალე და ხელები დავმუშტე
_გამარჯობა რობინ_მხიარულად მომესალმა ჯექსონი და ალისას მიაშტერდა
_გამარჯობა ჯექსონ...
_ჯექსოი?_ალისამ გაკვირვებიტ შემოხედა.მე თვალებიტ ვანიშნე მერე გეტყვითქო
_ძალიან ლამაზი გოგო გყოლია..._აღფრთოვანებით წამოიძახა
_წესიერად და ის ჩემი დაა....
_და?
_დიახ ალისა გრინი_ხელი სიცილიტ გაუწოდა ალისამ
_ჯექსონი...ჯექსონი ბლექი_ალისას სახე წაეშალა და დაიბნა_... სასიამოვნოა ძალიან_დაასრულა ჯექსონმა
_ჯექსონი...._ჩაიჩურჩულა ალისამ
,ჯექსონი მოვარდა და ალისას ამოუდგა...ამას მართლა წავაცლი თავს
_ესეიგი ჯექსონ ბლექი არა?
_ჯექსონი აათვლ_ჩაატვალიერა ალისას წელზე ხელი მოხვია და მიიკრა მე ამაზე ავიჭერი და ჯექსონს მკვლელი მზერა ვესროლე
_ჯექსონ წაეთრიე..._კბილებში გამოვცერი და ალისაზე მოხვეული ხელო გავაშვებინე
_კარგი რა რობსტენ...ჩვენ ხომ ძმები ვართ_დამნაშავესავიტ საწყალი თვალებით გამომხედა შემდეგ კი ეშმაკურად ჩაიღიმა
_ვიყავით_მკაცრად ვუთხარიი
_კარგით ბიჭებო მარტო რომ ვიქნებით მერე დავილაპარაკოთ_დაგვამშვიდა
_ჯექსონ შეგიძლია დაგვტოვო?_ნაგლად უთხრა ჯექსონმა და ალისას თვალი ჩაუკრა ალისას კი გაეღიმა
_სახლშI წავიდეთ....._გვითხრა წკრიალა ხმით ალისამ საშინლად მინდოდა მას ჩავხუტებოდი და ჩავეხუტე კიდეც
_ჯერ მანქანა დაიკო ...._გავუღიმე ხელი მოვკიდე და გავტრიალდით
_ნახვამდვი ჯექსონ_ვუტხარი N2 ჯექსონს N1 ჯექსონს გაცოფებული მზერა მივაბყარი და სკოლის გასასვლელისკენ დავიძარით
_უჩემოდ სად მიდიხართ?_წამში მხარში ამოგვიდგა ჯექსონი და ცინიკურად გაგვიღიმა...ის და მისი ცინიზმი...ღმერთო ახლა რამხელა სურვილი მაქვს თავი წავაცალო
_ჯექსონ არ მოგვშორდები არა?_შევეკითხე გაწამებულმა
_არა რბო ხომ იცი...ხომ მიცნობ....
_მეგონა გიცნობდიი...._შევხედე იმედგაცრუებულმა მან კი სევდიანად თვალები გადაატრიალა
_მიცნობ კიდეც რობსტენ მიცნობ......
_შენ მესროლე!
_ჩემს თავს არ ვეკუთვნოდი...მაპატიე კარგი..._შემომხედა სევდიანი ღიმილით,არ ვიცი რპგორ მოვიქცე...მაგრამ მდუმარე გული ამ 200 წლის მანძილზე პირველად მეუბნება რომ ის არ დავკარგო და შანსი მივცე მაგრამ არა მან მესროლა და მე ვერ ვაპატიებ უბრალოდ არ შემიძლია,
_ჯექსონ მოშორდი და აღარ დამენახო.._ვუტხარი ღრენით და ალისას ვუბიძგე მანქანაშI ჩამჯდარიყო
_კარგი რა რობსტენ_ხელები აიქნია ჯექსონმა და უცებ მისი ირონია სადღაც გაქრა სახე მოეღუშა და საწყლად შემომხედა
_ჯექსონ წადიი...შენ მესროლე და დამეთანხმები ამის პატიება არ არის ადვილი და შეუცლებელიც კი არის....
_კარგი..._ჩაილაპარაკა სევდიანად მაგრამ თითქოს რაღაც მოიფიქრა და კვლავ ცინიკურად გამომხედა_შეხვედრამდე რობსტენ..ელის..._ხელი აიქნია და სკოლაში შეტრიალდა..
_წავედით ალისა.. _გავიღიემ და მანქანაში მოვთავსდით
_არ აპატიებ ხომ?_წამოიწყო საუბარი ალისამ
_არ ვიცი დაიკო..არ ვიცი _ხელი კეფაზე მოვისვი_ჩემის ერთი ნაწილი მეუბნება კიდეც რომ მას შანსი მივცე ...რადგან...არა არა არ ვაპატიებ_თავი გავიქნიე
_მესმის შენი რობინ..მესმის მეც ვერ ვპიატიობ...მაგრამ მან ხომ თქვა ვერ ვაზროვნებდიო იგივე ნაირად მეც ჩემდა უნებურად წავედი ამ ქალაქიდან,,,უცნაურად არ გეჩვენება?
_მეჩვენება...
_უნდა გავარკვიოთ როგორმე!
_ჯერ მანქანა ვიყიდოთ_გავუღიმე
_კარგი ,კარგი...
ჩემი მანქანის სიჩქარით უკვე ავტო მაღაზიასთან გავჩნდით
_აი ის!_ხელი გაიშვირა ალისამ როგორც კიი მინის უკან მუქი წითელი კაბრიოლეტი დაინახა და აღტაცებით წამოიძახა
_დარწმუნებული ხარ დაიკო..იქნებ კიდევ გვენახა?_გამეცინა
_არა რომ ნახე როგორ მიყურებ_გაიცინა_მეუბნება რომ ის ჩემთვის შეიქმნა...
_კარგი კარგი დაიკო..წამოდი ვიყიდოთ..
_ახლავე შეგვეძლება წავიყვანოთ?
_კი დაიკო...აქამდე არ გიყიდია?_გაკვირვებით შევხედე
_არა მანქანა არასოდეს მყოლია...სულ ფეხიტ და სუპერ სუჩქარით ვმოგზაურობდიი....
_რატომ?
_არ ვიცი...უბრალოდ მთელი ეს დრო ბურუსსში ვიყავი..მხოლოდ ვარსებობდი_ჩაიცინა.._ამასაც თუ ვუწოდებ არსებობას....არ ვიციი არა..საერთოდ რა ხდებოდა ან რატომ..._თავზე ხელი მოისვა და ამომხედა
_კარგი დაიკო...ერთად გავფანტავთ ამ ბურუსს და შევეცდებით ყველაფრის მოგვარებას..
_შენი აზრით იქნება ყველაფერი კარგად?
_ჩვენ შევეცადოთ და იქნება...იქნება ალბათ_ვუთხარი ოდნავი ორჭოფობით..და ავტომაღაზიაში შევედი ალისაც უკან მომყვა და რჩეული მანქანისკენ მიიჭრა..
_კარგი არჩევანია_მოუწონა ალისას ღიმილით კონსულტატმა
_გმადლობთ...როდის შევძლებთ წაყვანას
_ყველაფრის მოგვარების შემდეგ_კვლავ გაუღიმა გოგონამ ..ალისას კი მოუსვენრობა შეეტყო სახეზე...და მისი რჩეულის "მოფერება" განაგრძO მე კი გოგონას მივაბყარი მზერა....ყველაფერი 15წუთში მოგვარდა ...
_აბა წავედით_წამოიძახა ალისამ და მანქანაშI მოთავსდა._დაჯექი რობინ_ვერდითი კარი გამიღო
,მე ღიმილით ჩავჯექი მანქანაში..
_და შენი?_შუბლი შეჭმუხნა
_სახლში მომიყვანენ გავაფრთხილე უკვე ახლა კიი დაქოქე და წავედით_გავუღიმე დას და რბილ სავარძელს თავი მივადე
_მართვის მოწმობა არ მაქვს..._ტრასაზე გასვლისას ჩუმად შემაპარა ლისამ
_ჰა..._თავი წამოვყავი სიცილით
_ჰოო რაა ..._თავი გაიქნია და გზას დაჟიმებით მიაშტერდა
_მერე რა.._სიცილი მართლა ვეღარ შევიკავე მის სახეზე_ჩემი ლამაზი გოგო...არც გჭირდება თუ არადა და გავიდეთ გამოცდაზე და ავიღოთ.._ერთი გამომხედა გაფართოვებული თვალებით და სიცილი აუტყდა
_ძალიან მიყვარხარ ძამიკო ძალიან_დაიძახა და სიცქარეს უმატა...სახლში ხუთ წუთში ვიყავით..
მანქანიდან გადმოვედი...
_რობინ მე კიდევ გავისეირნებ_მითხრა ღიმილით ძრავაა ააღმუვლა შემდეგ კი ადგილს მოწყდა.. გავიღიმე და სახლის კარგი შევაღე...
_რა ხმა ქონდა?კარგი მანქანაა_თავი გაიქნია სიცილით ჯექსონმა
_აქ რა გინდა?_უკვე მიჩვეულმა უხალისოთ ვკითხე და მდივანძე მოწყვეტით დავეშვი
_როგორთუ რა...
_ჰოო რა?_შევხედე მობეზრებით
_ჩემი მოკვლა აღარ გინდა ძმაო_და ჩემი ღრენაც გასმა
_შენი ძმა არ ვარ არა_ვუთხარი უკვე მოთვნება გამოსუულმა და მის წინ მივიჭერი
_ხარ რობინ ხარ...
_არა..
_უნდა ვილაპარაკოთ რობინ_შემაწყვეტინა და ახლა ის ჩამოჯდა მდივანზე_შენც დაჯექ..
_რა გინდა?
_დაჯექი ჯერ.._დავჯექი და თვალები მივაბყარი_ყველაფერი უნდა გავარკვიოთ რობინ ყველაფერი მკიტხე რაც გინდა შემდეგ კი მე გკითხავ...ყველაფერი უნდა გავარკვიოთ ბევრი საეჭვო მომენტია...მართალია ყველაფერი 200 წლის წინ მოხდა მაგრამ ახლა დროა ყველაფერი გავარკვიოტ და გავიგოთ...
_ალისას გარეშე არა..
_კარგი დაველოდოთ...
_დაველოდოთ..._ვთქვი და მდივანზე გადავწექი 15 წუთი ასე ვიჯექით ჩვენი გულის ხმაც კი არ ისმოდა...კარზე ზარია..ალისაა არ არის მანქანის ძრავის ხმას გავიგონებდი
_გავაღო?_წამოჯდა ჯექსონი მე არ განვძრეულვარ მან კი რავი გაიქნია ღიმილით და კარისკენ დაიძვრა..ჯექსონმა კარი გააღო
_უნდა მეფიქრა რომ შენც აქ იქნებოდი_გაისმა უკმაყოფილო და გაღიზიანებული ხმა
_რა გინდა?_არც ჯექსონის ხმა იყო ნაკლები...ვიგრძენი როგორ შეკრთა და ჯექსონიი აატვალიერ ჩაათვალიერა
_შემიშვი!_გასცა ბრძანება
_რა გინდა?
_შემიშვი მეთქი_არ დათმო ანაბელმა და ხელით გასწია,ჩექსონს ჩაეცინა და ჩემსკენ მომავალს უკან მოყვა
_ბაბუამ მთხოვა გადმომეცა რომ საბუთებია მოსაგვარებელი და მასთან მიხვიდე_მითხრა მაშინვე როგორც კი თვალი მომკრა
_გასაგებია_თავიც არ ამიწევია ისე ვუთხარი..მანქანის ღმულიც გაისმა
_ალისაც მოვიდა_ტაში შშემოკრა ჯექსონმა და ანაბელს შეხედა_უნდა წახვიდე_მშვიდათ უთხრა
_მივდივარ_სამაგიეოდ ანაბელმა უპასუხა გაღიზიანებულმა და უკან მოუხედავად გავიდა სახლიდან გავიგეთ მისი ბუტბუტი
_რა ადამიანები არიან ნეტა ...ორი კრეტინი ასე როგორ გვანან ერთმანეთს...იდიოტები მორჩა ბაბუა მეორეთ მე ამ სახლში მომსვლელი არ ვარ...
_გამარჯობა_ალისა მხიარულად მიესალმა ეზოში შემხვედრს
_გამარჯობა_შეცვლილი მხიარული ხმიტ მიესალმა ანაბელი და ცოტა რომ გასცილდა ჩაილაპარაკა_ძვლივს ერთი ნორმალური ამატგან მანქანაში ცაჯდა და წავიდა ალისა კი წამში ჩემს გვერდით მოტავსდა
_ძალიან კარგი ალისა...დროა ვილაპარაკოთ და ყველაფერი გავარკვიოთ..ყველაფერი გავიხსენოთ...ამმ რითი დავიწყოთ?_ცაფიქრდა
_იქნებ იმით როგორ დამახალე ტყვია?_შხამიანად ვუთხარი
_კარგი დავიწყე..ესეიგი იმ საშინელ ღამეს
_როცა მესროლე
_მაცადე..შენს სანახავად მოვდიოდი..მიდოდა მეთქვა რომ შენ ჩემი ძმა ხარ და არ ვაპირებ გოგოს გამო შენთან ომს ...მინდოდა მეთქვა რომ მე მარიას საერთოდ შევეშვებპდიი და თუ შენ მეტყოდი წავიდოდი კიდევაც აქედან..სახლიდანნ დაახლოვებითღამის ორ საათზე გამოვედი,ჩვენი ტყე გამოვიარე და თქვენი სახლისკენ დავიწყე სვლა როდესაც საიდანღაც მარია გამოჩნდა ჩემთან ღიმილით მოვიდა სახეზე ხელები მომხვია და კოცნა დამიპირა როდესაც მოვცილდა..მან გაკვირვებით შემომხედა დაელვარე მწვანე თვალებში დავინახე როგორ გაუკრთა სიწითლე.. "რა გჭირს?" მკითხა მან და კვლავ დააპირა ჩემი კოცნა მაგრამ მორიგი უარის შემდეგ კბილები გააყრჭიალა და ერთი ნაბიჯით უკან დაიხია "მითხარი" დასჭექა მისმა ხმამ და ოდნავ შემაკრთო კიდევაც "უბრალოდ შემდეშვი"ვუთხარი მე და გვერდი ავუარე "რატომ?" უკან მომყვა ....თუმცა არაფერი მიპასუხია და ხუთი ხუთის ჩუმი სიარულის შემდეგ ჩამომსორდა და წავიდა ..თქვენს სახლთან მოვედი და ზარი დავრეკე..გახსოვს ალისა კარი შენ გამიღე?_და ალისას გახედა სამივე მოგონებებში ვიყავით გახვეულები
_კი_გაისმა ალისას ჩუმი ხმა
_მე გკითხე "რობინი სახლშია ალისა? " მიპასუხე "არა ალბათ რომელიმე ბარშია...არაფერი დაუბარებია..არც იბარებს " მე მაშინვე მივხვდი მკივანა კატებში რომ იქნებოდი და კვლავაც ალისას მივმართე "კარგი ალისა.. ვნახავ ", "თუ გინდა აქ დაელოდე" მახსოვს როგორ გამიღიმე.."არა ალისა წავალ მოვძებნი,შენ შედი"გითხარი და გამოვტრიალდი მკივანა კატებამდე მისასვლელად კვალავის ტყე უნდა გამევლო და გზას დავადექი...ნახევარ გზაზე რომ შევედი უცბატ ჩემს წინ ლანდი გჩნდა და ყველაფერი გაშავდა არ დამინახავს მისი ხმაც რ მახსოვს მხოლოდ შტაგონება ვფიქრობ რომ შთამაგონეს "რრობიინიი უუნდაა ნოკკლლა წაადდი "გაწელილად სისინით და მეც შენსკენ დავიწყე სლა შენც ზუსტად გყს გამოსასვლელთან შემხვდი....
_იარაღი?
_არა რობინ არ მახსოვს იარაღი ჩემს ხელში საიდან გაჩნდა მე ვფიქრობ რომ იმ ვიღაცამ მომცა...გხედავში შენ და ვიცოდი რომ უნდა მესროლა..ჩემი ტვინი მეუბნებოდა რომ ეს არ გამეკეთებინა მაგრამ სხეულს ვერ ვმორჩილებდი მხოლოდ სიტყვის თქმას ვახერხებდი ისიც ძალიან დიდ ფასად მიჯდებოდა არ ვიცი რა გიტხარი არ მახსოვს..არვიცი...შემდეგაც არ მახსოვს მაგრამ გონს ტყეში მოვედი ჩვენს ტყეში ვიყავი ოთონდ უღრანში იქნ ადამიანის ფეხიც თუ იქნებოდა დადგმული არ ვიცი შეშინებული წამოვხტი..ხელზე მწვავე ტკივილი მიგრძენი წამოდგონისას და გულშიც მაგრამ იმ იმიტომ რომ თვალწინ შენი სახე წარმომიდგა ჭრილობაზე ხეი გედო და რემლებჩამდგარი თვალებით მიყურებდი და არა იმიტომ რომ გტკიოდა ჭრილობა არამედ იმიტომ რომ მე გულშI დაგჭერი ჩემი საქციელით ხელზე ნაკმენი მქონდა თავლიდან აზრზე ვერ მოვედო რა მოხდა ან რას გამოიწყევდა ეს ჭრილობა..წუხანდელიდან რაც მახსოვდა ისიც სიზმარი მეგონა..სახლში დავბრუნდი ესგზა ჩემთვის საშინელება იყ და ის უფრო რაც იქ დამხვდა პირველ რიგში შენთან წამოვედი..თქვენს ეზოს რომ მივუახოვდი არავინ ჩანდა ბაღშიც კი როცა ამ დროს თხუტმეტი მებაღე მაინც მუშაობდა თქვენს ბაღში შე|შინებული შემოვედი როდესაც შორიდან მძიმე სუნთქვა და თოკის ხახუნი მომესმია ვერ მივხვდი საიდან მესმოდა მიმოვიხედე არაფერი ჩანდა ხმას მივყევი და სახლის უკან მამათქვენი დავინახე თოკზე ჩამოკიდებული კაცი არც კი იბრძვოდა....ავიდან არც კი დავფიქრებულვარ თუ საიდან გავიგონე მისი ხმა შორიდან დავეხმარე ბეწვძე მივუსწარი გონებას კარგადვდა
"რა ხდება ძია ჯუზეპე?" დამფრთხალმა ვკითხე "რობინი...შვილო რობინი...აღარ არის_თავზარი დამეცა მთელი ძალით დავიღრიალე ხალხი შმოგვეხვია ყველა ტიროდა მე ჭკუაიდან ვიშლებოდი მამამ ხალხიდან გამომიყვანა და სახლში წამიყვანა რაღაც წამლებიც მომცა და ცოტახანს დამაძინა..შენმა სიკვდილმა მთლად გამაგიჟა..ამას კიდევ ყელის წვა და საშინელი წყურვილი ემატებოდა თან ის უცნაურობები რაც მემართებოდა ვეღარ ვუძლებდო და გავიქეცი წავედი....მას შემდეგ მას შემდეგ აქ მხოლოდ ერთხელ დავბრუნდი ალისად ძია ჯუზეპეს და მამას მოსანახულებლად თუმც ა ყველაფერი შეცვლილი დამხვდა ჯუზეპე გარდაცვლილი ალისა დაკარგული და მამა...მამა კი ცოლ შვილიანი ჩემი ნახევარძმა უკვე ოცი წლი იყო მაშინ კი დავიფიცე აქ არასოდეს დავბრუნდებილას ნაცნობი სუნი რომ არ მეგრძნო ერთ ადგილად შენი სუნი ალისა და მაშIნ მე დავბრუნდი აქ რადგან იმედი მქონდა სენი ნახვის და გნახე კიდევაც...
_რომ გაიქეცი მერე რა მოხდა?_კითხა ალისამ