გურწას დაჭრის შემდეგ 1 თვე გავიდა.ყველაფერი კარგად იყოთქო ვერ ვიტყოდი მაგრამ რაღაც დღეები მეტად დაძაბული იყო როგორც ალექსანდრასთვის ასევე სალისთვის.ლევანმა ჯერჯერობით აქ იცხოვრებ და თუ სიტოაცია უკონტროლო გახდება დემურისთან გადახვალო ეუბნებოდა ხოლმე თავის დას. სალი თითქმის მათთან გადაცხოვრდა ცდილობდა მისი დაქალი დეპრესიისგან ეხსნა მაგრამ თვითონვე ვარდებოდდა ხოლმე ასეთ ვითარებაში როცა ლევანს ვინმე გოგოსთან ერთად მოკრავდა თვალს.სწორად მიხვდით სალის ლევანის მიმართ რაღაც გრძნობები გაუჩნდა, საერთოდ არ იცოდა ამ სულელმა გოგომ რომ ლევანი ხიფათით სავსე და გათამამებული ბიჭი იყო რომელიც სულ შარში ეხვეოდა.სწავლის დაწყებამდე 1 თვე იყო დარჩენილი ყველა მოუთმენლად ელოდა ამ დღეს განსაკუთრებით კი ალექსანდრა ამბობდა ყურადღებას მაინც გადავიტან სხვა რამეზეო ის ხომ ფსიქოლოგიაზე სწავლობს მაგრამ გონებაში გაიელვებდა ხოლმე მე რანაირად ვუმკურნალო ხალხ მე თვითონ სამკურნალო ვარო მაგრამ იმდენად იყო მოტივირებული თავი ხელში აჰყავდა და ყველაფერს ცივი გონებით უდგებოდა.
-სადმე რომ არ წავიდე გავაფრენ.ალექსანდრას ოთახში დაქალები ისხდნენ და მომავალი კვირის დაგეგმვას აპირებდნენ.
-აუ მეც კუსკუს აბა აქ აღარ შემიძლია.მარაო აიღო საწოლზე „გაშხლართულმა“ სალომ და დაინიავა.
-შენთავსფიცავარ თბილისიდან თუ არ გავალ ალბათ გული დამარტყავს.თავს სალისკენ სწევდა რომ დანიავებული მარაოს ჰაერი მასაც მოჰხვედროდა აწითლებბულ სახეზე.
-აი ბახმაროში მიდა ძაან წასვლა და წავიდეთ თან გრილა და რავი რაა.წუწუნში გადაუვიდა სალის საუბარი.
-აუ ბახმარო ხოკაი აზრია მარა მარტო მე და შენ გთხოვ არ გვინდა სხვა არავინ.ალექსანდრამაც წუწუნი დაიწყო.
-ძაანაც კაი პროსტო ლევანი უნდა დავკეროთ.ფეხზე წამოხტა ბერიძის ქალი და ხელები ერთმანეთზე გაახახუნა.
-მაგას მე მოვაგვარებ.თვალი ჩაუკრა ხურციძემ და მისაღებში თავის ძმასთან გავიდა.
-რაგინდა?. იმწამსვე მიხვდა უფროსი ხურციძე რომ მის პატარა დას რაღაც სურდა.
-ლეო ბახმაროში მინდა წასვლა მე და სალი წავალთ მარტო და გპირდები ჭკვიანად ვიქნებით.გონებაში „ღემერთო გევედრები გამიშვასო“ იმეორებდა.
-წადი.არაფრისმთქმელი სახით ჩაილაპარაკა და ხელი აიქნია.
-მოიცა მართლა?.გაოცდა სალიც.
-ხო მართლა და ეხლა მაცალეთ სანამ გადამიფიქრებია.გაბრაზებულმა შეუღრინა ორივეს და მის გვერძე მჯდომ ლიკუნას ხელი გადახვია.ამის დანახვაზე სალის ტანში სულ ერთიანად გააჟრიალა, თავი ძლივს შეიკავა ის გოგო თმებით რომ არ ეთრია.ძმაკაცები ერთად იყვნენ შეკრებინები „ნაშებთან“ ერთად დემურისაც ჰყავდა ერთი პუტანკა გოგო მისკუპებული გვერდით ანდრიკოს კი კალთაში ჰყავდა ჩამჯდარი.ალექსანდრას ზიზღით ევსებოდა თვალები როცა დემურისთან მჯდარ გოგონას ხედავდა. საერთოდ არ სიამოვნებდა როცა დემურის გვერდით ვინმე მდედრობითი სქესის წარმომადგენელი იჯდა.სხეული მთელი ძალით უკანკალებდა როდესაც მის მზერას გრძნობდა.“სხვა გოგოსთან არის და კიდე მე მიყურებს რა ბაბნიკია ეს იდიოტი“ გულში იმწამსვე გაივლო და ზიზღისგან კინაღამ გული აერია.
-წავალ ახლა ბარგს ჩავალაგებ.შეძლებისდაგვარად გაიღიმა და დაქალს ხელი მოკიდა შემდეგ კი პირდაპირი რეისით გააქანა თავის საძინებლისკე.-ღმერთოჩემო რასგვანან ის გოგოები.ძლივს შეძლო ხმადაბლა დაყვირება.
-რა გეტაკა გოგო?.იმწამსვე შეიცხადა მისი დაქალის სიფიცხე.
-უბრალოდ როცა სახლში ვარ მაშინ მაინც არ მოათრიონ ეს ცირკის წინ დაყუდებული ბოზები.ოთახში ბოლთას ცემდა და თან ცოფებს ყრიდა.
-დემური ხო?.იმწამსვე მიხვდა ალექსანდრას გაბრაზების მიზეზს.
-არა რა დემური გოგო ხო ხარ სრულ ჭკუაზე?!.თვალებიდან ცეცხლს აფრქვევდა.
-შენ რახარ ვინც არ გიცნობსს.თითისქნევით ჩაიხარხარა სალიმ.-შე ძროხა რა გგონია მომატყუებ? ჩემი სახელი მაინც არ იცოდე, არ გრცხვენია?.ვითომ განაწყენდა, ქვედა ტუჩი ჩამოაგდო და თავი მაღლა აწია.
-ოო გამოადგი ახლა აქეთ ფეხი და მომეხმარე ბარგი ჩავალაგო.ერთი შეუძახა დაქალს და კარადა გამოაღო.
-ხო კაი არ დამარტყა.ხელებაწეული მივიდა სალიც კარადასთან და ჩემოდანი გამოიღო.

მეორე დღეს დილას სალი ისევ ალექსანდრასთან გავიდა ჩემოდნით ხელში. დილის 9 საათი იქნებოდა კარი რომ შეგლიჯა.
-შენი და სად არის?.ლევანისთვის არც შეუხედავს ისე შევიდა მისაღებში.
-სააბაზანოშია გამოვა მალე.გვერდით მიუჯდა უფროსი ხურციძე.
-დილამშვიდობისა სალი.სამზარეულოდან ჭიქითხელდამშვენებული დემური გამოვიდა.
-დილამშვიდობისა.მანაც ერთი გაუღიმა და ტელეფონში ჩახტა.
-თუ რამე დაგჭირდებათ დამირეკეთ.ომახიანად ჩასძახა ტელეფონში ჩამძვრალ სალის ლევანმა.
-კაი.ერთი ჩაილაპარაკა და კევის „ღეჭვა“ განაგრძო.
-ვინმემ თუ რამე გითხრათ ხო იცით არაა.ისევ განაგრძო ლევანმა.
-კაი.უემოციოდ დაიძახა და ფეისბუქზე მესიჯობა განაგრძო.
-რა მოკლე მოკლე პასუხებს ისვრი რამე გეწყინა?.რო ვეღარ მოითმინა ფეხზე წამოხტა და ხელები გაუშანა.
-ნწ.წამიერად ახედა და მესიჯი ადრესატთან გაგზავნა.
-მომეცი აქ ტელეფონი.მობილური ხელიდან გამოგლიჯა და მესენჯერში შევიდა.-ვის ემესიჯები აბა გამაგებინე რო ვაფშე არ იღებ ხმას.ბოლოს გაგზავნილი შეტყობინება ნახა.-მამუკა ჩიხლაძე ვინ არის?.მამაკაცის სახელი და გვარი გაბრაზებულმა და კამოკვეთილად წარმოთქვა.
-შენ ვაფშე რა გინდა? მოდიხარ ტელეფონს მართმევ მერე მესიჯებს კითხულობ და ბოლოს მეკითხები ვინ არის მამუკა ჩუხლაძე? ხოარგახვებელს შემთხვევით?.ძლივს ხმა ამოიღო ამდენხანს დადუმებულმა სალიმ და ვაი იმ ხმის ამოღებას.
-ნუ მეწიკვინები გოგო და შენი ადგილი იცოდე.კბილებსშორის გამოსცრა და ძარღვები დაეჭიმა.
-კიდე მე გეწიკვინები? გამაგებინე რა გინდა ადამიანო? რა შენი საქმეა მამუკა ვინ არის? მე გეკითხები ხოლმე იმ ბოზებზე ვინ არიანთქო? არა! არ გეკითხები ხოდა ახლა დამიბრუნე ჩემიტელეფონი და ნერვებს მუღარ მიშლი გაიგე?!.გამწარებული სალომე მთელი ხმით უყვიროდა წინ აღმართულ უფროს ხურციძეს და ცრემლებს ძლივს იკავებდა.
-ამას უყურე ერთი რა ტიპშოა.სიცილი დაიწყო ლევანიმ.
-ტელეფონი დამიბრუნე მეთქი.ხელი დაარტყა მკერდზე და ტელეფონისკენ გაიწია.
-ვერ მიიღებ მაგ შენ ტელეფონს.სიცილი განაგრძო ლევანმა და ტელეფონი მაღლა აწია.
-დამუბრუნეთქო რო გეუბნები არ გესმის? ხოარ დაყრუებულხარ შვილო?.ხმამაღლა ყვიროდა ისევ.
-რა დაგიბრუნო? არ მესმის კაცო რა გინდა გამაგებიე.სიცილს არ წყვეტდა და ხელს უფრო მაღლა წევდა.
-რადა ტელეფონი მინდა შე იდიოტო.ცოფებს ყრიდა და მაღლა ხტებოდა ტელეფონს რომ მიმწვდარიყო.
-დემური გესმის რა უნდა? მე ვერ ვიგებ მგონი არ იცის ლაპარაკი.ირონიულად იღიმოდა და ცდილობდა ტელეფონი მაინც არ დაებრუნებინა სალისთვის.
-დამუბრუნე.გული საოცრად აუჩუყდა ბერიძეს და ცრემლები წასკდა ხელი უღონოდ დაბლა ჩამოწია და სახის დაფარვა ცადა მისი ცრემლები რომ არ შეემჩნიათ.-ყველაზე დიდი იდიოტი ხარ ვერ გიტან.ხმა ძლიერად გაებზარა და მდივანზე ჩამოჯდა თავი მუხლებში ჩარგო და მწარედ ატირდა.ასეთ სიტოაციაში პირველად ჩავარდა, არასოდეს უტირია ბიჭის თანდასწრებით აქეთ ატირებდა ხოლმე მამრობითი სქესის წარმომადგენლებს თუმცა ახლა რა დაემარრთა? ყველაზე მეტად ის ეწყინა რომ ასე ძალიან ლევანი აწვალებდა სწორედ ის ადამიანი რომლის მიმართაც რაღაც გრძნობა გააჩნია ისეთი გრძნობა რომელიც არასოდეს განუცდია და რომელსაც ვერ აღწერს.
-შენ რა გგონია ახლა მაგ სპექტაკლს დავიჯერებ?. ზედმეტები მოუვიდა ლევანის და ამას დემურიც მიხვდა.
-მგონი მართლა ტირის .სალიზე ჩუმად მიუთითა.
-არა რა ტირის ამის ამბავი ვიცი ვითომ ატირდა და ეხლა დავუბრუნებ.ტელეფონი უკანა ჯიბეში ჩაიცურა და კედელს მხრით მიეყრდნო.
-აუ რა *ირი ხარ მართლა ტირის ბიჭო.ხელები გაუშალა ბენდენიანმა ძმაკაცმა.ლევანიც ჩაიმუხლა თავი ძლივსძლიბობით ააწევინა და ატირებული სალი რომ დაინახა თავი დაიწყევლა. მან ხომ არავაჟკაცური საქციელი ჩაიდინა გოგონა აატირა ყველაზე მეტად ასეთ ბიჭებს ვერ იტანდა უფროსი ხურციძე და ახლა ზუსტად იმ ბიჭების სიას შეემატა რომელიც ათასჯერ ყავს ნაცემი გოგოს ატირების გამო.გულში გაიფიქრა ნეტა ეხლა ვინმემ „დამბრიდოსო“ და ცრემლები მოწმინდა.
-ცხოველი და არაკაცი ხარ.ხმაწასულმა უთხრა სალიმ და მისი ხელი უკუაგდო.
-აუ კაი რა ტოო რავიცოდი ახლა თუ ატირდებოდი აუ იზვინი რაა.ხელები სახეზე მოუსვა და მის გვერდით დაჯდა.
-თავი გამანებე.თავი გვერდით გადააქნია და მხარზე ხელი ძლიერად მიცხო.
-ჩუ ჩუუ ვიცი ცუდი ბიჭი ვარ მართლა არ ვიცოდი თუ ატირდებოდი.ხელები ისევ ძლიერად შემოხვია და გულზე მიიკრა.ბევრი იწვალა რომ განთავისუფლებილიყო მაგრამ არ გამოუვიდა ბოლოს კი გაჩერდა. რამდენიმე წუთი იყვნენ ასე ჩახუტებულები როცა რაღაცის გატეხვიის ხმა გაიგეს. აბა ეს რაიყო? რათქმაუნდა სალის ტელეფონი ის ხომ ლევანიმ შარვლის უკანა ჯიბეში ჩაიდო და ახლა გაუტეხა..უცებ წამოხტა ბიჭიც და ტელეფონის ნახევარი ჯიბიდან ამოიღო.რაღაცის თქმა დააპირა თუმცა გააფთრებულმა სალიმ გააწყვეტინა.
-შენი არცერთი სიტყვის მოსმენა არ მინდა დიდტრაკა!.ფეხზე წამოდგა თვალები დაუბრიალა და ალექსანდრას ოთახში შევიდა.
-რა ყვირილის ხმები გამოდიოდა რამოხვდა?.მაისურს იცმევდა ალექსანდრა თან კიდევ დაქალს ესაუბრებოდა.
-რადა შენმა დამთხვეულმა ძმამ ტელეფონი გამიტეხა!.ნერვებაშლილი უყვებოდა ყველაფერს თავის დაქალს.
-მაგან ხო არ გარეკა? მაცა რა ვუქნა.ოთახისკენ დაიძრა გაბრაზებული ქალბატონი.
-მოიცა მოიცა არაფერი არ უთხრა.დაკავებას შეეცადა თუმცა არ გამოუვიდა.ალექსანდრამაც კარი გააღოთუარა დემური დაინახა.ცხვირით პირდაპირ მის ნიკაპს მიეჯახა და დაბნეულმა მზერა მის ტუჩებზე შეაჩერა.
-ისადა იქნებ გამატარო.მაღლა არც კი აუხედავს ისევ მის ტუჩებს უყურებდა რომელიც ასე ძლიერად იზიდავდა.
-არა! მიდი გაემზადე.მისი ტუჩების მოძრაობას დააკვირდა და გაიფიქრა „დემური ეძახე შენ ისეთი ლამაზი ტუჩები აქვსო“.
-მე მე უბრალოდ ისე ლეო უნდა და მოკლედ ლევანი უნდა.დაბნეული უაზროდ ლუღლუღებდა და მის ტუჩებს თვალს ვერ აშორებდა.
-გაემზადე!.ისევ მკაცრად შესძახა და ალექსანდრაც ოთახში შებრუნდა.
-აბა რაო რაუთხარი შენ იდიოტ ძმას?.იმწამსვე ეცა სალომე.
-რადააა თავს საშინლად ცუდად გრძნობს და ისე ვეჩხუბე მუხლებში ჩამივარდა.ვითომ დამაჯერებლად საუბრობდა და თავში მოვლენებს ძლივს ალაგებდა, თავლწინ ისევ დემურის ტუჩები ედგა.
-ჰაჰაა ლევანი კი არა კინაღამ შენ ჩაუვარდი დემურის მუხლებში.უცებ აკაკანდა სალიც და გაბრაზებული ალექსის სახეს რომ გადააწყდა იმწამსვე გაჩერდა.
-საქმე ლაპარაკის ნაცვლად წავედით.ვითომდაგაბრაზებულმა შესძახა და შემოსასვლელში თავისხელა ჩემოდანი ძლივს გაათრია.-წავედით ჩვენ და ჭკვიანად.ცალი წარბი მაღლა აწია და ისე მოავლო მოკუნტულ ბიჭებს თვალი.-უიმეე მხრებში გასწორდით ეგრე არ დარჩეთ მთლი ცხოვრება.დამცინავად ჩაილაპარაკა და კარი გააღო ჩემოდანი თრევით გაიტანა და კარი მიიხურა.-კვაზიმოტოები.ჩუმად ჩაიდუდუნა და ახარხარებულ დაქალს გადახედა.
რამოდენიმე საათში ბახმაროშიც ჩავიდნენ, იქ ერთი კოტეჯი იქირავეს, იქაური სილამაზით ძალიან მოიხიბლნენ ასეც თქვეს მგონი აქ გადმოვალთ საცხოვრებლადო მაგრამ რა გააჩერებთ თბილსს არიან შეჩვეულები.დიდი სახლი იქირავეს კარგად გარემონტებული სულ 4 ოთახი იყო ამას პლიუს სამზარეულო და მისაღები ფართი ისეთი კარგი იყო ცხენიც გაჭენდებოდა (ეს გამონათქვამია).მეორე სართულზედიდი აივანი იყო რომელიც ორ ითახს აერთიანებდა ხედი კი უმშვენიერესი ქონდათ.აივნიდან რომ გადაიხედეს ახალგაზრდების ჯგუფი შენიშნეს რომლებსაც ზოგს კოცონი ჰქონდათ დანთებული ზოგიც უბრალოდ თამაშობდა მოკლედ ეს ის ადგილი იყო სადაც დასვენებას შეძლებდი.
-ახლები გვყავს.ეზოდან ვიღაც ბიჭის ხმა მოესმათ.
-უ მაგარიაა.ყველამ ერთხმად შესძახა რაზეც გაოცებულები დარჩნენ გოგონები.
-თქვენი სახელები.ისევ იმ ბიჭის ხა გაისმა.
-მე ალექსანდრა მქვია მას კი სალი თქვენ?.მაღლიდან ჩასძახა ალექსანდრამ.
-მე ბუკა და დანარჩენს მერე გაგაცნობთ.თვალი ჩაუკრა მეტად სიმპათიურმა ბიჭმა.-მარტო თქვენ ორნი ხართ?.
-კი მერტო ჩვენ ვართ.ახლა სალიმ დასძახა და მისი ხმა ექოდ გაისმა ისე ხმამაღლა დაუყვირა.
-ძალიან კარგი მერე ჩამოდით და უფრო ახლოდან გაგიცნნობთ მოსულა?.
-მოსულა.ორივემ ერთხმად ჩასძახეს და გაიცინეს.
-ნეტა იქ ვინ ცხოვრობს აი ჩვენს წინ.მათ წინ მდგარ სახლზე ანიშნა სალიმ.
-მანდ არავინ ვიღაცამ დაჯავშნა დღეს და როგორც ვიცი ხვალ ჩამოვლე.ქვემოდან ისევ იმ ბიჭის ხმა გაისმა.
-კარგი მადლობა.
საღამოს დაბლა ჩასვლა განიძრახეს, ერთი ჰამაკი მოიგულეს სადაც არავინ იჯდა ამიტომ მთელი სისწრაფიდ აიღეს გეზი მისკენ.ორივე მოწყვეტით ჩაესვენა ჰამაკში.
-აუ უნდა დავპოსტო რომ ბახმაროში ვართ.ტელეფონი ამოიღო სალიმ და ფეისბუქზე შევიდა.
-კაი ოღონდ დამთაგე.ალექსანდრაც აყვა და მის დადებულ პოსტზე კომენტარიც იმწამსვე დაწერა.
-ნახე ლობჟანიძემ დაგვილაიქა უი კომენტარიც დაუწერია მოიცა რაო? „შური ბოღმა მეც მინდა თქვენთან თქვე ძროხებო“.კომენტარი ხმამაღლა წაიკითხა სალიმ.
-„ხოდა გელი კამელია ჩამოდი არსად გავრბივართ“ ეხლა ეს გვაკლდა რაა.ცუდად ხუმრობდა უმცროსი ხურციძეც.
-ეე გოგოებო რაკარგია რომ ჩამოხვედით წამოდით გაგაცნობთ ბავშვებს.მათთან ბუკა მივიდა.
-ხო ჩამოვედით კაი მაშინ წამოვალთ.თავი დაუქნიეს გოგოებმაც და ბუკას გაყვნენ.
-ხალხო ხალხოო გაიცანით ესენი სალომე და ალექსანდრა არიან.ხელი მათკენ გაიშვირა ბუკამ.
-გამარჯობათ გოგოებოო მე ნინჩო ვარ ეს ლალი გიორგი ლუკა ნოდარი ილია სალომე საშკა და მოკლედ მერე თქვენც გაეცანით რა ეხლა მეზარება სახელების ჩამოთვლა.სახელების ჩამოთვლა დაიწყო ერთმა გოგომ.იქ მართლა ბევრი ადამიანი იყო თან სუყველა ახალგაზრდა ყველა სასიამოვნო პიროვნება აღომჩნდა რამდენიმეს გარდა, თუმცა ეგ არაფერი, ერთმანეთისგან იმდენ პოზიტივს ღებულობდნენ მეტი რომ არშეიძლებოდა.დაბნელებისას ცეცხლი დაანთეს პლედები გამოიტანეს და ზეფირის ჭამა დაიწყეს რამდენიმემ გიტარაც მოიტანა ზოგმა ტამტამი ფანდური და კიდევ უამრავი საკრავი.
-შეიძლება?.ალექსანდრამ ერთ ბიჭს რომელდაც ბუბა ერქვა გიტარაზე მიუთითა.
-კი როგორ არა, არაა პრობლემა.ბუბამ იმწუთასვე მიაწოდა ლურჯი ფერის ძალიან ლამაზი და პრიალა გიტარა. ხურციძემ მონატრებულ სიმებს შეახო თუ არა ხელი იმწამსვე დაუარა ტანში სასიამოვნო ჟრუანტელმა. იცოდა დაკვრა თანაც ძალიან კარგად სიმღერაც არაჩვეულებრივად გამოსდიოდა ამიტომ პირევლი რაც გაახსენდა ის დაუკრა „გიორგი ძამუკაშვილის აპრილი“ ისიც აპრილის თვეშია დაბადებული და ამიტომ გიჟდება ამ სიმღერაზე.-ოდესღაც ქალაქში აპრილი მოვიდა ჩემი დაბადება მოვიდა აპრილი.მისმა სიმღერამ ძალიან კარგი შეფასება მიიღო ეს კი არა ყველამ ეს მელოდია აიჩემა და სულ ამას უკრავდა თითოეული მათგანი.“ალექსანდრას უფრო კარგად გამოსდის“-ო ამბობდნენ და ისევ მას ამღერებდნენ ხოლმე.ბოლოს კარტის თამაში მოუნდათ ბავშვებს და ალექსანდრამ აიჩემა მე გამოვიტანო ამიტომ ფეხზე წამოხტა და სახლისკენ გაექანა.კარი უცებ შეგლიჯა და თავის ოთახისკენ ააშურა.დიდხანს ეძებდა მის ჩანთაში და ბოლოს რომ იპოვა დაბლა ჩავიდა.გზად ვიღაც მოლანდა მისაღებში მჯდარი ამიტომ შიშით ჩაურთო ტელეფონს ფანარი და შუქის ასანთები მონახა კანკალით ჩამოკრა ხელი და მდივანზე მჯდარი დემური დაინახა.
-აქ რას აკეთებ? ან როგორ შემოხვედი?.კარტი ხელიდან გაუვარდა ისე იყო გაოცებული.
-ჯეიმს ბონდურად.ცალყბად ჩაიცინა და ტელეფონი ხელში აათამაშა.
-ჩემი ცოლის დაქალებს უყურე და ჭკუაზე არ ხარ?.ირონიულად ჩაისისინა და მხრით კედელს მიეყრდნო ფეხი კი გადააჯვარედინა.
-ბევრი ლაპარაკი გიყვარს უნდა ავღნიშნო.ნიშნის მოგებით გადახედა და ფეხზე წამოდგა.
-რა გინდა აქ?.მის ნათქვამს ყურადღება არ მიაქცია.
-ისე ჩამოგაკითხე არ შეიძლება?.მისკენ ნელნელა დაიძრა.
-არა არ შეიძლება მე და სალი აქ დასასვენებლად ჩამოვედით, თქვენგან და საერთოდ იმ უაზრო აგდილის გადასავიწყებლად ცოტახნით გვინდოდა განტვირთულიყავით.თან მხრებს იჩეჩავდა ხანაც კი მის ნაბიჯებს თვალს აყოლებდა.
-ჩემი დავიწყებაც გინდა?.ეშმაკურად ახედა და მის წინ ძალიან ახლოს დადგა.
-კი მინდა შენიც და ჩემი ძმისიც საერთოდ აღარ მინდა შიშში ვიცხოვრო იმის შიშში რომ ვიღაც ჯუბო მოვა და რამეს დამიშავებს იმის გამო რომ ჩემმა ძმამ დაჭრა, მემგონი აქ მე არაფერს შუაში არ ვარ და თუ რამე შუაში ვარ გამაგებინეთ რომ ასე ძალიან აღარ ვინერვიულო და თავი არ ვიტეხო.აფორიაქებულმა ერთ ამოსუნთქვაში თქვა და ხელები ძირს უღონოდ ჩამოუშვა.
-დაწყნარდი ცოტახანში ყველაფერს გაიგებ.“ესრა ნამიოკი ჩამირტყა ახლა?“ გულში გაიელვა და გგაოცებული თვალებით ახედა.
-რას გავიგებ? ხდება რამე?.გუგები გაუფართოვდა ისე გაოცდა.
-ცოტაც მოიცა ცოტაც.ხმადაბლა ჩაილაპარაკა და წელზე ხელები შემოხვია.-ცოტა მოიცადე და ყველაფერი გაირკვევა.ცხვირზე ცხვირი გაუხახუნა და ბაგეები მის ტუჩებს მიაკრო.ტუჩებიდან დაუარა მთელმა სიმხურვალემ ალექსანდრას.კინაღამ ხელებში ჩაადნა რაღაც საოცარი რამ იგრძნო.მისთვის პირველი კოცნა იყო, ეს კი იმდენად სხვანაირად ქონდა წარმოდგენლი გონებაში რომ, საერთოდ ვერ გაიელვებდა ასეთ სიტოაციაში თუ მოხვდებოდა მისი საოცნებო კოცნა.კინაღამ გული წაუვიდა, ვერც კი მოტვინა როგორ ააკრო საოცნებო მამაკაცმა კედელზე და როგორ განაგრძო მისი ზედა და ქვედა ტუჩის დაგემოვნება.სიამოვნებამ პიკამდე მიაღწია სახეზე ალმური მოედო, თავი სხვაგან სულ სხვა განზომილებაში ეგონა.ჰაერი რომ აღარ ეყო, მაშინღა მიხვდა რაც ხდბოდა მის თავს, ამიტომ სახე გვერდით გაწია და ცხელი ლოყა ცივ კედელს შეახო.ცივზე შეხებამ ერთიანად გამოაფხიზლა და დედამიწაზე დააბრუნა ხელები გააშვებინა და თავის ოთახში ავარდა.კარები მიხურა გასაღებით გადაკეტა და ჩაიმუხლა.პირზე ხელი აიფარა უცნაური ხმების გამოცემა რომ შეეწყვიტა.არც კარგად იყო არც ცუდად არანაირად იყო. ვერ ხვდებოდა რას გრძნობდა უბრალოდ იცოდა რომ ეხლა ის მომენტი იყო როცა უნდა დაეძინა სხვანაირად ვერ გამოვიდოდა ამ მდგომარეობიდან.


როგორ მიყვარხართ თქვენ ხომ არ იცით.. არ ვიცი ჩემი მადლობა როგორ გამოვხატო თქვენს მიმართ ასეთი თბილი კომენტარებისთვის და კარგი შეფასებისთვის..თქვენგან იმდენ პოზიტივს და სტიმულს ვიღებ რომ რავი სიტყვებით ვერ ავღწერ. იმედია მოგეწონებათ ეს თავი და შეცდომები მომიტევეთ ასევე ნუ დაიშურებთ კომენტარებს.. შევეცდები შემდეგი თავი მალე დავდო..