მეთვრამეტე თავი.
იგრძნო როგორ მოხვდა მძიმე საგანი სახეში.მერე ვიღაცის ხელებმა აიტაცეს .
საღამო იყო როცა გამოიღვიძა .თავთან მისთვის ნაცნობი ქალი იჯდა.
-როგორ ხარ ?-დამთბარი ხმით კითხა მან.
-კარგად.ოდანავ თავბრუ მეხვევა.
-ხო.ეს ნორმალურიცააა.ალექსს ზედმეტი მოუვიდა.
-ახლა სად არის ?
-იმის მერე რაც მოდა სულაქ იჯდა .ახლა რომ მიხვდა იღვიძებდი გავიდა.
-ახლა შეიძლება ავდგე ?
-არა ,რას ამბობ ? დღეს არც ადგომა იქნება და არც სადმე წასვლა.ახლა იწექი .წავალ მე რამეს მოგიმზადებ.
-კარგი-ძალით დათანხმდა ნურა და ფანჯრისკენ გაიხედა,რომელიც მისი საწოლის გვერდით იყო.
რამოდენიმე ხანი ასე ჩუმდა იჯდა,მერე კი უეცრად ვიღაცის მწველი მზერა იგრძნო და უნებურად კარისკენ გაექცა თვალი.იქაც ნურას ამ მოძრაობაზე ვიღაცამ სწრაფად ჩაახველა და კარზე დააკაკუნა.
-შეიძლება?-კარი ალექსმა შეაღო.
-შემოდი-ნურამ შემოსულისკენ გაიხედა და გაოცდა ,როცა მის სახეს შეხედა.ის ღრმა ნაცრისფერი თვალები არეულიყვნენ ,კისერზე კი დაღლილობისა თუ დაძაბულობისგან ყოველი კუნთ და ძარღვი ეტყობოდა.
-ალექს მოხდა რამე ?-იკითხა გაკვირვებულმა გოგონამ.
ამ კითხვაზე ალექსი მიხვდა რომ მისმა სახემ გასცა და ეცადა გაეღიმა.
-გატკინე ?-ჰკითხა და საწოლზე ჩამოჯდა.
-ოდნავ.
-ცრუობ ნურა.ვიცი ძალიან გატკინე.-თავლები დაღლილი ჰქონდა.გოგონა კი ვერ იჯერებდა როგორ შეიძლება ამ რამოდენიმე საათში ასე გამოცვლილიყო.
-ვიცი ძალით არ გინდოდა.არა იცი რა მიკვირს ასე რამ გასროლიანა ?-ხუმრობაში გატარება საცად გოგონამ.
ალექსი საწოლიდან წამოიწია ,გაკვირვებული გოგონას მზერა დააიგნორა და ზევიდან გადააწვა სუსტ სხეულს,რომელიც ამ მოძრაობამ საშინლად აათრთოლა.ზედმეტი არაფერი გაუკეთებია.მხოლოდ გოგონას თმებში ჩარგო ცხვირი და ხარბად შეისუნთქა მისი სურნელი...
-ლამაზი ხარ-უთხრა და თავადვე ვერ იცნო მისი ხმა.მის მკლავებში მოქცეული ნურა კი ამ უეცარ საქციელს გაეშეშებინა და დაბნეული რარაცას ბურდღუნებდა.
-გაჩუმდი.ცოტა ხნით გამიძელი და წავალ-უთხრა ალექსმა და ამჯერად უფრო ღრმად შეისუნთქა გოგონას სურნელი.სწრაფად წამოდგა საწოლიდან და გავიდა.
-ეს რა იყო ?-ხმამაღლა ჰკითხა ნურამ საკუთარ თავს,თუმცა პასუხი ისევ ვერ მოუძებნა.საღამოს მხოლოდ დიასახლისი შემოვიდა და საჭმელი მოუტანა.ალექსი აღარ გამოჩენილა.
დილით ნურას ადგომის უფლება მისცეს .აღარც თაბვრუ ეხვეოდა და მოძლიერებულიც იყო.ალექსი არც საუზმეზე უნახავს არც მასპინძლებისთის უკითხია სად იყო.რატომღაც თავს არიდებდა მასთან შეხვედრას ,მაგრამ ნურა ამის მიზეზს ხვდებოდა და მადლობელიც იყო მისი.ფიქრებში გართული სეირნობდა და საჯინიბოსთან რომ მოხვდა მაშინვე ცხენები გაახსენდა.ჩქარი ნაბიჯით წავიდა საჯინიბოსკენ ,მაგრამ მხოლოდ ცხენების გამო როდი იყო ეს.მიხვდა რომ ალექსი როგორც ყოველთვის აქ დახვდებოდა და არ შემცდარა.
მისგან ზურგით იდგა და ცხენს ეფერებოდა.ნურას შემოსვალზე ცხენი ოდნავ შეშინდა.
-რა იყო პატარავ ?რამ შეგაშინა ?-ჰკითხა ალექსმა და შემობრუნდა.მის წინ მდგარი ნურა რომ დაინახა ,ისედაც გამოღლილი სახე კიდევ უფრო შეეცვალა .თვალებში რაღაც აუკიაფდა ,მაგრამ მზერა სხვა რამეზე გადაიტანა და ნურამ ახლაც ვერ შეძლო მის სულში ცაეხედა.
-რა ხდება ?თუ წასვლასთან დაკავშირებით მოხვედი მაშინ გეტყვი რომ დღეს მივდივართ.შუადღე დადგება თყ არა წავალთ.მანამდე მათ არ ცალიათ.
-ამისთვის არ მოვსულვარ-უთხრა ნურამ.ალექსმა მის ხმაში გაპარაული სისუსტე დაიჭირა და კვლავ შეხედა მის წინ მდგომს.
-აბა რა მოხდააა ?
-მინდოდა ცხენით მესეირნა.
-აჰ.-ალექსმა ამოიხვნეშა და ცხენისკენ მიუთითა.-მოდი,მოდი.მეც წამოვალ.
ცხენზე ასვლაში მიეშველა.უცნაურმა ჯრუანტელმა დაუარა გოგონას როცა ალექსის ხელები წელზე იგრძნო.ალექსს კი მოუნდა ეს მომენტი გაგრძელებულიყო,მაგრამ გოგონა ცხენზე დაჯდა თუ არა ხელი გაუშვა.
-წავიდეთ.-უთხრა ალექსმა .
ცხენით სერინობა ნურასთვის გამოუცდელი და სოაცარი შეგრძნება იყო.აღვირს მაგრად ჩაფრენოდა და ხანხადახან ალექსისკენ გააპარებდა თვალს.ისე ლამაზად იჯდა ცხენზე რომ ნურა სწორედ ახლა დააკვირდა მისი მეგობრის აღნაგობას.შავი მხრებამდე თმა საშინლად უხდებოდა .უძირო ,ნაცრისფერი თვალები ჰქონდა ,როცა მის თავლებს მზის სხივი მოხვდებოდა ისინი უფრო მუქდებოდნენ და სწორედ ეს აკვიირვებდა ნურას.
-წინ იყურე -მოსემა მისი ხმა და შეკრთა .სიტყვებს ჩაცინებაც მოჰყვა.
-ისედაც წინ ვიყურები !
-არ იყურებოდი.
-არა აბა რას ვუყურებდი ?რა გინდა მითრა რომ შენ გიყურებდი ? რატომ უნდა მეყურებინა შენთვის ? ან საერთოდ რატომ მიშლი ნერვებს სულ ? და რატომ აგყევი ახლა მეც.-ბოლოს ისევ საკუთარ თავზე გაბრაზდა ნურა.
-კარგი,კარგი.
რამოდენიმე ხანი უხმოდ სერინობდნენ.უეცრად ნურას ცხენი შეშინდა და გაქიცა.
-ალექსს ?-მხოლოდ ეს იყვირა გოგონამ.
-ჯანდაბა !-კბილებში გამოსცრა ალექსმა და მთელი ძალით გააქანა ცხენი.
საბნდიეროდ მალევე დაეწია მის ცხენს და მოხერხებულადაც მოახტა უკან.შეშინებული ნურა მაგრად ცაფრენოდა აღვირს და როცა იგრძნო რომ მის უკან ალექსი იჯდა ხელი გაუშვა.
-ხელი არ გაუშვა-უთხრა ალექსმა მაგრამ უკვე გვიანი იყო.ცხენი აიწია და ორივე ძირს ჩამოაგდო.ჩამოვარდნამდე ალექსი მთელი ძალით მოეხვია ნურას ,ისე რომ დაცემისას მას არაფერი ტკენოდა.სამაგიეროდ თავად დაეცა მწარედ.საშინლად ეტკინა მახრი.
-ალექს მხარიდან სისხლი მოგდი -დაიყვირა შეშფოთებულმა ნურამ და წამოდგომაში მიეშველა.
-კარგი მერე რა მოხდა ?
-როგორ თუ რა მოხდა ?გიჯი ხარ ?ახლავე უკან დავბრუნდეთ.
-მოიცა .რად უნდა ასე გამუქება ახლავე მოვუვლი ამას-თქვა ალექსმა და პერანგი გაიძრო.პერანგი ნუარს მიაწოდა .უკანასკნელი მაისური გაიხადა ,გახია და მკლავზე შემოიხვია.მისმა სხეულმა ნურა დააბნია და მხოლოდ კარაგა ხნის მერე დაინახა ალექსის გამოწვდილი ხელი,რომელიც მისი პერანგის დაბრუნებას თხოვდა.
-მომცემ ?არ ვიცოდი თუ ასე გიყვარადა ჩემი პერანგი ,თორემ აქამდეც მოგცემდი .-გაიცინა ალექსმა.
-რა სად არის პერანგი ?-ჯერ კიდევ დაბნეული იყო ნურა.
-შენს ხელებში და უკვე ვაპირებ ძალით წაგართვა.
ალექსი ამ სიტვებით მისკენ დაიძრა და პერანგის გამორთმევა ცადა.ნურას არასდროს ენახა მამაკაცი ასეთ მდგომარეობაში და ახლა მისმა ასე მოახლოებამ კიდევ უფრო დააბნია.ალექსი მიხვდა და მაცდურად ჩაიცინა.
-ტკბობა დამთავრებულია სულელო-უთხრა მან როცა პერანგის ბოლო ღილი შეიკრა.
ამ სიტყვებმა ნურა გამოაფხიზლეს და მაშინვე თავდასხმაზე გადავიდა.
-სულელო ? მომისმინე მე შენნაირი უზრდელი არ ვარ და ამიტომ თავიდან გითმენდი მაგრამ ახლა ასე აღარ მოგითმენ.მე არც ბავშვი ვარ და არც სულელი.-თქვა გაბრაზებულმა.
როცა მისი სასაცილოდ გამობუსხული ტუჩები დანიახა ,თავი სიცოცხლეშ პირველად მოუნდა გოგონასათვის ეკოცნა.არა სხვანაირი არ გეგონოთ ,უბრალოდ არასდროს ინტერესდებოდა ასეთი ურთიერთობებით და მხოლოდ ახლა ამ არაბმაა გოგონამ აღუძრა ეს გრძნობა.თუმცა თავის შეკავება მოახერხა.
-არა ,ახლა ხომ დანმდვილი ქალი ხარ .16 წლის-უთხრა სიცილით.
-სხვათაშოროის შენც თქვსმეტის ხარ !
-სამაგიეროდ შენზე თვეებით დიდი ვარ -არ მოეშვა ალექსი.
-კარგი მოვრჩეთ ამ უაზრო კამათს .იმ ცხენს რა უნდა ვუყოთ ?
-ალბათ გველი დაინახა და შეშინდა.თავისით დაბრუნდება.
გზა განაგრძეს ,ოღონდა არა სახლისკენ არამედ ჩანჩქერისკენ.ალექს გაეგონა რომ სადღაც აქ საშინლად ლამაზი ჩანჩქერი იყო და მისი ნახვა ძალინ სურდა.აქეთ -იქეთ მოდგომოდნენ ერთადერთ ცხენს და ისე მოდიოდნენ.როგორც იქნა დაღლილეი მიადგნენ ჩანჩქერს.
-რა ლამაზია -აღმოხდა ნურას.ალექსი კი ჩანჩქერს სულაც არ უყურებდა.გაცინბეული მიჩერებოდა გოგონას აღფრთოვანებულ სახეს და თავს უცნაურად გრძნობდა.უცნაურად და კარგად.
-მოდი ვიცურაოთ-უთხრა ალექსმა.ამ ფაქტმა ნურა ოდნავ დააფრთხო ,თუმცა თავიდან ბოლომდე ენდობოდა ალექსს,მაგრამ ერთი პრობლემა კიდევ იყო მან ცურვაც არ იცოდა.
-ცურვა არ ვიცი.
-ჰმ...გასაკვირია.მთელი ბავშვობა რას აკეთებდი ?
-....
-კარგი ,კარგი .ღრმად არ შემოხვიდე .
ალექსმა პერანგი კვლავ გადაიძრო და წყალში შეცურა ,ნურა კი იქვე ჩამოჯდომითა და ფეხების დასველებით დაკმაყოფილდა.
ალექსის კითხვაზე ჩაფიქრდა ,
-ნეტავ რა რეაქცია ექნება როცა გაიგებს ჩემს წარსულს ? ალბათ შევეცოდები .-ამ ფიქრებიდან ალექსის ხმამ გამოიყვანა.
-რომ ზიხარ და ჩამოგიყრია ყურები .ჩამოდი გაგრილდები-უთხრა ალექსმა და ფეხებში წაეტანა.
-რას აკეთებ ?-მხოლოდ ამის თქმა მოასწრო და წყალში გადაეშვა.საშინლად შეეშინდა და ალექსს მთელი ძალით მოეხვია.
-ვაიმე ალექსსს არ გამიშვა გთხოვ !,გემუდერები ! გეხვეწები ! თუ გყვარავარ არ გამიშ გამიშვა.
ალექსს ხელებით ჩაფრენოდა და სასაცილოდ ფართხალებდა.
-თუ არ დამახრჩობ და სიტყვის თქმის საშუალებას მომცემ გეტვი რომ მიწაზე დგომა შეგიძლია და ახლა მხოლოდ წელამდე წყალში ვართ.-ალექსს ისეთი თბილი ხმა ჰქონდა რომ ნურა თავისდაუნებურად მოდუნდა და ფეხქვეშ მიწაც შეიგრძნო.
-ასე როგორ მოიქცეი ?-გაბრაზებულმა ჰკითხა ალექსს,რომელიც მასზე მიკრულ გოგონას სხეულს ათვალიერებდა.
-ალექსს მგონი კითხვა დაგისვი.შეენ...შეეე-ხმა ჩაუწყდა ,იგრძნო მამაკაცის აჩქარებული პულსი და მერე მიხვდა რომ თვიტონაც არანაკლებ აჩქარებოდა გულისცემა.
-ალექსს ხელი გამიშვი !
-მე გაგიშვა ?-იკითხა მან და მის კისერზე შემოხვეულ ხელებს დახედა.
-მგონი თავად ხარ ჩემზე მოწებებული -თხრა მან და გოგონას სხეული კიდევ უფრო მიიკრო.
-ალექსს,რას აკეთებ ? ალექსს...რრრააა ...ვერ გგავვიგეეე-ენა ებმოდა ნურას და გრძნობდა როგორ ეფრქვევოდა ალექსისი ცხელი სუნტქვა მხრებზე.ალექსის სახე ლოყაზე მოელამუნა და ის ადგილი საშინლად აეწვა.
-მიყვარხარ-ამოტქვა ალექსმა და გოგონას კისრთან კოცნის კვალი დაუტოვა...
-რაააა ?რრრააა თქვი ?
ალექსმა არაფერი უპასუხა .მისი ტუჩები ნაზად შეეხო გოგონას ლოყას და შემდეგ ფრთხილად შეახო ახურებული ბაგეები.თავიდან ეს მხოლოდ ბაგებისს შეხება იყო ,მაგრამ ნელანელა ალექსი გოგონას ქვედა ტუჩს წაეტანა ,ჯერ ბაგეებში მოიქცია და მერე კბილებით წაეტანა.ნურას ხელები თვაისით ამოძრავდა და ალექსს კისერზე შემოეჭდო.თანდათანობით კოცნა უფრო მომთხოვნი გახდა და ნურაც აყვა ...მისთვის ეს არ ყოფილა ჩვეულებრივი კოცნა ,თუმცა ეს არცერთისთვის არ იყო უბრალო.ორივესთის პირველი იყო,ორივესთვის პირველი გრძნობის ათასფერი ატლასი ,რომელიც მხოლოდ ახლაღა იშლებოდა მათთვის,ამ გრძნობას ათასგავრი ელფერი ჰქონდა.ეს არ იყო ორმოცდაათი ,არც ასი და არც ათასი ეს რიცხვი თვლად სისტემას არ მიკეუთვნებოდა და უსასრულობაში იჭრებოდა.ალექსს თავის ხელებში მოექცია გოგონას სახე და ცხოვრებაში პირველად გრძნობდა თავს ასე ბედნიერად.საბოლოოდ ეს ხანგრძლივი კოცნაც დასრულდა ...ნურამ ალექსს შეხედა და როცა მის თვალებში უცნაური ,სიხარულის გამომხატველი ნაპერწკლები დაინახა გაუკვირდა.
-ნუთუ მართლა ვუყვარავა ?-გაიფიქრა ნურამ,მაგრამ მის მზერას ვერ გაუძლო და თვალები დახარა.ეს არ ყოფილა ვნებიანი მზერა ...არა ალექსი მას საოცარი სიყვარულითა და სითბოთი უმზერდა და ამ დროს მისი თვალები ათასგვარად იცვლებოდნენ.ნაცრისფერი კიდევ უფრო ჩამუქდა და მასში აკიაფებული ნაპერწკლები უფრო თვალსაჩინო გახდა...

***************************
ჰანანი ასადის ტუჩებს წაეტანა ,თუმცა მამაკაცმა მოკლეხნიანი კოცნის შემდეგ მოიშორა და ხუმრობით თითი დაუქნია.
-არა ქალბატონო ჰანან,ნუ ხართ სულ სწრაფი.ყველაფერი უფრო რომანტიკულად და სხვანაირად უნდა მოხდეს .
-მართლა ბატონო ასად ? მაინც რას მთავაზობთ ?
-რას ახლაა ბანალურები იტყვი მაგრამ,ზოგადად ცხოვრებაა იმდენად ბნალური ,ადამიანები რომ არ იყვენენ ასეთები ხომ წარმოუდგენელი იქნებოდა.
-ოჰოო რა ბრძენი ქმარი მყოლია !
-ჯერ სად ხარ ! .მიდი ,მიდი გამოცვალე და იქ უნდა წაგივანო.
-იქ ? სად ?
-გამოიცვალე შენ და ნახავ სადაც წაგიყვან
მაქსმა გაიღვიძა და უცნაურმა სიჩუმემ გააკვირვა.მაისური გადაიცვა და წინა ოთახში გავიდა.
-ოჰოოო -აღმოხდა მას როცა ლამაზად გაშლილ სუფრას მოკრა თვალი.ხოლო კიდევ უფრო გააოცა იქვე ჩამომჯდარი და მაგიდაზე დაძინებული ლეტიციას ხილვამ.
-გაიღვიძე ქალბატონო -მიმართა მან ,მაგრამ ლეტიციას ღრმად ეძინა და მისმა სიტყვებმა არ იმოქმედა.მაქსი მიუახლოვდა და მხრებზე შეეხო.ოდნავ შეარხია.ლეტიციამ თავლები გაახლია და გაკვირვებული მზერა მიაპყრო მაქსს.
-რა იყო ?-ჰკითხა მამაკაცმა .
-არაფერი...აბა როგორ მოგწონს ? ჩემი ნახელავია.
მაქსი სუფრას დააკვირდა და მერე ლეტიციას უძინარ და ჩაწითლებულ თვალებასაც შეხედა.
-მთელი ღამე ამას აკეთებდი ?
-ხო..არა ,არაა ცოტა ხნით.-უთხრა ლეტიციამ და ამაყად გაიჯგიმა.
-არ მშია -თქვა მან ცივად.
-რაა ? რატომ ?
-იმიტომ ,რომ უბრალოდ არ მშია !
-არ არის პრობლემა-წყნარად ,მაგრამ თითქმის ტირილით უპასუხა გოგონამ.რაღაც მომენტშე მაქსს საშინალდ მოუნდა რომ ახლავე მიჯდომოდა სუფრას თუნდაც იმიტომ რომ ლეტიცია ასეთი არ ენახა.მაგრამ თვალებიდან ის კადრები არ შორდებოდა ,რაც ნანახი ჰქონდა...რა იყო ეს ?ის ევიყავით ასადითა და ჰანაით გატაცებულნი დამავიწყდა რომ მათ შესახებაც მომეყოლა უფრო დაწვრილებით...ალბათ გახსოვთ პერიოდი როცა ლეტიცია მარტო იყო ამერიკასი და სწორედ მაშნ საშინლად დაეშვა...სწორედ ამ დაშვების ამსახველი ფოტოები ჰქონდა მაქს ხელთ...როცა პირველად ნახა საშინელი ბრაზი იგრძნო,მაგრამ ახლა მხოლოდ სინანულს გრძნობდა.ნანობდა რომ მასინ მარტო დატოოვა და ზოგადად ნანობდა რომ ასეთი ქალი შეიყვარა.მართალია ,თავის თავსაც არ თვლიდა სრულყოფილად მაგრამ მას შემდეგ რაც ეს ყველაფერი ნახა ნდობა დაკარაგა.ლეტიცია არასდროს ყოფილა მორცხვი და ნაზი ,მაგრამ აქამდეც არასოდეს დაშვებულა.მაქსს ახლა მხოლოდ ეცოდებოდა თუ ისევ უყვარადა ვერ გაერკვია ,თუმცა ის ორმ მასთან ყოფნას აღარ აპირებდა ეს უკვე გადაეწყვიტა .ეშინოდა ,რომ თუ ისინი კვლავ შერიგდებოდნენ ლეტიცია ისევ გაიმეორებდა იგივეს....ამიტომაც ახლა მის ყოველ ქცევას ისევე ეკიდებოდა ,როგორც მშობლები უწონებენ ხოლმე შვილს კარგ საქციეს.ნარკომანი რატომ გახდა ? ამაზეც ქონდა პასუხი...იმედგაცრუება ,ტკივილი -ყოველივე ეს ნარკოტიკში ქრებოდა და ავიწყდებოდა.ახლაც ლეტიციას ასეთი სიმშვიდე მან უბრალო გამოხტომად ჩათვალა და სასწრაფოდ გაეცალა...
-ერთი ჰამბურგეგრი და რაიმე ცივი ,თუ შეიიძლება-უთხრა მიმტანს და ლურჯად აკიაფებულ ზღვას გადახედა.
საშინალდ უგემური ჰამბურგერი იყო...მიმტანმა კი რაიმე გაზიანისა და გემრიელის ნაცვლად ცივი ჩაი მიუტანა...ბოთლს თავი მოხსნა და დალევა დააპირა ,მაგრამ იმავე წუთში მიმტანი უკან დაბრუნდა და წინ პეპსი დაუდგა.
გაკვირვებულმა მაქსმა შხედა და მიმტანამ უთხრა რომ მეზობელი მაგიდიდან გამოუგზავნეს.მაქსმა გაიხედა და იქვ მჯდომი ლეტიცია დაინახა ,რომელსაც მასავით უგემური ჰამბურგერი ეჭირა ,უბრალოდ განსხვავება ის იყო ,რომ მას უკვე პირი ჰქონდა გამოტენილი და მისკენ გოებით მომზირალ მაქსს უხერხულად გაუღიმა.მისმა საქციელმა მაქსს ღიმილი მოჰგვარა და თავისი საუზმით მასთან გადაბარგდა.
-რატომ ჭამ ამ საშინელებას ?-ჰკითხა მაქსმა.
-იგივე მიზეზით რის გამოც შენ-უთხრა ლეტიციამ.
-რა იცი შნ ჩემი მიზეზების შესახებ ?
-მაქს ,რატომ დაიწყე -მოულოდნელად დასერიოზულდა ლეტიცია.
მამაკაცამ გაიღიმა და მზერა კვლავ ზღვას მიაპყრო.
-ხედავ აი იქ ტვიტივას ? თუ მის იქით გადახვალ აუცილებლად დახრჩობი.არ აქვს მნიშვნელობა რამდენად კარგად იცი ცურვა ,თუ იქმადე მიაღწევ უკან მაინც ვერ დაბრუნდები რადგან ძალა აღარ გეყოფა .მე იმ ტივტივამდეც მივაღწიე და გავცდი კიდეც .თუმცა იმდენად სუსტი გამოდგა ჩემი გამძელობა ,რომ უკან დაბრუნებაზე არც კი მიფიქრია და ახლა ღრმად ვეშვები წყლის ლურჯ ფენებში,წნევა ყურის აპკს ხეთქავს და საშინელ ტკივილს ვგრძნობ.ნარკოტიკი კი როგორ გითხრა ამ ტკივილს მიმსუბუქებს....