სვანეთ...
როგორც იქნა, თავი დავაღწიე დამღლელ სამსახურს და ქალაქს.
ფაქტიურად ჩემი, ბავშობის ოცნებაა სვანეთი.
ამაყი და თამამი მზერით ვათვალიერებ ლატალის, შეუდარებელ ბუნებას.
ყავის ფინჯანს ხელიდან არ ვუშვებ და აივნის, მოაჯირს ვეყრდნობი.
არგანცდილ სიმსუბუქეს და ბედნიერებას ვგრძნობ.
-ლილე! მგონი შეყვარებული ხარ. ეზოდან, მეძახის ჩემი მეგობარი.
-რა შემატყე ჟორჟიკ? ვიღუშები და მაინც მეცინება.
-თვალები, რომ გიბრწყინავს? ეჭვის თვალით მიბრუნებს კითხვას.
-შემეშვი. უაზროდ ვიქნევ ხელს და შიგნით შევდივარ.
მოფუსფუსე ჩემ მეგობრებს ვუყურებ და მეღიმება.
მახსენდება- ძველი დრო. უკვე, სავარძეში მოკალათებული ვუღიმი სიგცეს. ცოცხალი თავით არ ვეშვები მოგონებებს.
-ლილე შე იურისტო. თავზე მახტება მარიამი. გახსოვს გოგო სვან და ჯმუხ ქმარზე, რომ ოცნებობდი. იცინის და სულს ძლივს ითქვამს. მე გაკვირვებული და ნაწყენი ვიუყურებ. "ჩემ ფიქრებს კითხულობს?" ჩემივე ფიქრზე მეღიმება.
-მახსოვს. ვჩურჩულებ და ისევ ვიღიმი.
ხელი მომკიდა და ძალით გამათრია გარეთ.
-გადი გოგო! გაახილე თვალი, იქნებადა ვინ აიარ-ჩამოიაროს. ისევ იცინის და მეხუტება.
-ჩემი ცანცარა. ვბუტბუტებ და ხელებს ვხვევ, დიდიხნის მეგობარს.
ყველაფერი იდეალურადაა. ზაფხულის მიუხედავად მაინც, ცივა და ღუმელს ვანთებთ.
ხო სულ 5-ნი ვართ.
მე, გიორგი (ჟორჟიკა), მარიამი, თაია და მათე.
იმ საღამოს სასაცილო ამბების მოყოლას ვჯერედებით.
და სიცილ-კისკისით ვიშლებით.
დილის, ექსკურსიის შემდეგ, სასიამოვნოდ დაღლილები, მივესვენეთ ეზოში მდგარ დივანზე.
ჩემი ტვინის ტიტოეული უჯრედი, ცდილობდა ნანახი სილამაზის აღქმას და გააზრებას.
თაია და მათე კინკლაობენ, მათ ყურებაში ვარ გართული.
ეზოს ჭიშკარი იღება და მაღალი, უცხო სილუეტი შემოდის.
მორიგი სვანი ვფიქრობ მე და ისევ, "მოკინკლავე" წყვილს ვუბრუნდები. მეცინება და კმაყოფილი ვაქნევ თავს.
გიორგი გახარებული ეხვევა უცნობს და ჩვენსკენ მოყავს.
-ბავშვებო გაიცანით, ეს გეგაა! ჩემი ბავშობის მეგობარი. თქვენსავით რა, ეცინება.
-სასიამოვნოა! ღიმილს ვიკრავთ და უჩვეულო გულწრფელობით ვიძახით ამას.
-ჩემთვიაც. ისევ სერიოზული, სახე აქვს. არც აპირებს მიმიკის შეცვლას. ვბრაზდები. "თავხედი" ვფიქრობ და სივრცეს ვუყურებ. მერე კიდევ რარაცას ამბობენ. მე ზედმეტად გაღიზიანებული ვარ და ნელი ნაბიჯით ვსორდები, ბავშვების ჯგუფს. ეზოს მეორე მხარეს მივდივარ და ძაღლს ვეთამაშები.მწველ მზერას ვგრძნობ და ცოცხალი თავით არ ვბრუნდები უკან.
----------------------
გამარჯობათ. არ ვიცი რა გამოდის. იმედია მოგეწონებათ...