......

ოთახი სრულ სიმშვიდეს მოეცვა.. მიუხედავად ამისა, ლინას მაინც გაეღვიძა.. საათს დახედა და სამი იყო.. სავსე მთვარე გაჭირვებით კვეთდა ფანჯრებს და მკრთალად ეცემოდა მძინარე ლუკას და ელის.. თავს უცნაურად გრძნობდა ლინა.. უყურებდა და ყველაზე მეტად მათი დაკარგვის ეშინოდა.. ვერც კი ხვდებოდა, თუ რატომ ჰქონდა ეს გრძნობა.. რატომ ფიქრობდა, რომ გიორგის გამოჩენა ყველაფერს აურევდა... თანაც ახლა გიორგიზე ლუკასთან უნდა ესაუბრა.. არც კი იცოდა რა რეაქცია ექნებოდა ლუკას, მაგრამ გრძნობდა, რომ სიმართლის დამალვა უარეს შედეგს მოუტანდა.. ფრთხილად გადაბრუნდა მათკენ და ისევ შეავლო თვალი მისთვის მნიშვნელოვან ორ ადამიანს.. საოცარია, გიორგის გამოჩენამდე ასე ძლიერ არ უგრძვნია, თუ რა ძვირფასი იყო მისთვის ლუკა და ურთიერთობა, რომელიც ჰქონდათ ერთმანეთთან.. ყველაფერს დაუპირისპირდებოდა, ყველაფერს შეძლებდა, სამყარო რომ წასულიყო მის წინააღმდეგ, ამასაც გადაიტანდა, თუ ლუკა მის გვერდით იქნებოდა, თუ მის დამხმარე ხელს იგრძნობდა.. ძლიერი ქალი იყო ლინა.. ალბათ ბევრი ვერ გაუძლებდა იმას, რაც ასე მცირე ასაკში გადაიტანა მან, მაგრამ ლუკასთან ყველაფერი სხვაგვარად იყო.. მასთან ჩვეულებრივი სუსტი ქალი ხდებოდა და ეს მოსწონდა.. მოსწონდა, რომ ლუკას შეეძლო მისი დაწყებული წინადადება დაესრულებინა, რომ უსიტყვოდ შეეძლო გამოეცნო რა სურდა, რა ადარდებდა და ა.შ...
ფიქრებში გართულს როდის ჩაეძინა ვერ მიხვდა.. როდესაც გაიღვიძა უკვე კარგდ იყო გათენებული.. საათი თერთმეტს აჩვენებდა.. საწოლში მარტო იწვა.. აღარც ელი იყო და არც ლუკა.. პირველ რიგში ის იფიქრა, რომ ელის ბაღის გაცდენა ისევ მოუწევდა და ეს საშინლად არ უნდოდა.. თვალების ფშვნეტით წამოდგა და მაშინვე შეამჩნია ერთი ცალი წითელი ვარდი და თაბახის დაკეცილი ფურცელი, რომელიც წერილი აღმოჩნდა..
"ლინ, ტკბილად გეძინა და არ გაგაღვიძეთ.. ელიზე არ იღელვო, ბაღში მე მივიყვან.. როცა მოახერხებ სამსახურში მერე მოდი, არაა პრობლემაა.. ხო, ის ნახევარფაბრიკატები, რაც მაგიდაზე დაგხვდება ჩვენ არ გვიჭამია..
P.S
მაცივარში შენს საყვარელ შოკოლადს გიტოვებთ მე და ელი.. იმედია ეს ვარდიც მოგეწონება ..
გკოცნით
გეხვევით
გვიყვარხარ... ელი & ლუკა "
- აფერისტები - ხმამაღლა გაიცინა ლინამ და ვარდის სირნელი ღრმად შეისუნთქა და უსევ გაეღიმა.. ასეთი იყო ლუკა.. ხშირად აძლევდა ელის იმის უფლებას, რასაც ლინა უშლიდა.. შემდეგ კი მამა-შვილი ყვავილებით და შოკოლადებით ცდილობდა გაბრაზებული ლინას მოთაფვლას და გამოსდიოდათ კიდეც... წერილი დაკეცა და სწრაფად წამოდგა.. ყველაფერი მოამზადა და სამსახურშიც წავიდა.. ლინა კრიზისების მართვის დეპარტამენტში მუშაობს, ამიტომ იშვიათად აქვს ბევრი საქმე.. ისე კომპანიის ერთ-ერთი აქციონერიცაა და მაინც უწევს ყოველ დღე სამსახურში გამოცხადება.. კარგ ხასიათზე იყო ლინა.. მისი დილა აშკარად კარგად დაიწყო და იმიტომ..
მხიარულად შეაბიჯა კომპანიაში და სახეზე ღიმილი გამოესახა, როდესაც ლუკა შენიშნა..
- დილამშვიდობისა - გაუღიმა მამაკაცმა, როდესაც ლინას მიუახლოვდა.
- დილამშვიდობისა - გაიღიმა ლინამაც.. - იცოდე, დღეს ვარდმა და შოკოლადმა გიხსნათ - უთხრა ღიმილით მეუღლეს და სახლიდან გამოყოლილი ვარდი ხუმრობით ცხვირზე მიარტყა.. კიდევ აპირებდა რაღაცის თქმას, როდესაც ერთ-ერთი კაბინეტიდან გამოსული გიორგი დაინახა და ღიმილი სახეზე შეაშრა..
- ის აქ რას აკეთებს? - გიორგიზე ანიშნა ლინამ..
- მასთან კონტრაქტი უნდა გავაფორმოთ.. რა ხდება ლინ, გუშინაც არ გქონდა კარგი რეაქცია მის დანახვაზე..
- ყოველ დღე აქ ხომ არ უნდა იყოს?.. - იკითხა ლინამ ისე, თითქოს მისი კოთხვა ვერ გაიგო..
- კარგი რა ლინა.. რა ხდება?.. - კარგად იცნობდა ლუკა თავის ცოლს და ხვდებოდა, რომ რაღაც ისე ვერ იყო..
- ის ხდება, რომ.. - უკვე აპირებდა ყველაფრის თქმას, როცა ლუკას მობილურმა დაურეკა სიტყვა გააწყვეტინა.
-ცოტა ხანში ვისაუბროთ რა - სთხოვა ლუკამ ლინას და მნიშვნელოვან ზარს უპასუხა..

მთელი სამუშაო საათები ლინა თავს არიდებდა გიორგისთან შეხვედრას.. ლუკას ახლო-მახლო ტრიალებდა და მშვიდად იყო.. თუმცა ვერანაირად დაელაპარაკა ლუკას და ამაზე საშინლად ბრაზობდა.. ცოტა ხანს მოადუნა ლინამ ყურადღება და გიორგიმაც მიაღწია მასთან..
- უნდა ვილაპარაკოთ - მშვიდი ჩანდა მამაკაცი..
- ჩვენ სალაპარაკო არაფერი გვაქვს..- უპასუხა ლინამ..
- გვაქვს და გთხოვ.. ძველი გრძნობევის ხათეით მაინც.. ელის ხათრით..
- ელის ნუ ახსენებ - აფეთქდა ლინა..
- კარგი.. უბრალოდ ხვალ ჩვენს კაფეში დაგელოდები, სამსახურის შემდეგ.. უბრალოდ ვილაპარაკოთ და ყველაფერი გავარკვიოთ - პასუხს არ დალოდებია გიორგი, ისე წავიდა.. ლინა რაც უფრო დიდ ხანს ფიქრობდა, მით უფრო რწმუნდებოდა, რომ უნდა ესაუბრა მასთან სა საბოლოოდ გაერკვია ყველაფერი, მაგრამ ჯერ ლუკაშთან უნდოდა საუბარი, რასაც ვერა და ვერ ახერხებდა.. სამსახურიდან ადრე გავიდა და ბავშვს ბაღში მიაკითხა.. ელი მხიარულად გაყვა დედას და მანქანაში ჩაუსკუპდა.. ლუკას ძალიან ბევრი საქმე ჰქონდა ოფისში და ამიტომ იგვიანებდა.. ელი სახლში მიიყვანა, აჭამა და სათამაშოდ გაუშვა.. თავად კი კომპიუტერს მიუჯდა და მნიშვნელოვან პროექტზე დაიწყო მუშაობა.. გულს ვერ უდებდა, მაგრან არც ჩერდებოდა.. ლუკას ვერ დაელაპარაკა, ამიტომაც იყო გაბრაზებული.. ვერც მიხვდა, დრო როგორ გარპარა და როგორ მოვიდა ლუკა.. რა თქმა უნდა, პირველი მას ელი შეეგება.. ლინას ისევ ლეპტოპი ეჭირა და პროექტს მიშტერებოდა.. ცალი თვალით კი ლუკას და ელის უყურებდა.. ყოველთვის უყვარდა ამ სცენის ყურება..

ლუკა ცოტა ხანს ელისთან თამაშობდა, მაგრამ მაინც შეხედავდა ხოლმე ლინას.. მას კარგად იცნობდა და ხვდებოდა, რომ ახლა გაბრაზებული იყო.. რაღაც უნდა მოეფიქრებინა, რომ გაემხიარულებინა.. ელის ჟესტების ენაზე რაღაც ანიშნა და ლინასკენ წავიდნენ..
- დეე, მე ახალი ლექსი ვისწავლე - მხოარულად წამოიძახა პატარამ
- ელი, ამ პროექტს დავამთავრებ და მომიყევი მერ, კარგი?.
- კარგი - გაებუტა ელი..- მოდი ვუთამაშოთ რა - შესციცინა თვალებში ლინას.
- რა ვითამაშოთ - კომპიუტერიდან თავი ამოყო ლინამ
- უცხოპანეტელობანა - ტაში შემოკრა პატარამ .
- ეგ როგორ დე?..
- აი ასე - გაიქცა ელი და ლინას ლეპტოპი დახურა..
- კარგი რა ელ...- გაუჯავრდა ლინა და ლეპტოპი გახსნა..
- ოო, ლინაა - ახლა ლუკამ დაუხურა ლეპტოპი.. ლინას ღიმილი შეეპარა, ლეპტოპი გადააგდო და ლუკას ზურგზე შეახტა..
- დაგამარცხებ უცხო პლანეტელო - სიცილით ეუბნებოდა ლინა.. - ბოლოკი, ბოლოკი, ბოლოკი - ამბობდა და თმაზე მუშტებს ძლიერად უსვამდა..
- დაგამარცხეებთ - იყვირა ელიმაც და ლუკას ფეხებზე მოეჭიდა.. ლუკამ ვერ დაიცვა წონასწორობა.. სამივე დივანზე დაეცნენ, დივანი გადაბრუნდა და სამივე უკანა მხარეს აღმოჩნდა..
- ერთობით?.. - მოესმათ ბელას სიცილნარევი ხმა და ერთი მეორეს მიყოლებით ამოყეს თავი.. -
ვცდილობთ - გაუღიმა ლუკამ..
ცოტა ხანს საუბრობდნენ.. არც ისე გვიან იყო..
- მოდი სადმე გავიდეთ - შესთავაზა ლინას ლუკამ.
- კარგი, ელის მოვამზადებ და.
- მარტო მე და შენ - უცნაურად გაუღიმა მამაკაცმა.. ლინა დაიბნა, თან გაუხარდა კიდეც.. როგორც იქნა ლუკა მის მიმართ ინტერესს იჩენდა..
- ჩვენ? სად?.. - ჰკითხა მეუღლეს..
- გზაში მოვიფიქრებთ - გაუღიმა მამაკაცმა და ხელი ჩასჭიდა.
- ასე?.. კარგი რა.. მაცადე, გამოვიცვლი
- კარგი - უპრობლემოდ დაეთანხმა ცოლს და ხელი გაუშვა.. თავად კი რამდენიმე ზარი განახორციელა.. უნდოდა, რომ ეს საღამო ლინასთვის დასამახსოვრებელი გაეხადა..
ლინა ოთახში ავიდა, კარადა გახსნა და ტანსაცმელი შეათვალიერა.. არ იცოდა რა ჩაეცვა.. პატარა ბავშვივით იყო, აი სათამაშოს რომ აჩუქებენ და ეიფორიაში რომაა.. ღია ცისფერი, მოკლე, მთლიანი კბა შეარჩია.. კაბის ზედა ნაწილი ტანზე მომდგარი იყო, ქვედა კი ფარფალა და ფრიალა.. კაბა წინა მხარეს სამკუთხედის ფორმაზე იყო ამოჭრილი.. თმა გაიშალა და თმის ზედა თხელი ფენა ლამაზად შეიკრა.. ძალიან ლამაზი იყო, ნამდვილად ფერიას გავდა.. ფეხსაცმელიც შეუფერა და მალე ქმართან ჩავიდა.. ეცადა, მაგრამ ემოცია ვერ დამალა ლუკამ.. სულაც რომ არაფერი ეთქვა, უკვე იმდენ ხანს იცნობდა ლინა, რომ მაინც გაუგებდა სათქმელს..
- შენ.. უმშვენიერესი ხარ - სიტყვები ძლივს გადააბა მამაკაცმა.. რამდენჯერ უნახავს ლინა ლამაზად გამოწყობილი, მაგრამ ახლა ასმაგად მოსწონდა.. მანქანის კარი გაუღო და ლინა მანქანაში ჩასვა.. შემდეგ უსწრაფესად მიირბინა მეორე კარამდე და მანქნა დაძრა.. ამდენი ხანია ისინი ცოლ-ქმარნი იყვნენ, მაგრამ ეს მათი პირველი რომანტიკული ვახშამი იყო.. ვაცშამი, გასეირნება თუ სხა რაღაც.. ეს მათი პირველი რომანტიკული მომენტი იყო.. საოცარ რითმში უცემდათ გული.. ლუკამ საიდანღაც, ასე უეცრად ნაშოვნი მინდვრის ყვავილების ბუკეტი აიღო და ლინას მიაწოდა.. ლინას ძალიან მოეწონა მის კაბაზე ცოტათი მუქი ყვავილების ბუკეტი და გაიღიმა..
- გმადლობ - უთხრა ბიჭს და ლუკამაც იგრძნო, თუ რამხელა სიხარულს იტევდა ეს ერთი სიტყვა..
ცოტა ხანში ერთ ლამაზ შენობასთან გაჩერდნენ.. შენობას ლამაზი ბაღი ერტყა გარშემო.. ლუკამ მანქანა გააჩერა, მპუარა და ლინას კარი გაუღო.. ფრთხილად დაეხმარა გადასვლაში და ეზოში შეიძღვა.. შესასვლელშივე გაისმა ლინას საყვარელი კლასიკური მუსიკა, ბეთჰოვენის ელისეა.. ყოველთვის გიჟდებოდა ბელა ამ მუსიკაზწ.. ახლა კი ორმაგად უხაროდა, რადგანაც ლუკამ მისი საყვარელი სიმღერა იცოდა.. ხელი უფრო მაგრად ჩასჭიდა და გაღიმებული გაჰყვა უკან.. კარი შეაღო და მადინვე თვალში მოხვდა ფერადი, სურნელოვანი მბჟუტავი სანთლები, ვარდის ფოთლებით მორთული იატაკი და ლამაზად გაწყობილი მაგიდა ორ კაცზე.. გულის ცემის ტემპმა პიკს მიაღწია.. ბუნებით რომანტიკოსი იყო ლინა და ახლა ცოტაღა აკლა, რომ არ ეტირა.. ლუკა კი.. ლუკა ყოველ ნაბიჯზე ფრთხილობდა, რაიმე რომ არ შეშლოდა.. ახლა მართლა გავდა თინეიჯერს, რომელსაც პირველად შეუყვარდა.. წამოსვლისას ლინა ფიქრობდა, რომ გიორგიზე დაელაპარაკებოდა, მაგრამ ახლა ასეთი მომენტის გაფუჭებას არ აპირებდა.. ლუკამ მისი სკამი გამოსწია და დაჯდომა შესთავაზა.. ლინამ ღრმად ჩაისუნთქა და მოთავსდა.. მალე ლუკაც მასთან ახლოს ჩამოჯდა..
- იმედია, რომ მოგწონს.. - გაუბედავად ჰკითხა ლუკამ..
- ეს ყველაფერი ძალიან ლამაზი და კარგია - აღფრთოვანებულმა უპასუხა ლინამ..
- შენზე ლამაზი არაა - ხელი ლოყაზე ჩამოუსვა გოგონას და მომაჯადოებლად გაუღიმა.. მასთან ახლოს მიიწია და წითელი სითხით ავსებული ლამაზი ფორმის ჭიქა მიაწოდა.. ლინამ ნელ-ნელა მოსვა გამაბრუებელი სითხე და ლუკას თვალებში შეხედა.. ლუკას თვალებში ყველაფერს კითხულობდა.. გრძნობდა, როგორ ერეოდა ლუკას გრძნობები ერთმანეთში და ეოგორ უჭირდა ამაზე საუბარი.. მაინც რა კარგად იცნობდა.. იმდენად ჟარგად, რომ მისი ფიქრებიც კი ესმოდა..
რამდენიმე წუთში ისევ გაისმა მუსიკა.. ლუკამ ხელი გაუწოდა ლინას და საცეკვაოდ დაპატიჟა, გოგონამაც შეახვედრა ხელი მის ხელს და მის ნებას დაჰყვა.. კლასიკური მუსიკის ფონზე, მბჟუტავ სინათლეში შავ სილუეტად ჩანდა ცოლ-ქმრის სხეული.. არ იყო მათ შორის დისტანცია, ერთმანეთთან ძალიან ახკოს იდგნენ.. იმდენად ახლოს, რომ ერთმანეთის სუნთქვასაც გრძნობდნენ.. ლუკა გოგონას ზემოდან დასჩერებოდა, ლინა კი თავს მაღლა არა და არ სწევდა.. მამაკაცმა კი ერთი ხელი ზურგზე ძლიერად შემოსჭიდა, მეორე ხელით კი თავი ფრთხილად ააწევინა და მის ტუჩებს მიეპარა.. შემდეგ ორივე ხელი კისერზე მოსჭიდა და კოცნა ისე განაგრძო.. არანაირი წინააღმდეგობა არ შეხვედრია ლინასგან.. კოცნიდა ნელა და აუჩქარებლად, მთელი გრძნობით.. შემდეგ ცოტა ხანს მოშორდა, ხელები წელზე მოხვია და ჰაერში დაატრიალა, ისევ ძირს დასვა, ძლიერად მოსჭიდა ხელები და გულზე მიიკრა..




******

ესეც შემდეგი თავი.. ამ წამს მოვრჩი წერას და ეგრევე ვტვირთავ.. ისე, რომ შეცდომების გასწორებას ვერ ვახერხებ.. ამის გამო ბოდიშს გიხდით.. აბა, ველოდები თქვენს აზრებს.. დიდი იმედი მაქვს, რომ მოგეწონებათ..